UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kielcach zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. B. (1) kwotę 2200 zł z odsetkami ustawowymi w wysokości 13% w stosunku rocznym od dnia 11 lipca 2013 r. do dnia 17 marca 2014 r. i od dnia 18 marca 2014 r. z każdorazowymi odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty (pkt I), umorzył postępowanie co do kwoty 200 zł (pkt II) , w pozostałej części powództwo oddalił (pkt III), oraz orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych (pkt IV i V).

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 6 maja 2013 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd m-ki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność powoda M. B. (1). Sprawcą kolizji była M. D., objęta w dniu zdarzenia obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...) S.A. w W..

Wartość pojazdu w stanie przed powstaniem szkody, tj. przed dniem 6 maja 2013 roku wynosiła 8800 zł. W wycenie uwzględniono m.in.: wyposażenie dodatkowe pojazdu, stan ogumienia, przebieg, uszkodzenia nie związane ze zdarzeniem, ślady wcześniejszych napraw. Pismem z dnia 1 czerwca 2013 roku pozwany poinformował powoda, iż zostało mu przyznane odszkodowanie za uszkodzony pojazd m-ki M. (...) w wysokości 4700 zł, wskazując, że poniesioną przez powoda szkodą jest wartość pojazdu ustalona na kwotę 8600 zł pomniejszona o pozostałości ustalone na kwotę 3900 zł.

W dniu 18 września 2013 roku powód zbył uszkodzony pojazd marki M. (...) za cenę 1900 zł.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przyjął, że powództwo w części zasługuje na uwzględnienie w świetle art.822 § 1 k.c. Sąd uznał ustaloną przez biegłego A. G. (1) wartość pojazdu za prawidłową, podnosząc, że opinia została sformułowana w sposób rzetelny i profesjonalny. Szkoda w pojeździe powoda to szkoda tzw. całkowita, z racji, że koszt naprawy pojazdu ( 12 .999,93 zł) przekraczał wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na dzień szkody (8800 zł). Sąd przyjął, że należne powodowi odszkodowanie to różnica wartości pojazdu w stanie nieuszkodzonym na dzień szkody, tj. 8800 zł oraz wartości odszkodowania dotychczas wypłaconego, tj. 4700 zł i kwoty uzyskanej przez powoda ze sprzedaży uszkodzonego pojazdu, tj. 1900 zł. W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2200 zł (8800 zł – 4700 zł – 1900 zł), oddalając powództwo w pozostałym zakresie, tj. w części ponad 2200 zł jako w tym zakresie wygórowane. Z uwagi, że na rozprawie w dniu w dniu 6 listopada 2013 roku powód cofnął pozew co do kwoty 200 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, Sąd Rejonowy na podstawie art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie co do tej kwoty.

O nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd Rejonowy orzekł na mocy art.113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych sprawach cywilnych w zw. z art.100 zd. 1 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany zaskarżając go w części t.j. w punkcie I i IV. Zarzucił:

-obrazę prawa materialnego, a to art. 361 § 1 i 2 k.c. poprzez przyjęcie przez Sąd, iż w granicach normalnych następstw kolizji jaka miała miejsce w dniu 6 maja 2013 r. mieści się również to, iż powód sprzedał wrak pojazdu za kwotę znacznie niższą, aniżeli faktyczna wartość pozostałości pojazdu m-ki M. (...) nr rej. (...) i że zasądzona przez Sąd kwota stanowi faktyczną stratę powoda w związku ze zdarzeniem za które odpowiedzialność ponosi pozwane Towarzystwo,

-obrazę prawa procesowego, a to art. 227 k.p.c. poprzez przeprowadzenie przez Sąd dowodu w postaci opinii biegłego niezgodnie z tezą dowodową przedstawioną przez pozwane Towarzystwo w odpowiedzi na pozew z dnia 23 września 2013 r. , bowiem biegły wyliczył wartość pojazdu powoda przed szkodą , natomiast nie wyliczył tej wartości po szkodzie.

W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania procesu według norm przepisach, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji .

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalenie faktyczne Sądu Rejonowego co do zaistniałego zdarzenia, zakresu uszkodzeń w pojeździe m-ki M. (...) nr (...) oraz jego wartości przed szkodą jako niekwestionowane Sąd Rejonowy przyjmuje za własne.

Zarzuty apelacyjne tyczące się naruszenia przepisu prawa materialnego ( art. 361§i 2 k.c.) jak również prawa procesowego ( art. 227 k.p.c) sprowadzają się w istocie do kwestionowania ustalenia Sądu w zakresie wartości uszkodzonego pojazdu (jego pozostałości). Zdaniem skarżącego przyjęta przez Sąd wartość w kwocie 1900 zł, wynikająca z umowy sprzedaży wraku pojazdu, była rażąco zaniżona, co w konsekwencji rzutowało na wysokość należnego powodowi odszkodowania.

Z uwagi na kwestionowanie przez ubezpieczyciela wartości pozostałości pojazdu i braku dopuszczenia przez Sąd Rejonowy dowodu z opinii biegłego na tę okoliczność ( zlecenie obejmowało jedynie ustalenie wartości samochodu na dzień 6 maja 2013 r. ), Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe i dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego A. G.na okoliczność ustalenia wartości samochodu osobowego m-ki M. (...)nr (...)po kolizji drogowej z dnia 6 maja 2013 r. na podstawie dokumentacji zawartej w aktach szkody nr(...).

Zakres uszkodzeń pojazdu biegły ustalił w oparciu o informacje z akt szkody przyjmując uszkodzenia takich elementów jak pokrywa przednia, błotnik przedni prawy, drzwi przednie prawe tylne prawe, lusterko prawe, reflektor prawy , zderzak przedni. Ustalenia kosztów naprawy dokonał na podstawie programu kosztorysowego firmy (...) z cenami części oryginalnych na dzień powstania szkody przy uwzględnieniu technologii naprawy producenta pojazdu. W szacunku kosztów naprawy biegły przyjął stawkę 90/100 zł za roboczogodzinę dla nie autoryzowanych zakładów naprawczych. Ustalił, że koszt naprawy pojazdu wyniósł 13900,13 zł. Ponieważ koszt naprawy pojazdu przewyższył jego wartość rynkową w stanie przeszkodą, biegły wskazał na brak ekonomicznego uzasadnienia naprawy tego pojazdu, przyjmując, ze szkoda powstała w pojeździe powoda jest szkodą całkowitą. Wartość pojazdu po szkodzie (pozostałość ) biegły ustalił za pomocą systemu eksperckiego (...) Ekspert (...) przy uwzględnieniu kosztów naprawy. Wartość pojazdu w stanie uszkodzonym przy zastosowaniu metody zredukowanego kosztu naprawy wyniosła 1626 zł , a przy zastosowaniu metody stopnia uszkodzenia 1739 zł.

W rezultacie wartość pojazdu uszkodzonego pojazdu biegły ustalił na kwotę 1700 zł. Tymczasem kwota jaką powód faktycznie uzyskał w wyniku sprzedaży wraku pojazdu ( 1900 zł) , jest od wartości tej wyższa. Twierdzenia skarżącego co do tego, że cena pojazdu uszkodzonego została przez powoda zaniżona i nie odzwierciedla jego wartości okazały się zatem nieuprawnione.

Podkreślić też należy, że na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik pozwanego nie starał się podważyć wiarygodności i rzetelności opinii w/w biegłego, nie wnioskował o dalsze uzupełnienie sporządzonej już opinii czy też o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego. Sąd Okręgowy wnioski płynące z przedmiotowej opinii podzielił w całości. Tym samym opinia główna i opinia uzupełniająca sporządzona w niniejszym postępowaniu stanowiły przydatny materiał dowodowy pozwalający ustalić wysokość szkody , która w przypadku tzw. szkody całkowitej pojazdu mechanicznego ustalana jest metodą dyferencyjną jako różnica pomiędzy wartością pojazdu w stanie nieuszkodzonym i wartością pozostałości (wraku pojazdu). W związku z tym ustalone przez Sąd Rejonowy odszkodowanie w wysokości 2200 zł ( stanowiące różnicę między kwotą 8800 zł a kwotą 4700 zł i kwotą 1900 zł ), nie budzi zastrzeżeń Sądu Okręgowego.

Z powyższych przyczyn apelację jako niezasadną Sąd Okręgowy oddalił na mocy art.385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c . Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika powoda –adw. M. S. w kwocie 450 zł odpowiadającej 75% stawce minimalnej wynikającej z §6 pkt 3 §13 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

O nieuiszczonych kosztach sądowych jakie stanowiło wynagrodzenie biegłego za sporządzenie opinii i stawiennictwo na rozprawę apelacyjną w kwocie 737,50 zł Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art.113 ust.1 ustawy o kosztach sądowych sprawach cywilnych w zw. z art. 98§1 k.p.c. Sąd Okręgowy uwzględnił wpłaconą z tego tytułu przez pozwanego zaliczkę w kwocie 500 zł i na podstawie w/w przepisów nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Kielcach) kwotę 237,50 zł.

SSO T.StrojnowskaSSO E.Piątkowska-BidasSSO M.Bajor-Nadolska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE