Warszawa, dnia 24 lutego 2023 r.
Sygn. akt VI Ka 1085/22
1.
2.WYROK
2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący:SSO Michał Bukiewicz
protokolant: sekretarz sądowy Marta Herc
4.przy udziale prokuratora Waldemara Basteckiego
po rozpoznaniu dnia 24 lutego 2023 r.
5.sprawy W. N., syna Z. i H., ur. (...) w W.
6.oskarżonego o przestępstwo z art. 207 § 1 kk
7.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
8.od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie
9.z dnia 12 maja 2022 r. sygn. akt VIII K 325/19
11.zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie na rzecz adw. P. D. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie na rzecz adw. R. C. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżycielowi posiłkowemu z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; zwalnia oskarżonego od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 1085/22 |
|||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 12 maja 2022 roku, sygn. akt VIII K 325/19 |
|||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☐ inny |
|||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
||||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
||||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
|||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
W. N. |
Sytuacja majątkowa oskarżonego |
Informacja e - (...) |
k. 379 |
|||||||||||||||||||
2.1.1.2. |
W. N. |
Oskarżony jest osobą niekaraną |
Aktualna karta karna |
k. 380 |
|||||||||||||||||||
2.1.1.3. |
W. N. |
Zdolność świadek H. N. do postrzegania i odtwarzania postrzeżeń ze zdarzenia opisanego w stawianym oskarżonemu zarzucie jest prawidłowa. |
Opinia sądowo-psychologiczna dotycząca świadka H. N. |
k. 397 - 399 |
|||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
|||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.1 |
Informacja e - (...) |
Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu. |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.2 |
Aktualna karta karna |
Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu. |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.3 |
Opinia sądowo-psychologiczna dotycząca świadka H. N. |
Opinia sporządzona została przez profesjonalny podmiot - biegłego sądowego z zakresu psychologii. Jest rzeczowa, rzetelna, logiczna i nie była kwestionowana przez strony. |
|||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||||
3.1. |
Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów w postaci: - wyjaśnień oskarżonego poprzez uznanie, że wyjaśnienia w zakresie, w którym nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów są niewiarygodne i stanowią przyjętą linię obrony, podczas gdy wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami świadków M. N., K. N. i A. N.; - zeznań pokrzywdzonych H. N. i I. N. w sytuacji, gdy te zeznania różnią się co do zasadniczych kwestii, są niespójne, niekonsekwentne, zmienne w zależności od etapu postępowania, a także nie mają potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym; - zeznań świadków M. N., K. N. i A. N. poprzez ich całkowite pominięcie pomimo, że przedstawili oni istotne dla sprawy okoliczności związane z wzajemnymi relacjami stron oraz właściwościami osobistymi oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||||
Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia wskazanego przez obrońcę oskarżonego przepisu postępowania. W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (por. np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004, nr 1, poz. 53). W ocenie Sądu Okręgowego, warunek ten został w przedmiotowej sprawie spełniony. To, że apelujący nie akceptuje oceny zebranego materiału dowodowego i poczynionych w wyniku tej oceny ustaleń faktycznych, a w środku odwoławczym prezentuje własne oceny i krytykę ocen dokonanych przez sąd I instancji, nie upoważnia do automatycznego uznania, że zaskarżone orzeczenie jest wadliwe. W ocenie Sądu Okręgowego, sąd I instancji trafnie ocenił zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy, a następnie wyprowadził właściwe wnioski. Zgodzić trzeba się przede wszystkim z Sądem Rejonowym, że zeznania pokrzywdzonych H. N. i I. N. są konsekwentne, logiczne oraz wewnętrznie i zewnętrznie spójne. Drobne nieścisłości wynikają z dynami ki zdarzeń , wielokrotności oraz rozpiętości czasowej zachowania oskarżonego i nie rzutują w sposób negatywny na możliwość przypisania oskarżonemu zarzucanego mu przestępstwa. Za nietrafioną uznać należy przy tym prezentowaną przez skarżącego argumentację, jakoby fakt wieloletniego niezgłaszania i niedokumentowania przez H. N. zachowań, jakich W. N. dopuszczał się wobec niej oraz córki, świadczyć miał o tym, że składane przez nią depozycje, obciążające oskarżonego, nie zasługują na przyznanie im waloru wiarygodności. Wskazać trzeba tu w pierwszej kolejności, że bierność osoby pokrzywdzonej przestępstwem z art. 207 § 1 k.k., jej bezczynność oraz brak działań zmierzających do poprawy swojej sytuacji, jest niestety zjawiskiem częstym i powszechnym. Wynika to z oczywistych skłonności ofiary do pasywności i uległości, a także - w przypadku, gdy sprawcą przestępstwa znęcania się psychicznego i fizycznego jest członek najbliższej rodziny, domownik - z troski pokrzywdzonego o rodzinę, byt, stabilność, w tym finansową, oraz o dobro dzieci. W przedmiotowej sprawie, sprawcą czynu zabronionego z art. 207 § 1 k.k. był mąż i ojciec pokrzywdzonych, który ponadto pracował, mając czynny i przeważający udział w utrzymywaniu stabilnej sytuacji materialnej prowadzonego gospodarstwa domowego. Zauważyć trzeba jednocześnie, że H. N. pochodzi z Ukrainy, tym ciężej było jej zatem zwrócić się o pomoc czy to do właściwych organów i placówek, czy też do swoich bliskich. Same zawiadomienie o przestępstwie w niniejszej sprawie złożyła nie pokrzywdzona, a podmiot "z zewnątrz", tj. Zespół Interdyscyplinarny ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie dla Dzielnicy P. (...) W., co dobitnie świadczy o tym, że H. N. do samego końca przejawiała brak zdecydowania w przedmiocie zgłaszania sprawy do organów ścigania. Nie sposób w takiej sytuacji mówić o intencjonalnym doprowadzeniu przez pokrzywdzoną do wszczęcia postępowania karnego dla celów toczącej się pomiędzy nią a W. N. sprawy rozwodowej, co sugeruje skarżący. Jak ponadto wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, H. N., z uwagi na zachowanie oskarżonego, wielokrotnie wyprowadzała się z domu, zamieszkując w tym czasie w swojej pracowni krawieckiej. Gdyby postępowanie W. N. względem pokrzywdzonej było właściwe, te nie musiałaby ona ratować się ucieczkami i okresowym egzystowaniem w niedogodnych warunkach bytowych. Pomimo zatem, że H. N. osobiście nie zawiadamiała organów ścigania o popełnieniu przez podsądnego przestępstwa z art. 207 § 1 k.k., to jej zachowania faktyczne jednoznacznie wskazują na to, że W. N. dopuszczał się wobec niej oraz I. N. zachowań realizujących znamiona stypizowanego w ww. przepisie czynu zabronionego. W związku z poczynionymi powyżej ustaleniami, w oparciu o wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, o których mowa w art. 7 k.p.k., stwierdzić trzeba, że niezgłaszanie przez H. N. i niedokumentowanie przez nią w żaden sposób - czy to za pomocą urządzeń rejestrujących dźwięk i obraz, czy też poprzez wykonanie obdukcji lekarskiej - przestępczych zachowań, których dopuszczał się oskarżony, nie jest niczym wyjątkowym, nietypowym i w okolicznościach niniejszej sprawy nie może służyć jako argument przemawiający za niewiarygodnością jej depozycji. Dodać należy, że fakt, iż H. N. w toku postępowania uszczegółowiła swoje zeznania, uzupełniając je o kolejne zachowania, których oskarżony dopuszczał się wobec niej i córki, nie powinien dziwić, biorąc pod uwagę długi czasokres czynu zabronionego zarzucanego W. N. oraz wysoką częstotliwość inkryminowanych zachowań. Słusznie za wiarygodne uznane zostały także obciążające zeznania pokrzywdzonej córki oskarżonego - I. N.. Świadek ten w jasny i logiczny sposób opisała, jak kształtowały się relacje W. N. ze swoją żoną oraz dziećmi, jednoznacznie wskazując na dominującą pozycję ojca, jego przewagę w owych relacjach rodzinnych oraz nadużywanie tejże przewagi, przejawiające się w dopuszczaniu się wobec pokrzywdzonych zachowań, polegających na psychicznym oraz fizycznym znęcaniu się, o którym mowa w art. 207 § 1 k.k. Trafnie Sąd Rejonowy zauważył przy tym, że brak jest w okolicznościach niniejszej sprawy podstaw do uznania, iż I. N. miała jakikolwiek interes w składaniu zeznań fałszywie obciążających oskarżonego. Pokrzywdzona była emocjonalnie związana zarówno ze swoją matką, jak i z ojcem. Z obojgiem rodziców łączyły ją pewne relacje i intencjonalne pomawianie jednego z nich o zachowania, których faktycznie się nie dopuścił, byłoby nieracjonalne i nielogiczne, zwłaszcza, że złożenie tego typu nieprawdziwych depozycji nie przysparzałoby pokrzywdzonej żadnych osobistych korzyści. Sąd II instancji podziela również stanowisko Sądu Rejonowego, zgodnie z którym zeznania złożone przez dzieci W. N. z poprzedniego związku - (...)- (...), K. N. i A. N. - nie mają znaczenia przy ustalaniu stany faktycznego niniejszej sprawy. Po pierwsze, nie byli oni naocznymi świadkami przestępczych zachowań, których dopuszczał się oskarżony, a ponadto, jako jego bliscy i zstępni - mieli oni osobisty interes w składaniu zeznań korzystnych dla podsądnego. Za irrelewantną uznać należy także podnoszoną przez obronę okoliczność, że zgodnie z zeznaniami ww. świadków, W. N. nie przejawiał przestępczych zachowań stypizowanych w art. 207 § 1 k.k. wobec swojej poprzedniej rodziny. Powyższe w żaden sposób nie wyklucza bowiem winy i sprawstwa oskarżonego w sprawie niniejszej. Dodać należy, że dopuszczanie się przez podsądnego inkryminowanych zachowań często związane było z nadużywaniem przez niego alkoholu. Problem alkoholowy W. N. pogłębiał się natomiast z czasem, osiągając w czasokresie objętym postawionymi mu zarzutami nasilenie zdecydowanie większe niż wcześniej. Skoro natomiast zeznania H. N. i I. N. słusznie uznane zostały przez sąd I instancji za spójne, logiczne, konsekwentne, zborne, a co za tym idzie - wiarygodne, to zasadnie Sąd Rejonowy nie przyznał waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w części, w jakiej pozostają one w sprzeczności z owymi zeznaniami pokrzywdzonych. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, zgodnie z którym wyjaśnienia W. N. stanowią wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony, nieznajdującej potwierdzenia w materiale dowodowym będącym podstawą ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy. |
|||||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 207 § 1 k.k., ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||||
3.2. |
Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego wyroku poprzez ustalenie, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 k.k., podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do takich ustaleń. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||||
W ocenie Sądu Okręgowego, ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji są prawidłowe i nie budzą wątpliwości. Zauważyć należy, że "błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7)" (Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2013 roku, sygn. akt IV Ka 713/13). W niniejszej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia, że Sąd Rejonowy, gromadząc materiał dowodowy i dokonując jego oceny, dopuścił się błędu faktycznego rozumianego w przytoczony powyżej sposób, co stanowiło przedmiot dokładniejszych rozważań w podpunkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia. |
|||||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 207 § 1 k.k., ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||||
3.3. |
Naruszenie art. 410 k.p.k. poprzez brak w aktach sprawy opinii biegłego psychologa na okoliczność oceny zdolności postrzegania i odtwarzania spostrzeżeń przez H. N. odnośnie zdarzeń wskazanych w zarzutach aktu oskarżenia mimo, że biegła brała udział w przesłuchaniu pokrzywdzonej i zgodnie z decyzją sądu miała dokonać oceny jej zeznań w trybie art. 192 k.p.k. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||||
Przeprowadzona przez Sąd II instancji analiza akt przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, że rację ma apelujący, iż w aktach brak było opinii biegłej psycholog, dotyczącej zdolności postrzegania i odtwarzania spostrzeżeń przez świadek H. N.. Opinia ta miała być wydana zgodnie z postanowieniami Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 5 października 2021 roku oraz 14 grudnia 2021 roku (sygn. akt VIII K 325/19). Biegła psycholog uczestniczyła w przesłuchaniu ww. świadek i winna była wydać przedmiotową opinię. Sąd Okręgowy w toku postępowania odwoławczego uzupełnił opisany powyżej brak, przeprowadzając dowód z opinii sądowo-psychologicznej biegłego sądowego - psychologa, który uczestniczył w przesłuchaniu H. N.. Jak już wskazano w podpunkcie 2.1.1.3. niniejszego uzasadnienia, przygotowana przez biegłego opinia z dnia 16 grudnia 2022 roku jest rzeczowa, rzetelna, logiczna i nie była kwestionowana przez strony. Jej wiarygodności nie przekreśla przy tym długi odstęp czasu pomiędzy przesłuchaniem H. N. a wydaniem opinii, bowiem biegła, sporządzając opinię, posiłkowała się materiałami sporządzonymi podczas przesłuchania. Z owej opinii jednoznacznie wynika, że pokrzywdzona dysponuje mieszczącym się w granicach normy poziomem sprawności procesów poznawczych, a jej zdolność postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania jest prawidłowa. Z uwagi na wnioski płynące z opinii biegłej psycholog z dnia 16 grudnia 2022 roku uznać należy, że przedmiotowe naruszenie przez sąd I instancji przepisów postępowania nie miało żadnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku. |
|||||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 207 § 1 k.k., ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||||||
4.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 12 maja 2022 roku, sygn. akt VIII K 325/19 |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||
W ocenie Sądu Okręgowego, zgromadzony w toku przedmiotowego postępowania materiał dowodowy poddany został prawidłowej ocenie przez sąd I instancji. Wnioskowanie Sądu Rejonowego jest logiczne, konsekwentne, zgodne z dyrektywami oceny dowodów określonymi w art. 7 k.p.k., a ponadto zostało w przekonujący sposób uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Sąd I instancji wnikliwie zweryfikował tezy aktu oskarżenia, ustalając wszelkie okoliczności istotne dla wydania prawidłowego rozstrzygnięcia. Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację Sądu Rejonowego tak w zakresie sprawstwa i winy W. N. w odniesieniu do zarzucanych mu czynów, jak też w zakresie rozstrzygnięcia o rodzaju i wysokości wymierzonej mu kary oraz środka karnego i nawiązki. Argumentacja zaprezentowana w treści wniesionej apelacji, na tle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, okazała się natomiast niezasadna. Nie mogła ona podważyć słusznych i prawidłowo uzasadnionych wniosków wywiedzionych przez Sąd Rejonowy. Jedyny zasadny zarzut, opisany w podpunkcie 3.3. niniejszego uzasadnienia, dotyczył natomiast naruszenia przepisu postępowania, które nie miało żadnego wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Z uwagi na powyższe, wnioski apelującego nie zostały uwzględnione, a zaskarżony wyrok utrzymano w mocy. |
|||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie na rzecz adw. P. D. kwotę 516, 60 złotych, obejmującą wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT. Zgodnie bowiem z § 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, opłata za obronę przed sądem okręgowym jako drugą instancją wynosi 420 złotych. Powyższą opłatę należało następnie, zgodnie z § 4 ust. 3 ww. Rozporządzenia, podwyższyć o kwotę podatku VAT. Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie na rzecz adw. R. C. kwotę 516, 60 złotych, obejmującą wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżycielowi posiłkowemu z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT. Zgodnie bowiem z § 17 ust. 2 pkt. 4 w zw. z § 17 ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, opłata za pomoc prawną udzieloną oskarżycielowi posiłkowemu przed sądem okręgowym jako drugą instancją wynosi 420 złotych. Powyższą opłatę należało następnie, zgodnie z § 4 ust. 3 ww. Rozporządzenia, podwyższyć o kwotę podatku VAT. Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem. z art. 624 § 1 k.p.k., sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. |
|||||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
|||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok w całości |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |