UZASADNIENIE

Powód T. S. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) w W. kwoty 6613,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3.10.2012r. oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu podał, że w wyniku zdarzenia drogowego został uszkodzony pojazd marki K. (...), własności H. i B. W.. Sprawca szkody był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Ubezpieczyciel wypłacił kwotę 8130,30zł, podczas gdy koszt naprawy wyniósł 8495,58zł, koszt ekspertyzy – 221,40zł, koszt najmu auta zastępczego – 3797 zł, koszt opłaty parkingowej – 861 zł.

Wierzytelność została przelana na powoda mocą umowy cesji.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Zarzucił, że koszt naprawy pojazdu opiewał na kwotę 6761zł, koszt najmu samochodu zastępczego –1000zł, a koszt holowania zamknął się kwotą 369 zł. Ubezpieczyciel wypłacił na poczet tych należności 8130,30 zł. Powód nie wykazał adekwatnego związku przyczynowego między kosztem sporządzenia kosztorysu a zdarzeniem, z którego szkoda wynikła. Nie udowodnił roszczeń w pozostałym zakresie.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.217,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Podstawą tej treści rozstrzygnięcia było ustalenie, że w dniu 6.08.2012r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki K. (...), własności H. i B. W.. Sprawca szkody pozostawał ubezpieczony u pozwanego. Powód obliczył koszty naprawy na 8495,58zł, koszt ekspertyzy – 221,40zł, koszt najmu auta zastępczego – 3797 zł, koszt opłaty parkingowej – 861 zł. Pozwany wypłacił powodowi kwotę 8130,30 zł, w tym (...),30, tytułem naprawy, kwotę 1000 zł, tytułem najmu auta zastępczego oraz 369 zł, tytułem holowania.

W dniu 6.08.2012r. poszkodowany dokonał przelewu wierzytelności na powoda.

W sprawie toczyło się postępowanie wyjaśniające, prowadzone przez ubezpieczyciela. W jego trakcie powód zakwestionował wypłaty dokonane przez pozwanego, tytułem likwidacji szkody. Wystawił faktury za najem auta, kosztorys oraz opłatę parkingową. Przedłożył własny kosztorys naprawy.

Wobec takich ustaleń zważył Sąd Rejonowy, że bezsporna w postępowaniu była odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń, natomiast strony spierały się o wysokość odszkodowania.

Przywołując dyspozycję art. 822 k.c. i art. 363 k.c. wskazał równocześnie Sąd I instancji na normy art. 6 kc i 232 kpc, wywodząc, że w sprawie występowały okoliczności, których stwierdzenie czyniło niezbędnym skorzystanie z wiadomości specjalnych (art. 278 par. 1 kpc). Chodziło bowiem o ustalenie średnich cen na rynku lokalnym odnośnie kosztów naprawy auta, wynajęcia pojazdu zastępczego oraz kosztów parkowania. Niezbędne było także ustalenie uzasadnionego okolicznościami – czasu najmu i parkowania.

Powód wnioskował o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Sąd Rejonowy dowód ten dopuścił, warunkując jego przeprowadzenie uiszczeniem zaliczki w terminie 7 dni (art. 130(4) par. 1 kpc). Powód wskazanej zaliczki nie uregulował i dlatego wniosek dowodowy pominięto (art. 130(4) par. 5 kpc). Tym samym strona powodowa poniosła negatywne konsekwencje ciężaru dowodu i powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

Nie zasługiwało także na uwzględnienie żądanie sumy 221,40 zł, której powód żądał jako rekompensatę za sporządzenie wyceny szkody. Powód nie wykazał związku kwoty z faktury ze szkodą, której naprawienia dochodził. W szczególności, z faktury wynika, że kalkulację zlecił powodowi poszkodowany. Stało się to jednak w dniu 20.09.2012, a zatem już po przelaniu na powoda całej wierzytelności związanej z wypadkiem. W takiej sytuacji, powód nie wykazał w jakim celu poszkodowanemu potrzebny był kosztorys wykonawczy, skoro scedował prawo do odszkodowania na rzecz powoda. Z tych względów strona powodowa ponosi również negatywne następstwa ciężaru dowodu (art. 6 kc i 232 kpc) i w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 kpc.

Z wyżej skazanym orzeczeniem nie zgodził się powód wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości. Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie tj. art. 168 § 1 kpc poprzez jego niezastosowanie w sprawie i nieprzywrócenie stronie powodowej terminu do uiszczenia zaliczki na poczet opinii biegłego oraz art. 328 § 2 kpc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i niepodanie w treści uzasadnienia wyroku przyczyn, które spowodowały, że Sąd nie przywrócił stronie powodowej terminu do uiszczenia zaliczki na opnie biegłego, a także poprzez całkowite pominięcie kwestii wniosku powoda w tym zakresie. Powód podniósł także zarzut naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 822 § 1 kc poprzez niezasądzenie na rzecz powoda należnego odszkodowania, art. 415 kc poprzez niezasądzenie na rzecz powoda odszkodowania i art. 6 kc poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i pozbawienie powoda możliwości udowodnienia wysokości dochodzonych pozwem roszczeń. W oparciu o tak sformułowane zarzuty apelujący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 6.613,68 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 3 października 2012 roku a także zasądzenia na swoja rzecz kosztów postępowania w obu instancjach. Nadto w apelacji zawarto wniosek o przywrócenie powodowi terminu do zapłaty zaliczki na poczet opinii biegłego i dopuszczenie i przeprowadzenie w postępowaniu apelacyjnym dowodów wskazanych przez powoda w treści pozwu. Jako ewentualny zawarto w apelacji wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do Sądu I instancji celem jej ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu dotychczasowych kosztów postępowania.

W odpowiedzi na apelacje strona pozwana domagała się jej oddalenia oraz zasądzenia na swoja rzecz kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie mogła odnieść spodziewanego skutku, mimo iż niektóre jej zarzuty uznać należy za trafne. Rację ma skarżący, w części w której wskazuje, że z pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia nie wynika czy Sąd Rejonowy rozpoznał wniosek powoda o przywrócenie terminu do uiszczenia zaliczki na koszt opinii biegłego. Z faktu, iż wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego został przez Sąd Rejonowy pominięty należy jednak wyprowadzić, że Sąd I instancji nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku w przedmiocie przywrócenia terminu. Jako, że wniosek ten został ponowiony w apelacji, Sąd II instancji dokonał oceny jego zasadności. Zgodnie z treścią art. 168 § 1 kpc jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zatem jedną z dwóch przesłanek warunkujących uwzględnienie wniosku jest brak winy strony w uchybieniu terminowi. O braku winy strony można mówić tylko wtedy, gdy istniała jakaś niezależna przyczyna, która spowodowała uchybienie terminowi. Przyczyna taka zachodzi wówczas, gdy dokonanie czynności w ogóle (w sensie obiektywnym) było wykluczone, jak również w takich przypadkach, w których w danych okolicznościach nie można było oczekiwać od strony, by zachowała dany termin procesowy. Brak winy w uchybieniu terminowi podlega ocenie na podstawie wszystkich okoliczności konkretnej sprawy i z uwzględnieniem obiektywnego miernika staranności, jakiej można i należy wymagać od osoby należycie dbającej o swoje interesy, z uwzględnieniem także lekkiego niedbalstwa. Przy uwzględnieniu powyżej wskazanych założeń nie można podzielić stanowiska apelującego, iż uchybienie terminowi do uiszczenia zaliczki na koszt opinii biegłego nastąpiło bez winy skarżącego. Okoliczność dotycząca awarii sprzętu komputerowego powoda nie stanowi istotnej przyczyny uzasadniającej przywrócenie powodowi terminu do uiszczenia zaliczki na koszt opinii biegłego. Powinnością strony należycie dbającej o swoje interesy, a przede wszystkim rolą pełnomocnika procesowego jest ustalenie czy zobowiązanie Sądu zostało wykonane, szczególnie w sytuacji gdy niewykonanie takiego zobowiązania pociąga za sobą daleko idące konsekwencje procesowe, jak to miało miejsce w rozpoznawanej sprawie. Poza informacją przekazaną drogą elektroniczną o konieczności uiszczenia zaliczki, pełnomocnik procesowy winien był upewnić się czy zaliczka taka została uiszczona i czy czynności tej dokonano w zakreślonym przez Sąd terminie. Reasumując powyższe wniosek powoda o przywrócenie terminu do uiszczenia zaliczki na koszt biegłego – wobec niewystąpienia przesłanki do jego uwzględnienia – został oddalony, z mocy powołanego wyżej przepisu. Konsekwencją takiej decyzji było oddalenie wniosków dowodowych powoda zawartych w apelacji. W tej sytuacji nie można podzielić także dalszych zarzutów skarżącego dotyczących naruszenia prawa materialnego wobec jednoznacznie prawidłowej konstatacji Sądu Rejonowego dotyczącej niewykazania przez powoda okoliczności uzasadniających żądanie pozwu.

Powyższe skutkować musiało oddaleniem apelacji, stosownie do treści art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na zasadzie art. 98 kpc i art. 391 § 1 kpc, obciążając nimi w całości powoda jako stronę przegrywającą to postępowanie.

SSR ( del.) Anna Hajda SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Aleksandra Janas

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE