UZASADNIENIE

Wnioskodawczym K. S. wniosła o zniesienie współwłasności nieruchomości położonej w O. zapisanej w księdze wieczystej KW nr (...), stanowiącej działkę nr (...) o powierzchni 0,24 ha, będącej własnością jej oraz uczestnika J. M., poprzez wyodrębnienie lokali mieszkalnych oraz podział działki.

Postanowieniem z dnia 27 marca 2009 r. Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią dokonał zniesienia współwłasności powyższej nieruchomości poprzez wyodrębnienie w budynku mieszkalnym znajdującym się na tej nieruchomości, dwóch lokali mieszkalnych. Jednocześnie w punktach od 2 do 11 nałożono na zainteresowanych obowiązek dokonania prac adaptacyjnych oraz orzeczono o kosztach z tym związanych (sygn. akt: I Ns 92/08).

Na skutek apelacji uczestnika, Sad Okręgowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 10 września 2009 r. uchylił w całości powyższe postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w Nakle nad Notecią postanowieniem wstępnym z dnia 23 czerwca 2010 r. uznał żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali za usprawiedliwione, upoważniając zainteresowanych do wykonania na ich koszt określonych prac adaptacyjnych, niezbędnych dla spełnienia przez wyodrębnione lokale przesłanki samodzielności. Postanowienie w tym zakresie stało się prawomocne w dniu 16 września 2010 r. Natomiast w punkcie U powyższego orzeczenia Sąd określił termin wykonania wszystkich prac w okresie nieprzekraczającym 24 miesiące od uprawomocnienia się postanowienia wstępnego.

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2011 r. Sąd Rejonowy zawiesił postępowanie do czasu wykonania przez strony prac adaptacyjnych określonych w postanowieniu wstępnym, czyli nie dłużej niż do 16 września 2012 r.

Po upływie powyższego terminu uczestnik poinformował Sąd, że nie wykonał jeszcze wszystkich prac, z uwagi na trudności stawiane mu przez wnioskodawczynię, polegające na wzywaniu Policji i innych służb. Dlatego wniósł o przedłużenie terminu do wykonania prac adaptacyjnych

Natomiast wnioskodawczym podała, że nie wykonała prac opisanych w pkt 1 a i c, gdyż uczestnik zatarasował jej dojście do budynku. Jednocześnie wniosła o przymuszenie uczestnika do wykonania robót.

Po podjęciu postępowania, postanowieniem z dnia 26 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Szubinie zmienił postanowienie wstępne wydane w niniejszej sprawie dnia 23 czerwca 2010 r. w punkcie II w ten sposób, że ustalił, iż wykonanie wszystkich wymienionych prac w tym postanowieniu nastąpi w nie przekraczalnym terminie do dnia 31 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje:

Po uprawomocnieniu się postępowania wstępnego, na wniosek uczestnika, Starosta (...) w dniu 30 marca 2011 r. wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielił pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego na przedmiotowej działce w oparciu o projekt technika R. H.. Na skutek odwołania wnioskodawczym, Wojewoda (...) utrzymał w mocy powyższą decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 grudnia 2011 r. oddalił jej skargę na decyzję Wojewody. Skarga kasacyjna również nie przyniosła rezultatów.

Po utrzymaniu w mocy decyzji Starosty, uczestnik po dniu 19 lipca 2011 r. rozpoczął prace budowlane. Zdaniem wnioskodawczym uczestnik wykonywał prace niezgodnie z planem, dlatego też wezwana przez nią Policja nakazała mu wstrzymanie prac.

W związku z tym po podjęciu postępowania Sąd przesłuchał projektanta R. H., który podał, że w jego ocenie uczestnik prowadzi prace niezgodnie z projektem. Jednakże Powiatowy (...), na wezwanie Sądu, po przeprowadzeniu kontroli wskazał, że uczestnik wykonuje roboty zgodnie z dokumentacją. Nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.

Uwzględniając powyższe Sąd stwierdził, że uczestnik realizuje budowę zgodnie z uzyskanym pozwoleniem projektem budowlanym i wskazanymi tam wymiarami. Skoro zaś prace prowadzone są zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, to - zdaniem Sądu -żądanie wnioskodawczym zakazania tego uczestnikowi jest nieuzasadnione.

Natomiast za zasadny Sąd uznał wniosek uczestnika w zakresie przedłużenia terminu do wykonania przez niego prac budowlanych, do czego został zobowiązany postanowieniem wstępnym, albowiem na skutek działań wnioskodawczym (zaskarżenie decyzji Starosty, wzywanie Policji) uczestnik prawie rok po uprawomocnieniu się tego postanowienia nie mógł faktycznie prowadzić budowy. Wobec tego twierdzenia wnioskodawczym, że uczestnik celowo przedłuża postępowanie jest całkowicie nieuprawnione. Nie zasługiwało także na uwzględnienie jej żądanie, aby już teraz fizycznie podzielić nieruchomość.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał za zasadne przedłużenie terminu na wykonanie prac adaptacyjnych do 31 grudnia 2013 r.

Powyższe postanowienie zaskarżyła w całości wnioskodawczym zarzucając mu naruszenie prawa procesowego, w szczególności art. 6 k.p.c. poprzez zbyt pochopne i nie mające uzasadnienie w stanie faktycznym sprawy przedłużenie uczestnikowi terminu wykonania zobowiązania wynikającego z postanowienia Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 23 czerwca 2010 r. o prawie dalszy rok.

Wskazując na powyższe wnioskodawczym wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez ograniczenie tego terminu maksymalnie do 30 września 2013 r., względnie o odmówienie uczestnikowi prawa do jakiegokolwiek dalszego terminu lub uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie Sąd Okręgowy zwraca uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze, z racji faktu, iż zaskarżone postanowienie jest postanowieniem zmieniającym postanowienie wstępne z dnia 23 czerwca 2010 r., na które służyła apelacja, złożony środek odwoławczy należało traktować także jako apelację. Po drugie, z uwagi na upływ terminu wskazanego w zaskarżonym orzeczeniu, jego merytoryczna ocena jest już bezprzedmiotowa. Jednakże postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 26 marca 2013 r. z przyczyn procesowych nie mogło się ostać i podlegało uchyleniu w myśl art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Sąd Okręgowy wskazuje, że zgodnie z art. 523 k.p.c. prawomocne postanowienie orzekające co do istoty sprawy nie może być zmieniane ani uchylane, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Oznacza to, że takie postanowienia wydane w postępowaniu nieprocesowym, poprzez art. 13 § 2 k.p.c, korzystają co do zasady z powagi rzeczy osądzonej wyrażonej w art. 366 k.p.c. Jednakże, jak wynika ze zdania drugiego omawianego przepisu, postanowienia oddalające wniosek sąd może zmieniać w razie zmiany okoliczności sprawy.

Nie ulega wątpliwości, że postanowienie wstępne z dnia 23 czerwca 2010 roku, zarówno odnośnie punktu I, jak i II sentencji, stało się prawomocne w dniu 16 września 2010 r., kiedy to Sąd Okręgowy oddalił apelację od tego postanowienia. Ponadto przedmiotowe postanowienie wstępne, uznające żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali w zasadzie za usprawiedliwione, jest postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy. Nie jest przy tym orzeczeniem oddalającym wniosek, ani też wobec niego nie istnieje przepis szczególny pozwalający na jego zmianę lub uchylenie. Zatem w myśl art. 523 k.p.c. Sąd Rejonowy nie

był uprawniony do ingerencji w treść powyższego postanowienia wstępnego w jakimkolwiek zakresie, bez względu na okoliczności jakie w sprawie wystąpiły po dacie jego wydania.

Wobec tego w myśl wskazanego wyżej art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Sąd
Okręgowy uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 26 marca 2013 r., które
zmieniało prawomocne postanowienie wstępne Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią z dnia
23 czerwca 2010 r.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE