Sygn. akt IV K 48/14
W dniu 18 października 2013 roku skazany P. K. (1) złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar grzywien orzeczonych w wyrokach Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 31 marca 2009 roku w sprawie VII Ks 219/08, Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 5 października 2010 roku w sprawie II Ks 44/10, Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 6 czerwca 2011 roku w sprawie VII K 179/11 oraz Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 23 stycznia 2012 roku w sprawie VII Ks 52/12.
P. K. (1) został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:
I. Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 31 marca 2009 roku w sprawie VII Ks 219/08 za przestępstwo skarbowe popełnione w dniu 15 lutego 2008 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 65 § 3 k.k.s. w zw. z art. 65 § 1 k.k.s. w zb. z art. 91 § 4 k.k.s. w zw. z art. 91 § 1 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s., na karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 47 (czterdzieści siedem) złotych, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 1 i 2 k.k.s. na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 15 lutego 2008 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny, w oparciu o art. 30 § 6 k.k.s. w zw. z art. 30 § 2 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt. 4 k.k.s. w zw. z art. 31 § 6 k.k.s. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych Nr. I/140/08 pod poz. 1-2 w postaci papierosów i zarządzono ich zniszczenie, postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 30 czerwca 2011 roku w sprawie VII Ko 1406/11 karę grzywny zamieniono na karę zastępczą 7 miesięcy pracy społecznie-użytecznej, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 4 lipca 2012 roku w sprawie VII Ko 1665/12 karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych zamieniono na zastępczą karę 25 dni pozbawienia wolności;
II. Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 5 października 2010 roku w sprawie II Ks 44/10 za przestępstwo skarbowe popełnione w dniu 8 marca 2010 roku, wyczerpujące dyspozycję z art. 65 § 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 4 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., na karę grzywny w wymiarze 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych, na mocy art. 30 § 2 k.k.s. i art. 31 § 6 k.k.s. orzeczono wobec P. K. (1) przepadek 5080 paczek papierosów marki (...) i zarządzono ich zniszczenie, postanowieniem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 15 lipca 2011 roku w sprawie II1 Ko 725/11 karę grzywny zamieniono na karę zastępczą 12 miesięcy pracy społecznie-użytecznej, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 3 października 2012 roku w sprawie II1 Ko 1143/12 karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych zamieniono na zastępczą karę 50 dni pozbawienia wolności;
III. Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 6 czerwca 2011 roku w sprawie VII K 179/11 za przestępstwo popełnione w dniu 23 listopada 2010 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 300 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k.. w zw. z art. 11 § 2 k.k., na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 2 (dwóch) lat oraz grzywny w wymiarze 30 (trzydzieści) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, na mocy art. 72 § 2 k.k. zobowiązano P. K. (1) do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz B. Ż. kwoty 2500 złotych w terminie sześciu miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku, postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 25 lipca 2012 roku w sprawie VII Ko 1899/12 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 24 października 2012 roku w sprawie VII Ko 3036/12 karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych zamieniono na zastępczą karę 15 dni pozbawienia wolności;
IV. Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 23 stycznia 2012 roku w sprawie VII Ks 52/12 za przestępstwo skarbowe popełnione w dniu 22 sierpnia 2011 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 86 § 1 k.k.s. w zw. z art. 86 § 3 k.k.s. w zb. z art. 63 § 2 k.k.s. w zw. z art. 63 § 6 k.k.s. w zb. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s., na karę grzywny w wymiarze 350 (trzysta pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. na poczet orzeczonej kary grzywny okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 sierpnia 2011 roku do dnia 23 sierpnia 2011 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny, w oparciu o art. 30 § 2 i 6 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt. 4 k.k.s. w zw. z art. 31 § 6 k.k.s. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci wyrobów tytoniowych ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr. (...) pod poz. 1-3 i zarządzono ich zniszczenie, na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego ujętego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) pod poz. 1;
V. Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 17 maja 2012 roku w sprawie II K 40/12 za przestępstwo popełnione w okresie od 17 maja 2010 roku do 28 listopada 2011 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 209 § 1 k.k., na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 2 (dwóch) lat, na mocy art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązano P. K. (1) do wykonywania ciążącego na nim obowiązku bieżącego łożenia na utrzymanie syna S. K. i córki J. K.;
VI. Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 3 sierpnia 2012 roku w sprawie II K 347/12 za przestępstwo popełnione w dniu 23 kwietnia 2012 roku, wyczerpujące dyspozycję art. 178a § 1 k.k., na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 3 (trzech) lat oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. na karę grzywny w wymiarze 40 (czterdzieści) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 23 kwietnia 2012 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny, w oparciu o art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeczono wobec P. K. (1) zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat, na mocy art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23 kwietnia 2012 roku do dnia 3 sierpnia 2012 roku przyjmując, iż jeden dzień okresu zatrzymania prawa jazdy jest równy jednemu dniowi zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych;
VII. Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 19 czerwca 2013 roku w sprawie IV K 262/10 za przestępstwa:
a) popełnione w okresie od co najmniej początku 2008 roku daty dziennej nieustalonej do stycznia 2009 roku daty dziennej nieustalonej, wyczerpujące dyspozycję art. 258 § 1 k.k., na karę roku pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 41a § 2 k.k.s. na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata,
b) popełnione w okresie od co najmniej początku 2008 roku daty dziennej nieustalonej do stycznia 2009 roku daty dziennej nieustalonej, wyczerpujące dyspozycję z art. 65 § 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 3 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt. 5 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych, z zaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 2 lutego 2009 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny, na podstawie art. 47 § 4 k.k.s. i art. 43 § 1 pkt. 4 k.k.s. i art. 31 § 6 k.k.s. orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci papierosów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr. I/09 pod pozycją 1 i nakazano ich zniszczenie;
przy czym na mocy art. 39 § 1 i 2 k.k.s. i art. 85 k.k. połączono kary pozbawienia wolności i jako karę łączną wymierzono karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie w oparciu o art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 41a § 2 k.k.s. warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 (czterech) lat, w którym to czasie oddano oskarżonego pod dozór kuratora, na podstawie art. 47 § 4 k.k.s., art. 43 § 1 pkt. 4 k.k.s. oraz art. 31 § 6 k.k.s. orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci papierosów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr. I/09 pod pozycją 1 na karcie 1390 i nakazano ich zniszczenie;
Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o:
- dane o karalności (k. 16-19);
- opinię penitencjarną (k. 20-21);
- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 19 czerwca 2013 roku w sprawie IV K 262/10 (k. 32-93);
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 3 sierpnia 2012 roku w sprawie II K 347/12 (k. 98);
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 17 maja 2012 roku w sprawie II K 40/12 (k. 100);
- odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 23 stycznia 2012 roku w sprawie VII Ks 52/12 (k. 104-105);
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 5 października 2010 roku w sprawie II Ks 44/10 (k. 106);
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 6 czerwca 2011 roku w sprawie VII K 179/11 (k. 107);
- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 31 marca 2009 roku w sprawie VII Ks 219/08 (k. 108-109);
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmie sygn. II K 347/12;
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmie sygn. II K 40/12;
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmie sygn. VII Ks 52/12;
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Puławach sygn. II Ks 44/10;
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmie sygn. VII K 179/11;
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmie sygn. VII Ks 219/08.
W zakresie czynienia ustaleń faktycznych i karnoprawnej oceny przypisanych P. K. (1) przestępstw Sąd związany był treścią prawomocnych wyroków skazujących, natomiast odnośnie danych o karalności nie znalazł żadnych podstaw, aby kwestionować ich autentyczność, zgodność z rzeczywistością i rzetelność.
Sąd zważył, co następuje:
Wniosek skazanego jest, co do zasady, słuszny.
Spełnione bowiem zostały warunki do wydania wyroku łącznego określone w art. 569 § 1 k.p.k. Sąd z urzędu wziął pod uwagę wszystkie orzeczenia zapadłe wobec P. K. (1).
Przesłanką do wydania wyroku łącznego w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jest spełnienie warunków określonych w art. 85 k.k., a więc popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzenie za nie kar tego samego rodzaju albo innych podlegających łączeniu. Jak zważył Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lutego 2005 roku w sprawie I KZP 36/04 ( (...) 2005/2/13) zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa.
W niniejszej sprawie analiza dat popełnienia czynów i dat wydania opisanych powyżej wyroków prowadzi do wniosku, że zachodzą dwa realne zbiegi przestępstw.
Pierwszym chronologicznie orzeczeniem, mającym znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiocie wyroku łącznego jest wyrok Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 31 marca 2009 roku w sprawie VII Ks 219/08 (pkt I), na mocy którego, orzeczono wobec P. K. (1) karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 47 złotych, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 15 lutego 2008 roku oraz przepadek dowodów rzeczowych w postaci papierosów i zarządzono ich zniszczenie.
Postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 30 czerwca 2011 roku w sprawie VII Ko 1406/11 karę grzywny zamieniono na karę zastępczą 7 miesięcy pracy społecznie-użytecznej, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 4 lipca 2012 roku w sprawie VII Ko 1665/12 karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych zamieniono na zastępczą karę 25 dni pozbawienia wolności.
Przed wydaniem wskazanego wyroku P. K. (1) dopuścił się w okresie od co najmniej początku 2008 roku daty dziennej nieustalonej do stycznia 2009 roku daty dziennej nieustalonej, czynów, za które skazany został wyrokiem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 19 czerwca 2013 roku w sprawie IV K 262/10 (pkt. VII):
za czyn pierwszy na karę roku pozbawienia wolności;
za czyn drugi na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 2 lutego 2009 roku;
jako karę łączną wymierzono mu karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono tytułem próby na okres 4 lat, w którym to czasie oddano oskarżonego pod dozór kuratora oraz orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci papierosów i nakazano ich zniszczenie.
Przestępstwa popełnione przez P. K. (1), za które został skazany opisanymi wyżej prawomocnymi wyrokami, tworzą zbieg przestępstw, o jakim mowa w art. 85 k.k.
Nie ulega wątpliwości, że w opisanym układzie procesowym połączeniu podlegają kary grzywny.
Zgodnie z art. 39 § 1 k.k.s. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa skarbowe do ich sumy, nie przekraczając jednak w przypadku kary grzywny 1080 stawek dziennych. Jednocześnie wymierzając karę łączną grzywny, Sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej kierując się wskazaniami określonymi w art. 23 § 3 k.k.s., tj. bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wysokość stawki dziennej nie może przekroczyć najwyższej ustalonej poprzednio.
Wymierzając P. K. (1) karę łączną grzywny Sąd wziął zatem pod uwagę kary grzywny w wymiarze 100 oraz 60 stawek dziennych. Tym samym przy zastosowaniu zasady absorpcji (pochłaniania kary łagodniejszej przez surowszą) należałoby orzec karę łączną 100 stawek dziennych grzywny, zaś w oparciu o metodę kumulacji (sumowania kar) wymiar kary łącznej grzywny wyniósłby 160 stawek dziennych. W tym konkretnym przypadku, Sąd zastosował zasadę asperacji, wymierzając grzywnę w wysokości 120 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.
W realiach niniejszej sprawy granicę drugiego realnego zbiegu przestępstw wyznacza wyrok Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 17 maja 2012 roku w sprawie II K 40/12 (pkt V), na mocy którego, orzeczono wobec P. K. (1) karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunków zawieszone tytułem próby na okres 2 lat i zobowiązano go do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby.
Przed wydaniem wskazanego wyroku P. K. (1) dopuścił się w dniu 23 kwietnia 2012 roku czynu, za które skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 3 sierpnia 2012 roku w sprawie II K 347/12 (pkt. VI) na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone tytułem próby na okres 3 lat i grzywnę w wymiarze 40 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary grzywny okresu zatrzymania w dniu 23 kwietnia 2012 roku;
Przestępstwa popełnione przez P. K. (1), za które został skazany opisanymi wyżej prawomocnymi wyrokami, tworzą zbieg przestępstw, o jakim mowa w art. 85 k.k.
Nie ulega wątpliwości, że w opisanym układzie procesowym połączeniu podlegają kary pozbawienia wolności.
Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy nie przekraczając jednak – w przypadku kary pozbawienia wolności – 15 lat.
Wymierzając P. K. (1) karę łączną pozbawienia wolności Sąd wziął zatem pod uwagę kary pozbawienia wolności w wymiarze roku oraz 6 miesięcy. Tym samym przy zastosowaniu zasady absorpcji (pochłaniania kary łagodniejszej przez surowszą) należałoby orzec karę łączną roku pozbawienia wolności, zaś w oparciu o metodę kumulacji (sumowania kar) wymiar kary łącznej pozbawienia wolności wynosiłby rok i 6 miesięcy.
Zastosowanie zasady absorpcji, asperacji, czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski jest związek przedmiotowo - podmiotowy łączący te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione. Ponadto w zakresie wymiaru kary łącznej istotne znaczenie mają dyrektywy prewencyjne, zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej. Chodzi tutaj w szczególności o to, aby właściwie ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego ataku skierowanego na dobra chronione prawem. Kara ta powinna również kształtować w społeczeństwie świadomość prawną.
Tutejszy Sąd przystępując do wymiaru kar łącznych nie rozpatrywał stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynów, bowiem nie mogą być to okoliczności rzutujące na wymiar kary łącznej. Zostały one bowiem zbadane i właściwie ocenione już na etapie orzeczeń jednostkowych i wpłynęły na wysokość poszczególnych kar. Przy wymiarze kary łącznej dokonuje się natomiast globalnej oceny stopnia społecznej szkodliwości wszystkich przestępstw, za które wymierzono podlegające łączeniu kary jednostkowe.
Wymierzając P. K. (1) kary łączne - 120 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych oraz roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone tytułem próby na okres 3 lat - Sąd Okręgowy zastosował metodę asperacji (metoda mieszana), uznając, że zasada absorpcji, czy też pełnej kumulacji nie znajduje uzasadnienia wobec skazanego.
Orzekając karę łączną grzywny Sąd określił też na nowo wysokość stawki dziennej, przyjmując, iż stawka w wysokości 50 złotych uwzględnia przyjęte w art. 33 § 3 k.k. kryteria związane z możliwościami zarobkowymi P. K. (1), jego warunkami osobistymi, rodzinnymi i stosunkami majątkowymi.
Przy kształtowaniu kar łącznych Sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste skazanego oraz sposób jego funkcjonowania zarówno przed osadzeniem w zakładzie karnym, jak i w trakcie odbywania kary.
Za zastosowaniem częściowej absorpcji przemawiało podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw (pierwsza z omówionych konfiguracji obejmująca skazania z pkt. I i VII) oraz bliski związek czasowy pomiędzy popełnionymi czynami. Z kolei za częściową kumulacją przemawia naruszenie czynami z art. 209 § 1 k.k. i art. 178a § 1 k.k. rożnych dóbr prawnie chronionych (druga z omówionych konfiguracji obejmująca skazania z pkt. V i VI), wysoki stopień społecznej szkodliwości pozostających w zbiegu przestępstw, a także wielość czynów świadcząca o nieskuteczności stosowanych dotychczas wobec skazanego oddziaływań resocjalizacyjnych. Sąd Okręgowy podziela stanowisko, że w przypadku sprawców dopuszczających się wielu przestępstw nieuzasadnione jest stosowanie zasady pełnej absorpcji. Stosowanie tej zasady mogłoby bowiem ugruntować u sprawcy przekonanie, iż popełnienie wielu przestępstw jest opłacalne.
Zastosowanie zasady absorpcji byłoby uzasadnione, gdyby pomiędzy wszystkimi zbiegającymi się czynami istniała duża dysproporcja pomiędzy wysokością kar orzeczonych za poszczególne czyny. Tymczasem w niniejszej sprawie, za poszczególne czyny pozostające w zbiegach, P. K. (1) skazany został na kary, pomiędzy którymi nie zachodzą znaczące różnice (100 i 60 stawek dziennych grzywny oraz rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności), dlatego też, zastosowanie zasady absorpcji kar byłoby niezasadnym premiowaniem P. K. (1), prowadząc tym samym do jego bezkarności za pozostałe czyny, a w konsekwencji powodując, iż kary łączne nie spełniłyby swoich funkcji represyjnych oraz wychowawczych i to zarówno w aspekcie indywidualnym, jak i społecznym.
Ferując rozstrzygnięcie w zakresie wymiaru kar łącznych grzywny i pozbawienia wolności Sąd uwzględnił również treść opinii penitencjarnej o skazanym (k. 20-21). Wynika z niej, iż zachowanie P. K. (1) w warunkach izolacji penitencjarnej jest umiarkowane. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej i zdecydowanie odcina się od tego zjawiska. Karę odbywa w systemie programowanego oddziaływania, a jego zadania realizuje należycie. Pracował nieodpłatnie na zewnątrz jednostki w systemie bez konwojenta. Brał udział w programie resocjalizacyjnym sprzyjającym przygotowaniu do readaptacji społecznej w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom oraz nadużywaniu alkoholu. W dniu 14 października 2013 roku popełnił przekroczenie dyscyplinarne w postaci spożycia alkoholu w miejscu zatrudnienia, naruszając w poważny sposób obowiązujący porządek i dyscyplinę. W związku z powyższym został przeniesiony do zakładu karnego typu zamkniętego i wycofany z zatrudnienia. Z wywiadu środowiskowego z dnia 15 maja 2013 roku wynika, że od kilku lat nie utrzymuje kontaktu z żoną i dziećmi i nie realizuje orzeczonego sądownie obowiązku alimentacyjnego.
Wymierzając P. K. (1) karę łączną grzywny, którą należało uznać za wykonaną w całości oraz karę łączną roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres 3 lat, Sąd przyjął, iż uwzględniają one stopień ogólnej szkodliwości przestępstw popełnionych przez P. K. (2) i przedmiotowo-podmiotowych okoliczności łączących dokonane czyny zabronione. Tak ukształtowane kary łączne winny w sposób należyty uświadomić skazanemu nieuchronność kary, spełniając w ten sposób cele wychowawcze i zapobiegawcze. Jednocześnie w sposób należyty będą kształtować świadomość prawną społeczeństwa, spełniając swoje zadania w zakresie prewencji generalnej. Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, iż skazany trwale poprawił swoje zachowanie, co mogłoby świadczyć o prawidłowym rozwoju procesu resocjalizacji, gdyż brak jest ku temu przesłanek. Zaznaczyć należy przy tym, że orzeczone kary nie noszą cech kar niewspółmiernie surowych.
Po dniu 8 czerwca 2010 roku, przepisy art. 85 k.k. w zw. z art. 89 § 1a k.k. umożliwiają orzekanie także przy łączeniu kar z warunkowym zawieszeniem ich wykonania - kary łącznej bez takiego zawieszenia. Normy wynikające z powołanych przepisów, obok procesowego, gdyż odnoszą się do instytucji wyroku łącznego, mają również charakter materialnoprawny. Stąd też należy do nich odnosić reguły intertemporalne zawarte w art. 4 § 1 k.k. tym bardziej, że wprowadzone zmiany odnośnie kary łącznej są dla skazanych mniej korzystne, od tych, które obowiązywały poprzednio. W tej sytuacji, dopuszczalność wymierzenia w wyroku łącznym, na podstawie art. 89 § 1a k.k., kary łącznej pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, dotyczyć może wyłącznie skazań na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, orzeczone za przestępstwa popełnione po dniu 8 czerwca 2010 roku. Z tego też powodu orzekając karę łączną pozbawienia wolności, Sąd Okręgowy nie miał podstaw do rozważenia możliwości orzeczenia jej bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, gdyż kary jednostkowe pozbawienia wolności w sprawach II K 40/12 i II K 347/12, orzeczone zostały za przestępstwa popełnione przed wskazana wyżej datą.
Zgodnie z art. 89 § 3 k.k. w razie zbiegu orzeczeń o okresach próby sąd orzeka ten okres oraz związane z nim obowiązki na nawo. Mając na uwadze, iż skazany nie realizuje obowiązku alimentacyjnego, Sąd Okręgowy zawieszając wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na 3-letni okres próby, w oparciu o art. 72 § 1 pkt 3 k.k. zobowiązał P. K. (1) do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich dzieci.
Zobligowany treścią art. 90 § 1 k.k., Sąd Okręgowy zastosował wobec P. K. (1) orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 3 sierpnia 2012 roku w sprawie II K 347/12 (pkt. VI) środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, na poczet którego, na mocy art. 63 § 2 k.k., zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23 kwietnia 2012 roku do dnia 3 sierpnia 2012 roku, przy przyjęciu, iż jeden dzień okresu zatrzymania prawa jazdy jest równy jednemu dniowi zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.
W pozostałych częściach wyroki wydane w sprawach VII Ks 219/08 (pkt. I), II K 40/12 (pkt. V), II K 347/12 (pkt. VI) oraz IV K 262/10 (pkt. VII) podlegają odrębnemu wykonaniu.
Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd Okręgowy umorzył postępowanie w zakresie wyroków Sądu Rejonowego w Puławach z dnia 5 października 2012 roku w sprawie II Ks 44/10 (pkt II), Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 6 czerwca 2011 roku w sprawie VII K 179/11 (pkt III), Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 23 stycznia 2012 roku w sprawie VII Ks 52/12 (pkt IV), z uwagi na brak podstaw do połączenia orzeczonych w nim kar.
W oparciu o art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. i § 2 ust. 2 i 3 i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. Ć. kwotę 147,60 złotych tytułem wynagrodzenia za wykonaną obronę z urzędu.
Uznając, że uiszczenie przez P. K. (1) wydatków związanych z wydaniem wyroku łącznego byłoby dla niego zbyt uciążliwe w świetle jego możliwości zarobkowych i sytuacji majątkowej (skazany przebywając w zakładzie karnym nie pracuje zarobkowo), Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od ich ponoszenia, obciążając nimi Skarb Państwa.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.