V KZ 6/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-03-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 6/13
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński
w sprawie M. L.
skazanego z art. 207 § 1 k.k. i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 21 lutego 2013 r.
zażalenia obrońcy skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 grudnia 2012 r.,
odmawiające przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 października 2012 r.
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Przewodniczący Wydziału IV Karno-Odwoławczego Sądu Okręgowego w P.,
na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. i art. 523 § 1, 2 i 4 k.p.k.
zarządził odmówić przyjęcia kasacji M. L. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia
19 października 2012 r. Uzasadniając swoją decyzję trafnie wskazał, że skazanemu
wymierzono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania, a w kasacji nie wskazano na uchybienia określone w art. 439 k.p.k.,
wobec czego kasacja jest niedopuszczalna z mocy ustawy.
W realiach procesowych analizowanej sprawy oczywiste było, że wniesienie
kasacji przez obrońcę skazanego, nie wykazującej uchybień z art. 439 k.p.k., jest
niedopuszczalne z mocy ustawy (art. 523 § 2 k.p.k.) i wszelkie próby wniesienia
2
nadzwyczajnego środka zaskarżenia muszą zakończyć się niepowodzeniem, co
jasno wyłożono w uzasadnieniu zarządzenia.
Mimo tego obrońca skazanego wniosła zażalenie na to zarządzenie nie
przedstawiając żadnych prawnych argumentów, które mogłyby podważać
prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia, przytaczając jedynie ogólną treść
zarzutów kasacyjnych, wśród których jednak – jak już to zauważył Przewodniczący
Wydziału IV Sądu Okręgowego w P. – nie podniesiono wystąpienia którejkolwiek z
przesłanek określonych w art. 439 k.p.k. Takie działanie może budzić wątpliwości
co do odpowiedzialności, która zawsze powinna cechować osobę wykonującą
zawód adwokata.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński
w sprawie M. L.
skazanego z art. 207 § 1 k.k. i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 21 lutego 2013 r.
zażalenia obrońcy skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 grudnia 2012 r.,
odmawiające przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 października 2012 r.
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Przewodniczący Wydziału IV Karno-Odwoławczego Sądu Okręgowego w P.,
na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. i art. 523 § 1, 2 i 4 k.p.k.
zarządził odmówić przyjęcia kasacji M. L. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia
19 października 2012 r. Uzasadniając swoją decyzję trafnie wskazał, że skazanemu
wymierzono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania, a w kasacji nie wskazano na uchybienia określone w art. 439 k.p.k.,
wobec czego kasacja jest niedopuszczalna z mocy ustawy.
W realiach procesowych analizowanej sprawy oczywiste było, że wniesienie
kasacji przez obrońcę skazanego, nie wykazującej uchybień z art. 439 k.p.k., jest
niedopuszczalne z mocy ustawy (art. 523 § 2 k.p.k.) i wszelkie próby wniesienia
2
nadzwyczajnego środka zaskarżenia muszą zakończyć się niepowodzeniem, co
jasno wyłożono w uzasadnieniu zarządzenia.
Mimo tego obrońca skazanego wniosła zażalenie na to zarządzenie nie
przedstawiając żadnych prawnych argumentów, które mogłyby podważać
prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia, przytaczając jedynie ogólną treść
zarzutów kasacyjnych, wśród których jednak – jak już to zauważył Przewodniczący
Wydziału IV Sądu Okręgowego w P. – nie podniesiono wystąpienia którejkolwiek z
przesłanek określonych w art. 439 k.p.k. Takie działanie może budzić wątpliwości
co do odpowiedzialności, która zawsze powinna cechować osobę wykonującą
zawód adwokata.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w postanowieniu.