UZASADNIENIE

Małoletni powód T. P., działający przez matkę A. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w dniu 8 lutego 2022 r. wniósł do Sądu Rejonowego w Grudziądzu pozew przeciwko pozwanemu P. P. o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki do dnia 10. każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie powódka A. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. P. kwoty 1138,00 zł tytułem partycypacji w wydatkach związanych z ciążą i porodem.

Dodatkowo małoletni powód złożył wniosek o zabezpieczenie powództwa przez zobowiązanie pozwanego do zapłaty kwoty po 800 zł miesięcznie tytułem alimentów.

Swój pozew uzasadnili (k. 3-5v akt).

Pozwany P. P. w odpowiedzi na pozew wniósł o zasądzenie na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie po 350 zł miesięcznie oraz o oddalenie powództwa w pozostałej części. Na rozprawie w dniu 10 maja 2022 r. uznał powództwo o alimenty do kwoty po 500 zł miesięcznie.

Pozwany swoje stanowisko w sprawie uzasadnił (k. 57-60 akt.)

Sąd Rejonowy w Grudziądzu na podstawie postanowienia z dnia 22 marca 2022 r. zobowiązał pozwanego do uiszczania na czas trwania postępowania do czasu jego prawomocnego zakończenia, alimentów na rzecz małoletniego powoda w kwocie po 500 zł miesięcznie (k. 95 akt).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni T. P. urodził się w dniu (...) w B. i pochodzi z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletniego tworzyli związek od 2018 r. do lutego 2021 r. W tym czasie strony mieszkały wspólnie w T.. Po powzięciu informacji o ciąży strony podejmowały próby ponownego stworzenia związku, jednak bez rezultatu.

W czerwcu 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wstrzymał powódce A. S. wypłatę zasiłku chorobowego. Wówczas powódka, ze względu na trudną sytuację majątkową, przeprowadziła się do G. i zamieszkała wraz z rodzicami w ich domu.

W okresie ciąży pozwany partycypował w połowie wydatków związanych z wizytami u lekarza, badaniami i zakupem lekarstw. Przelewał jej również połowę kosztów transportu do lekarza. Czasem kupował dla powódki artykuły spożywcze.

Dodatkowo pozwany przed narodzinami dziecka partycypował w zakupie kołderki dziecięcej, kokoniku i poduszki dla dziecka oraz w części wydatków związanych z zakupem bielizny ciążowej. Nabył dla syna bujaczek elektryczny oraz używany fotelik samochodowy, jednak powódka nie chciała z niego korzystać z powodu dużego zużycia. Wobec tego pozwany zatrzymał fotelik. Chłopiec natomiast nie korzystał z bujaczka elektrycznego. Wobec czego powódka sprzedała go za 80 zł i dołożyła tę kwotę do zakupu chodzika.

Rodzice powódki nabyli dla wnuka w ramach wyprawki wózek i łóżeczko. Ponadto powódka otrzymała od znajomych fotelik samochodowy. Otrzymała również bon o wartości 200 zł, który wykorzystała kupując dla dziecka krzesło do karmienia.

Matka małoletniego przed narodzinami dziecka samodzielnie nabyła: rożek ciążowy za kwotę 113 zł, odzież i bieliznę ciążową za kwotę ok. 230 zł, kołdrę, pościel, ręczniki, śliniaki itp. za kwotę ok. 265 zł, artykuły higieniczne i porodowe za kwotę ok. 220 zł, smoczek uspokajający za kwotę 34 zł, wyposażenie łóżeczka (materac, ochraniacze na materac, przewijak) za kwotę ok. 280 zł oraz inhalator za kwotę 113 zł. Zakupiła także monitor oddechu dla niemowląt za cenę 669 zł. W wydatkach tych nie partycypował pozwany.

(Fakty bezsporne, dowód:

- treść zupełnego odpisu aktu urodzenia małoletniego powoda k. 7 akt,

- potwierdzenie dokonania przelewu bankowego k. 8-13, 88-91, 91 akt,

- treść wiadomości k. 61-75, 77-82, 132-136 akt,

- faktury k. 25-27, 34, 37-45, 76 akt,

- fotografie k. 142 akt,

- zeznania świadka R. S. k. 125v-126v akt,

- zeznania świadka K. S. k. 126v-127 akt,

- wyjaśnienia i zeznania powódki A. S. k. 124-125,

- wyjaśnienia i zeznania pozwanego P. P. k. 124-125.)

Powódka A. S. ma 24 lata. Posiada wyższe wykształcenie, ma tytuł magistra zdrowia publicznego. Przed narodzinami dziecka mieszkała i pracowała w G.. Obecnie mieszka z synem i swoimi rodzicami w G. w domu jednorodzinnym. Nieruchomość ta jest własnością jej rodziców i siostry. Powódka w miarę swych możliwości stara się dokładać do kosztów utrzymania domu.

Powódka od narodzin dziecka przebywa na urlopie macierzyńskim, który zakończy w październiku 2022 r. Nie zamierza wracać do G.. Gdy dziecko będzie starsze planuje znaleźć pracę w G. i posłać syna do żłobka.

Obecnie na jej dochód składa się zasiłek rodzicielski w kwocie 1800 zł, świadczenie wychowawcze w kwocie 500 zł oraz tymczasowych alimentów w kwocie 500 zł.

Pozwany P. P. ma 31 lat. Nie ma wyuczonego zawodu. Od roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zajmującą się analizą termowizyjną budynków. Otrzymał dofinansowanie na otworzenie działalności gospodarczej w kwocie 23 000 zł, a także zaciągnął pożyczkę w wysokości 40 000 zł z (...) Funduszu (...) na reklamę, zakup samochodu, kamerę oraz projekt strony internetowej. Rata pożyczki wynosi 519 zł miesięcznie. Aby otrzymać dofinansowanie pozwany zwolnił się z pracy i pozostawał przez 3 miesiące osobą bezrobotną. Wówczas utrzymywał się z oszczędności.

Pozwany twierdzi, że jego działalność gospodarcza nie przynosi żadnego dochodu. Mimo tego stara się ją rozwijać. W marcu 2022 r. został nowym sponsorem klubu sportowego – (...). Prezes klubu zobowiązał się do znalezienia mu trzech dużych klientów, zaś pozwany zobowiązał się do przekazania dochodu z tych zleceń na rzecz klubu sportowego.

Obecnie pozwany mieszka w G. w domu rodziców. Jego miesięczne koszty utrzymania wynoszą około 1000 zł. W utrzymaniu pomagają mu rodzice.

Pozwany pali papierosy, jada w restauracjach i chodzi do klubów.

Pozwany jest właścicielem samochodu osobowego o wartości 14 000 zł oraz telefonu komórkowego marki A.. Nie posiada żadnych oszczędności.

Wobec pozwanego orzeczono zakaz kierowania pojazdami mechanicznym, gdyż kierował samochodem, znajdując się pod wpływem alkoholu.

Przed założeniem działalności gospodarczej pozwany pracował w spedycji, w obsłudze klienta oraz jako przedstawiciel handlowy. W poprzednich pracach otrzymywał minimalne wynagrodzenie za pracę oraz prowizję za sprzedane produkty i usługi. Jego najwyższe zarobki wynosiły 6000-7000 zł netto miesięcznie. Pozwany, gdy nie uda mu się rozwinąć własnej działalności, planuje wrócić do pracy handlowca.

Pozwany ma uregulowane kontakty z synem dwa razy w tygodniu w miejscu zamieszkania dziecka. Czasem przywozi mu ubranka, zabawki i jedzenie. Regularnie łoży alimenty na syna.

(Dowód:

- faktury k. 14-24, 33-37, 181-182, 186-188, 191, 195-197, 200-201 akt,

- potwierdzenie dokonania operacji bankowej k. 46-50, 83-88, 198-199 akt,

- paragony k. 92-94, 173-176, 183-185, 189-190 akt,

- fotografie k. 118-119, 137-142, 194 akt,

- treść wiadomości k. 120-123, 130-136, 166-170 akt,

- informacja o nowym sponsorze (...) k. 143 akt,

- zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu k. 146-157 akt,

- harmonogram spłat pożyczki k. 158-160 akt,

- zeznania świadka R. S. k. 125v-126v akt,

- zeznania świadka K. S. k. 126v-127 akt,

- wyjaśnienia i zeznania powódki A. S. k. 124-125, 202v-204 akt,

- wyjaśnienia i zeznania pozwanego P. P. k. 124-125, 204-205 akt.)

Małoletni T. P. ma ukończone 9 miesięcy. Zasadniczo jest dzieckiem zdrowym, prawidłowo rozwijającym się. Na co dzień opiekuje się nim mama.

U małoletniego stwierdzono alergię pokarmową, prawdopodobnie na białka mleka krowiego, która objawia się wysypką na ciele. Objawy nasiliły się w okresie jesienno-zimowym. Wówczas matka małoletniego musiała kupować dla syna dermokosmetyki, maści oraz mieszankę recepturową.

Chłopiec co do zasady korzysta z opieki zdrowotnej w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Tylko w nagłych wypadkach matka korzysta z prywatnej opieki medycznej. Rodzice wspólnie wykupują dla małoletniego szczepienia dodatkowe.

Małoletni jest karmiony mlekiem modyfikowanym. Miesięczny koszt zakupu mleka wynosi około 250 zł. Dodatkowo matka wprowadza mu stałe pokarmy w postaci np. kaszek, jogurtów, owoców, warzyw, mięsa itp.

Chłopiec okazjonalnie jest wożony samochodem do lekarza.

Pozostałe miesięczne potrzeby chłopca obejmują: pieluchy, ubranka, środki czystości, zabawki i okazjonalnie lekarstwa. Ponadto matka czyni na rzecz syna większe jednorazowe wydatki w postaci np. zakupu wózka sportowego, niani elektrycznej, krzesła do karmienia itp.

Małoletni jest jedynym dzieckiem stron.

(Dowód:

- recepta k. 172-173 akt,

- faktury k. 181-182, 186-188, 191, 195-197, 200-201 akt,

- paragony k. 183-185, 189-190, akt,

- zeznania świadka R. S. k. 125v-126v akt,

- zeznania świadka K. S. k. 126v-127 akt,

- wyjaśnienia i zeznania powódki A. S. k. 124-125, 202v-204 akt,

- wyjaśnienia i zeznania pozwanego P. P. k. 124-125, 204-205 akt.)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, dowody z zeznań świadków R. S. i K. S. oraz z przesłuchania stron – powódki A. S. i pozwanego P. P..

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków R. S. i K. S., ponieważ ich zeznania odnośnie relacji pomiędzy stronami, kwestii związanych z przygotowywaniem w okresie ciąży wyprawki dla dziecka oraz kosztów utrzymania małoletniego T. P. znajdują potwierdzenie zarówno w dokumentach, jak i twierdzeniach stron.

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki A. S. i pozwanego P. P., w zakresie w jakim znalazło to wyraz w ustalonym stanie faktycznym.

Przechodząc do rozważań prawnych wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (§ 2). Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (§ 3).

Zgodnie z praktyką sądową i doktryną prawniczą usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dziecka są oceniane w stosunku do etapu życiowego tego dziecka, przy zestawieniu z zarobkami i majątkowymi możliwościami zobowiązanego rodzica.

Poza tym należy przy interpretacji zakresu obowiązku alimentacyjnego mieć na uwadze treść art. 96 k.r.o, w szczególności, że rodzice są obowiązani troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Kierując się tymi równorzędnymi przesłankami sąd ustala wysokość konkretnego obowiązku alimentacyjnego.

Małoletni powód T. P. wykazał, przez swoją przedstawicielkę ustawową – matkę A. S., że jest dzieckiem pozwanego oraz, że nie posiada żadnego majątku i z racji swojego wieku nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, zatem to na rodzicach spoczywa ciężar zapewnienia mu kosztów utrzymania i wychowania. Chłopiec znajduje się w wieku, w którym głównymi wydatkami związanymi z dzieckiem są pieluchy, środki czystości, zabawki, ubranka, wyżywienie, obuwie i w miarę potrzeby – lekarstwa.

Bezsporne jest, że wiodącym rodzicem dla małoletniego powoda jest jego matka A. S., która na co dzień realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie syna. Pozwany natomiast, chociażby ze względu na wiek małoletniego syna nie jest w stanie swojego obowiązku alimentacyjnego realizować w tej postaci co jego matka. Z tego względu jego obowiązek alimentacyjny musi przybrać formę świadczenia pieniężnego.

Sąd na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego doszedł do przekonania, że średnie, miesięczne konieczne wydatki na rzecz małoletniego syna stron wynoszą około 1300 zł i kształtują się w następujący sposób:

-: 450 zł - wyżywienie, w tym mleko
-: 150 zł - udział małoletniego w kosztach utrzymania miejsca zamieszkania,
-: 200 zł - ubranka,
-: 100 zł - kosmetyki, środki czystości i pielęgnacja,
-: 150 zł - pieluchy jednorazowe,
-: 50 zł - leki, maści, itp.
-: 50 zł - dojazdy,
-: 50 zł - zabawki,
-: 100 zł - inne wydatki związane z potrzebami dziecka np. wózek, wyposażenie pokoju itp.

Odnosząc się do poszczególnych kwot przyjętych przez sąd jako uzasadnione należy wskazać, że udział małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania nie przekracza kwoty 150 zł. W tym zakresie sąd brał pod uwagę, że fakt zamieszkiwania małoletniego w domu jego dziadków przekłada się na zwiększone zużycie prądu, wody, kosztów ogrzewania, wywozu śmieci, itp.

W zakresie kosztów wyżywienia, sąd miał na uwadze, że małoletni spożywa mleko modyfikowane, którego miesięczny koszt wynosi około 250 zł. Dodatkowo matka wprowadza mu do diety stałe pokarmy, których miesięczny koszt sąd oszacował na kwotę 200 zł. Wpływ na wysokości tych wydatków ma również fakt, że kontakty małoletniego z ojcem odbywają się w miejscu zamieszkania matki i pozwany tylko okazjonalnie kupuje synowi kaszki lub gotowe słoiczki.

Z uwagi na wiek dziecka i jego intensywny wzrost w tym wieku, a także szybkie zużycie ubrań, w zakresie kosztów zakupu odzieży sąd uznał za wykazaną kwotę średnio 200 zł miesięcznie. Sąd miał tu na uwadze, że w przypadku tak małych dzieci zakup nowych ubranek jest konieczny w zasadzie co miesiąc.

Chłopiec ma szczególne potrzeby w zakresie środków czystości, kosmetyków i pielęgnacji, które są droższe niż przeciętne, a wynika to z jego alergii skórnej. Ponadto chłopiec korzysta z pieluch jednorazowych, co również wiąże się z większymi wydatkami na środki pielęgnacji. Konieczny jest bowiem zakup mokrych chusteczek, maści, itp. W ocenie sądu uzasadniony miesięczny wydatek na ten cel wynosi około 100 zł.

Sąd uznał, że na pieluchy jednorazowe dla dziewięciomiesięcznego dziecka uzasadniony jest wydatek w wysokość 150 zł miesięcznie.

U małoletniego stwierdzono alergię, która co pewien czas objawia się wysypką na ciele. Wówczas chłopiec wymaga stosowania maści i mieszanki recepturowych. Ponadto chłopiec regularnie przyjmuje witaminę D. i jest szczepiony odpłatnymi szczepionkami. Wobec powyższego sąd uznał, że uzasadniony miesięczny wydatek na leki i leczenie wynosi 50 zł miesięcznie.

Powódka okazjonalnie wozi syna samochodem, głównie na wizyty lekarskie. Wobec tego sąd uznał, że średni, uzasadniony wydatek na ten cel wynosi 50 zł miesięcznie.

Małoletni ma także prawo do rozrywki np. zakupu książeczek czy zabawek. W ocenie sądu uzasadniony, średni, miesięczny wydatek na ten cel nie powinien przekraczać kwoty 50 zł. Sąd miał tu na uwadze, że pozwany również kupuje dziecku zabawki.

Matka ponosi również większe jednorazowe wydatki na dziecko związane z jego rozwojem. Nabyła dla chłopca wózek sportowy, krzesło do karmienia, elektryczną nianię itp. W przyszłości zapewne będzie konieczny zakup innych droższych rzecz związanych z rozwojem małoletniego np. większego fotelika samochodowego, wózka spacerowego, itp. Sąd uznał, że roczny wydatek na ten cel nie powinien przekraczać kwoty 1200 zł.

W pozostałym zakresie, w ocenie sądu, strona powodowa nie wykazała, aby konieczne było ponoszenie innych kosztów utrzymania małoletniego T. P.. Sąd w koniecznych kosztach utrzymania małoletniego powoda nie uwzględnił kosztów opieki żłobkowej, ponieważ obecnie wydatki te nie są ponoszone. Nie sposób również przewidzieć kiedy małoletni zostanie zapisany do żłobka i jaki będzie faktyczny koszt jego pobytu.

Ustalając wysokość alimentów zasądzonych od pozwanego P. P. sąd doszedł do przekonania, że obciążenie go alimentami w kwocie 700 zł miesięcznie mieści się w jego możliwościach zarobkowych. Sąd uznał przy tym, że pozwany powinien w większej części niż matka partycypować w kosztach utrzymania syna, gdyż to głównie na matce spoczywa codzienny trud wychowania ich wspólnego dziecka.

Możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej nie wynikają z faktycznie osiąganych zarobków i dochodów, ale stanowią środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych. W uzasadnieniu uchwały 7 sędziów SN z dnia 26 maja 1995 r., III CZP 178/94 (LEX nr 4233), Sąd Najwyższy podkreślił, że: „ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania wyższego wynagrodzenia. Jeżeli zatem - najczęściej - wysokość alimentów sąd ustala na podstawie zarobków otrzymywanych przez pozwanego, to nie dlatego, że pomija dyspozycję art. 135 § 1 k.r.o., lecz z tej racji, że zarobki te odpowiadają możliwościom zobowiązanego. Wszystko to prowadzi to do konkluzji, że poza całokształtem okoliczności faktycznych, które w sprawie o alimenty sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę, istnieje pewna sfera ocen, które odnoszą się do przypuszczenia, domysłu, a nie do faktów jako okoliczności rzeczywistych”.

Podkreślić także należy, że rodzice są zobowiązani do podzielenia się z dzieckiem nawet najmniejszym dochodem, zaś obowiązkiem rodzica jest zaspokajanie potrzeb dziecka, zwłaszcza, gdy jest niepełnoletnie.

Pozwany jest osobą młodą, zdrową, w pełni zdolną do pracy. Poza małoletnim powodem nie ma innych osób na utrzymaniu. Nie ma zatem żadnych przeszkód, aby pozwany osiągał dochody z pracy, pozwalające mu na utrzymanie siebie i małoletniego syna.

W ocenie sądu jego twierdzenia, jakoby nie posiadał żadnego dochodu są mało wiarygodne. Żadna bowiem rozsądna osoba, kierująca się rachunkiem ekonomicznym, nie poświęcałaby czasu na prowadzenie i rozwijanie nierentownej działalność gospodarczej. Pozwany mimo, iż jego działalność rzekomo nie przynosi dochodu nie zamknął jej ani choćby jej nie zawiesił. Nie zmienił również przedmiotu swojej działalności. Ponadto fakt, że pozwany nie może sam jeździć samochodem osobowym nie można uznać za okoliczność usprawiedliwiającą zmniejszenie jego dochodów. Pozwany bowiem utracił tę możliwości z własnej winy, gdyż prowadził samochód, znajdując się pod wpływem alkoholu. Dodatkowo sąd miał na uwadze, że pozwanego stać na zakup papierosów oraz uczęszczanie do klubów i restauracji. Nie są to wydatki, które ponosiłaby osoba w trudnej sytuacji materialnej, nie posiadająca żadnych dochodów.

Pozwany wprawdzie nie ma wyuczonego zawodu, posiada natomiast bogate doświadczenie zawodowe, gdyż na przestrzeni ostatnich kilku lat pracował w spedycji, obsłudze klienta i handlu. W tym czasie jego dochody wahały się od wynagrodzenia w wysokości płacy minimalnej do kwoty 6000-7000 zł netto miesięcznie. Wobec powyższego sąd uznał, że pozwany przy dołożeniu należytej staranności i stosownie do swoich uzdolnień powinien osiągać dochody w granicy choćby 3000 zł netto. Przy tak ustalonych możliwościach zarobkowych alimenty w wysokości 700 zł miesięcznie nie powinny stanowić dla niego nadmiernego obciążenia.

Mając powyższe na uwadze, podstawie art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku, w pozostałym natomiast zakresie powództwo oddalił jako bezzasadne (punkt III).

Zgodnie z art. 141 § 1 k.r.o. ojciec niebędący mężem matki jest zobowiązany przyczyniać się do pokrycia: kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie porodu, wydatków związanych z ciążą i porodem oraz innych koniecznych wydatków lub szczególnych strat majątkowych poniesionych przez matkę wskutek ciąży lub porodu.

Za wydatki związane z ciążą i porodem należy uważać wszystkie wydatki, które stały się potrzebne wskutek ciąży lub porodu, których by matka dziecka nie miała, gdyby nie była w ciąży albo gdyby nie rodziła. Natomiast koszty związane z utrzymaniem matki w okresie porodu obejmują koszty jej wyżywienia, odzieży, mieszkania, środków pielęgnacji i higieny, lekarstw, itp. Ojciec nie będący mężem matki nie jest zobowiązany do pokrycia całości wskazanych w przepisie kosztów utrzymania, wydatków związanych z ciążą i porodem, ale jedynie ich odpowiedniej części. Matka dziecka pozamałżeńskiego również powinna ponosić koszty związane z urodzeniem dziecka.

Pozwany zanegował wysokość roszczeń powódki opartych na art. 141 k.r.o. podnosząc, że są wygórowane. Wskazał również, że partycypował w zakupie wyprawki dla dziecka - w zakresie określonym przez powódkę. Zwrócił również m.in. połowę wydatków na ubrania i bieliznę ciążową, dołożył się do wizyt lekarskich i badań.

Sąd uznał, że pozwany wprawdzie partycypował w zakupie części niezbędnych wydatków związanych z ciążą i porodem, jednak nie we wszystkich. Powódka samodzielnie zakupiła bowiem rożek ciążowy za kwotę 113 zł, odzież i bieliznę ciążową za kwotę ok. 230 zł, kołdrę, pościel, ręczniki, śliniaki itp. za kwotę ok. 265 zł, artykuły higieniczne i porodowe za kwotę ok. 220 zł, smoczek uspokajający za kwotę 34 zł, wyposażenie łóżeczka (materac, ochraniacze na materac, przewijak) za kwotę ok. 280 zł oraz inhalator za kwotę 116 zł. Łącznie powódka na zakup tych produktów przeznaczyła 1258 zł.

Z przedstawionych przez strony dokumentów nie wynika, aby pozwany zwrócił powódce połowę ceny zakupu ww. produktów. Przy czym w ocenie sądu zakup tych artykułów był uzasadniony potrzebami ich nowonarodzonego syna, a ich cena nie jest wygórowana i nie odbiega od przeciętnych wydatków na ten cel.

Zdaniem sądu nie był natomiast konieczny zakup monitora oddechu snu za kwotę 669 zł. Urządzenie to jest zalecane dzieciom z ryzykiem bezdechu. Małoletni jest zaś dzieckiem urodzonym o czasie, zdrowym i bez wskazań medycznych do stosowania tego typu urządzeń. Fakt, że w okresie prenatalnym istniało ryzyko wady serca u chłopca nie uzasadnia stosowania tego urządzenia. Powódka może oczywiście z niego korzystać, jeśli taka jest jej wola, natomiast pozwany nie ma obowiązku partycypowania w tym wydatku.

Sąd nie uwzględnił również, jako wydatków związanych z ciążą i porodem, zakupu krzesła do karmienia. Jest to bowiem zakup potrzebny dopiero na późniejszym etapie życia dziecka, gdy potrafi już siedzieć i przyjmuje stałe pokarmy. Wobec powyższego sąd zaliczył ten wydatek do niezbędnych kosztów utrzymania małoletniego powoda i uwzględnił go przy ustalaniu alimentów.

W tej sytuacji sąd uznał, że pozwany winien przyczyniać się do pokrycia połowy wydatków związanych z ciążą i porodem, tj. kwoty 629 zł.

Mając powyższe na względzie, sąd na podstawie art. 141 § 1 k.r.o. orzekł jak w pkt II. wyroku i oddalił powództwo powódki w pozostałym zakresie jako bezzasadne (pkt IV. wyroku).

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 4. i 5. sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 100 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

W przedmiotowej sprawie wartość przedmiotu sporu wyniosła 10 738 zł (800 zł x 12 + 1138 zł). Obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników, będących adwokatami.

Wysokość stawki adwokata w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do pełnomocnika powodów na podstawie § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie wynosiła 3.600 zł. Natomiast wysokość stawki adwokata w odniesieniu do pełnomocnika pozwanego na podstawie § 4 ust. 1 pkt 9 ww. rozporządzenia wynosiła 120 zł.

Strona powodowa wygrała sprawę w 84%, a uległa z żądaniem w 16%. Powodowie winni zwrócić pozwanemu 20,00 zł, zaś pozwany powinien zwrócić powodom 3.020,00 zł. Sąd wobec powyższego zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.000,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w punkcie V. wyroku.

Opłata sądowa od pozwu w niniejszej sprawie wynosiła 750 zł i nie została uiszczona przez stronę podwodą, z uwagi na zwolnienie ustawowe (art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych). Pozwany przegrał natomiast sprawę w 84%. Sąd postanowił jednak obciążyć go mniejszą częścią opłaty sądowej ze względu na charakter sprawy, która dotyczyła m.in. zasądzenia alimentów po raz pierwszy. Wobec powyższego sąd obciążył go opłatą sądową w kwocie 500 zł, zaś w pozostałym zakresie na podstawie art. 113 ust. 1 i 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążony został Skarb Państwa, o czym orzekł w punkcie czwartym wyroku.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. sąd obligatoryjnie nadał rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie pierwszym, tj. w punkcie zasądzającym rentę alimentacyjną.

POUCZENIE:

Niniejsze doręczenie następuje w trybie art. 15zzs ⁹ ust. 2 zd. 1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.) i wywołuje skutki procesowe określone w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego zgodnie z art. 15zzs ⁹ ust. 4 tej ustawy.

Przewodniczący:	sędzia Agnieszka Lubińska
Protokolant:	st. sekr. sąd. Agnieszka Meirowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE