UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 17 stycznia 2014 r. powódka A. R. domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) SA zadośćuczynienia w kwocie 8000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 maja 2013 r. do dnia zapłaty, a także odszkodowania w kwocie 270 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 marca 2013 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powyższego żądania wskazano iż powódka uległa w dniu 30 maja 2011 r. wypadkowi komunikacyjnemu. Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. W wyniku wypadku doznała urazu skrętnego i naderwania w odcinku szyjnym kręgosłupa. Zalecono jej skorzystanie z kołnierza szyjnego i środków farmakologicznych. Ze względu na utrzymujące się od dnia wypadku bóle kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do barków oraz bóle głowy okolicy potylicznej powódka podjęła następnie leczenie, w czasie którego stwierdzono u niej wzmożone napięcie mięsni przykręgosłupowych, ograniczenie ruchomości kręgosłupa zaznaczony objaw szczytowy oraz tkliwość ucisku na wyrostki ościste odcinka szyjnego, a także pourazowy zespół korzeniowy szyjny z parastezjami prawej kończyny górnej oraz osłabieniem sprawności manualnej prawej ręki. Powódka prowadzi szkołę nauki jazdy, w wyniku wypadku musiała zaś ograniczyć czas pracy, odczuwała też lęk i nadmierną ostrożność. Było to utrudnieniem w szkoleniu kierowców.

Wypłacone dotychczas zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł uznała ona za zaniżone.

Ponadto powódka domagała się zwrotu kosztów leczenia po zaostrzeniu się objawów wypadku w styczniu 2013 r. w kwocie 270 zł.

W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 24 lutego 2014 r. strona pozwana (...) SA, Oddział w Polsce zażądała oddalenia powództwa w całości. Nie kwestionując swej odpowiedzialności co do zasady, zarzuciła, że ustaliła wysokość zadośćuczynienia na kwotę 200 zł, co było adekwatne do doznanej przez powoda krzywdy. Zakwestionowała także związek wydatków na leczenie z wypadkiem z dnia 30 maja 2011 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 maja 2011 r. powódka A. R. uczestniczyła w wypadku drogowym spowodowanym przez osobę posiadającą ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) SA, Oddział w Polsce.

(bezsporne)

W wyniku wypadku powódka doznała urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa bez zmian pourazowych, który w pierwszym okresie czasu skutkował znacznymi dolegliwościami bólowymi. Po wypadku nie przechodziła rehabilitacji i powróciła do pracy. W styczniu 2013 r. dolegliwości bólowe przejściowo się nasiliły, incydent ten miał jednak charakter jednorazowy.

Obecnie w dalszym ciągu odczuwa nieznaczne dolegliwości bólowe z niewielkim ograniczeniami ruchomości, głownie w zakresie rotacji w stronę lewą z towarzyszącymi parastezjami ręki prawej, co skutkuje dwuprocentowym długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Może to obniżać jej sprawność psychomotoryczną. Rokowania, co do jej stanu zdrowia w przyszłości są jednak pomyślne, jakkolwiek przebyty uraz może wpływać na przyspieszenie powstawania zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych.

(dowód: dokumentacja lekarska powoda – k. 8-15, opinia biegłych A. D. i Z. B. – k. 49-52, zeznania świadka Ł. R. –rozprawa w dniu 10 kwietnia 2014 r., przesłuchanie powoda – rozprawa w dniu 11 września 2014 r.)

W związku z nasileniem się dolegliwości bólowych po wypadku powódka skorzystała z pomocy lekarskiej, płacąc za usługę 270 zł.

(dowód: opinia biegłych A. D. i Z. B. – k. 49-52, rachunki – k. 16-17)

Powód zgłosiła szkodę pozwanemu w 2011 r.

(bezsporne)

Powódka otrzymała od strony pozwanej zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł.

(bezsporne)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., jeśli zawarto umowę odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się wypłacić określone w umowie odszkodowanie za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający. W rozpoznawanej sprawie nie ulegało wątpliwości, że strona pozwana odpowiada za szkodę wyrządzoną powodowi przez osobę ubezpieczoną u pozwanej od odpowiedzialności cywilnej. Sporny pozostawał natomiast rozmiar należnego powodowi zadośćuczynienia.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc, w zw. z art. 444 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zdaniem Sądu charakter obrażeń i rozmiar powstałego u powódki uszczerbku na zdrowiu, uzasadniał przyznanie jej zadośćuczynienia w wysokości 4500 zł. Wskazane okoliczności zostały ustalone na podstawie opinii biegłych, której strony zasadniczo nie kwestionowały, a Sąd uznał za rzetelną, a także zgromadzonej dokumentacji lekarskiej i przesłuchania powódki oraz wskazanego przez nią świadka

Przy ustaleniu zadośćuczynienia należało uwzględnić fakt, iż bezspornie powódka doznała bolesnego urazu kręgosłupa, który początkowo utrudniał jej w znacznej mierze normalne funkcjonowanie i spowodował nasilenie się dolegliwości bólowych w styczniu 2013 r. Dla wysokości zadośćuczynienia decydujące znaczenie miał przy tym nie tyle wyrażony liczbowo zakres uszczerbku na zdrowiu (co ma oczywiście znaczenie pomocnicze), co ustalony na podstawie dokumentacji lekarskiej i opinii biegłego charakter tego uszczerbku. Nie można zatem mechanicznie przeliczać wysokości uszczerbku na zdrowiu powoda na jakąś konkretną kwotę za każdy 1 % tego uszczerbku. Wypada zauważyć, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, iż uszczerbek na zdrowiu powódki był długotrwały, a dolegliwości bólowe, chociaż niewielkie, w całości nie ustały.

Z drugiej strony kwota żądana przez powódkę była kwotą wygórowaną. Z opinii biegłych w sprawie wynikało, iż dolegliwości bólowe, jakkolwiek długotrwałe, charakteryzują się niewielkim nasileniem. Także ograniczenia ruchomości kręgosłupa są nieznaczne. Znamienne jest, że powódka nigdy nie zdecydowała się na jakąkolwiek rehabilitację, przyznała też, że po wypadku powróciła do pracy zawodowej w pełnym zakresie czasowym. Wskazała również, że nasilenie bólu w styczniu 2013 r. miało charakter jednorazowy. Także pomimo konsultacji związanej z tym incydentem powódka nie zdecydowała się na zalecaną rehabilitację. Świadczy to tym, ze dolegliwości obecnie prezentowane nie były aż tak uciążliwe, żeby spróbować ich zmniejszenia przez dodatkowe zabiegi. Także świadek Ł. R. akcentował się pogorszenie się stanu zdrowia powódki przede wszystkim bezpośrednio po wypadku i nie był w stanie przytoczyć jakichkolwiek faktów świadczących o późniejszych dolegliwościach bólowych swojej siostry.

Zdaniem Sądu okoliczności omówione wyżej przemawiają za przyznaniem powodowi zadośćuczynienia w kwocie 4500 zł. Mając na uwadze, że strona pozwana zapłaciła powódce dobrowolnie 2000 zł, należną kwotę 4500 zł obniżono o kwotę 2000 zł i zasądzono na rzecz powódki zadośćuczynienie w kwocie 2500 zł, jak w pkt I wyroku, oddalając dalej idące powództwo o zadośćuczynienie, jak w pkt II.

Z opinii biegłych nie kwestionowanej w sprawie wynikało także, że konieczność leczenia w styczniu 2013 r. pozostawała w związku z wypadkiem. Powódka wykazała wysokość kosztów z tym związanych, przedstawiając odpowiednie rachunki. W związku z tym zasądzono na jej rzecz kwotę 270 zł, na podstawie art. 444 § 1 kc, jak w pkt I wyroku.

O odsetkach od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 817 § 1 kc. Strona pozwana nie kwestionowała bowiem dat zgłoszenia szkody i terminu wymagalności swojego świadczenia

O kosztach procesu pomiędzy stronami orzeczono stosując art. 100 kpc. Powódka wygrała proces w 33,49 %, zatem należał jej się zwrot 33,49 % poniesionych kosztów procesu, w tym 414 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 800 zł tytułem wydatków na opinię biegłego, 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Stronie pozwanej należało się natomiast 66,51 % kosztów w wysokości 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Koszty te wynosiły odpowiednio 814,14 zł i 809,42 zł, wobec czego Sąd zdecydował o ich wzajemnym zniesieniu

O kosztach opinii biegłego nie pokrytych z zaliczki powoda w wysokości 367 zł orzeczono na podstawie art. 113 ust. ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 kpc, obciążając nimi strony proporcjonalnie do wyniku procesu.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE