UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 października 2020 roku znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. P. wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 19 lutego 2019 roku do 31 marca 2019 roku przypadającego po ustaniu zatrudnienia w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R. oraz zobowiązał do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od 19 lutego 2019 roku do 31 marca 2019 roku w kwocie 3585,04 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia decyzji do dnia zapłaty.

Decyzją z dnia 16 października 2020 roku znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. P. wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 7 kwietnia 2017 roku do 28 kwietnia 2017 roku z tytułu zatrudnienia w (...) spółce akcyjnej w R. oraz zobowiązał do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od 7 kwietnia 2017 roku do 28 kwietnia 2017 w kwocie 1645,38 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia decyzji do dnia zapłaty.

W uzasadnieniach decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony wykorzystywał zwolnienia lekarskie niezgodnie z przeznaczeniem, stąd wypłacone kwoty zasiłku podlegają zwrotowi.

Od powyższych decyzji ubezpieczony wniósł odwołanie. Wniósł o przywrócenie zasiłku za okresy objęte decyzjami. Ubezpieczony podniósł, że nie został poinformowany o prowadzonym przez organ rentowy postępowaniu. Wskazał, że w dniach 20 kwietnia 2017 i 27 marca 2019 roku był obecny na zebraniach wspólnoty mieszkaniowej, w której pełni funkcję członka zarządu. Podkreślił, że zarówno jego obecność na zebraniach jak i pełnienie funkcji członka zarządu wynikały z faktu, że jest właścicielem mieszkania w tejże wspólnocie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Zdaniem organu rentowego z faktu, że ubezpieczony był członkiem zarządu wspólnoty mieszkaniowej i uczestniczył w zebraniach wspólnoty wynika, że wykorzystywał zwolnienie lekarskie niezgodnie z przeznaczeniem. Nadto organ rentowy wskazał, że ubezpieczony miał prawo brać czynny udział w postępowaniu przed organem, a także przeglądać akta w siedzibie organu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. był zatrudniony do 31 grudnia 2017 roku w (...) spółce akcyjnej w R. oraz od 2 lipca 2018 roku do 30 września 2018 roku w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.. Z powyższych tytułów podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu.

W okresach 7 kwietnia 2017 – 28 kwietnia 2017 oraz 19 lutego 2019 roku do 31 marca 2019 był niezdolny do pracy i z tego tytułu uzyskał zasiłek chorobowy w kwotach odpowiednio: 1645,38 zł i 3585,04 zł.

Bezsporne oraz dokumentacja w aktach organu rentowego.

A. P. od dnia 1 maja 2017 roku jest członkiem zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej (...) Ulica (...) w R. i z tego tytułu otrzymuje kwotę 100 zł miesięcznie, stanowiącą rekompensatę ponoszonych kosztów z tytułu pełnienia powyższych obowiązków. Jest też właścicielem lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład powyższej nieruchomości. Mieszka w tym lokalu od 30 lat. Interesuje się losem nieruchomości.

Bezsporne oraz uchwała k. 15-18, pismo zarządcy nieruchomości w aktach organu rentowego, zeznania ubezpieczonego A. P. k. 92v-93.

W dniach 20 kwietnia 2017 i 27 marca 2019 roku A. P. brał udział w zebraniach Wspólnoty Mieszkaniowej (...) Ulica (...) w R.. Bezsporne.

Wspólnota Mieszkaniowa (...) Ulica (...) w R. liczy powyżej 7 lokali, z uwagi na powyższe ma zarząd. Zarząd ten przekazał zarządzanie nieruchomością, działając na podstawie stosownej uchwały wspólnoty, w drodze umowy z dnia 19 października 2016 roku, profesjonalnemu zarządcy – Przedsiębiorstwu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.. Prezes spółki M. D. prowadzi zebrania wspólnoty. Aktywność zarządu wspólnoty jest ograniczona do pośredniczenia w wymianie informacji pomiędzy zarządcą nieruchomości a mieszkańcami np. w zakresie utrzymania porządku na nieruchomości.

Zebrania wspólnoty organizowane są raz do roku. Odbywają się w siedzibie zarządcy nieruchomości odległej o kilkaset metrów, około 10 minut drogi piechotą, od miejsca zamieszkania A. P.. Na zebraniach w dniach 20 kwietnia 2017 i 27 marca 2019 roku A. P. był obecny około 10-30 minut, podpisał listę obecności, nie brał udziału w głosowaniu nad uchwałami, głosował korespondencyjnie w terminach późniejszych. Na zebraniach wspólnoty omawiane są ważne dla członków wspólnoty sprawy, takie jak koszty utrzymania, remonty. W zebraniach uczestniczą praktycznie wszyscy mieszkańcy. A. P. czuł się zobowiązany do uczestniczenia w zebraniach głównie jako właściciel lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład nieruchomości. Chciał mieć wpływ na los nieruchomości, na lokal mieszkalny, który był jego własnością, efektem ciężkiej pracy.

Dowody: umowa k. 12-14, protokoły zebrań wraz z uchwałami k. 19-24, zeznania świadka M. J. k. 91v-92, zeznania świadka M. T. (1) k. 92, zeznania świadka M. T. (2) k. 92-93, zeznania ubezpieczonego A. P. k. 92v-93.

W 2003 roku A. P. miał wypadek przy pracy. W 2017 roku przeszedł zabieg operacyjny. Obecnie cierpi na zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego L4-L5-S1, z przewlekłym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego, lewostronną rwę kulszową z radiokulopatią L5 i S1, stan po operacji kręgosłupa lędźwiowego z powodu przepukliny krążka międzykręgowego L5-S1.

A. P. uczestnicząc w zebraniach wspólnoty mieszkaniowej w dniach 20 kwietnia 2017 i 27 marca 2019 roku nie wykorzystywał zwolnienia lekarskiego niezgodnie z przeznaczeniem. Udział w powyższych zebraniach nie był sprzeczny z zaleceniami lekarza, nie utrudnił procesu leczenia i rekonwalescencji, ani nie opóźnił odzyskania przez A. P. zdolności do pracy.

Dowody: dokumentacja medyczna k. 93-141, opinia biegłego z zakresu neurologii k. 150-155.

Decyzją z dnia 16 października 2020 roku znak (...) organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. P. wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 7 kwietnia 2017 roku do 28 kwietnia 2017 roku z tytułu zatrudnienia w (...) spółce akcyjnej w R. oraz zobowiązał do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego za okres od 7 kwietnia 2017 roku do 28 kwietnia 2017 w kwocie 1645,38 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia decyzji do dnia zapłaty.

Dowody: decyzje w aktach organu rentowego.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty zaoferowane przez strony, których prawdziwości i autentyczności strony nie kwestionowały, zeznania świadków i ubezpieczonego, a także opinię biegłego sądowego z zakresu neurologii. Fakty: podlegania ubezpieczeniu chorobowemu przez ubezpieczonego, przyznania i wypłaty zasiłku, uczestnictwa w zebraniach wspólnoty i pełnienia funkcji członka zarządu wspólnoty przez ubezpieczonego były między stronami bezsporne, zatem zgodnie z art. 229 k.p.c. nie wymagały dowodu.

Sąd uznał zeznania świadków i ubezpieczonego za w pełni wiarygodne. Świadkowie i ubezpieczony spójnie i logicznie przedstawili okoliczności uczestnictwa ubezpieczonego w zebraniach wspólnoty.

Sąd uznał za wiarygodną sporządzoną w sprawie opinię biegłego sądowego z zakresu neurologii. Opinia ta jest szczegółowa i odpowiada na pytania sądu w sposób wyczerpujący. Strony nie kwestionowały powyższej opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Jak stanowi przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r., nr 77, poz. 512 z późn. zm.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Na mocy art. 17 ust. 1 powyższej ustawy ubezpieczony wykonując w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Stan faktyczny sprawy był zasadniczo bezsporny. Ubezpieczony przyznał fakty uczestniczenia w zebraniach wspólnoty w dniach 20 kwietnia 2017 i 27 marca 2019 roku oraz pełnienia funkcji członka zarządu wspólnoty, z którego to tytułu otrzymuje rekompensatę ponoszonych kosztów z tytułu pełnienie obowiązków w kwocie 100 zł miesięcznie. Spór w sprawie dotyczył oceny czy udział w przedmiotowych zebraniach stanowił wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z przeznaczeniem oraz czy ubezpieczony w okresie zwolnienia wykonywał pracę zarobkową – wykonując funkcję członka zarządu wspólnoty mieszkaniowej.

Na gruncie art. 17 wskazanej ustawy pracą zarobkową określa się wszelką aktywność ludzką, która zmierza do uzyskania zarobku w tym pozarolnicza działalność gospodarcza, choćby nawet polegająca na czynnościach nieobciążających w istotny sposób organizmu przedsiębiorcy i zarazem pracownika pozostającego na zwolnieniu lekarskim. Należy podkreślić, że takie definiowanie pracy zarobkowej wypływa z konieczności ścisłego stosowania przepisów prawa ubezpieczeń społecznych, w którym przeważa – z uwagi na bezwzględnie obowiązujący charakter norm prawnych – formalistyczne ujęcie uprawnień ubezpieczonych (wyrok SN z dnia 5 kwietnia 2005 r., I UK 370/04, OSNP 2005, nr 21, poz. 342, OSP 2006, z. 12, poz. 134; wyrok SN z dnia 14 grudnia 2005 r., III UK 120/05, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 338). Przy określaniu „zarobkowego” charakteru pracy wskazuje się także, iż nie jest wymagane, aby praca była podjęta „w celu zarobkowym”. Jeżeli zatem wykonywanie określonych czynności przynosi rzeczywisty dochód, wówczas problem, czy praca podjęta „w celu” uzyskania tego dochodu traci na znaczeniu, jako dotyczący motywów zachowania.

Zwolennicy poglądów zaliczanych do grupy bardziej rygorystycznej stoją na stanowisku, iż pracą zarobkową w rozumieniu art. 17 ustawy jest jakakolwiek działalność zmierzająca do osiągnięcia zarobku (np. udział adwokata w rozprawach w czasie zwolnienia lekarskiego, wykonywanie pracy, jeśli ma ona charakter zarobkowy, nawet jeśli zostało to zalecone przez lekarza i ma się przyczynić do poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego). Podobne stanowisko zajął SN w wyroku z dnia 5 czerwca 2008 roku w sprawie III UK 11/08, gdzie sformułowano tezę, iż „zawarcie przez przedsiębiorcę w okresie pobierania zasiłku chorobowego umowy o pracę z nowym pracownikiem (…) powoduje utratę prawa do tego zasiłku”. Podejście rygorystyczne przewiduje jednak, pewne wyjątki od sformułowanej powyżej zasady. Wskazuje w tym zakresie, iż nie będzie wykonywaniem pracy zarobkowej działalność sporadyczna, incydentalna, wymuszona okolicznościami – tak też SN w wyroku z dnia 15 czerwca 2007 roku (II UK 223/06, OSNP 2008/15-16/231) oraz w wyroku z dnia 2 marca 2010 roku (III UK 71/09, LEX nr 585848).

Drugą przesłanką powodującą utratę przez ubezpieczonego prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy jest wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem. Należy zauważyć, że przesłanka ta określona została bardzo ogólnie, co w konsekwencji powoduje trudności w ocenie poszczególnych przypadków i wymaga doprecyzowania w każdej sprawie. Najogólniej zachowaniem niezgodnym z celem zwolnienia określić można takiego typu postępowanie, które w powszechnym odczuciu jest nieodpowiednie dla osoby chorej i może nasuwać wątpliwości co do rzeczywistego stanu zdrowia ubezpieczonego. Wykorzystywaniem zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia zawsze będzie wykonywanie czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy. Celem zwolnienia od pracy jest odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy, stąd w jego osiągnięciu przeszkodą mogą być wszelkie zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję (por. wyrok SN z dnia 14 grudnia 2005 r., III UK 120/05, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 338).

Odnosząc się do pierwszej z przesłanek tj. wykonywania przez ubezpieczonego pracy zarobkowej wskazać należy w pierwszej kolejności, że niekwestionowane w sprawie było, że wspólnota mieszkaniowa, w której członkiem zarządu oraz właścicielem lokalu jest ubezpieczony stanowi tzw. dużą wspólnotę mieszkaniową, w której koniecznym jest ustanowienie zarządu (art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali). Art. 20 ust. 1 ustawy o własności lokali w obecnym brzmieniu stanowi, że zarząd musi mieć wspólnota mieszkaniowa licząca powyżej 3 lokali. Stąd wspólnota mieszkaniowa, której członkiem jest ubezpieczony musiała wyłonić zarząd. Powszechnie wiadomym jest, że w większości tego typu wspólnot mieszkaniowych na członków zarządu wybierani są członkowie wspólnoty, a nie osoby z zewnątrz, postronne. Często w większych wspólnotach zarząd przekazuje bieżące zarządzanie nieruchomością w ręce profesjonalnego zarządcy. Tak też było w realiach niniejszej sprawy.

Sąd miał w polu widzenia pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 15 marca 2018 roku, sygn. akt I UK 49/17 (LEX 2508654), że w okresach udokumentowanej niezdolności do pracy wskutek choroby jednoosobowo zarządzający spółką z o.o. prezes zarządu ma obowiązek powstrzymania się od wykonywania czynności zarządu pod rygorem utraty prawa do zasiłku. Do podejmowania koniecznych („wymuszonych") czynności prawnych lub faktycznych przez lub w imieniu spółki w okresie korzystania ze świadczeń chorobowych powinien umocować lub wyznaczyć inną upoważnioną osobę. Do argumentacji tej odwoływał się organ rentowy wskazując, że ubezpieczony mógł wyznaczyć pełnomocnika do uczestniczenia w zebraniu i oddania głosu nad uchwałą (ostatecznie postepowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony głosował korespondencyjnie). Nie można jednak tracić z pola widzenia, że czym innym jest pełnienie funkcji członka zarządu przedsiębiorstwa, którego celem jest przede wszystkim wypracowywanie zysków (cel gospodarczy), a czym innym pełnienie funkcji członka zarządu wspólnoty mieszkaniowej, której jest się jednocześnie członkiem. Celem wspólnoty mieszkaniowej jest bowiem realizowanie wspólnego interesu właścicieli lokali, a także innych osób, wyrażającego się w utrzymywaniu należytego stanu wspólnej nieruchomości. To właśnie z uwagi na powyższy cel zarząd wspólnoty mieszkaniowej sprawuje bieżący, operatywny zarząd (administruje wspólną nieruchomością) i reprezentuje wspólnotę na zewnątrz oraz w stosunkach między wspólnotą a poszczególnymi właścicielami lokali (R. Dziczek [w:] Własność lokali. Komentarz. Wzory pozwów i wniosków sądowych, wyd. VIII, Warszawa 2021, art. 21, LEX/el.). Jednak, jak już wspomniano wyżej, w rozpoznawanym przez sąd przypadku obowiązki powyższe wykonywał jednak nie zarząd wspólnoty, którego członkiem był ubezpieczony, a na podstawie odrębnej umowy profesjonalny zarządca nieruchomości. Działalność zarządu wspólnoty ograniczała się jedynie do komunikowania zarządcy bieżących postulatów mieszkańców, w tak drobnych sprawach dnia codziennego jak zachowanie czystości na nieruchomości. Ta działalność ubezpieczonego nie zmierzała więc do osiągnięcia zarobku, a do zachowania w stanie niepogorszonym nieruchomości, w której ubezpieczony mieszka od 30 lat i o której los się troszczy. Nadmienić jeszcze należy, że biorąc udział w zebraniu wspólnoty ubezpieczony nie przebywał tam jedynie w charakterze członka zarządu, ale przede wszystkim w charakterze członka wspólnoty, czego nie sposób jest rozdzielić.

Ponadto, zwrócić należy uwagę na możliwość uwzględniania przy interpretacji zwrotu „praca zarobkowa” wysokości osiągniętego przez ubezpieczonego dochodu uwagę zwrócił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 25.02.2014 r., SK 18/13, OTK-A 2014/2, poz. 15. W judykacie tym Trybunał, odwołując się do wymogu ustanowienia płacy minimalnej oraz odpowiedniej w tym względzie regulacji ustawowej, orzekł, że art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej – w zakresie, w jakim stanowi podstawę utraty prawa do zasiłku chorobowego ubezpieczonego, który w okresie orzeczonej niezdolności do pracy wykonywał pracę zarobkową, uzyskując wynagrodzenie przekraczające minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę – jest zgodny z art. 67 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji RP. Trybunał Konstytucyjny, interpretując zwrot „praca zarobkowa” przez pryzmat celu tej pracy, wskazał, że jej zarobkowy cel może być doprecyzowany przez odniesienie się do minimalnego wynagrodzenia za pracę służącego zapewnieniu środków do życia i utrzymania. Stanowisko Trybunału Konstytucyjnego przyczyniło się do sformułowania przez Sąd Najwyższy w jednym z orzeczeń poglądu, że w szczególnych sytuacjach faktycznych prokonstytucyjna wykładnia przepisu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej przez sądy ubezpieczeń społecznych może prowadzić do odmowy jego zastosowania ze względu na to, że sankcja, jaką przewiduje (utrata prawa do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia), może być uznana w konkretnym stanie faktycznym za zbyt drastyczną i dolegliwą, a przez to niesłuszną i niesprawiedliwą już nie tylko w kontekście rodzaju innego zajęcia zarobkowego (jego sporadycznego, incydentalnego, wymuszonego okolicznościami charakteru), ale i uzyskanego z tego tytułu dochodu (niewielkich kwot stanowiących kilkuprocentowy ułamek należnego zasiłku chorobowego).

Co najważniejsze odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy wskazać należy, że ubezpieczony z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu nie otrzymywał wynagrodzenia, a jedynie jak wynika z uchwały rekompensatę ponoszonych kosztów. Stanowi to niewielką, kilkuprocentową, kwotę w stosunku do wysokości otrzymanego zasiłku chorobowego. Nadto, do sytuacji członka zarządu wspólnoty można odnieść status członków rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej, którzy z racji pełnionych funkcji otrzymują ryczałt. Jak przyjmuje się w jednolitym w tym zakresie orzecznictwie nie może być uznany za pracę zarobkową w rozumieniu art. 17 ust. 1 ww. ustawy ryczałt za udział w posiedzeniach rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej stanowiący formę społecznej działalności niektórych jej członków. – zob. wyrok SN z 4.11.2009 r., I UK 140/09. Również funkcja pełniona przez ubezpieczonego stanowiła formę społecznej działalności członków wspólnoty.

Mając na uwadze powyższe argumenty nie sposób jest więc w ocenie Sądu przyjąć, że ubezpieczony pełniąc funkcję członka zarządu pracował zarobkowo w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Oceniając wystąpienie drugiej przesłanki z art. 17 ustawy zasiłkowej tj. wykorzystywania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem Sąd posiłkował się wiadomościami specjalnymi z zakresu neurologii. Mając na uwadze treść niekwestionowanej opinii biegłego Sąd doszedł do wniosku, że udział w zebraniach wspólnoty nie był sprzeczny z zaleceniami lekarza, nie utrudnił procesu leczenia i rekonwalescencji, ani nie opóźnił odzyskania przez ubezpieczonego zdolności do pracy. Podkreślić należy, że ubezpieczony był obecny na posiedzeniach jedynie chwilowo (około 10-30 minut) i nie brał w nich czynnego udziału, zaś posiedzenia odbywają się raz do roku, co podkreśla ich wyjątkowy i szczególny charakter. Co więcej zależało mu na uczestnictwie z uwagi na członkostwo we wspólnocie, gdyż od kilkudziesięciu lat mieszka w tym miejscu i jest zainteresowany sprawami bieżącymi wspólnoty. Przy najbardziej rygorystycznej ocenie postępowania ubezpieczonego należałoby zatem przyjąć, że jego krótkotrwały udział w posiedzeniach miał charakter incydentalny i był wymuszony okolicznościami. Tym samym nie można uczynić ubezpieczonemu zarzutu, że zwolnienie lekarskie wykorzystywał niezgodnie z przeznaczeniem.

Na marginesie tylko odnieść należy się do zarzutów ubezpieczonego dotyczących nieprawidłowego przebiegu postępowania administracyjnego przed organem rentowym. Sąd nie badał prawidłowości postepowania organu rentowego w zakresie informowania ubezpieczonego o postępowania oraz udostępnienia (bądź nieudostępnienia) ubezpieczonemu akt sprawy, albowiem zgodnie z utrwaloną linią judykatury, którą sąd orzekający w pełni podziela, postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter nie tylko kontrolny, ale i rozpoznawczy. Ta druga właściwość oznacza samodzielną ocenę sądu przesłanek warunkujących prawo do świadczenia lub zobowiązanie. Wynika to stąd, że od momentu wniesienia odwołania do sądu rozpoznawana sprawa staje się sprawą cywilną, podlegającą rozstrzygnięciu wedle reguł właściwych dla tej kategorii. Jego zasadność ocenia się na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego i dlatego postępowanie sądowe skupia się na wadach wynikających z naruszenia prawa materialnego, a kwestia ewentualnych wad decyzji administracyjnych i naruszeń przepisów postępowania administracyjnego, pozostaje w zasadzie poza przedmiotem tego postępowania (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2010 roku, II UK 336/09, LEX nr 604222; z dnia 8 maja 2012 r., II UK 240/11, OSNP 2013 nr 7-8, poz. 98, postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2011 r., III UK 221/10, LEX nr 1124107; z dnia 23 listopada 2011, III UK 38/1, LEX nr 1124106; z dnia 23 listopada 2011 roku, III UK 10/11, LEX nr 1124105 oraz uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2011 r., I UZP 3/10, OSNP 2011, nr 17-18, poz. 233).

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie wskazanych przepisów oraz art. 477¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu zasiłek chorobowy za wskazane w decyzjach okresy jednocześnie zwalniając z obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Sędzia Sonia Lasota-Zawisza

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE