UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28. maja 2013 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej zwana również: (...)) wystąpił przeciwko pozwanej A. S. o zapłatę kwoty 848,90 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu od pozwanej według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że zawarł z pozwaną umowę na sprzedaż i montaż systemu sygnalizacji włamania i napadu w obiekcie wskazanym w umowie. Pozwana zobowiązała się do uiszczenia wynagrodzenia za montaż wszystkich urządzeń. Pomimo wykonania przez powoda pierwszego etapu praci i wezwania do zapłaty, pozwana nie spełniła świadczenia. Na dzień wniesienia pozwu, powód skapitalizował odsetki ustawowe, dochodząc łącznie kwoty 848,90 zł (pozew, k. 2 –5).

W dniu 18. czerwca 2013 r., wydany został w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty, sygn. akt IX GNc 6490/13, k. 26). Jego odpis został doręczony stronie pozwanej w dniu 17. lipca 2013 r. (k. 29).

W dniu 29. lipca 2013 r. pozwana A. S. złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości, wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu na jej rzecz.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała, że łączyła ją z powodem umowa o treści wskazanej w pozwie, oraz, że powód wykonał montaż systemu sygnalizacji włamania i napadu. Strona pozwana wskazała jednakże, że usługa nie została wykonana w całości, wobec czego podniosła, iż powód może odebrać zainstalowany sprzęt, bez obciążania pozwanej kosztami (sprzeciw, k. 32-33).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5. listopada 2010 roku w K. doszło do zawarcia umowy nr (...) pomiędzy (...) sp. z o.o. w W., jako Zleceniobiorcą, a A. S., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...), jako Zleceniodawcą, reprezentowaną przez J. Ż.. Na jej mocy Zleceniobiorca sprzedał system sygnalizacji włamania i napadu oraz zobowiązał się do wykonania jego montażu w obiekcie położonym w miejscowości K., 31-121, ul. (...) lok. 2 (§ 1 umowy). Z kolei Zleceniodawca zobowiązał się do uiszczenia Zleceniobiorcy wynagrodzenia w wysokości 1.846,00 zł (+22% VAT). Strony ustaliły, że w przypadku realizacji umowy w dwóch etapach polegających na: okablowaniu (etap I) oraz montażu i uruchomieniu urządzeń (etap II), za wykonanie I etapu umowy, Zleceniobiorca zobowiązany jest do zapłaty 30% wynagrodzenia, na podstawie wystawionej faktury VAT. Ponadto strony zastrzegły, iż nie jest wymagane uzyskanie na protokole potwierdzenia wykonania prac przez Zleceniodawcę (§3 umowy) (dowód: pełnomocnictwo, k. 14-17, umowa nr (...), k. 18-19).

W dniu 12. listopada 2010 roku S. (...) dokonał instalacji urządzeń systemu w obiekcie położonym w miejscowości K. przy ul. (...) lok. 2 - okablowania. Koszt systemu wyniósł 553,80 zł (+22% VAT) (okoliczności bezsporne, a ponadto dowód: protokół zakończenia prac i odbioru systemu alarmowego, k. 20-21).

W piśmie z dnia 31. sierpnia 2012 roku, doręczonym w dniu 21. września 2012 roku, S. (...) wezwał A. S. do zapłaty kwoty 824,60 zł tytułem zaległych płatności (dowód: wezwanie przedprocesowe z dowodem odbioru, k. 22-23).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wymienionych powyżej załączonych do pozwu dokumentów prywatnych: pełnomocnictwa, umowy nr (...), protokołu zakończenia prac oraz wezwania przedprocesowego z potwierdzeniem odbioru. Sąd uznał je za wiarygodne, gdyż ich autentyczność nie budziła wątpliwości, a ich prawdziwości nie kwestionowały same strony postępowania.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły także okoliczności bezsporne między stronami, czyli okoliczność zawarcia umowy oraz wykonanie przez powoda montażu urządzeń.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne zasługuje na uwzględnienie.

Powód wywodził roszczenie procesowe będące przedmiotem niniejszego postępowania z zawartej z pozwaną umowy sprzedaży i montażu systemu sygnalizacji włamania i napadu. Zgodnie z treścią przepisu art. 627 k.c., przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową konsensualną, odpłatną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną. Kreuje zobowiązanie rezultatu. Wynagrodzenie za wykonanie dzieła strony mogą określić jako ryczałtowe albo kosztorysowe.

W tym kontekście umowę o treści przedstawionej przez strony, należy uznać za umowę o dzieło. Stosownie zaś do art. 642 k.c. § 1 w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie w chwili oddania dzieła. Z kolei § 2 stanowi, iż jeżeli dzieło ma być oddawane częściami, a wynagrodzenie zostało obliczone za każdą cześć z osobna, wynagrodzenie należy się z chwilą spełnienia każdego ze świadczeń częściowych.

Strony w treści umowy ustaliły, że wykonanie jej nastąpi w dwóch etapach: polegającym na okablowaniu (etap I) oraz montażu i uruchomieniu urządzeń (etap II). Strony uzgodniły nadto, iż wynagrodzenie również będzie płatne za wykonanie poszczególnych etapów (§3 umowy). W niniejszej sprawie powód dochodzi zapłaty wynagrodzenia za wykonanie pierwszego etapu prac, tj. okablowania obiektu pozwanej.

Należy wskazać, iż poza sporem był sam fakt zawarcia umowy oraz montażu urządzeń systemu sygnalizacji. Pozwana podniosła jednak, iż umowa nie została do końca wykonana.

Zgodnie zatem z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym z przepisu art. 6 k.c. oraz stanowiącego jego odpowiednik procesowy art. 232 k.p.c., powód winien udowodnić okoliczność wykonania umowy, w tym przypadku wykonania pierwszego etapu umowy, natomiast pozwana winna udowodnić okoliczność nienależytego wykonania umowy, skoro z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W ocenie Sądu powód sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi wykazania, że wykonał pierwszy etap prac, polegający na okablowaniu i montażu systemu oraz wykazał podstawę należnego mu wynagrodzenia w wysokości 553,80 zł (+22% VAT), tj. 675,64 zł brutto, przedkładając protokół zakończenia prac. Podnieść ponadto należy, że powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez pozwaną, która w sprzeciwie od nakazu zapłaty, przyznała istnienie okoliczności montażu systemu sygnalizacji włamania i napadu. Zgodnie zaś z treścią art. 229 k.p.c. nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Zatem pozwany nie był zobligowany do zaoferowania dowodów na poparcie swojego roszczenia.

Skoro zaś pozwana zgłosiła zarzut nienależytego wykonania umowy, to okoliczność tę winna wykazać. Samo bowiem twierdzenie strony pozwanej nie jest dowodem, a twierdzenie istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c.). W niniejszej sprawie to na pozwanej spoczywał ciężar udowodnienia, iż umowa nie została do końca wykonana, jak również, iż nie została wykonana w umówionym terminie. Pozwana okoliczności takiej nie wykazała natomiast żadnym środkiem dowodowym. Strona pozwana nie wykazała żadnej inicjatywy dowodowej w tej kwestii. Wprawdzie pozwana zgłosiła wniosek dowodowy o przesłuchanie stron z ograniczeniem do pozwanej, to jednak - wobec nieuzupełnienia braku formalnego pisma procesowego - zostało ono zwrócone, a zatem nie wywołuje skutków prawnych (art. 130 par. 2 k.p.c.). W procesie decyzyjnym Sąd nie może oprzeć swojego rozstrzygnięcia na okolicznościach, które nie zostały udowodnione. Dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony (ani materialnoprawnym, ani procesowym), a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Nie istnieje zatem żadna możliwość egzekwowania od strony aktywności w sferze dowodowej; sąd nie może nakazać czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu. Tylko od woli strony zależy, jakie dowody sąd będzie prowadził. Przeciwko stronie natomiast - co wynika z art. 6 k.c. - skierują się ujemne następstwa jej pasywnej postawy; fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych z nimi związanych (Pyziak-Szafnicka M. (red.). Kodeks cywilny. Część ogólna. Komentarz. LEX 2009). Podkreślenia jedynie wymaga, że pozwana odnosiła swój zarzut do wykonania całej umowy, przedmiotem niniejszego procesu jest zaś wyłącznie jej pierwszy etap, czyli okablowanie obiektu, której to okoliczności pozwana nie kwestionowała.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powód wykonał I etap umowy, a zatem zaktualizowało się też zobowiązanie pozwanej do zapłaty wynagrodzenia za wykonaną przezeń pracę, zgodnie z postanowieniami umowy. Sąd uznał zatem, że powodowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości 675,64 zł w związku z wykonaniem I etapu umowy. Zgodnie z art. 628 § 1 zd. 1 k.c. wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Powyższe wynagrodzenie zostało ustalone na podstawie §3.2 umowy, tj. w wysokości 30% całkowitego wynagrodzenia za wykonanie umowy 1.846,00 zł (+ VAT).

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę w łącznej wysokości 848,90 zł. Na zasądzoną kwotę składa się należność główna w kwocie 675,64 zł oraz skapitalizowane na podstawie art. 482 § 1 k.c. odsetki w kwocie 173,26 zł, za okres od dnia 22. grudnia 2010 r. do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu. O obowiązku zapłaty odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty należności głównej Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 481 k.c. Data początkowa, od której powód domagał się odsetek, nie była kwestionowana przez pozwaną (art. 230 k.p.c.).

Orzekając o kosztach procesu, Sąd postąpił zgodnie z dyspozycją art. 98 k.p.c., statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzoną od pozwanej na rzecz powoda z tego tytułu kwotę składają się: opłata stosunkowa od pozwu w wysokości 30,00 zł oraz kwota 17,00 zł, uiszczona przez powoda tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Biorąc pod uwagę wszystkie powołane wyżej okoliczności, Sąd na podstawie wskazanych w uzasadnieniu przepisów orzekł jak w wyroku.

SSR Aleksandra Zielińska-Ośko

(...)