Sygn. akt.

VIII Ga 126/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący

Sędzia

Sędzia

SSO Wojciech Wołoszyk

SO Elżbieta Kala

SR del. Ewa Gatz – Rubelowska (spr.)

Protokolant

Karolina Glazik

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014r. w Bydgoszczy

na rozprawie

sprawy z powództwa: D. L.

przeciwko: M. M.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 12 marca 2014r. sygn. akt VIII GC 77/13

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w całości ten sposób, że:

1.  w miejsce zasądzonej kwoty od pozwanego na rzecz powoda w punkcie pierwszym wyroku wpisać kwotę 18.682,20 zł (osiemnaście tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa złote 20/100),

2.  w pozostałej części powództwo oddala,

3.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z zasądzonego roszczenia kwotę 2.586,95 zł (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt sześć złotych 95/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 1.162,25 zł (jeden tysiąc sto sześćdziesiąt dwa złote 25/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

5.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.219 zł (jeden tysiąc dwieście dziewiętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

II.  Oddala apelację w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 248 zł (dwieście czterdzieści osiem złotych) tytułem kosztów procesu za instancję odwoławczą.

VIII Ga 126/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 15 stycznia 2013 r. powód D. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. M. kwoty 59947,39 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2011 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w sierpniu 2010 r. strony zawarły ustną umowę o dzieło w zakresie malowania na biało mieszkań i klatek schodowych znajdujących się w budynku nr (...) przy ul. (...) w B. oraz w zakresie wykonywania prac wykończeniowych, tj. obróbka parapetów, okien, ubytków po pracach elektrycznych i hydraulicznych. Powód podał, że pozwany miał umowę z przedsiębiorstwem (...), a powód wykonywał zlecone prace przy pomocy J. N. (1) jako jego podwykonawcy. Strony ustaliły, że powód otrzyma stawkę w wysokości 9 zł netto za dwukrotne malowanie 1 m 2 ścian i sufitów z gruntowaniem. Za kolejne malowanie ustalono stawkę 2,20 zł netto oraz ryczałt 370 zł netto za każde z 24 mieszkań za obróbkę parapetów i ubytków po elektrykach i hydraulikach, a także ryczałt w wysokości 1500 zł netto za każdą klatkę schodową, tj. uzupełnienie tynków przy drzwiach wejściowych do mieszkań, obróbka parapetów, skrzynek z dostępem do mediów. Prace zostały wykonane z materiałów dostarczonych przez pozwanego. Wartość zużytych materiałów pozwany miał przedstawić powodowi w końcowym rozliczeniu za wykonane pracę oraz potrącić z wartością wynagrodzenia należnego powodowi za wykonaną pracę. Zakres prac w budynku nr (...) został wykonany przez J. N. (1) oraz przez pracowników powoda. W trakcie odbioru tych prac przez pozwanego w dniu 26 listopada 2010 r. ujawniono wady w postaci niedomalowania ścian. Na drugi dzień bez wiedzy powoda do usunięcia wad wyznaczono trzy inne podmioty. Pozwany potrącił koszty usunięcia wad z wynagrodzenia powoda. Powód podał, iż pozwany zapłacił powodowi kwotę 7300 zł. Strony spotkały się także na stacji paliw (...) w O.. Powód podał, że wówczas pozwany oświadczył powodowi, że jeżeli powód nie wyrazi zgody na warunki rozliczenia przedstawione przez niego to nie otrzyma wynagrodzenia w ogóle. Powód będąc zdenerwowany i zaskoczony oraz mając faktury wystawione przez J. N. (1) wyraził zgodę na propozycję pozwanego. Stosowane oświadczenie zostało spisane w jednym egzemplarzu, a pozwany zobowiązał się do przedstawienia powodowi szczegółowego rozliczenia. Pozwany tego nie wykonał. Powód podał, że na fakturze nr (...) w pozycji (...) wyszczególnione zostało tylko 3177 m 2, mimo że prace malarskie były wykonane na powierzchni 4533 m 2. Różnica wynikała z tego, że od kwoty należnej za prace malarskie za 4533 m 2 powód odliczył 7300 zł oraz wartość zużytych materiałów dostarczonych przez pozwanego.

Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 22 kwietnia 2013 r. powód został zwolniony od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew.

W piśmie procesowym z dnia 15 lipca 2013 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu w/w pisma pozwany podniósł, że dokonał rozliczenia z powodem, co potwierdza załączone do pisma oświadczenie. Dopiero po upływie 9 miesięcy powód poinformował pozwanego o uchyleniu się od skutków złożonego oświadczenia woli. Pozwany zarzucił, że czynność powoda była całkowicie bezskuteczna w stosunku do pozwanego zarówno z materialnego, jak i z procesowego punktu widzenia. Oświadczenie powoda z dnia 28 stycznia 2011 r. nie było obarczone żadnymi wadami i było skuteczne od dnia złożenia tego oświadczenia.

W piśmie procesowym z dnia 18 września 2013 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Pozwany przedłożył rozliczenie prac wykonanych przez powoda, z którego wynikało, że kwota wynagrodzenia powoda wynosiła 44745 zł. Strony ustaliły także potrącenia na łączną kwotę 39043,50 zł. Do różnicy w kwocie 5.701,50 zł została doliczona kwota 960 zł tytułem obróbki drzwi. Do rozliczenia została kwota 6661 zł, którą pozwany zapłacił powodowi, co strony potwierdziły w rozliczeniu końcowym przedłożonym wcześniej Sądowi.

W piśmie procesowym z dnia 21 września 2013 r. powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Powód zarzucił, że podpis znajdujący się na przedłożonym przez pozwanego rozliczenia prac nie jest jego podpisem, lecz został podrobiony. Powód podał, że uzgodnienia stron poczynione na stacji benzynowej miały być podstawą do wystawienia faktury przez powoda. Ponadto powód podał, iż oświadczenie powoda z dnia 28 stycznia 2011 r. dotyczyło wyłącznie prac malarskich, a nie pozostałych.

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 25.282,20 zł. od dnia 28 września 2011 r. do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Wyrok zawierał także rozliczenie kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił , iż strony zawarły ustną umowę o dzieło w zakresie malowania na biało mieszkań i klatek schodowych, a także prac remontowo – wykończeniowych w budynku nr (...) położonym przy ul. (...) w B.. Cała budowa obejmowała 8 budynków, a plac budowy mieścił się przy ul. (...), ale roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie dotyczy budynku przypisanego do ul. (...).

Powód zlecił wykonanie części prac J. N. (2), który jako podwykonawca wykonał prace polegające na ułożeniu parkietów, cyklinowaniu parkietów, listowaniu parkietów, szpachlowaniu i malowaniu części ścian i sufitów, obróbce parapetów i drzwi wejściowych, a także łatanie dziur po hydraulikach. J. N. (2) zgodnie z umową z powodem wykonał dwukrotne malowanie ścian, a następnie wykonał trzecie malowanie.

Pozwany przedstawił rozliczenie prac wykonanych przez powoda, z którego wynikało, że do zapłaty pozostała kwota 6661 zł.

Powód kwestionował autentyczność swojego podpisu na w/w dokumencie. Biegły sądowy ustalił, że przedmiotowy dokument został podpisany przez powoda.

W dniu 28 stycznia 2011 r. strony podpisały wspólne oświadczenie, z którego wynikało, że strony sporządziły protokół wspólnego rozliczenia prac malarskich wykonanych przez powoda lub jego podwykonawcę w budynku nr (...) przy ul. (...) w B. zakończony fakturą gotówkową na kwotę 6600 zł.

Sąd Rejonowy ustalił także, iż w dniu 20 września 2011 r. powód obciążył pozwanego fakturą nr (...) na kwotę 14316,60 zł. Powyższa kwota obejmowała wynagrodzenie powoda za obróbkę parapetów i ubytków po elektrykach i hydraulikach w budynku nr (...) w wysokości 9501,60 zł oraz wynagrodzenie za obróbkę klatek schodowych i drzwi wejściowych do mieszkań w budynku nr (...) w kwocie 4815,00 zł. Na fakturze oznaczono termin zapłaty tychże wierzytelności do dnia 27 września 2011 .Tego dnia powód obciążył także pozwanego fakturą nr (...) na kwotę 45630,79 zł. Powyższa kwota obejmowała wynagrodzenie za dwukrotne malowanie ścian i sufitów wraz z gruntowaniem w kwocie 30594,51 zł, wynagrodzenie za obróbkę listew i drzwi w mieszkaniach w budynku nr (...) w wysokości 4365,60 zł i wynagrodzenie za trzecie malowanie w budynku nr (...) w kwocie 10670,68 zł. Na fakturze oznaczono termin zapłaty wskazanych wierzytelności do dnia 27 września 2011 r.

W ocenie Sądu nie ulegało wątpliwości, iż strony zawarły ustnie umowę o dzieło na podstawie której pozwany zlecił powodowi wykonanie prac malarskich oraz remontowo – wykończeniowych w mieszkaniach i klatkach schodowych znajdujących się w budynku nr (...) przy ul. (...) w B.. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Istotą dzieła jest zobowiązanie się przyjmującego zamówienie do osiągnięcia oznaczonego rezultatu, czyli np. wykonania konkretnego przedmiotu.

Sąd Rejonowy zważył, iż podstawowym obowiązkiem zamawiającego jest zapłata przyjmującemu zamówienie należnego wynagrodzenia (zob. Z. Radwański, J. Panowicz-Lipska, Zobowiązania, 2008, s. 172-173). Zapłata wynagrodzenia za wykonane dzieło przez zamawiającego powoduje wygaśnięcie zobowiązania dopiero wówczas, gdy przyjmujący zamówienie otrzymał gotówkę, lub też uznany został jego rachunek bankowy albo obciążony został rachunek zamawiającego. Jeżeli zaś dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.).

Sąd I instancji podkreślił, iż pozwany w istocie nie kwestionował zakresu prac wykonanych przez powoda, jak i ustalonej stawki za poszczególne prace. Stwierdził też, iż pozwany ograniczył się bowiem do wskazania, że powództwo jest bezzasadne wobec rozliczenia się pozwanego z powodem i przedłożenia na tą okoliczność oświadczenia stron z dnia 28 stycznia 2011 r.

Dalej Sąd I instancji stwierdził, iż w procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo (żąda czegoś od innej osoby) obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu (czyli neguje uprawnienie żądającego) obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1997 r., sygn. II CKN 531/97, Lex nr 496544), a na stronie pozwanej spoczywa obowiązek wykazania, że powodowi jego żądanie nie przysługuje (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. IV CSK 299/06). Ciężar dowodu wykonania zobowiązania spoczywa na dłużniku. Powinien on wykazać, że spełnił świadczenie polegające na czynieniu (spełnienie świadczenia w postaci zaniechania nie wymaga udowodnienia) oraz że świadczenie to wypełniło jego obowiązki wynikające z treści zobowiązania.

W ocenie Sądu powód udowodnił, że strony łączył stosunek obligacyjny w postaci umowy o dzieło, na podstawie, której powód był zobowiązany do wykonania na rzecz pozwanego prac malarskich oraz remontowo – wykończeniowych.

Sąd Rejonowy uznał, iż pozwany nie kwestionował faktu, że pozwany wykonał zlecone prace, nie kwestionował także zakresu tych prac, który został ustalony przez Sąd w oparciu o zeznania świadka J. N. (1) i w oparciu o faktury przedłożone przez powoda.

Odnośnie zarzutów podniesionych przez pozwanego Sąd Rejonowy zważył, że pozwany nie udowodnił, iż dokonał rozliczenia wszystkich prac wykonanych przez powoda, tj. że zapłacił powodowi należne wynagrodzenie.

Wbrew twierdzeniu pozwanego w ocenie Sadu I instancji z przedłożonego oświadczenia stron z dnia 28 stycznia 2011 r. wynikało jedynie, że strony dokonały rozliczenia wykonanych prac malarskich, oprócz kwoty 6600 zł, która pozostała do zapłaty. Pozwany nie wykazał, że zapłacił powodowi wskazaną w omawianym oświadczeniu kwotę 6600 zł, jak i wynagrodzenie za wykonane prace remontowo – wykończeniowe.

W związku z powyższym w ocenie Sądu powód miał prawo domagać się od pozwanego zapłaty kwoty 6600 zł tytułem reszty wynagrodzenia za wykonane prace malarskie, kwoty 4365,60 zł tytułem wynagrodzenia za obróbkę listew i drzwi w mieszkaniach w budynku nr (...) oraz kwoty 14316,60 zł tytułem wynagrodzenie powoda za obróbkę parapetów i ubytków po elektrykach i hydraulikach, obróbkę klatek schodowych i drzwi wejściowych do mieszkań w budynku nr (...). Powód miał także prawo domagać się zapłaty odsetek za zwłokę w zapłacie w/w wierzytelności.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 25282,20 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając je zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 28 września 2011 r.

Na podstawie art. 627 k.c. w zw. za art. 6 k.c. Sąd oddalił roszczenie powoda ponad kwotę 25282,20 zł. Powód nie wykazał bowiem, że pozwany był zobowiązany zapłacić jemu za prace malarskie wykonane przez powoda ponad 6600 zł.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 98 i 99 k.p.c.

Apelacje od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 12 marca 2014 r. wywiódł pozwany zaskarżając wyrok co do kwoty 25.282,20 zł. Przedmiotowemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa procesowego, a mianowicie;

-art. 233 § k.p.c. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego co miało wpływ na ustalenie faktyczne będące podstawą wyroku.

Apelujący zarzucił, iż Sąd przy analizie materiału dowodowego całkowicie pominął dowód załączony do pozwu -oświadczenie powoda z dnia 20.09.2011 a także błędnie uznał, iż rozliczenie stron obejmowało jedynie prace malarskie zaś zdaniem apelującego obejmowało całość rozliczeń między stronami.

Pozwany zarzucił także , iż Sąd I instancji błędnie ustalił, że pozwany nie udowodnił aby zapłacił powodowi kwotę 6.600 zł. , choć sam powód to przyznał w trakcie postępowania przed Sądem .

Mając na uwadze powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu za I i II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego była częściowo zasadna.

W myśl art. 382 k.p.c., sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Z unormowania tego wynika, że sąd drugiej instancji jako sąd apelacyjny nie ogranicza się do kontroli zaskarżonego wyroku, lecz rozpoznaje sprawę merytorycznie, to znaczy samoistnie ocenia zebrany w niej materiał. Analiza orzecznictwa Sądu Najwyższego nie pozostawia wątpliwości co do tego, że sąd drugiej instancji może zmienić ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wydania wyroku sądu pierwszej instancji bez przeprowadzenia postępowania dowodowego uzasadniającego odmienne ustalenia, chyba że szczególne okoliczności wymagają ponowienia lub uzupełnienia tego postępowania. Oznacza to, że sąd drugiej instancji ma nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału oraz dokonania jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych w postępowaniu przed sądami obu instancji dowodów czy naprawienia naruszeń prawa materialnego (zob.: uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1999 r., III CZP 59/98, OSNC z 1999 r., Nr 7-8, poz. 124; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2002 r., II CKN 615/00, nie publ., LEX nr 55097; por. też uzasadnienie postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., I CKN 529/98, OSNC z 1999 r., Nr 4, poz. 74).

Trafnym okazał się zarzut naruszenia przez Sąd art.233 k.p.c. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i ustalenie , że pozwany nie udowodnił zapłaty na rzecz powoda kwoty 6600 zł netto tj. 7300 zł. brutto. O zapłacie tej kwoty powodowi świadczy zaś bezsprzecznie treść pisma powoda z dnia 21 września 2013 r. ,w którym powód przyznał, że otrzymał przedmiotową kwotę oraz protokół rozprawy z dnia 18 września 2013 r, gdzie powód wyraźnie stwierdził, iż otrzymał od pozwanego kwotę 6.600 zł, którą przeznaczył na zapłatę dla podwykonawcy J. N. (2). Wskazać zatem trzeba, iż rację miał pełnomocnik pozwanego i w tym zakresie Sąd I instancji błędnie ocenił materiał dowodowy a wyrok w tej części winien ulec zmianie.

Sąd Odwoławczy nie podzielił natomiast stanowiska apelującego, iż Sąd błędnie ocenił oświadczenie z dnia 28 stycznia 2011 r. stwierdzając, iż dotyczy ono rozliczenia za prace malarskie a nie rozliczenia całkowitego zamykającego rozliczenia stron.

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena zgromadzonego materiału dowodowego w tym zakresie i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne zostały dokonane przez Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy , zgodny z wytycznymi art. 233 § 1 k.p.c. i brak jest podstaw do podzielenia stanowiska apelującego odnośnie przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. W konsekwencji w tej części za nieuzasadniony uznać należy zarzut obrazy art. 233 § 1 k.p.c.

Nadto w istocie racje ma apelujący, iż Sąd Rejonowy nie odniósł się w uzasadnieniu wyroku do oświadczenia powoda, w którym ten uchyla się od skutków swojego oświadczenia woli z dnia 28 stycznia 2011 r. Stwierdzić jednak trzeba , iż Sąd I instancji ocenił to oświadczenie jako nie wywierające skutków prawnych. W innym bowiem razie Sąd Rejonowy rozliczyłby także prace malarskie ,które były również przedmiotem żądania pozwu. Stwierdzić też trzeba jednoznacznie ,iż brak jakichkolwiek przesłanek pozwalających ocenić aby oświadczenie woli z dnia 28 stycznia 2011 r. zostało złożone pod wpływem błędu lub groźby co mogłyby stanowić o skutecznym uchyleniu się powoda od skutków prawnych przedmiotowego oświadczenia .

Dalej zważyć trzeba, iż wykładnia oświadczenia stron z dnia 28 stycznia 2011 r. dokonana zgodnie z przepisem art. 65 k.c. prowadzi do wniosku, iż cytowane oświadczenie dotyczyło tylko prac malarskich. W treści tego dokumentu strony wyraźnie stwierdziły , iż „ sporządziliśmy razem z firmą (...) protokół końcowego rozliczenia za prace malarskie budynku nr (...) przy ul. (...) w B. „. Nadto treść owego protokołu zawiera wyliczenie rozliczonej kwoty i ustala ją mnożąc metry kwadratowe w ilości 4 710 przez stawkę 9,5 zł., ustaloną za metr kwadratowy malowania i od tej kwoty odejmując kwotę potrąconą przez pozwanego. Zważyć zaś należy, iż stawka za prace wykończeniowe ustalona była kwotowo jako ryczałt od jednego mieszkania bądź budynku. Wyliczenia w tym zakresie sporny protokół nie zawiera.

Z tych dwóch dokumentów zatem wynika niezbicie, iż rozliczenie to dotyczy tylko prac malarskich.

W tym stanie rzeczy fakt, iż powód próbując uchylić się od skutków prawnych swojego oświadczenia woli pismem z dnia 20 września 2011 r. stwierdza, iż uchyla się od oświadczenia rozliczającego prace malarskie i wykończeniowe nie ma znaczenia , gdyż pierwszorzędne znaczenie miała w ocenie Sądu Okręgowego analiza oświadczenia stron z dnia 28 stycznia 2011 r. wraz z protokołem rozliczenia prac.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uwzględniając częściowo apelację pozwanego na zasadzie art.386 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w części i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 18.682,20zł. oraz zmienił zaskarżone postanowienie w przedmiocie kosztów stosunkowo je rozdzielając stosownie do art. 100 k.p.c. uznając, iż powód wygrał sprawę w 31 % zaś uległ w 69 %.

W pozostałym zakresie apelację należało oddalić jako bezzasadną, stosownie do art. 385 k.p.c., o czym orzeczono jak w punkcie II.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając proporcjonalnie do wyniku sporu, uznając, iż pozwany wygrał apelację w 26 % zaś uległ w 74 % o czym orzeczono jak w punkcie III. O kosztach postępowania odwoławczego w zakresie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym Sad Odwoławczy orzekł na podstawie § 2 w zw. z § 6 pkt 6 w zw. § 13 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz.U. z 2013 r., poz. 461 j.t.)