UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 marca 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił W. S. prawa do emerytury, z uwagi na brak wymaganych 20- lat okresów składkowych i nieskładkowych zgodnie z art. 28 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W odwołaniu od powyższej decyzji W. S. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury podnosząc, że od 15 listopada 1969r. do 15 października 1970r. oraz od 15 listopada 1970r. do 10 maja 1972r. był zatrudniony u S. J., a od 9 lipca 1973 roku do 12 stycznia 1977r. był zatrudniony u Z. J., i te okresy winne być zaliczone do stażu pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z dnia 6 marca 2012r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. S. prawo do emerytury poczynając od dnia 8 stycznia 2011r.

Rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zapadło na podstawie poniższych ustaleń i wniosków:

W. S. ur. (...), w dniu 4 stycznia 2011r. złożył wniosek o przyznanie emerytury.

Organ rentowy uznał za udowodniony staż w wymiarze 18 lat, 8 miesięcy i 4 dni okresów składkowych oraz nieskładkowych wskazując, że okres zatrudnienia w zakładzie ślusarskim S. J. od 11 listopada 1969r. do 15 października 1970r. i od 15 listopada 1970r. do 10 maja 1972r. nie może być uwzględniony z powodu wystawienia świadectwa przez inną niż pracodawca osobę. Natomiast okres zatrudnienia u Z. J. od 9 lipca 1973r. do 12 stycznia 1977r. nie może być uwzględniony, bowiem wnioskodawca nie został zgłoszony przez pracodawcę do ubezpieczenia jako pracownik.

W. S. był zatrudniony w Gminnej Spółdzielni (...) w okresie od 1 kwietnia 1971r. do 24 grudnia 1971r. na stanowisku ślusarza.

Pracodawca Z. J. prowadził działalność gospodarczą w okresie od dnia 4 stycznia 1972r. do dnia 18 lipca 1977r. i posiadał czynne konto pracownicze w okresie od lipca 1972r. do września 1975r. Od września 1975 roku do końca lipca 1976 roku nie zatrudniał pracowników, natomiast W. S. zatrudniał od dnia 1 sierpnia 1976r. jednak nie dokonał zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń.

W konsekwencji powyższych ustaleń Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie jest zasadne. Zebrany materiał dowodowy w postaci akt osobowych wnioskodawcy z Gminnej Spółdzielni (...) w J. i akt Z. J. pozwala na zaliczenie do stażu pracy wnioskodawcy okresu zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni od 1 kwietnia do 24 grudnia 1971 roku czyli 8 miesięcy i 24 dni. Materiał dowodowy zebrany w toku postępowania przed Sądem pozwala również na uwzględnienie do stażu pracy wnioskodawcy okresu zatrudnienia u Z. J. od 1 sierpnia 1976r. do 18 lipca 1977r. Okoliczność podniesiona przez organ rentowy jakoby nie było podstaw zaliczenia tego okresu do stażu z uwagi na nieopłacanie składek na ubezpieczenia społeczne przez pracodawcę nie może wykluczyć tego okresu ze stażu ubezpieczeniowego, przynajmniej w okresie od sierpnia 1976 roku. Wnioskodawca pracował, był wynagradzany i miał prawo sądzić, że pracodawca płaci składki na ubezpieczenia. Wobec tego, że zaliczenie spornego okresu jako uzupełniającego staż pracy W. S. powoduje, że okres stażu wynosi 20 lat, na podstawie art. 477¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał prawo do emerytury.

W apelacji organ rentowy zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając: - naruszenie prawa materialnego, tj. art. 28 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i ustalenie, że ubezpieczony spełnia warunki do nabycia prawa do emerytury, podczas gdy ubezpieczony nie wykazał wymaganego 20-letniego okresu zatrudnienia;

- naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. polegające na wydaniu wyroku bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Wskazując na powyższe zarzuty, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu apelacji podniesiono, że uznany przez Sąd Okręgowy okres zatrudnienia od 1 kwietnia 1971r. do 24 grudnia 1971r. trwający 8 miesięcy i 24 dni, znajduje częściowe potwierdzenie w legitymacji ubezpieczeniowej i słusznie został uznany za niesporny. Natomiast Sąd w uzasadnieniu wyroku, opierając się na nadesłanych przez ZUS informacjach dotyczących płatnika składek Z. J., przyjął zatrudnienie wnioskodawcy w firmie w/w od 1 sierpnia 1976r., ale nie wskazał do jakiej daty. Jest to istotne, gdyż z akt sprawy wynika, że zatrudnienie to miało trwać tylko do 12 stycznia 1977r., zaś Sąd w uzasadnieniu prawdopodobnie przyjął dzień 18 lipca 1977r., czyli datę zakończenia przez pracodawcę działalności gospodarczej - stąd jego wskazanie na 11 miesięcy i 23 dni. Weryfikacja tej omyłki związanej z nieuzasadnionym wydłużeniem o kilka miesięcy okresu zatrudnienia wnioskodawcy u Z. J. powoduje, że nie został udowodniony wymagany 20 - letni okres zatrudnienia. Wymiar spornego okresu pracy od 1 sierpnia 1976r. do 12 stycznia 1977r., to 5 miesięcy i 12 dni, a w połączeniu z okresem uznanym przez ZUS, tj. 18 lat, 8 miesięcy i 4 dni oraz z dodatkowym okresem uznanym przez Sąd czyli 8 miesięcy i 24 dni - daje łącznie 19 lat, 10 miesięcy i 10 dni. W tej sytuacji W. S. nie spełnił przesłanek do nabycia prawa do emerytury zgodnie z art. 28 ustawy o FUS.

Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do kwestii określenia, czy W. S. legitymuje się 20-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, którego posiadanie uprawnia do uzyskania emerytury na podstawie art. 28 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zaskarżonej decyzji z 3 marca 2011r. określił, że ubezpieczony zdołał wykazać jedynie 18 lat, 8 miesięcy i 4 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Sąd I instancji natomiast ustalił, że wnioskodawca legitymuje się co najmniej 20- letnim okresem ubezpieczenia, co w konsekwencji skutkowało zmianą zaskarżonej decyzji i przyznaniem W. S. prawa do emerytury od 8 stycznia 2011r., tj. od ukończenia 65 roku życia.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy uznał za zasadne zaliczenie do stażu pracy okresu od 1 kwietnia 1971r. do 24 grudnia 1971r. i od 1 sierpnia 1976r. do 12 stycznia 1977r. Łącznie zatem uznany okres ubezpieczenia wyniósł 19 lat, 10 miesięcy i 10 dni. Brakujący okres to 1 miesiąc i 20 dni.

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. nr 153 poz. 1227 ze zm. ) ubezpieczeni urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949r., którzy nie osiągnęli okresu składkowego i nieskładkowego o którym mowa w art. 27 pkt 2 mogą przejść na emeryturę - mężczyzna - po osiągnięciu wieku 65 lat, jeżeli ma 20 - letni okres składkowy i nieskładkowy.

Sąd Apelacyjny oceniając zebrany w sprawie materiał dowody doszedł do przekonania, że wnioskodawca ostatecznie udowodnił 20-letni okres składkowy i nieskładkowy. Rację ma organ rentowy wskazując w apelacji na błąd Sądu Okręgowego, który przyjął, że W. S. pracował u Z. J. nie, jak wskazuje zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – do 12 stycznia 1977r., ale do 18 lipca 1977r., to jest do momentu zakończenia prowadzenia przez Z. J. działalności gospodarczej. Omyłka ta nie mogła jednak wpłynąć na zmianę orzeczenia, bowiem w aktach sprawy znajduje się poświadczenie ubezpieczenia pracowników ( k. 126-129 akt ZUS), z którego wynika, że W. S. podlegał ubezpieczeniu społecznemu pracowników z tytułu zatrudnienia w zakładzie ślusarskim od 2 kwietnia 1973r. do 2 stycznia 1974r., natomiast wystawione przez Z. J. w dniu 25 marca 1997r. świadectwo pracy określa okres zatrudnienia wnioskodawcy od 9 lipca 1973r. do 12 stycznia 1977r. Jednocześnie z zaświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak i z zeznań Z. J. wynika, że konto pracownicze miał on czynne od lipca 1972r. do września 1975r.

Mając zatem na uwadze zeznania Z. J., zeznania wnioskodawcy, treść świadectwa pracy oraz legitymacji ubezpieczeniowej, z której wynika, że wnioskodawca pracował w zakładzie ślusarskim Z. J. od 9 lipca 1973r. do 12 stycznia 1977r., Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że W. S. pracował w zakładzie ślusarskim Z. J. również po dniu 2 stycznia 1974r. co najmniej przez okres niezbędny do uzupełnienia brakującego stażu pracy. Nie ma bowiem dowodów przeciwnych, które pozwalałyby na obalenie domniemania wynikającego z treści świadectwa pracy, znajdującego potwierdzenie w legitymacji ubezpieczeniowej, zeznaniach wnioskodawcy oraz świadka Z. J.. Dlatego też nie można zbyt dużej wagi nadać oświadczeniu Z. J. złożonemu w ZUS, że zatrudnił on wnioskodawcę dopiero od 1 sierpnia 1976r. Oświadczenie to jest sprzeczne z okresem ubezpieczenia uznanym przez ZUS ( 2.04.1973 – 2.01.1974), że świadectwem pracy i wpisami do legitymacji ubezpieczeniowej. Jest także sprzeczne z zeznaniami wnioskodawcy. Natomiast z kwestionariusza dotyczącego okresów składkowych i nieskładkowych złożonego przez ubezpieczonego w 2007r. wraz z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy wynika, że w 1974r. wnioskodawca nie był zatrudniony w innym zakładzie pracy.

Zaliczenie zaś do okresu pracy ubezpieczonego od 1 sierpnia 1976r. do 12 stycznia 1977r. ( 5 miesięcy i 12 dni), w połączeniu z okresem uznanym przez ZUS, tj. 18 lat, 8 miesięcy i 4 dni i okresem uznanym przez Sąd I instancji - 8 miesięcy i 24 dni, co stanowi łącznie 19 lat, 10 miesięcy i 10 dni – okresu zatrudnienia po 2 stycznia 1974r. daje ponad 20-letni okres zatrudnienia.

Reasumując stwierdzić należy, że W. S. spełnił wszystkie – przewidziane w przepisie art. 28 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – przesłanki do nabycia prawa do emerytury, w tym udowodnił wymagany 20- letni staż pracy.

Mając na uwadze powyższe, uznając że pomimo błędnego uzasadnienia wyrok Sądu Okręgowego odpowiada prawu, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł o oddaleniu apelacji, jako niezasadnej.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE