Sygn. akt III Cz 193/14
Dnia 22 kwietnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Krystyna Hadryś ( spr. )
Sędziowie: SO Barbara Braziewicz
SR (del.)Roman Troll
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 kwietnia 2014 r.
sprawy egzekucyjnej prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w J. E. Z. pod sygn. Km 3534/13
z wniosku (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko B. R.
o świadczenie pieniężne
na skutek zażalenia dłużniczki
na postanowienie Sądu Rejonowego w Raciborzu
z dnia 31 października 2013 r., sygn. akt I Co 1515/13
postanawia :
oddalić zażalenie.
Sygn. akt III Cz 193/14
Rozpoznając zażalenie dłużniczki B. R. na postanowienie Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 31 października 2013 r., oddalające skargę dłużniczki,
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Zażalenie dłużniczki należało uznać za nieuzasadnione, wobec stwierdzenia braku podstaw do uwzględnienia zarzutów skarżącej w prawidłowo ustalonym przez Sąd Rejonowy stanie faktycznym sprawy i prawidłowo dokonanej ocenie prawnej ustalonego stanu faktycznego.
Wbrew zarzutom skarżącej Sąd Rejonowy nie dokonał wykładni prawa w sprzeczności z art. 49 ust. 7 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.
Sąd Rejonowy uznając brak podstaw do obniżenia opłaty stosunkowej, oparł swoją oceną
na przesłankach art. 49 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
( Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1376 ze zm. ) dalej zwana ustawą wskazując, że dłużniczka wnosząc o obniżenie opłaty stosunkowej nie powołała się na swoją sytuację majątkową ani na wysokość zarobków.
Przyznane w art. 49 ust. 7 i 8 ustawy stronom prawo do złożenia wniosku o obniżenie opłat stosunkowych zawiera rozwiązanie o charakterze wyjątkowym, nadzwyczajnym, dotyczy bowiem korygowania opłaty, która i tak już powinna być ustalona z uwzględnieniem nakładu pracy komornika. Opłata egzekucyjna ustalona jest normatywnie w sposób niezwiązany z kosztami konkretnego postępowania egzekucyjnego.
Główną zaś rolę w ocenie okoliczności szczególnie uzasadnionego wypadku w rozumieniu
art. 49 ust. 7 ustawy, powinna odgrywać ocena indywidualnej sytuacji dłużnika. Sytuację
tę powinien wyczerpująco przedstawić dłużnik, ponieważ leży to w jego interesie. Dotyczy
to zarówno uzasadnienia takiego wniosku, jak i ewentualnego dołączenia dokumentacji,
w szczególności potwierdzającej sytuację materialną wnioskodawcy i wysokości dochodów.
Sąd nie ma obowiązku prowadzenia w tym zakresie postępowania z urzędu.
W świetle przepisów ustawy, ocena sytuacji majątkowej dłużnika i jego dochodów winna uwzględniać okoliczność, że należy on do grupy podmiotów, które przed prawidłowo zainicjowanym postępowaniem egzekucyjnym dobrowolnie nie spełniły nałożonych na niego obowiązków. Poza sporem bowiem jest, że zarówno w dacie wydania tytułu wykonawczego jak i wszczęcia egzekucji sądowej, dłużniczka nie zaspokoiła wierzyciela w zakresie objętym tym tytułem. Prowadzenie egzekucji zatem było zasadne, a podjęte przez komornika czynności egzekucyjne zmierzały bezpośrednio do zrealizowania tytułu wykonawczego. Zarzuty skarżącej nie mogą zatem stanowić podstawy uwzględnienia zażalenia, a wskazane w zaskarżonym postanowieniu argumenty uzasadniające zastosowanie stawki naliczenia kosztów egzekucyjnych Sąd Odwoławczy w całości podziela.
Rozpoznanie wniosku opartego na ust. 7 art. 49 ustawy wymaga ustalenia, czy brak dobrowolnego zaspokojenia przed uzasadnionym wszczęciem egzekucji przeciwko dłużniczce był wynikiem złej sytuacji majątkowej i niewystarczających dochodów tej strony. Stąd uwzględnienie wniosku dłużnika z tej przyczyny wymaga wykazania we wniosku, że sytuacja wnioskodawcy jest zdecydowanie gorsza od tej, w jakiej znajdują się inni dłużnicy.
Zarówno w skardze i wniosku w niniejszej sprawie jak i zażaleniu, dłużniczka nie wykazała żadnych przesłanek, o których mowa powyżej i w zakresie których Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny. Dłużniczka bowiem nie wskazała na żadne indywidualne okoliczności,
które potwierdzałyby jej złą sytuację materialną i ewentualny brak bieżących dochodów, klasyfikujących skarżącą do grupy dłużników o złej sytuacji majątkowej. Brak wykazania takich okoliczności wyłącza uwzględnienie jej wniosku w zakresie objętym zażaleniem.
Reasumując, zaskarżone postanowienie jest prawidłowe, zatem zażalenie dłużniczki jako niezasadne podlegało oddaleniu z mocy art. 385 k.p.c. w związku
z art. 397 § 2 k.p.c. stosowanych na podstawie art. 13 § 2 k.p.c.
SSR(del.) Roman Troll SSO Krystyna Hadryś SSO Barbara Braziewicz