Sygn. akt IX Pa 11/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek

Sędziowie: SSO Maria Olszowska /spr/

SSO Maria Konieczna

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2014r. w Rybniku

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko (...) S.A. w J.

o zapłatę odszkodowania

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu -Zdroju Wydziału IV Pracy

z dnia 21 listopada 2013 r. sygn. akt IV P 151/13

1. oddala apelację,

2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 900,00 zł ( dziewięćset złotych)

tytułem kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Maria Konieczna SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek SSO Maria Olszowska

Sygn. akt IX Pa 11/14

UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko (...) S.A. w J. powód K. S. wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 27.336,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kwoty 876,36 zł netto z ustawowymi odsetkami od dnia 25.07.2012 r. Nadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Na uzasadnienie podniósł, iż był zatrudniony w KWK (...) w okresie od 03.03.1970 r. do 16.07.1986 r. jako wydawca magazynowy i ślusarz na powierzchni (z przerwą na odbycie służby wojskowej od 24.02.1975 r. do 17.12.1975 r.), a następnie w KWK (...) w okresie od 7.08.1986 r. do 31.12.1993 r. również jako pracownik na powierzchni. Zmiana pracodawcy nastąpiła na podstawie porozumienia między w/w kopalniami. Powód podniósł, iż nabył nieodpłatnie 96 akcji (...) SA. Okazało się bowiem, że pozwana do stażu pracy zaliczyła powodowi jedynie okres zatrudnienia w KWK (...). Tymczasem staż pracy powoda łącznie z okresem zatrudnienia w KWK (...) wynosi ponad 22 lata. Powodowi należało się zatem 297 akcji. Różnica wynosi 201 akcji. Powód był zaskoczony, że pozwana nie zaliczyła mu całego okres pracy w kopalniach jej podlegających, mimo że dysponowała pełną dokumentacją dotyczącą jego zatrudnienia. W związku z powyższym złożył reklamację dopiero wówczas kiedy dowiedział się o przysługującej mu ilości akcji. Otrzymał odpowiedź pozwanej, że jego reklamacja została złożona po terminie i z tego powodu nie może być uwzględniona. Powód nie otrzymał zaświadczenia o stażu pracy. Działanie pozwanej polegające na wadliwym ustaleniu stażu pracy uprawniającym do nieodpłatnego nabycia akcji spowodowało powstanie szkody u powoda. Powód podniósł, iż ma zatem prawo do żądania zasądzenia odpowiedniej kwoty odpowiadającej wartości 201 akcji (po 136 zł, tj. w cenie z dnia wejścia Spółki na giełdę ) i kwoty 876,36 zł netto tytułem dywidendy za rok 2011. Uchwałą Walnego Zgromadzenia ustalono sposób i termin wypłaty dywidendy za 2011 rok oraz jej wysokość. Dywidenda została ustalona w kwocie 5,38 zł brutto, co stanowi netto 4,36 zł. Pozwana przy wypłacaniu dywidendy potrącała zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19 %. Dywidenda wypłacana była dnia 24.07.2012 r.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) S.A. w J. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na uzasadnienie podniosła, iż przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (dalej: „Ustawa") jedynie w sposób ogólny regulują sposób obliczania stażu pracy uprawnionym pracownikom (w rozumieniu art. 2 pkt 5 Ustawy). Zgodnie z art. 36 ust. 4 Ustawy akcje zbywa się nieodpłatnie w grupach wyodrębnionych ze względu na okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym, jego poprzedniku i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego. Szczegółową regulację dotyczącą procedury naliczania stażu pracy zawiera rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 35, poz. 303 ze zm., dalej: „Rozporządzenie"), wydane na podstawie art. 38 ust. 5 Ustawy. Zgodnie z treścią § 7 ust. 2 Rozporządzenia spółka, po otrzymaniu informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępniania, sporządzi w terminie 14 dni listę uprawnionych pracowników obejmującą okresy zatrudnienia tych osób w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku albo w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki, oraz jego poprzedniku i w spółce oraz łączny okres zatrudnienia w tych podmiotach. Zgodnie z obowiązkiem określonym w § 8 Rozporządzenia pozwana w imieniu Ministra Skarbu Państwa zamieściła w prasie ogólnopolskiej, lokalnej oraz przez wywieszenie w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej oddziałach i zakładach informację o terminie wywieszenia listy oraz terminie, miejscu i sposobie składania reklamacji co do okresu zatrudnienia. Ogłoszenie zawierało również informację o terminie wygaśnięcia prawa do akcji. Ogłoszenia o wywieszeniu listy oraz terminie i sposobie składania reklamacji co do okresu zatrudnienia pojawiły się również w radiu ( (...) Radio (...) - emisja w dniu 1 sierpnia 2011 r., 75 sekundowy spot reklamowy; (...) Radio (...) - emisji w dniu 1 sierpnia 2011 r., 30 sekundowy spot reklamowy), w internecie (Wirtualny Nowy Przemysł -emisja 1 - 8 sierpnia 2011 r., serwis (...), JasNet - emisja 1 - 8 sierpnia 2011 r., TV Kanon - emisja 1 - 8 sierpnia 2011 r. - internet i telewizja). Przepis § 9 Rozporządzenia przewiduje czternastodniowy termin na składanie reklamacji dotyczących wadliwego określenia okresu zatrudnienia w spółce, liczony od dnia wywieszenia list uprawnionych pracowników w siedzibie spółki. Lista uprawnionych pracowników do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej została wywieszona w dniu 10 sierpnia 2011 r., a zatem przewidziany Rozporządzeniem 14-dniowy termin składania reklamacji upłynął w dniu 24 sierpnia 2011 r. Strona powodowa nie złożyła w przewidzianym terminie reklamacji co do wysokości naliczonego stażu pracy. Pan K. S. złożył reklamację dopiero w dniu 4 stycznia 2012r. Stosownie do § 12 ust. 1 Rozporządzenia, niezwłocznie po korekcie listy, o której mowa w § 9, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia dokonania korekty listy, spółka sporządza listę uprawnionych pracowników z podziałem na grupy wyodrębnione ze względu na łączny okres zatrudnienia w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku albo w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki, oraz jego poprzedniku i w spółce. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż 14 - dniowy termin na złożenie reklamacji przewidziany w Rozporządzeniu nie podlega przywróceniu; jest to termin prawa materialnego i spółka nie ma możliwości jego przedłużenia, czy przywrócenia. Ustalony w powyższy sposób okres zatrudnienia staje się następnie, na podstawie § 10 ust. 1 Rozporządzenia, podstawą do zakwalifikowania uprawnionego pracownika do danej grupy stażowej, a w konsekwencji do określenia liczby przypadających na niego akcji. Z powyższych względów reklamacja złożona przez K. S. w dniu 4 stycznia 2012 r., a zatem po upływie kilku miesięcy od zakreślonego przepisami prawa terminu, nie mogła zostać uwzględniona. W świetle powyższego wobec faktu, że okres zatrudnienia powoda został ustalony zgodnie z przepisami Rozporządzenia nie sposób postawić pozwanej zarzutu działania niezgodnego z prawem, co byłoby konieczną przesłanką do uznania istnienia jakiejkolwiek odpowiedzialności odszkodowawczej po jej stronie. Powództwo zatem już z powyższych względów powinno ulec oddaleniu. Niezależnie od powyższego, w przypadku uznania, iż roszczenie powoda o odszkodowanie z tytułu błędnie naliczonego stażu pracy jest uzasadnione - czemu pozwana kategorycznie zaprzecza - należy uznać, iż wobec braku złożenia przez powoda reklamacji co do naliczonego stażu pracy w terminie, przyczynił się on do powstałej szkody. Potwierdzenie prezentowanego stanowiska znajduje uzasadnienie w poglądzie Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt I PK 54/11. W powyższym orzeczeniu Sąd Najwyższy uznał, iż w sytuacji gdy pracownik zaniechał sprawdzenia otrzymanego świadectwa pracy i nie zakwestionował zawartych w nim wadliwości, w sposób przewidziany przepisami prawa pracy (tryb sprostowania świadectwa pracy inicjowany na wniosek pracownika), a następnie ujawniły się wadliwości tego świadectwa pracy, to powinien on ponieść konsekwencje owej wadliwości. Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż pracownik powinien być świadom swych uprawnień i wykazać się co najmniej przeciętną przezornością w staraniu o własne sprawy. Zaniechania pracownika w tym przedmiocie wypełniają znamiona przyczynienia się do szkody w rozumieniu art. 362 Kodeksu cywilnego, do obowiązków pracownika należy bowiem sprawdzenie otrzymanego świadectwa pracy i zakwestionowanie zawartych w nim wadliwości. W tej sytuacji Sąd Najwyższy uznał, iż konsekwencje wadliwości świadectwa pracy winny po połowie wziąć na siebie obie strony stosunku pracy. Sąd podkreślił, iż nie da się zaakceptować poglądu, że za konsekwencje niewiedzy pracownika musi w całości odpowiadać pracodawca. Zdaniem pozwanej, pogląd wyrażony w przytoczonym orzeczeniu - w przypadku uznania, iż roszczenie powoda jest uzasadnione powinien być uwzględniony w niniejszej sprawie. W przypadku wadliwości naliczonego stażu pracy na liście uprawnionych pracowników do nieodpłatnego nabycia akcji, uprawniony pracownik -podobnie jak pracownik, któremu wystawiono wadliwe świadectwo pracy - powinien w określonym przepisami prawa terminie wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o zmianę tego stażu pracy. W tej sytuacji zdaniem pozwanej należałoby uznać, iż przyczynienie się powoda do ewentualnie zaistniałej szkody przewyższa 50%, brak jest bowiem możliwości powoływania się przez powoda na niewiedzę co do konieczności złożenia reklamacji zwłaszcza, iż jak wskazano powyżej pozwana dokonała stosownych ogłoszeń o terminie i sposobie złożenia reklamacji w przedmiocie stażu pracy. Nadto pozwana podniosła powód dochodzi odszkodowania - z tytułu nieprzyznanych akcji oraz dywidendy. W pozwie nie wskazano podstawy dochodzonego roszczenia, jednakże z jego treści można wywieść, że chodzi o przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: „k.c") dotyczące odpowiedzialności odszkodowawczej, zapewne związanej z czynami niedozwolonymi. Celem wykazania zasadności żądania zapłaty odszkodowania powód jest zobowiązany do wykazania w toku procesu łącznie następujących okoliczności: a) winy pozwanej; b) związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem mającym wywołać szkodę, a szkodą (oraz jej wysokością); c) wysokości szkody. W judykaturze i nauce prawa cywilnego jednogłośnie przyjmuje się, iż związek przyczynowy musi być adekwatny, albowiem zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Poszkodowanego obciąża zatem wykazanie normalnego związku przyczynowego (art. 361 § 1 k.c.) między zachowaniem pozwanej a szkodą zaistniałą w majątku powoda. Powód nie wykazał powyższych okoliczności. W świetle przedstawionego stanu faktycznego brak jest podstaw do uznania, iż pozwana ponosi jakąkolwiek odpowiedzialność za ewentualne błędne naliczenia stażu pracy powoda. Pozwana dopełniła wszelkich obowiązków jakie spoczywały na niej w związku z naliczeniem stażu pracy Panu K. S.. Pozwana zgodnie z właściwymi przepisami poinformowała o wywieszeniu list uprawnionych pracowników. W zamieszczonych ogłoszeniach była wskazana informacja o konieczności złożenia reklamacji w przypadku gdy uprawnionemu pracownikowi błędnie naliczono staż pracy. Pozwana podjęła też daleko dalej idące czynności związane z poinformowaniem uprawnionych pracowników i ich spadkobierców o konieczności weryfikacji stażu pracy wskazanego na liście uprawnionych pracowników, niż wynika to z przepisów Rozporządzenia. Ogłoszenia pojawiły się bowiem także w radiu, internecie i telewizji. Nadto, iż brak adekwatnego związku przyczynowego. W nauce prawa cywilnego oraz orzecznictwie wskazuje się bowiem, że dla stwierdzenia w określonym stanie faktycznym sprawy wystąpienia związku przyczynowego o charakterze adekwatnym (jak tego wymaga przepis art. 361 § 1 k.c.) należy: • ustalić, czy zdarzenie stanowi warunek konieczny wystąpienia szkody (innymi słowy czy stanowi conditio sine qua non wystąpienia szkody); • ustalić, czy powstała szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia. Analiza stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że brak jest między tymi zdarzeniami związku przyczynowego o charakterze adekwatnym. Podkreślić należy zaniechanie powoda, który nie zweryfikował okresu zatrudnienia wyliczonego przez pozwaną i umieszczonego na listach wywieszonych w jej siedzibie oraz oddziałach. To właśnie brak reakcji powoda wobec wywieszonych informacji o okresie zatrudnienia oraz spóźniona o kilka miesięcy „reklamacja" sprawiły, iż nie można było rozpoznać merytorycznie pisma nazwanego reklamacją a złożonego z uchybieniem terminu. Co do wysokości szkody pozwana wskazała, iż powód, dochodząc odszkodowania za nieprzyznane akcje, za podstawę żądanej kwoty wskazał jako wartość jednej akcji kwotę 136 zł wskazując, iż jest to cena akcji z dnia wejścia pozwanej spółki na giełdę. Nawet gdyby przyjąć w realiach niniejszej sprawy po stronie powodowej odpowiedzialność odszkodowawczą , to brak podstaw do przyjęcia wyliczenia odszkodowania w oparciu o wskazaną w pozwie wartość jednej akcji. Zgodnie bowiem z art. 363 § 2 k.c. jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania (chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili). Co za tym idzie, w przypadku uznania, że powód w ogóle poniósł szkodę ustalenie jej wysokości powinno nastąpić według wartości akcji z daty wyrokowania (art. 316 § 1 k.p.c), która jest datą ustalenia odszkodowania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2010r., sygn. akt II PK 118/10), ewentualnie jako średnia cena akcji z pewnego okresu poprzedzającego wydanie wyroku (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 2009r., sygn. akt II PK 20/09). Mając na uwadze powyższe samo twierdzenie strony w zakresie wysokości szkody nie jest zaś dowodem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 660/00, Wokanda 2002/7-8/44). Powód nie zgłosił na tę okoliczność żadnych wniosków dowodowych, a jako że pozwana zaprzecza twierdzeniom powoda co do faktu wystąpienia, jak i wysokości szkody, okoliczność tę uznać należy za nieudowodnioną. W konsekwencji powództwo winno zostać oddalone również i z tej przyczyny. Nadto pozwana podniosła, iż wartość notowania pojedynczej akcji Pozwanej na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. nie odpowiada wartości pojedynczej akcji zbywanej uprawnionym pracownikom na podstawie Ustawy. Zgodnie z art. 38 ust. 3 Ustawy akcje nabyte nieodpłatnie przez uprawnionych pracowników nie mogą być przedmiotem obrotu przed upływem dwóch lat od dnia zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach. Zakaz ten upływa dla akcji nabytych przez uprawnionych pracowników (...) S.A. z dniem 7 lipca 2013 r. Biorąc pod uwagę powyższy zakaz, stwierdzić należy, że rzeczywista wartość akcji Pozwanej zbywanych nieodpłatnie pracownikom na podstawie Ustawy jest, przynajmniej do dnia 8 lipca 2013 r., niższa od wartości jej akcji będących przedmiotem obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. W sytuacji, gdy dane prawo majątkowe jest ograniczone co do możliwości rozporządzania nim, jego wartość jest bowiem niższa aniżeli wartość analogicznego prawa, tyle że mogącego być przedmiotem swobodnego obrotu. Wynikające z art. 38 ust. 3 Ustawy ograniczenie w sposób oczywisty czasowo „obciąża" akcje uprawnionych pracowników, powodując zmniejszenie ich wartości. Nadto, iż powód domaga się kwoty 27.336 zł „z ustawowymi odsetkami zwłoki" nie wskazując daty, od której odsetki te mają być naliczane. Natomiast od kwoty 876,36 zł od dnia 25 lipca 2012r. Zgodnie natomiast z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast stosownie do treści art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W tym stanie rzeczy brak podstaw do żądania przez powoda odsetek od dnia 25 lipca 2012r., zwłaszcza że powód nie wezwał uprzednio pozwanej po myśli cytowanych przepisów do spełnienia świadczenia.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2013r Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju Wydział IV Pracy zasądził od pozwanej na rzecz powoda K. S. kwotę 14.532,30 zł z ustawowymi odsetkami naliczonymi od kwoty od dnia 14.05.2013 roku, tytułem odszkodowania za otrzymanie mniejszego pakietu akcji oraz zaniżonej w związku z powyższym dywidendy należnej akcjonariuszom (...) SA za rok 2011,dalej idące powództwo oddalił oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego i nakazał pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju kwoty 726,00 zł tytułem opłaty sądowej od zapłaty której powód był ustawowo zwolniony.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

Powód K. S. zatrudniony był w KWK (...) od 03.03.1970 r. do 16.07.1986 r. jako : wydawca magazynowy na powierzchni (od 03.03.1970 r. do 15.06.1976 r.), robotnik na powierzchni (od 16.06.1976 r. do 01.02.1982 r.), ślusarz na powierzchni (02.02.1984 r. do 08.04.1984 r.), wydawca magazynowy na powierzchni (od 09.04.1984 r. do 16.07.1986 r.), a następnie w KWK (...) w okresie od 07.08.1986 r. do 31.12.1993 r. jako : wydawca magazynowy n/p (od 07.08.1986 r. do 18.04.1988 r.), robotnik budowlany n/p (od 19.04.1988 r. do 11.04.1989 r.), brygadzista gospodarczy n/p (od 12.04.1989 r. do 31.12.1993r.). Stosunek pracy powoda ustał w wyniku porozumienia między zakładami.

Z wejściem w życie i należytym ogłoszeniem (Dz. U. z 1996, nr 118, poz. 561) ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, powód powziął wiadomość, iż jest pracownikiem uprawnionym w rozumieniu art. 2 pkt 5 Ustawy do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, oraz że w myśl art. 36 ust. 4 Ustawy akcje zbywa się nieodpłatnie w grupach wyodrębnionych ze względu na okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji tego przedsiębiorstwa państwowego. Powód złożył oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy. W przypadku pozwanej Skarb Państwa dokonał zbycia pierwszych akcji w dniu 6 lipca 2011 r. Stosownie do treści art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. 2002 Nr 171 poz.1397 r. z późn. zm.) oraz § 11 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz.U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 z późn. zm.) oraz podaną do wiadomości pracowników w zakładzie pracy uchwałą nr 695/VII/l1 Zarządu (...) S.A. z dnia 23.09.2011 r. w sprawie regulaminu podziału akcji serii „A" powód ze względu na swój staż pracy powinien nieodpłatnie nabyć 297 akcje pozwanej (...) S.A. Zgodnie bowiem z w/w uchwałą Zarządu pozwanej nr 695/VII/ll z dnia 23 września 2011 r. liczba akcji serii „A" przysługująca pracownikom zakwalifikowanym do grupy stażowej „powyżej 21 lat do 24 lat" wynosi 297 akcji.

Powód nieodpłatnie nabył 96 akcji imiennych pozwanej (...) S.A. w J..

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż powodowi należałyby się ponadto 201 akcji pozwanej (297 – 96 = 201).

Na dzień 21 listopada 2013 roku (chwila zamknięcia rozprawy) kurs jednej akcji J.S.W. wynosił 67,94 zł.

Powód , w dniu 04 stycznia 2012 roku złożył stronie pozwanej (...) S.A. w J. reklamację co do stażu pracy pracownika ujętego na liście uprawnionych do akcji serii „A”, któremu wadliwie określono staż pracy. Pozwana w odpowiedzi odmówiła uwzględnienia reklamacji. Na uzasadnienie podniosła, iż zgodnie z § 9 Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników uprawnieni pracownicy, którym wadliwie określono ich okres zatrudnienia w spółce, w terminie 14 dni od wywieszenia listy obejmującej okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku i w spółce oraz łączny okres zatrudnienia, mogą złożyć pisemną reklamację. Pozwana zaś wywiesiła w/w listę w dniu 10 sierpnia 2011 r., zatem reklamacje dotyczące wadliwie wskazanego okresu zatrudnienia należało składać w dniach od 10 sierpnia 2011 r. do 24 sierpnia 2011 r. Ogłoszenie o wywieszeniu listy zostało upublicznione w sposób wskazany w § 8 ust. 1 Rozporządzenia. W ogłoszeniach podano m.in. szczegółową informację o miejscach wywieszenia list, a także terminach i sposobie składania reklamacji w przypadku błędnie wskazanego na liście okresu zatrudnienia. Reklamacje dotyczące wadliwie określonego okresu zatrudnienia były rozpoznawane przez specjalnie powołaną przez Zarząd pozwanej (...) w tym celu komisję. Rozpatrzenie reklamacji przez tę komisję wyczerpało tok postępowania reklamacyjnego. Nadto, iż skoro pismo powoda zostało złożone po terminie pozwana nie może ustosunkować się do jego prośby i rozpoznać złożonej po terminie reklamacji.

Sąd Rejonowy zważył , że powództwo K. S. okazało się częściowo zasadne.

Zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. 2002 Nr 171 poz.1397 r. z późn. zm.), aby dana osoba mogła skorzystać z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji, musi spełnić łącznie następujące przesłanki: 1) musi być uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 Ustawy, przez co nabywa prawo do nieodpłatnego nabycia akcji, 2) musi złożyć, w terminie określonym w art. 38 ust. 1 Ustawy, oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji, która to przesłanka jest warunkiem bezwzględnym skorzystania z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 5 Ustawy przez „pracowników uprawnionych" rozumie się: a) osoby będące w dniu wykreślenia z rejestru komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego pracownikami tego przedsiębiorstwa lub osoby będące pracownikami przedsiębiorstwa państwowego w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki; b) osoby fizyczne, które w dniu wykreślenia komercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego z rejestru przedsiębiorców, lub osoby fizyczne, które w dniu zawarcia umowy rozporządzającej przedsiębiorstwem poprzez jego wniesienie do spółki były stroną umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem państwowym, zawartej na podstawie przepisów rozdziału 8a ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981, z późn. zm.); c) osoby, które przepracowały co najmniej dziesięć lat w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku albo w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki oraz jego poprzedniku, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło wskutek przejścia na emeryturę lub rentę albo z przyczyn niedotyczących pracowników; d) osoby, które po przepracowaniu dziesięciu lat w przedsiębiorstwie państwowym podlegającym prywatyzacji oraz jego poprzedniku, zostały przejęte przez inne zakłady pracy w trybie art. 23 1 Kodeksu pracy.

Na podstawie upoważnienia ujętego w treści art. 36 ust. 5 Ustawy, prawodawca upoważnił ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa do uregulowania przedmiotowych kwestii w drodze wydania aktu wykonawczego - rozporządzenia, stanowiącego akt powszechnie obowiązującego prawa. Zgodnie z treścią § 7 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 z późn. zm.), spółka, po otrzymaniu informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępniania, sporządzi w terminie 14 dni listę uprawnionych pracowników obejmującą okresy zatrudnienia tych osób w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku albo w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki, oraz jego poprzedniku i w spółce oraz łączny okres zatrudnienia w tych podmiotach. W myśl zaś § 8 ust. 1 w/w rozporządzenia Spółka, w terminie 14 dni od dnia otrzymania od ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępnienia uprawnionym pracownikom, ogłosi w gazecie o zasięgu ogólnokrajowym i gazecie lokalnej oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej oddziałach i zakładach o terminie wywieszenia listy, o której mowa w § 7 ust. 2, oraz informację o terminie, miejscu i sposobie składania reklamacji co do okresu zatrudnienia w spółce. Ogłoszenie zawiera również informację o terminie wygaśnięcia prawa.

Dla Sądu Rejonowego nie budzi wątpliwości, iż odpowiedzialność za utratę przez uprawnionego pracownika prawa do części akcji wskutek niewłaściwego wykonania obowiązków przez podmioty, do których należało przeprowadzenie procesu nieodpłatnego nabywania akcji, jest odpowiedzialnością kontraktową (art. 471 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Chodzi tu o taki związek przyczynowy, który zachodzi wtedy, gdy zależność między badanym zdarzeniem a szkodą odpowiada kryterium "normalności następstw" (teoria przyczynowości adekwatnej). Z art. 361 § 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania. Zdaniem Sądu, istnieje związek przyczynowo-skutkowy między działaniem pozwanej, a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia części akcji Spółki przez powoda. Pozwana w nienależyty sposób wypełniła ustawowe obowiązki związane z nieodpłatnym nabyciem przez uprawnionego pracownika, jakim jest powód, akcji skomercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego, tj. wadliwie obliczyła okres jego zatrudnienia uprawniający go do nieodpłatnego nabycia należnej mu liczby akcji. Powód K. S., co było w niniejszej sprawie bezspornym, spełniał łącznie obie przesłanki uprawniające go do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, tj. był uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 w/w Ustawy oraz złożył, w terminie określonym w art. 38 ust. 1 Ustawy, oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji, która to przesłanka jest warunkiem bezwzględnym skorzystania z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Powód nie otrzymał zaś pełnego pakietu akcji jaki mu przysługiwał wyłącznie z uwagi na błędne wyliczenie jego stażu pracy przez pozwaną i nie uwzględnienie złożonej przez niego reklamacji z powodu jej złożenia po terminie wynikającym z Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników.

W myśl wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2003 r. w sprawie I PK 574/02 (LEX 122192) wynikająca z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji utrata prawa do nieodpłatnego nabycia akcji odnosi się tylko do obowiązku złożenia pisemnego oświadczenia o zamiarze ich nabycia. Nie jest natomiast objęty takim skutkiem obowiązek dołączenia zaświadczenia o okresie zatrudnienia przewidziany w § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. Nr 33, poz. 200). Orzeczenie to zachowuje aktualność również w sytuacji obowiązywania Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników. W uzasadnieniu prawnym w/w orzeczenia Sąd Najwyższy wskazał bowiem, iż ustawa pod rygorem utraty przez pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji nakłada na niego tylko obowiązek złożenia pisemnego oświadczenia o zamiarze nabycia akcji. Wynikający jedynie z rozporządzenia obowiązek dołączenia do oświadczenia o zamiarze nabycia akcji zaświadczenia o okresie zatrudnienia nie został zaś nałożony pod takim rygorem. Potwierdzenie słuszności tego wniosku wynika z § 3 ust. 3 wymienionego rozporządzenia, który w pkt 1 stanowił, że wezwanie uprawnionych pracowników do składania oświadczeń o zamiarze nabycia akcji powinno zawierać informacje o terminie i miejscu ich składania, ze wskazaniem skutków ich niezłożenia w terminie, natomiast pkt 2, dotyczący pouczenia o obowiązku dołączenia przez uprawnionego pracownika zaświadczenia o okresie zatrudnienia, nie nakazywał informować o skutkach prawnych niedopełnienia tego obowiązku. Regulacje te wskazują, że obowiązek dołączenia zaświadczenia o okresie zatrudnienia miał charakter porządkowy, a jego niedopełnienie nie mogło wywrzeć skutku utraty prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Brak zaświadczenia mógł natomiast, jak trafnie wskazano w piśmiennictwie, mieć ujemne skutki w sferze dowodowej, co znajdowało potwierdzanie w § 2 ust. 2 rozporządzenia, stanowiącym, że zaliczenie do odpowiedniej grupy następuje na podstawie udokumentowanego okresu zatrudnienia, potwierdzonego zaświadczeniami wydanymi przez komercjalizowane przedsiębiorstwo i spółkę powstałą w wyniku jego komercjalizacji. Warto też za Sądem Najwyższym podkreślić, że obowiązek ten, co wynika jasno z powyższych uwag, nie miał charakteru ustawowego, a przyjęcie jego normatywnego charakteru stałoby w sprzeczności z zakresem delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia. Charakterystyczne jest także to, że nowe rozporządzenie z 29 stycznia 2003 r., regulujące te zagadnienia, nie nakłada już takiego obowiązku na pracowników, przyjmując, że ustalenia okresu zatrudnienia dokonuje spółka (§ 4 ust. 2), a pracownik może w postępowaniu reklamacyjnym kwestionować to ustalenie, składając dokumenty poświadczające okres zatrudnienia (§ 5 ust. 3).

Obowiązek zgłoszenia reklamacji w terminie przewidzianym w § 9 w/w rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2003 r. ma również wyłącznie charakter porządkowy, nie ma charakteru ustawowego i przyjęcie jego normatywnego charakteru stałoby w sprzeczności z zakresem delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia. Niedotrzymanie tegoż terminu nie może więc w rezultacie prowadzić do pozbawienia uprawnionego pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Wniosek przeciwny prowadzić by musiał do konkluzji, iż rozporządzenie z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników wprowadza pozaustawową kolejną przesłankę bezwzględną uzyskania prawa do nieodpłatnego nabycia akcji. Należy tutaj także zaznaczyć, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2012 r.w sprawie I PK 225/11 (LEX nr 1219496) sprawa z powództwa pracownika o odszkodowanie z tytułu zaniżenia przez pracodawcę liczby należnych akcji prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego, jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c. Roszczenie o odszkodowanie z tytułu utraty prawa do nieodpłatnego nabycia akcji prywatyzowanego lub komercjalizowanego przedsiębiorstwa oraz prawa do potencjalnej dywidendy ulega przedawnieniu na zasadach określonych w art. 291 § 1 k.p. Nie sposób więc przyjąć, jak domaga się tego strona pozwana, iż niedotrzymanie 14 dniowego porządkowego terminu reklamacji przewidzianego w § 9 w/w rozporządzenia pozbawić by mogło powoda prawa do nieodpłatnego nabycia akcji w sytuacji, gdy w tym zakresie obowiązuje stosowny przepis kodeksu pracy, nie przewidujący wyjątku co do bezpłatnego nabycia akcji na wyżej opisanych zasadach. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy pośrednio wyraził także pogląd, zgodnie z którym brak złożenia reklamacji przez uprawnionego pracownika nie powoduje wygaśnięcia jego roszczeń odszkodowawczych. W sprawie tej bowiem przesądzono zasadę odpowiedzialności bez względu na brak skorzystania z procedury reklamacyjnej.

W ocenie Sądu Rejonowego stawiany powodowi zarzut przyczynienia się do powstania szkody nie mógł zostać uwzględniony. Przede wszystkim całkowita i wyłączna wina za wykonanie zobowiązania dotyczącego obliczenia stażu pracy powoda leżała po stronie pozwanej i można jej było przypisać cechy rażącego niedbalstwa. Abstrahując nawet od kwestii stosowania przeliczników z tytułu dniówek półtorakrotnych, pozwana błędnie obliczyła ilość lat pracy powoda, nie doliczając mu okresu zatrudnienia w KWK (...) w sytuacji gdy KWK (...) i KWK (...) byli jedynymi pracodawcami dla powoda do chwili ustania jego stosunku pracy z pozwaną. W takich okolicznościach sprawy powód zasadnie mógł oczekiwać, że pozwana prawidłowo obliczyła jego staż pracy. Jak już też wcześniej podnoszono ustawa o komercjalizacji i prywatyzacji nie zawierała delegacji ustawowej do regulowania w drodze rozporządzenia postępowania reklamacyjnego, z którego skorzystanie było ponadto jedynie uprawnieniem, a nie obowiązkiem pracownika. Sam prawodawca, pomijając kwestie wadliwej delegacji, nie przewidział żadnych sankcji mogących wynikać z braku złożenia reklamacji, nie mówiąc już o wygaśnięciu roszczenia. Z tych też względów, jak również po porównaniu stopnia winy pozwanej z ewentualną winą powoda, który co jeszcze raz należy podkreślić - w związku z brakiem złożenia reklamacji nie mógł być pozbawiony roszczenia odszkodowawczego, zarzut przyczynienia się uznać należało za sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Jego uwzględnienie bowiem w realiach niniejszej sprawy kreowałoby pozaustawową przesłankę warunkującą otrzymanie akcji pracowniczych bądź istnienie ewentualnego roszczenie odszkodowawczego w postaci obowiązku złożenie reklamacji w przypadku błędnego obliczenia stażu pracy.

W ocenie Sądu Rejonowego powód K. S., co było w niniejszej sprawie bezspornym, spełniał łącznie obie przesłanki uprawniające go do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, tj. był uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 w/w Ustawy oraz złożył w terminie określonym w art. 38 ust. 1 Ustawy oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji. Pozwana zaś w nienależyty sposób wypełniła ustawowe obowiązki związane z nieodpłatnym nabyciem przez uprawnionego pracownika, jakim jest powód, akcji skomercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego, tj. wadliwie obliczyła okres jego zatrudnienia, uprawniający go do nieodpłatnego nabycia należnej mu liczby akcji. Pozwana również bezzasadnie odmówiła powodowi wydania pozostałej części pakietu akcji powołując się na niedotrzymanie przez niego 14 dniowego porządkowego terminu przewidzianego w § 9 w/w rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników. Przepis ten ma bowiem wyłącznie charakter porządkowy, nie ma charakteru ustawowego i przyjęcie jego normatywnej natury stałoby w sprzeczności z zakresem delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia. Przepis ten nie jest obłożony sankcją utraty prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Powód nabył 96 akcji imiennych pozwanej (...) S.A. w J. co było w niniejszej sprawie bezsporne. W tej sytuacji skoro powód otrzymał od pozwanej nieodpłatnie jedynie 96 akcji, to mając na uwadze jego okres zatrudnienia, należy przyjąć, że brakująca należna mu ilość akcji wynosi 201 (297 - 96 = 201). Sąd mając na względzie treść art. 316 § 1 kpc ustalił wartość akcji pozwanej na dzień zamknięcia rozprawy tj. na dzień 21 listopada 2013 roku (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2012 roku w sprawie sygn. II PK 118/10) przy czym wartość ta ustalona została na zamknięcie notowań giełdowych w dniu 20.11.2013 r. W tej dacie wartość akcji pozwanej wynosiła 67,94 zł, a więc powodowi należna byłaby kwota 13.655,94 zł (201 x 67,94 zł).

Co do dywidendy Sąd Rejonowy stwierdził, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2008 r. II PZP 10/08 utrata przez uprawnionego prawa do nieodpłatnego nabycia akcji (art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, jednolity tekst: Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.), wskutek naruszenia przez Skarb Państwa obowiązku wskazania uprawnionych pracowników, powoduje na podstawie art. 471 w związku z art. 361 k.c. odpowiedzialność odszkodowawczą Skarbu Państwa z tytułu utraty dywidend wypłaconych do czasu naprawienia szkody wynikającej z niewydania akcji, jeżeli poszkodowany wykaże z odpowiednio wysokim prawdopodobieństwem, że byłby posiadaczem akcji w dniu dywidendy (art. 348 § 2 k.s.h.).W niniejszej sprawie bezspornym było, iż powód jest nadal w posiadaniu akcji pozwanej (...) S.A. w J., a co za tym idzie przysługiwała mu również dywidenda. Kwota należna powodowi jako akcjonariuszowi pozwanej (...) SA z tytułu zaniżonej dywidendy za rok 2011 r., co było również bezspornym w niniejszej sprawie, to 876,36 złotych netto, zaś jej wypłata miała miejsce w dniu 24.07.2012 r.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o wyżej powołane przepisy, Sąd Rejonowy w pkt. 1 wyroku zasądził od pozwanej (...) S.A. w J. na rzecz powoda K. S. kwotę 14.532,30 zł z ustawowymi odsetkami naliczonymi od dnia 14.05.2013 roku tytułem odszkodowania za otrzymanie mniejszego pakietu akcji oraz zaniżonej w związku z powyższym dywidendy należnej akcjonariuszom (...) SA za rok 2011 r.

Odsetki zasądzono na zasadzie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

Sąd Rejonowy w pkt. 2 wyroku oddalił dalej idące powództwo jako wygórowane i nie znajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Sąd Rejonowy w pkt. 3 wyroku orzekł o kosztach na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając od pozwanej jako strony przegrywającej proces na rzecz powoda kwotę 1.800,00 zł tytułem wynagrodzenia jego pełnomocnika procesowego będącego adwokatem ustaloną na podstawie § 12 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.nr 163 poz.1348 z późn.zm.).

W pkt. 4 wyroku w oparciu o treść art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) Sąd Rejonowy nakazał stronie pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jastrzębiu - Zdroju kwoty 726,00 zł tytułem opłaty sądowej, od zapłaty której powód był zwolniony na mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 wskazanej ustawy.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju z dnia 21.11.2013r. wniosła pozwana zaskarżając go w części tj. w zakresie pkt.1,3 i 4.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego:

a) art. 361 k.c poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w niniejszej sprawie i przyjęcie, że pomiędzy działaniem pozwanej w postaci naliczenia stażu pracy, a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia części akcji (...) SA przez powoda zachodzi adekwatny związek przyczynowy, podczas gdy na gruncie ustalonego stanu faktycznego niewątpliwym jest, iż podjęcie przez powoda czynności określonej w przepisach powszechnie obowiązującego prawa tj. złożenie reklamacji w trybie par.7 ust.1 i ust.2 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003r w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników ( Dz. U . z 2003r, nr. 35, poz.303 z późn, zm ;dalej Rozporządzenie), spowodowałby brak zaistnienia tej szkody;

ewentualnie:

b) art.362 kc w zw. z art.471 kc poprzez brak jego zastosowania, skutkującego pominięciem uznania, że wskutek zaniechania złożenia przez powoda reklamacji w trybie par.7 ust.1 i ust.2 rozporządzenia, powód przyczynił się do powstania szkody oraz jej rozmiaru;

naruszenie przepisów postępowania, a to:

- naruszenie art. 233 par.1 kpc przez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że dokument w postaci wydruku ze strony internetowej (...) SA, określa wartość pojedynczej akcji pracowniczej (...) SA, tj. akcji zbywanej uprawnionym pracownikom na podstawie ustawy z dnia 30.08.1996r. o komercjalizacji i prywatyzacji ( tekst jedn. Dz. U z 2002r., nr.171 z późn. zm; dalej: ustawa), a co za tym idzie, że wysokość szkody, jaką poniósł powód , stanowi iloczyn liczby 201 oraz wartości notowania pojedynczej akcji (...) SA na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie SA w dniu 6.11.2013r. w wysokości 67,94 zł,

braki i błędy w ustaleniach faktycznych:

poprzez uznanie, iż powód nie otrzymał pełnego pakietu akcji wyłącznie z uwagi na błędne wyliczenie jego stażu pracy przez pozwaną oraz nieuwzględnienie złożonego przez nią po upływie zakreślonego terminu pisma mającego w jej ocenie stanowić reklamację, a tym samym przyjęcie przez Sąd I instancji, ż powód w żaden sposób nie przyczynił się do zaistnienia szkody związanej z brakiem nabycia akcji w łącznej ilości 201 akcji.

Wobec powyższego pozwana wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa względem (...) SA w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem I instancji i w postępowaniu apelacyjnym, według norm przepisanych, w tym opłaty od pełnomocnictwa, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w zaskarżonym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.

Na rozprawie w dniu 15.05.2014r. powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej jest bezzasadna.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie wyczerpujące postępowanie dowodowe w zakresie niezbędnym dla wyjaśnienia istoty sporu.

Sąd ten dokonał w oparciu o zebrany materiał dowodowy prawidłowych ustaleń faktycznych zresztą bezspornych pomiędzy stronami, spornym było jedynie czy powodowi przysługuje pozostała ( brakująca) część akcji (...) SA.

Sąd ten również stosując właściwe uregulowania prawne w zakresie dotyczącym przedmiotu sporu i ich prawidłowe rozumienie słusznie orzekł jak w wyroku jak również zasadniczo prawidłowo i wyczerpująco uzasadnił wyrok.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił ustalenia i argumentację Sądu I instancji i przyjął je za własne.

W takiej sytuacji nie zachodzi potrzeba powtarzania tej argumentacji, co wynika z ukształtowanego już orzecznictwa Sądu Najwyższego w tym przedmiocie.

Podkreślić należy, iż wbrew zarzutom apelującego nie budzi wątpliwości, iż zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między działaniem pozwanej a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia części akcji spółki przez powoda ( art.361 kc w zw. z art.471 kc).

Pozwana wadliwie obliczyła okres zatrudnienia powoda uprawniający go do nieodpłatnego nabycia akcji mimo, iż dysponowała dokumentacją pozwalającą na prawidłowe wyliczenie należnej powodowi liczby akcji.

Powód nie otrzymał pełnego pakietu akcji wyłącznie z uwagi na nienależyte wypełnienie ustawowych obowiązków przez pozwaną związanych z nieodpłatnym nabyciem przez uprawnionego pracownika akcji skomercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego.

Pozwana pomimo złożenia reklamacji przez powoda nie uwzględnia jej z powodu złożenia po terminie , natomiast w żaden sposób nie można przyjąć, co słusznie podniósł Sąd Rejonowy, iż nie dotrzymanie terminu prowadzi do pozbawienia uprawnionego pracownika prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30.08.1996r. o komercjalizacji i prywatyzacji ( Dz. U z 1996r. ,nr 118, poz.561 ), powód aby być uprawnionym do nieodpłatnego nabycia akcji musiał spełniać łącznie dwie przesłanki tj. być uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art.2 pkt.5 ustawy oraz złożyć w terminie określonym w art.38 ust.1 ustawy oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji.

Powód spełnił łącznie obie przesłanki, a niedotrzymanie przez niego terminu przewidzianego w par.9 rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2003r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalenie liczby akcji przypadających na każdego z tych grup oraz trybu nabycia tych akcji przez uprawnionych pracowników ( Dz. U 2003r, nr.35, poz.303 z póź. zm) nie powoduje utraty prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Nie może również zostać uwzględniony zarzut przyczynienia się powoda do powstania szkody.

Ponadto podkreślić wreszcie należy, iż Sąd I instancji prawidłowo wyliczył wartość akcji pozwanej zgodnie z art.316 par.l kpc.

Zdaniem Sądu Okręgowego w sprawie o przedmiocie sporu jak w niniejszej , przy bezspornie zmieniającej się wartości akcji nie ma innej możliwości określenia ich wartości jak na dzień zamknięcia rozprawy.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd Okręgowy uznał zarzuty apelacji za nieuzasadniona polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu I instancji i z mocy art.385 kpc oddalił apelację jako bezzasadną.

Na podstawie art.98 par. 1 i 3 kpc Sąd Okręgowy w zw. z par.13 ust.1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U nr.163, poz.1348 z późn. zm) zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Maria Konieczna SSO Barbara Kużdrzał -Kiermaszek SSO Maria Olszowska