WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Irena Mazurek

Sędziowie:

SSA Janina Czyż (spr.)

SSA Alicja Podczaska

Protokolant

st.sekr.sądowy Małgorzata Leniar

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2012 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 23 maja 2012 r. sygn. akt IV U 2063/11

I.  oddala apelację,

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. na rzecz wnioskodawczyni B. K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt III AUa 757/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. decyzją z dnia 21.10.2011 r. odmówił wnioskodawczyni B. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Za podstawę wydania decyzji tej treści organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19.10.2011 r. wnioskodawczyni została uznana za zdolną do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawczyni domagała się jej zmiany i podniosła, że od piętnastu lat pobierała świadczenie rentowe , a stan jej zdrowia nie uległ poprawie.

Podniosła, że stan jej zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy i aktualnie nie pracuje.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z tych samych przyczyn, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie wyrokiem z dnia 23 maja 2012 r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni B. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 lipca 2011 r. do 28 lutego
2013 r.

Celem zweryfikowania orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa, który w wydanej opinii stwierdził
u wnioskodawczyni padaczkę – napady uogólnione sporadyczne i częściowe ruchowe z prawej kończyny dolnej i uznał ją za częściowo niezdolną do pracy.

W związku z zarzutami do opinii zgłoszonymi przez Przewodniczącego Komisji Lekarskich biegły w opinii uzupełniającej podtrzymał wydaną opinię
i wyjaśnił, że wnioskodawczyni leczy się z powodu padaczki od wielu lat.

Biegły podkreślił również, że występujące u wnioskodawczyni napady częściowo ruchowe dotyczące prawej kończyny dolnej są poważne i przeszkadzają w pracy oraz w codziennym funkcjonowaniem społecznym zwłaszcza, że trwają od kilku do kilkunastu sekund i powodują osłabienie siły mięśniowej dolnej kończyny zaburzając funkcję stania i chodu. W sposób istotny zaburza to pracę, którą wykonuje badana – praca fryzjerki jest wykonywana w pozycji stojącej zwykle przy pomocy ostrych narzędzi lub urządzeń elektrycznych.

Z tego też względu Sąd uznał za nieuzasadnione zarzuty Przewodniczącego Komisji Lekarskiej, że choroba padaczki nie stanowi przeciwwskazanie do wykonywania zawodu fryzjera.

Sąd uznał opinię biegłego za miarodajną do ustalenia, że wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy i przyznał jej prawo do renty.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia wskazał przepis art. 107 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 14 § 2 kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 23.05.2012 r. zaskarżył apelacją pozwany organ rentowy, który zarzucił oparcie wyroku na wadliwej opinii biegłego sądowego, który stwierdził, że ze względu na występujące u wnioskodawczyni schorzenia jest ona nadal częściowo niezdolna do pracy na okres od 1.07.2011 r. do 28.02.2013 r. i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy sądowych w tym również specjalisty z zakresu medycyny pracy bądź uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Apelujący zarzucił w uzasadnieniu apelacji, że rozstrzygnięcie
w sprawie zostało wydane na podstawie wadliwej opinii biegłej neurolog, która nie odniosła się do odmiennego stanowiska innych lekarzy orzekających
w sprawie (opinii specjalisty neurologa).

Według apelującego padaczka z rzadkimi częściowymi napadami nie powoduje ograniczenia sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy w zawodzie fryzjera.

Ocena zdolności wnioskodawczyni do pracy według apelującego należy do specjalistów medycyny pracy, którzy zajmują się kwalifikacją i dopuszczeniem ubezpieczonych do pracy na danym stanowisku z uwzględnieniem zasad ergonomii pracy i BHP i tym organ rentowy uzasadnił wniosek o powołanie biegłych lekarzy specjalistów medycyny pracy.

Powyższe uzasadnia wnioski apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego organu rentowego jest nieuzasadniona i jako taka podlega oddaleniu.

Wbrew zarzutom apelacji zaskarżony wyrok jest trafny i odpowiada przepisom prawa.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe w sprawie zmierzające do ustalenia

czy B. K. spełnia ustawowe przesłanki do dochodzonego świadczenia tj. do dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, a zebrane dowody należycie ocenił w ramach przysługującego mu w tym względzie uprawnienia swobodnej oceny dowodów o jakiej stanowi art. 233 kpc.

Ocena ta podzielona przez tut. Sąd Apelacyjny nie jest przy tym oceną dowolną.

W szczególności oparcie się przez Sąd Okręgowy na zasadniczym dla sprawy dowodzie z opinii biegłego lekarza sądowego miało swoje uzasadnienie w przyjętych już w orzecznictwie sądowym kryteriach oceny tego dowodu. Podzielając konkluzję biegłego o częściowej niezdolności wnioskodawczyni do pracy Sąd I instancji miał przy tym na względzie wszystkie wypracowane już w orzecznictwie sądowym kryteria oceny tego dowodu, które przemawiają za przyjęciem jego miarodajności.

I tak stwierdzić należy, że biegły dysponował wiadomościami specjalistycznymi niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy (dobór biegłego uwzględniał występujące u skarżącego schorzeń a z kolei wydanie opinii poprzedziła analiza źródłowa dokumentacji medycznej wnioskodawczyni.

Biegła w wydanej opinii stwierdziła brak poprawy stanu zdrowia wnioskodawczyni w zakresie ilości napadów padaczkowych.

W związku z zarzutami Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS do opinii biegłej – biegła w opinii uzupełniającej wyjaśniła w sposób przekonywujący, że przeszkodą w pracy i codziennym funkcjonowaniu wnioskodawczyni są napady częściowe ruchowe dotyczące kończyny dolnej prawej. Napady trwają zwykle kilka lub kilkanaście sekund i powodują osłabienie siły mięśniowej kończyny dolnej zaburzając funkcję stania i chodu co w sposób istotny zaburza pracę, która wykonywana jest w pozycji stojącej zwykle przy pomocy ostrych narzędzi lub urządzeń elektrycznych.

Ustalenia Sądu I instancji poczynione na podstawie opinii biegłej są w ocenie Sądu Apelacyjnego prawidłowe.

Odmienne twierdzenia apelującego o braku niezdolności wnioskodawczyni do pracy nie zasługują na uwzględnienie, gdyż pozostają w sprzeczności z prawidłową opinią biegłego neurologa, lekarza właściwej specjalizacji do schorzeń wnioskodawczyni.

Biegła w sposób jednoznaczny uzasadniła niezdolność wnioskodawczyni do pracy zgodnie z kwalifikacjami to jest w zawodzie fryzjerki, która do pracy używa ostrych narzędzi lub urządzeń elektrycznych, co niewątpliwie stanowi zagrożenie dla jej zdrowia i życia w związku z występującym schorzeniem padaczki.

Podkreślić też należy, co umknęło apelującemu, że wnioskodawczyni już w odwołaniu podniosła, że podjęła pracę ale stan zdrowia nie pozwalał jej na wykonywanie pracy i aktualnie nie pracuje.

Nieuzasadniony jest zarzut apelacji, że biegła nie odniosła się do opinii innych lekarzy orzekających w sprawie – albowiem orzeczenia te nie zostały wydane
w formie opinii i nie zawierają uzasadnienia co do zdolności do pracy, nie wskazują na czym polega poprawa zdrowia wnioskodawczyni..

Brak jest również podstaw do kwestionowania prawa do renty wnioskodawczyni z tego powodu, że jej niezdolność do pracy powstała przed okresem zatrudnienia skoro wnioskodawczyni nabyła prawo do renty od 8.04.1998 r. zaś niniejsze postępowanie stanowi tylko kontynuację postępowania w sprawie o dalsze uprawnienie do renty.

Wbrew twierdzeniom apelującego, wnioskodawczyni mimo braku ukończenia 18 lat w okresie od 23.09.1995 r. do 28.09.1995 r. pozostawała, w zatrudnieniu (świadectwo pracy k. 8 a.r.).

W ocenie Sądu Apelacyjnego stan zdrowia wnioskodawcy został należycie wyjaśniony i brak podstaw do dalszych badań wnioskodawczyni przez biegłych.

Z tego też względu Sąd pominął wniosek dowodowy apelującego kierując się też zasadą wyrażoną w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 1997 r. II UKN 45/97, że Sąd nie jest obowiązany do uwzględnienia kolejnych wniosków dowodowych strony tak długo, aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy (art. 217 § 2 kpc).

Zgodnie z art. 61 prawo do renty, które ustało z powodu niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony stał się ponownie niezdolny do pracy.

W wyniku przeprowadzonych badań lekarskich stwierdzono u wnioskodawczyni nadal częściową niezdolność do pracy, a zatem przysługuje jej prawo do renty.

Z tych przyczyn brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględniania apelacji i dlatego na mocy art. 385 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach uzasadnia art. 98 kpc.