Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 836/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 28 kwietnia 2021r. sygn. II K 586/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. J.

Pokrzywdzony J. D. (2) złożył wniosek o ściganie.

Oświadczenie J. D. (2)

230v

2.1.1.2.

J. J.

Oskarżony nie był karany.

Karta karna

213a

2.1.1.3.

J. J.

Oskarżony w 2020r. nie złożył deklaracji podatkowej.

e- puap

213

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

J. J.

-oskarżony nie był informowany o tym, aby nie wchodził na posesję zamieszkaną przez J. D. (1) i J. D. (2). -widział monitoring ale nie wiedział czy jest nagrywany;

- nie dokonał uszkodzeń znajdujących się na posesji przedmiotów i urządzeń;

Dotyczy wszystkich czynów z aktu oskarżenia

Wyjaśnienia oskarżonego

k-245-246

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Oświadczenie J. D. (2)

Zgodnie z art. 190a § 4 k.k. ściganie przestępstwa z art. 190 a § 1 k.k. wymaga złożenia wniosku przez pokrzywdzonego.

2.1.1.2.

Karta karna

Dowód o charakterze obiektywnym. Oskarżony nie był karany.

2.1.1.3.

Deklaracja e- puap

Dowód o charakterze obiektywnym. Oskarżony nie złożył deklaracji podatkowej za 2020r.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

Wyjaśnienia oskarżonego.

Dowód ten jest niewiarygodny, gdyż jest sprzeczny z zapisem monitoringu, który przedstawia zachowanie oskarżonego w okresie zarzutu. Monitoring zarejestrował pobyt oskarżonego na posesji zamieszkanej przez pokrzywdzonych w dniach 9.04.2019r. ; 11.03.2019r.; 12.03.2019r., 14.03,2019r.; 16.03.2019r. i 27.03.2019r.

-w dniu 9.04.2019r. monitoring zarejestrował, jak oskarżony wychodzi z drewutni, kieruje się w stronę bramy. W drewutni dotyka przedmiotów. Chodzi wzdłuż ogrodzenia dotykając przedmiotów. Ogląda bramę, furtkę, skrzynkę na listy. Ręką ściąga jakiś przedmiot ze ściany. Wkłada coś w ścianę i odchodzi. Przykuca i coś robi przy ścianie. Ręką coś wyrywa z ziemi koło tarasu.

-w dniu 14.03.2019r. kamera zarejestrowała, jak oskarżony wchodzi na posesję z butelką w ręku. Dotykał urządzeń siłowników bramy wjazdowej.

- dniach 16.03.2019r. i 27.03.2019r. na monitoringu widać jak oskarżony niszczy rośliny, zagląda do budynku przez okno tarasowe.

-w dniu 9.04.2019r. ok. godz. 12.55.05 monitoring zarejestrował jak przechodzi z prawej strony pojazdu, koloru bordowego, który jest zaparkowany na posesji. Trzyma kij w lewym ręku na wysokości swojego biodra skierowany w prawo w stronę samochodu i przechodzi na tył pojazdu;

- k- 26 opis uszkodzeń pojazdu marki T. (...) nr rej (...) odpowiada zapisowi monitoringu. Uszkodzenia pojazdu powstały po tej stronie, po której trzymając kij na wysokości biodra skierowany końcem w stronę samochodu poruszał się oskarżony;

- k- 13 z zeznań świadka J. D. (2) wynika, że wielokrotnie informował oskarżonego aby nie wchodził na teren posesji;

- k- 10 zeznania świadka J. D. (1) -zatykanie wentylacji powoduje wyłączenie cyrkulacji wody w kominku z płaszczem wodnym, co może powodować jego znaczne uszkodzenie a nawet grozi wybuchem;

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

-błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , który mógł mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia – a będący następstwem przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów art. 7 k.p.k. oraz naruszenia prawa procesowego, o których mowa niżej poprzez niezgodne z rzeczywistością przyjęcie, że oskarżony J. J.:

1.  W okresie od 1 marca 2019r. do 14 maja 2019 roku uporczywie nękał J. D. (1) i J. D. (2) w ten sposób, że wielokrotnie bez wiedzy i zgody pokrzywdzonych wchodził na teren posesji, oglądał znajdujące się tam przedmioty, rozlewa nieustalonego rodzaju płyny, dotykał urządzeń siłowników bramy wjazdowej niszczył rośliny znajdujące się na terenie posesji, otwierał kanały wentylacyjne, czym wzbudził u pokrzywdzonych uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenie i istotnie naruszył ich prywatność;

2.  W dniu 9 kwietnia 2019 roku dokonał umyślnego uszkodzenia mienia w postaci zarysowania prawej strony pojazdu marki T. (...) nr rej. (...) czym spowodował straty wysokości 3.800 zł na szkodę J. D. (1);

podczas gdy zebrany w sprawie i prawidłowo oceniony materiał dowodowy nie daje podstaw do poczynienia ustaleń w zakresie realizacji przez oskarżonego czynności sprawczych zarzucanych mu przestępstw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Oskarżony potwierdził, że wchodził na teren posesji zamieszkanej przez J. D. (1) i J. D. (2) podając, jako motyw swojego zachowania, względy sentymentalne bowiem przed śmiercią jego ojca obie graniczące posesje stanowiły jedną całość. Obecnie toczą się sprawy cywilne dotyczące podziału nieruchomości. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że nie zdawał sobie sprawy z tego, że jego pobyty na posesji zamieszkanej przez J. D. (1) i J. D. (2) są rejestrowane przez kamery. Ponadto jak wyjaśnił, celem jego działania nie było wzbudzenie poczucia zagrożenia i naruszenie prywatności bowiem wchodził na posesję wtedy gdy pokrzywdzonych nie było w domu. Odnosząc się do tych wyjaśnień należy stwierdzić, że zapis monitoringu podważa podaną przez oskarżonego motywację i wprost wskazuje, iż jego zachowanie stanowiło uporczywe nękanie sąsiadów. Do takiego wniosku doszedł sąd I instancji i wniosek ten należy podzielić. Oskarżony przebywając na posesji zamieszkanej przez pokrzywdzonych podchodził do kamer monitoringu i je obserwował, a więc co najmniej przewidywał, że zostanie nagrany a pokrzywdzeni J. D. (1) i J. D. (2) zapoznają się z tym nagraniem. Ponadto pokrzywdzeni zwrócili mu uwagę aby nie wchodził na teren posesji a pomimo to oskarżony nie zmienił swojego zachowania. Z zapisu monitoringu wynika, że oskarżony wchodził na posesję zamieszkaną przez pokrzywdzonych w dniach 9.04.2019r. ; 11.03.2019r.; 12.03.2019r., 14.03,2019r.; 16.03.2019r. i 27.03.2019r. W dniu 9.04.2019r. monitoring zarejestrował, jak oskarżony wychodzi z drewutni, kieruje się w stronę bramy. W drewutni dotyka przedmiotów. Chodzi wzdłuż ogrodzenia dotykając przedmiotów. Ogląda bramę, furtkę, skrzynkę na listy. Ręką ściąga jakiś przedmiot ze ściany. Wkłada coś w ścianę i odchodzi. Przykuca i coś robi przy ścianie. W dniu 14.03.2019r. kamera zarejestrowała, jak oskarżony wchodzi na posesję z butelką w ręku. Dotykał urządzeń siłowników bramy wjazdowej. W dniach 16.03.2019r. i 27.03.2019r. na monitoringu widać jak oskarżony niszczy rośliny. W dniu 9.04.2019r. ok. godz. 12.55.05 monitoring zarejestrował jak przechodzi z prawej strony pojazdu, koloru bordowego, który jest zaparkowany na posesji. Trzyma kij w lewym ręku na wysokości swojego biodra skierowany w prawo w stronę samochodu i przechodzi na tył pojazdu. Wtedy opuszcza kij w dół. Zapis monitoringu uzupełniają zeznania pokrzywdzonych J. D. (1) i J. D. (2). Z zeznań tych wynika, że rośliny zostały wyrwane z korzeniami a następnie wsadzone z powrotem do ziemi. Otwieranie kanałów wentylacyjnych na zewnątrz budynku groziło awarią systemu ogrzewania domu kominkiem z płaszczem wodnym, jego istotnym uszkodzeniem a nawet wybuchem. Jak wynika z protokołu oględzin samochodu ( k- 26) uszkodzenia tego pojazdu powstały po prawej stronie. Zarysowany został błotnik przedni prawy w części tylnej, drzwi przednie prawe oraz drzwi tylne prawe zostały zarysowanie liniowo na całej długości, zaś błotnik tylny prawy zarysowany został w części przedniej. Tak, więc nagranie monitoringu przedstawiające oskarżonego z kijem w ręku zwróconym w prawa stronę samochodu i poruszającego się w kierunku tyłu pojazdu koresponduje z protokołem oględzin, w którym odnotowano uszkodzenia pojazdu. Liniowe zarysowania karoserii stwierdzono po tej samej stronie, po której poruszał się oskarżony. Sposób trzymania kija na wysokości bioder zwróconego w prawą stronę odpowiada liniowym zarysowaniom karoserii pojazdu. Wysokość szkody została oceniona przez biegłego na kwotę 3.100 zł. Przeprowadzone dowody układają się w logiczny ciąg zdarzeń i nawzajem się uzupełniają. Z tych powodów nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował czyn oskarżonego jako przestępstwo stalkingu z art. 190a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 marca 2020r. i przestępstwo zniszczenia mienia z art. 288 § 1 k.k. Zachowanie oskarżonego należy ocenić jako uporczywe nękanie ze względu na częstotliwość, z jaką wchodził na posesję zamieszkaną przez pokrzywdzonych. Wzbudził poczucie zagrożenia gdyż dokonywał czynności przy kanałach wentylacyjnych, co w świadomości pokrzywdzonych mogło grozić wybuchem. Ponadto w stopniu istotnym naruszył prywatność pokrzywdzonych gdyż zaglądał do budynku przez okno tarasowe, oglądał siłowniki bramy, furtkę, skrzynkę na listy. Z tych powodów należy dojść do wniosku, że ustalony przez sąd I instancji stan faktyczny stał się podstawą do zastosowania prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu z art. 190 a § 1 k.k. zaś zniszczenie mienia odpowiada znamionom przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

Zarzut

Naruszenie prawa procesowego w postaci art. 410 k.p.k. które mogło mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, polegające na oparciu wyroku na dowodzie w postaci zapisu monitoringu na płytach, który to zapis nie został odtworzony na rozprawie głównej, jak również nie został udostępniony oskarżonemu w trakcie zapoznawania się z aktami sprawy w czytelni Sądu Rejonowego w Otwocku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny.

Sąd odwoławczy udostępnił oskarżonemu zapis z płyt monitoringu. Skopiowane płyty CD zostały doręczone oskarżonemu w celu zapoznania się z materiałem dowodowym. ( k- 230v,231 i 244 ). Po zapoznaniu się z nagraniem oskarżony złożył uzupełniające wyjaśnienia. Tak więc należy uznać, że oskarżonemu znany jest cały zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy. Sąd I instancji zapoznał się z nagraniem, co wynika jednoznacznie z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Z nagraniem zapoznał się także sąd odwoławczy.

Zarzut

-naruszenie art. 413 § 1 pkt 5 k.p.k. polegające na niewydaniu wyroku uniewinniającego oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego w pkt IV aktu oskarżenia mimo stwierdzenia a w uzasadnieniu orzeczenia braku realizacji znamion zarzucanego przestępstwa

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny.

J. J. został oskarżony o popełnienie trzech czynów z art. 190 a § 1 k.k. oddzielnie na szkodę każdego z pokrzywdzonych. Oprócz J. D. (1) i J. D. (2), jako pokrzywdzona została wskazana świadek B. W., która w okresie zarzutu razem z nimi zamieszkiwała na przedmiotowej posesji. Sąd I instancji uznał, że zachowanie oskarżonego stanowiło jeden czyn naruszający dobra prawnie chronione pokrzywdzonych J. D. (1) oraz J. D. (2), gdyż nie podejmował zindywidualizowany zachowań wobec każdego z nich osobno. Jednocześnie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu wyeliminował działanie na szkodę B. W. gdyż świadek wskazała, że nie doszło do naruszenia jej prywatności ani wzbudzenia w niej poczucia zagrożenia wskutek zachowania oskarżonego J. J.. Świadek nie zdecydowała się na złożenie wniosku o ściganie zgodnie z art. 190 a § 4 k.k. lecz w swoich zeznaniach podała te same okoliczności dotyczące zachowania oskarżonego, jakie opisali pokrzywdzeni i jakie wynikają z zapisu monitoringu. W tym zakresie zeznania świadka B. W. korespondują z zeznaniami pokrzywdzonych. Tak więc sąd I instancji stwierdził brak znamion przestępstwa stalkingu wobec świadka B. W. a jednocześnie uznał oskarżonego w ramach zarzucanych mu czynów, w tym czynu IV czyli popełnionego na szkodę B. W., za winnego popełnienia przestępstwa stalkingu. W tej sytuacji postąpił niekonsekwentnie bowiem brak znamion przestępstwa, zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. skutkuje uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia czynu IV. Zarzut apelacji oskarżonego jest więc zasadny i jego uwzględnienie skutkowało uniewinnieniem od popełnienia czynu IV na szkodę B. W..

Zarzut

-naruszenia prawa materialnego w postaci art. 190 a § 1 k.k. poprzez jego bezpodstawne zastosowanie w sytuacji, gdy czyny zarzucane oskarżonemu w pkt I, III, i IV aktu oskarżenia stanowią wykroczenie określone w art. 107 k.w.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny.

Kwalifikacja prawna jest prawidłowa. Sąd I instancji zasadnie uznał, że oskarżony wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa stalkingu z art. 190 a § 1 k.k. nie zaś wykroczenia z art. 107 k.w. Oba przepisy dotyczą podobnych stanów faktycznych. Sąd odwoławczy powołuje się na pogląd prawny przedstawiony w komentarzu do Kodeksu wykroczeń. Komentarz aktualizowany, red. T. Bojarski, LEX/el. 2022, art. 107 w którym podano jakie okoliczności pozwalają na odróżnienie przestępstwa uporczywego nękania od wykroczenia polegającego na złośliwym niepokojeniu.

„Przestępstwo uporczywego nękania z art. 190a § 1 k.k., odnoszące się do często zbliżonych, jednak bardziej nagannych stanów faktycznych – o ile realizacja znamion wykroczenia wymaga wywołania niepokoju, o tyle dla bytu przestępstwa konieczne jest już wywołanie silniejszych negatywnych emocji, tj. poczucia zagrożenia, poniżenia lub udręczenia (lub naruszenie prywatności ofiary).”

Zachowanie oskarżonego wzbudziło poczucie zagrożenia gdyż dokonywał czynności przy kanałach wentylacyjnych, co w świadomości pokrzywdzonych mogło grozić wybuchem kominka z płaszczem wodnym. Ponadto w stopniu istotnym naruszył prywatność pokrzywdzonych gdyż wielokrotnie wchodził na teren zamieszkanej przez nich posesji, zaglądał do budynku przez okno tarasowe, oglądał siłowniki bramy, furtkę, skrzynkę na listy. Z tych powodów należy dojść do wniosku, że zachowanie oskarżonego przekroczyło ramy złośliwego niepokojenia, co ma miejsce w wypadku wykroczenia i wywołało skutki dalej idące w postaci wzbudzenia poczucia zagrożenia i istotnie naruszyło prywatność pokrzywdzonych. Z tych powodów sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował czyn oskarżonego jako przestępstwo stalkingu a nie wykroczenie polegające na złośliwym niepokojeniu, którego skutkiem jest jedynie przemijające odczucie irytacji.

zarzut

- rażąca niewspółmierność kary pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu , nawiązek na rzecz pokrzywdzonych oraz zakazu zbliżania się do pokrzywdzonych – w stosunku do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości jego czynu oraz względów zapobiegawczych i wychowawczych jakie kara oraz środki karne maja osiągnąć w stosunku do skazanego art. 53 § 1 k.k.

-naruszenie prawa materialnego art. 72 § 1 pkt 7 a k.k. poprzez jego bezpodstawne zastosowanie skutkujące niesłusznym orzeczeniem środka probacyjnego w postaci zakazu zbliżania się do obu pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 10 metrów środek ten nie będzie mógł być wykonany wobec okoliczności całkowicie niezależnych od woli oskarżonego strony zamieszkują w bezpośrednim sąsiedztwie , co sprawia że nie mają żadnego wyboru są zdane na styczności ze sobą nie opuszczając własnych posesji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Kara wymierzona oskarżonemu zgodnie z art. 53 § 1 k.k. jest adekwatna do zawinienia. Subiektywne odczucie niesprawiedliwości związane z utratą majątku nie może usprawiedliwiać zachowania oskarżonego. Spory powinny zostać rozwiązane poprzez zastosowanie przepisów prawnych zaś działanie oskarżonego miało na celu zastraszenie pokrzywdzonych aby nie czuli się pewnie na posesji, na której zamieszkują. Oskarżony nie zaprzestał swojego działania pomimo zwrócenia mu uwagi przez pokrzywdzonych. W tej sytuacji należy zabezpieczyć ich bezpieczeństwo do czasu rozstrzygnięcia sporu cywilnego dotyczącego przedmiotowej nieruchomości. Kara ma spełniać cele prewencyjne i wychowawcze oraz kształtować świadomość prawną społeczeństwa. Orzeczona wobec oskarżonego kara w swym całokształcie realizuje wszystkie wskazane cele. Zakaz kontaktów jest konieczny gdyż oskarżony, jak wskazuje materiał dowodowy, istotnie naruszył prywatność pokrzywdzonych i wzbudził uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia. Rozmieszczenie budynku na posesji, wbrew zarzutom oskarżonego, umożliwia utrzymanie dystansu. Fakt ten wynika z nagrania monitoringu gdyż do budynku są odrębne wejścia. Z tych powodów sąd odwoławczy, nie uwzględnił zarzutu oskarżonego.

Wniosek

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów;

2.  o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie, że czyny zarzucane oskarżonemu w pkt I,III, IV aktu oskarżenia stanowią wykroczenia określone w art. 107 k.w. i wymierzenia za nie kary przewidzianej w kodeksie wykroczeń oraz o uniewinnienie od popełnienia czynu zarzuconego w pkt II aktu oskarżenia;

3.  ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu , przy zastosowaniu art. 37 a § 1 k.k. :

-za pierwszy z przypisanych mu nieprawomocnie czynów kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł stawka;

-a za drugi z przypisanych mu nieprawomocnie czynów kary 50 stawek dziennych po 10 zł stawka;

-orzeczenie wobec oskarżonego nawiązki na rzecz każdego z pokrzywdzonych w kwocie po 300 zł;

-uchylnie pkt 8 wyroku;

4.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski, poza uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia czynu IV, są niezasadne. Sąd I instancji zasadnie przypisał oskarżonemu winę w ramach czynu z art. 190 a § 1 k.k. popełnionego na szkodę pokrzywdzonych J. D. (1) i J. D. (2) oraz zniszczenia mienia na szkodę J. D. (1). Dowody zgromadzone w tej sprawie zostały ocenione zgodnie z art. 7 k.p.k. Zeznana i pokrzywdzonych znajdują potwierdzenie w dowodach w postaci nagrania monitoringu oraz protokołu oględzin uszkodzonego pojazdu. Wymierzona oskarżonemu kara w swym całokształcie jest karą dostosowaną do zawinienia oraz realizuje cele prewencyjne i wychowawcze a także kształtuje świadomość prawną społeczeństwa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Brak wniosku o ściganie złożonego przez J. D. (2).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Na rozprawie odwoławczej pokrzywdzony J. D. (2) złożył wniosek o ściganie zgodnie z art. 190 a § 4 k.k.

W postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony J. D. (1) złożył wniosek o ściganie vide k- 3

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji zasadnie przypisał oskarżonemu winę w ramach czynu z art. 190 a § 1 k.k. popełnionego na szkodę pokrzywdzonych J. D. (1) i J. D. (2) oraz zniszczenia mienia na szkodę J. D. (1). Dowody zgromadzone w tej sprawie zostały ocenione zgodnie z art. 7 k.p.k. Zeznania pokrzywdzonych znajdują potwierdzenie w dowodach w postaci nagrania monitoringu oraz protokołu oględzin uszkodzonego pojazdu. Wymierzona oskarżonemu kara w swym całokształcie jest karą dostosowaną do zawinienia oraz realizuje cele prewencyjne i wychowawcze a także kształtuje świadomość prawną społeczeństwa. Przy zastosowaniu przepisów obowiązujących do dnia 30 marca 2020r. sąd odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Sąd odwoławczy zastosował art. 4 § 1 k.k. bowiem art. 190a został zmieniony przez art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. (Dz.U.2020.568) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 2020 r. w ten sposób, że odpowiedzialność karna za popełnienia tego przestępstwa została zaostrzona.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Uniewinnienie od popełnienia czynu IV na szkodę B. W.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził brak znamion przestępstwa stalkingu wobec B. W.. W tej sytuacji zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy uniewinnił oskarżonego od popełnienia tego czynu.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1,3,4.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych uznając, iż ich uiszczenie będzie zbyt uciążliwe ze względu na konieczność w pierwszej kolejności wykonania obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonym .

O zwrocie kosztów udziału w sprawie pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 636 §1 k.p.k. i art. 616 §1 pkt 2 k.p.k. oraz § 11 ust. 1 pkt 4 i § 17 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 z późn. zmianami). Wniosek o zasądzenie kosztów znajduje się na karcie 216.

W części uniewinniającej rozstrzygnięcie o kosztach nastąpiło na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana