III KK 228/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 228/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie M. N.
skazanego z art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 23 lutego 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w O.
z dnia 16 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w O. do
ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
W kasacji szczególnej wywiedzionej 19 czerwca 2012 r. od wyroku Sądu
Okręgowego w O. z dnia 23 lutego 2012 r. zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego
w O. z dnia 16 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny sformułował zarzut rażącego
i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego
– art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr
2
156, poz. 1118 j.t. ze zm.), polegającego na orzeczeniu wobec skazanego M. N.
kary grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, to jest poniżej granicy
ustawowego zagrożenia.
Zaskarżając ten wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść
skazanego, wniósł o uchylenie go w zaskarżonej części i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu w O. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zmieniając wyrok Sądu Rejonowego w O. w części dotyczącej skazania M.
N. za przestępstwo zakwalifikowane z art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
Prawo budowlane, Sąd Okręgowy złagodził orzeczoną wobec oskarżonego karę
grzywny do 30 stawek dziennych. Postępując w opisany sposób, naruszył w
sposób rażący prawo materialne, ponieważ orzekł karę grzywny poniżej
ustawowego zagrożenia przewidzianego sankcją tego przepisu, który obok kar
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku przewiduje karę grzywny
w wysokości nie mniejszej niż 100 stawek dziennych. Nie ulega przy tym
wątpliwości, że owo naruszenie miało istotny wpływ na treść wyroku.
W zaistniałej sytuacji sformułowany w kasacji zarzut oraz zawarty w niej
wniosek okazały się trafne i dlatego należało orzec jak na wstępie, natomiast
– wobec oczywistości naruszenia – formułowanie wskazań co do dalszego
postępowania wydaje się zbędne.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący)
SSN Andrzej Tomczyk (sprawozdawca)
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie M. N.
skazanego z art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść skazanego -
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 23 lutego 2012 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w O.
z dnia 16 sierpnia 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w O. do
ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
W kasacji szczególnej wywiedzionej 19 czerwca 2012 r. od wyroku Sądu
Okręgowego w O. z dnia 23 lutego 2012 r. zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego
w O. z dnia 16 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny sformułował zarzut rażącego
i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego
– art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr
2
156, poz. 1118 j.t. ze zm.), polegającego na orzeczeniu wobec skazanego M. N.
kary grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, to jest poniżej granicy
ustawowego zagrożenia.
Zaskarżając ten wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść
skazanego, wniósł o uchylenie go w zaskarżonej części i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu w O. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zmieniając wyrok Sądu Rejonowego w O. w części dotyczącej skazania M.
N. za przestępstwo zakwalifikowane z art. 91 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
Prawo budowlane, Sąd Okręgowy złagodził orzeczoną wobec oskarżonego karę
grzywny do 30 stawek dziennych. Postępując w opisany sposób, naruszył w
sposób rażący prawo materialne, ponieważ orzekł karę grzywny poniżej
ustawowego zagrożenia przewidzianego sankcją tego przepisu, który obok kar
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku przewiduje karę grzywny
w wysokości nie mniejszej niż 100 stawek dziennych. Nie ulega przy tym
wątpliwości, że owo naruszenie miało istotny wpływ na treść wyroku.
W zaistniałej sytuacji sformułowany w kasacji zarzut oraz zawarty w niej
wniosek okazały się trafne i dlatego należało orzec jak na wstępie, natomiast
– wobec oczywistości naruszenia – formułowanie wskazań co do dalszego
postępowania wydaje się zbędne.