Sygn. akt II Cz 1126/14

POSTANOWIENIE

Dnia 30 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2014 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia dłużników B. A. i A. A.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29 maja 2014 r., sygn. akt I Co 286/14

w sprawie z wniosku wierzyciela Banku (...) S.A.. w K.

prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu – M. J. / sygn. akt KM 2461/12 /

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 maja 2014 r., Sąd Rejonowy odrzucił skargę dłużników B. i A. A.. Sąd wskazał, że wezwania do uzupełnienia braków skargi poprzez wskazanie, kiedy dowiedzieli się o zaskarżonej czynności oraz uiszczenie opłaty sądowej od skargi w kwocie 100 zł zostało dwukrotnie awizowane, zatem w myśl art. 139 § 1 kpc, przyjmując „fikcję doręczenia” uznano, że przesyłki zaadresowane do dłużników zostały skutecznie doręczone w dniu 17 kwietnia 2014 roku.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, dłużnicy wnosząc o jego uchylenie podnieśli, że nie otrzymali żadnej korespondencji oraz awiz, jak i też nie było żadnej próby doręczenia wezwań. Ponadto, nie są oni w stanie dowieść, że nie było próby doręczenia im korespondencji.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie podlega oddaleniu.

Jak wskazano w zaskarżonym postanowieniu, zarządzeniem z dnia 3 marca 2014r., wezwano skarżących do uzupełnienia braków skargi poprzez wskazanie kiedy dowiedzieli się o zaskarżonej czynności oraz aby uiścili opłatę sądową od skargi w kwocie 100 zł – w terminie tygodniowym pod rygorem jej odrzucenia. Przesyłka zawierające owe wezwanie, kierowana na adres wskazany w skardze, została przez doręczyciela zwrócona z adnotacją doręczyciela, iż „przesyłki nie doręczono, gdyż adresat nie zamieszkuje, przebywa i zamieszkuje za granicą – informacja od sąsiadów” / k. 6 /. Wobec takiej relacji, Sąd Rejonowy ponownie dokonał próby doręczenia. Tym razem korespondencję pozostawiono w aktach ze skutkiem doręczenia, z tego względu, że pomimo pozostawienia w dniu 2 kwietnia zawiadomienia w skrzynce oddawczej adresatów, przesyłki do dnia 17 kwietnia 2014 r., nie podjęto / k. 11-12 /. Skoro zatem pozostawienie zawiadomienia o miejscu złożenia pisma w sposób przewidziany w art. 139 § 1 kpc uzasadnia przyjęcie domniemania, że dotarło ono do adresata najpóźniej z dniem ustania przyczyny, która uniemożliwiała doręczenie zwykłe, Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że dniem tym jest wskazany 18 kwietnia 2014 roku. Skarżący w żadnym stopniu nawet nie uprawdopodobnili swoich argumentów, odnośnie braku próby doręczenia. Z pewnością za takowe nie można uznać powoływania się na „fakt powszechnie znany” odnośnie jakości usług doręczyciela. Opisywane przez media nieprawidłowości w doręczeniach nie świadczą o tym, że i do takich błędów doszło również w przedmiotowej sprawie. Sąd natomiast nie może się opierać wyłącznie na relacji dłużników, nie popartej jakimkolwiek dowodem, bądź to uprawdopodobnieniem. Co istotne, do dnia dzisiejszego, mimo doręczenia zaskarżonego postanowienia, dłużnicy nadal nie wnieśli żądanej opłaty. Nie uzupełnili również braku w postaci wskazania kiedy dowiedzieli się o zaskarżonej czynności Komornika.

Skoro więc zarzuty zażalenia nie podważyły trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia, zażalenie to, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu- art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc.