Sygn. akt V C upr 492/14
Dnia 5 grudnia 2014 r.
Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik
Protokolant: Agnieszka Hasiak
po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2014 r. w Miliczu
sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.
przeciwko S. W.
o zapłatę
I. umarza postępowanie co do kwoty 100,00 zł;
II. zasądza od pozwanego S. W. na rzecz strony powodowej Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. kwotę 66,22 (sześćdziesiąt dwa i 22/100) zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30.09.2014r. do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe liczone od kwoty 166,22 zł za okres od 11.09.2014r. do 29.09.2014r.;
III. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 107,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;
IV. wyrokowi w pkt II nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
Sygn. akt V C upr 492/14
Strona powodowa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w pozwie złożonym w dniu 11 września 2014 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego S. W. kwoty 166,22 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym 60,00 zł kosztów zastępstwa procesowego, 17,00 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 30,00 zł opłaty sądowej od pozwu.
W uzasadnieniu wskazała, że pozwany (...) Bank S.A. zawarli w dniu 29 września 2005 r. umowę bankową o nr dłużnika (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną i jednocześnie zobowiązał się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tejże umowie. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania wobec czego niespłacona należność główna stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie. Pomimo upływu terminu wyznaczonego pozwanemu do uregulowania należności, nie dokonał on zapłaty, wobec czego w dniu 2 kwietnia 2014 r. pierwotny wierzyciel zawarł ze stroną powodową umowę przelewu wierzytelności, cedując na jej rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z bankiem. Nadto strona powodowa wskazała, że zadłużenie pozwanego wynosi 166,22 zł, w tym należność główna 91,73 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 74,49 zł. Podniosła, że wezwała pozwanego do zapłaty, jednakże zadłużenie nie zostało uregulowane.
Pozwany w odpowiedzi na pozew de facto uznał żądanie pozwu w całości, ponieważ wskazał, że zapłacił już 100,00 zł, a pozostałą kwotę uiści w miesiącu październiku 2014 r.
Strona powodowa w piśmie procesowym z dnia 6 października 2014 r. cofnęła pozew w części dotyczącej zapłaty 100,00 zł i wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 66,22 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2014 r. do dnia zapłaty oraz odsetek od kwoty 166,22 zł za okres od dnia złożenia pozwu do 29 września 2014 r.
Sąd zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.
Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż pozew co do kwoty 100,00 zł został skutecznie wycofany. Z tych względów na podstawie powołanego przepisu postępowanie w zw. z art. 355 § 1 i 2 k.p.c. orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.
Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.
Pozwany formułując odpowiedź na pozew w niniejszej sprawie faktycznie uznał żądanie pozwu, dlatego – przy braku jakichkolwiek podstaw, by uznanie to ocenić jako bezskuteczne – Sąd uwzględnił żądanie w zakresie wskazanym w pkt II sentencji, pomijając postępowanie dowodowe. Sąd miał przy tym na uwadze, że strona powodowa mogła żądać od kwoty, co do której cofnęła pozew na skutek zapłaty dokonanej przez pozwanego, odsetek za opóźnienie za okres od daty złożenia pozwu do dnia faktycznej zapłaty, tj. do dnia 29 września 2014 r. w oparciu o przepis art. 481 § 1 i 2 k.c.
Orzeczenie o kosztach znajduje podstawę w przepisie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 1 i § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. Nr 490), przy czym Sąd uwzględnił koszty strony powodowej w postaci opłaty sądowej od pozwy w wysokości 30,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 60,00 zł oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.
Cofnięcie pozwu stanowi wyraz rezygnacji strony z poszukiwania ochrony własnego roszczenia i świadczy o odstąpieniu od dalszego kontynuowania procesu. W odniesieniu do odpowiedzialności z tytułu kosztów postępowania, stronę cofającą pozew należy uznać za stronę przegrywającą proces w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. Jednakże należy mieć na uwadze, iż w niniejszym postępowaniu cofnięcie żądania w zakresie kwoty 100,00 zł zostało spowodowane zaspokojeniem roszczenia przez pozwanego po wytoczeniu powództwa. Wobec powyższego stronę powodową należy traktować jako wygrywającą proces w rozumieniu przepisów o kosztach procesu i przyznać jej żądane koszty postępowania (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 listopada 1984 r., IV CZ 196/84, LEX 8642).
Z tych względów orzeczono jak w pkt III sentencji wyroku.
Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi w pkt II na podstawie przepisu art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.