KIO 1575/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Cyprian Świś
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO 1575/13
WYROK
z dnia 15 lipca 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Marek Szafraniec
Protokolant: Cyprian Świś
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2013 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 czerwca 2013 r. przez wykonawcę:
Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40 w postępowaniu prowadzonym
przez zamawiającego: PKP Szybką Kolej Miejską w Trójmieście sp. z o.o.,
ul. Morska 350A, 81-002 Gdynia
przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie (83-251), ul. Gajowa 31 oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie (83-110), ul. 1 Maja 3 zgłaszających swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego
orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę: Budimex S.A. w Warszawie (01-040),
ul. Stawki 40 i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40 tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawcy: Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40
na rzecz zamawiającego: PKP Szybką Kolej Miejską w Trójmieście sp. z o.o.,
ul. Morska 350A, 81-002 Gdynia kwotę 4 301 zł 24 gr (słownie: cztery tysiące
trzysta jeden złotych dwadzieścia cztery grosze) obejmującą koszty wynagrodzenia
pełnomocnika oraz koszty związane z dojazdem na posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gdańsku.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt: KIO 1575/13
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Przedłużenie linii nr 250 i budowa przystanku osobowego
SKM Gdańsk Śródmieście” zostało wszczęte przez PKP Szybką Kolej Miejską
w Trójmieście sp. z o.o., zwaną dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego
wartość zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu
zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2013/S 039-061739)
w dniu 23 lutego 2013 r.
W dniu 27 czerwca 2013 r. odwołanie wniósł wykonawca: Budimex S.A. w Warszawie,
zwany dalej Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec czynności Zamawiającego polegającej na wyborze
jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia: Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie. W ocenie Odwołującego Zamawiający dokonał
niewłaściwej oceny złożonych mu przez powołanych wykonawców wyjaśnień dotyczących
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny, a co za tym idzie zaniechał odrzucenia
oferty przez nich złożonej mimo faktu, iż zawiera ona rażąco niską cenę w stosunku
do przedmiotu zamówienia. Niezależnie od powyższego Odwołujący zarzucał
Zamawiającemu zaniechanie odrzucenia powołanej oferty pomimo tego, że jest ona
niezgodna z zapisami SIWZ. Wszystko to stanowiło to w ocenie Odwołującego naruszenie
art. 89 ust. 1 pkt 2) i 4), art. 90 ust. 2 i 3 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, a następnie dokonanie
ponownego badania i oceny ofert oraz odrzucenia kwestionowanej przez niego oferty.
Pismem, doręczonym w dniu 1 lipca 2013 r., wykonawcy wspólnie ubiegający się
o udzielenie zamówienia: Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie, zwani dalej łącznie Przystępującym, doręczyli
Prezesowi Izby zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania, na podstawie
zebranego materiału dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron oraz
uczestnika postępowania odwoławczego, Izba ustaliła i zważyła, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby wykluczył, iż spełniona została którakolwiek
z przesłanek odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Przystępujący w toku posiedzenia wnioskował o odrzucenie ewentualnie o zwrot odwołania,
w którym jego zdaniem nie został w ogóle zawarty zarzut wobec czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej. Powinno to, w ocenie Przystępującego, przemawiać za uznaniem
odwołania za niezawierające wszystkich elementów wymaganych przepisem art. 180
ust. 3 ustawy Pzp. Skład orzekający Izby nie podzielił tego stanowiska, uznał bowiem,
iż odwołanie należy traktować jako całość, a z tak czytanego odwołania wynika w sposób
oczywisty, jakie czynności są kwestionowane przez Odwołującego (w tym wybór oferty
najkorzystniejszej). Wystarczającym dla rozpoznania podnoszonych w odwołaniu zarzutów
było również wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych uzasadniających wniesienie
odwołania (z wyłączeniem twierdzeń o naruszeniu przez Zamawiającego przepisu art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej
przez Przystępującego – ten jednak brak nie mógł przesądzić o odrzuceniu lub zwrocie
odwołania).
W dalszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumentację postępowania
o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, a także pisma
złożone przez Strony w toku postępowania odwoławczego.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,
że zgodnie z pisemnym protokołem postępowania Zamawiający ustalił wartość szacunkową
zamówienia na kwotę 69 772 562,28 zł netto (tj. 85 820 251,60 zł brutto). Przedstawił on
jednocześnie Izbie tabelę zbiorczą stanowiącą wyciąg z kosztorysu inwestorskiego,
wyjaśniając, iż część prac ujętych i wycenionych w kosztorysie nie została objęta
przedmiotem zamówienia, dlatego też wartość zamówienia w tym postępowaniu
powiększona o podatek VAT odpowiadała de facto kwocie 77 851 869,72 zł brutto.
Zgodnie z pkt 18.3 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) cena oferty musiała
obejmować całkowity koszt wykonania przedmiotu zamówienia wraz wszelkimi kosztami
towarzyszącymi wykonaniu.
W odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu pięciu wykonawców złożyło Zamawiającemu
swoje oferty, oczekując za realizację przedmiotu zamówienia odpowiednio wynagrodzenia
w kwocie: 61 006 770 zł (oferta odrzucona), 66 704 797,89 zł (Przystępujący), 68 536 953 zł
(Odwołujący), 76 797 574 zł i 78 792 816 zł.
W toku postępowania Zamawiający skierował do trzech wykonawców, który zaoferowali mu
najniższe ceny, wezwanie w trybie art. 90 ustawy Pzp do złożenia wyjaśnień dotyczących
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny. Zgodnie z treścią wezwań
skierowanych do Przystępującego i do Odwołującego wątpliwości Zamawiającego
co do wysokości zaoferowanych przez tych Wykonawców cen wynikły z faktu, iż ceny te
odbiegały od wartości ustalonej w kosztorysie inwestorskim. śaden z wykonawców
nie kwestionował na tym etapie postępowania o udzielenie zamówienia zasadności
kierowanego do niego wezwania.
Przystępujący złożył Zamawiającemu wyjaśnienia zawarte łącznie w trzech pismach (dwa
opatrzone datą 1 czerwca 2013 i jedno datą 4 czerwca 2013 r.),w których wskazał
m.in. że posiada bogate zaplecze sprzętowe i szeroką flotę samochodów ciężarowych
(przedstawione zostało obszerne ich wyliczenie), własne bazy (wskazano na trzy)
zlokalizowane w pobliżu przyszłego placu budowy. Wyjaśnił też, że posiada własną
wytwórnię konstrukcji stalowych (wyposażoną w śrutownię i malarnię), własną kopalnię
kruszywa, a także dysponuje zgromadzonymi zapasami materiałów budowlanych.
Oświadczył, że jest producentem łyżek i osprzętu dla maszyn budowlanych i rolniczych,
zaś inne niezbędne materiały i urządzenia kupuje bezpośrednio u producentów, z którymi ma
podpisane stałe umowy o współpracy. Podkreślił, że założył osiągnięcie zysku na poziomie
3%. Przedstawił również sporządzoną przez podwykonawców wycenę realizacji elementów
robót składających się na przedmiot zamówienia.
Zamawiający ocenił przedstawione wyjaśnienia i uznał je za wystarczające w świetle
przepisów ustawy Pzp. Kierując się tym przekonaniem uznał ofertę złożoną
przez Przystępującego za najkorzystniejszą.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie, które Izba, kierując się przepisem
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych oraz
podtrzymanych w toku rozprawy przed Izbą.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu,
doszedł do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wywodził Odwołujący, sam fakt wezwania Przystępującego do złożenia wyjaśnień
w trybie art. 90 ustawy Pzp świadczy o tym, że Zamawiający dokonał całościowej analizy
oferty złożonej przez tego Wykonawcę i słusznie podjął wątpliwości co do jej charakteru i
wysokości. W ocenie Odwołującego wyjaśnień złożonych przez Przystępującego nie można
było uznać za przekonujące i rzeczowe, wskazujące na realny wpływ przywołanych w nich
okoliczności na cenę oferty. Twierdził on, iż wyjaśnienia te są na tyle ogólnikowe i
lakoniczne, że na nich podstawie Zamawiający nie był w stanie ocenić czy cena
zaoferowana mu przez Przystępującego nie jest ceną rażąco niską.
Dlatego też Zamawiający był zobowiązany uznać, że Wykonawca ten w ogóle nie złożył
wyjaśnień. Dokonując odmiennej oceny Zamawiający, zdaniem Odwołującego, dopuścił się
naruszenia przepisów art. 90 ust. 2 i 3 oraz art. 89 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp.
W ocenie Izby zarzuty stawiane przez Odwołującego w tym zakresie nie zasługiwały
na uwzględnienie.
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem niedopuszczalne jest automatyczne
uznawanie cen za rażąco niskie na podstawie wyłącznie kryterium arytmetycznego
(porównania tych cen z wartością szacunkową, czy też innymi cenami zaoferowanymi w tym
postępowaniu) i w efekcie odrzucenia ofert poniżej pewnego, założonego z góry, poziomu.
Przepis art. 90 ust. 1 ustawy Pzp upoważnia zamawiającego do wszczęcia procedury
wyjaśniającej, jeżeli poweźmie on uzasadnione wątpliwości dotyczące ceny oferty.
Nie określa on jednak szczegółowych warunków, po zaistnieniu których koniecznym
jest wszczęcie procedury w nim opisanej. Ustawodawca decyzję o wezwaniu wykonawcy
do złożenia wyjaśnień pozostawił Zamawiającemu, który przy jej podejmowaniu kierować się
powinien w szczególności zebraną w sprawie dokumentacją oraz znanym sobie poziomem
cen rynkowych. Dopiero powzięcie przez Zamawiającego wątpliwości co do realnego
poziomu zaoferowanej mu ceny, uzasadnia skorzystanie przez niego z procedury opisanej
w powołanym przepisie.
W tym konkretnym postępowaniu o udzielenie zamówienia Zamawiający skierował w trybie
art. 90 ustawy Pzp wezwanie do trzech wykonawców, który zaoferowali mu najniższe ceny.
Jako to już wskazano, zgodnie z treścią wezwań skierowanych do Przystępującego
i do Odwołującego wątpliwości Zamawiającego co do wysokości zaoferowanych przez tych
Wykonawców cen wynikły z faktu, iż ceny te odbiegały od wartości ustalonej w kosztorysie
inwestorskim. śaden z wykonawców nie kwestionował na tym etapie postępowania
o udzielenie zamówienia zasadności kierowanego do niego wezwania – nie zostało wobec
żadnego z tych wezwań złożone odwołanie do Prezesa Izby. Dlatego też, w tym konkretnym
przypadku zasadność wezwania skierowanego do Przystępującego nie została objęta
kognicją Izby.
Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy Pzp Zamawiający, oceniając wyjaśnienia, bierze pod uwagę
obiektywne czynniki, w szczególności oszczędność metody wykonania zamówienia, wybrane
rozwiązania techniczne, wyjątkowo sprzyjające warunki wykonywania zamówienia dostępne
dla wykonawcy, oryginalność projektu wykonawcy oraz wpływ pomocy publicznej udzielonej
na podstawie odrębnych przepisów. Przepis art. 90 ust. 3 stanowi zaś, że Zamawiający
odrzuca ofertę wykonawcy, który nie złożył wyjaśnień lub jeżeli dokonana ocena wyjaśnień
wraz z dostarczonymi dowodami potwierdza, że oferta zawiera rażąco niską cenę
w stosunku do przedmiotu zamówienia.
Mając na uwadze powołane przepisy ustawy Pzp, a także uwzględniając zebrany w sprawie
materiał dowodowy, Izba, po dokonaniu analizy poziomu zaoferowanych Zamawiającemu
cen, oraz zestawieniu tych cen z kwotą, na jaką ustalona została szacunkowa wartość
zamówienia, doszła do przekonania, że Odwołujący nie wykazał, jak zasadnie podnosił to
Przystępujący, iż cena przez niego zaoferowana nie mieści się w granicach naturalnej
konkurencji pomiędzy wykonawcami. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy, nie można
bowiem mówić o znaczących rozbieżnościach między wartością szacunkową przedmiotu
zamówienia powiększonej o kwotę podatku VAT, a cenami złożonych ofert,
czy też w szczególności pomiędzy cenami poszczególnych ofert. Zaznaczenia w tym miejscu
wymaga fakt, iż opinię o tej samej treści w toku postępowania o udzielenie zamówienia,
w własnych wyjaśnieniach składanych w trybie art. 90 ustawy Pzp, wyrażał sam Odwołujący.
Stwierdził on, iż „różnice w cenach wszystkich pięciu ofert złożonych w postępowaniu,
przy uwzględnieniu wielkości i charakteru zamówienia, nie są istotne i winny zostać uznane
za wyraz konkurencji pomiędzy wykonawcami biorącymi udział w niniejszym postępowaniu.
Podkreślamy także, że zaoferowana przez nas cena jest niewiele niższa, niż średnia cen
wszystkich ofert”. Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż zaistniała pomiędzy cenami
zaoferowanymi przez Przystępującego i Odwołującego różnica (równa kwocie
1 832 155,11 zł stanowiącej niespełna 2,7% ceny oferty Odwołującego) nie mogła zostać
uznana za istotną dysproporcję, a tym samym nie sposób było przyjąć, iż Przystępujący
zaoferował cenę dużo niższą, jak twierdził to w toku rozprawy przed Izbą Odwołujący.
W ocenie Izby, w kontekście przywołanego powyżej braku istotnych różnic pomiędzy
zaoferowanymi Zamawiającemu cenami, uznać należało, że Odwołujący nie wykazał,
aby złożone przez Przystępującego w toku postępowania o udzielenie zamówienia
wyjaśnienia dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny nie mogły
w tym konkretnym postępowaniu zostać uznane za niewystarczające. W szczególności
nie wykazał, aby zaistniały okoliczności pozwalające przyjąć, iż cena niższa od ceny
przez niego zaoferowanej (nie uznanej przez Zamawiającego za cenę rażąco niską i tak też
oceniana przez samego Odwołującego) o niespełna 2,7% można było uznać za cenę
niegwarantującą należytego wykonania umowy, a tym samym niewłaściwie skalkulowaną,
podczas gdy jego cena rażąco niską w stosunku do przedmiotu zamówienia nie była.
Odwołujący nie udowodnił też, a nawet nie przedstawił w tym zakresie żadnych argumentów
w odwołaniu, jak i w toku rozprawy, że za cenę zaoferowaną przez Przystępującego
wykonanie zamówienia nie jest możliwe bez osiągnięcia strat. Zauważyć należy,
iż Przystępujący w złożonych przez siebie wyjaśnieniach wskazał na wiele istniejących
po jego stronie obiektywnych czynników, które czyniły prawdopodobnym możliwość
zaoferowania Zamawiającemu ceny na takim właśnie poziomie. Co istotne twierdzenia te
pośrednio uprawdopodobnił sam Odwołujący, składając w toku rozprawy dokumenty
odnoszące się do niego samego i wskazując jednocześnie, że znajduje się w sytuacji
podobnej, a nawet lepszej od Przystępującego. Jak twierdził, uzasadniało to przyjęcie tezy,
iż okoliczności, na które powoływał się Przystępujący nie są właściwe tylko jemu, a zatem
nie znajduje się on w szczególnej sytuacji umożliwiającej mu zaoferowanie ceny niższej
od Odwołującego. Zauważyć jednak należy, iż z zestawienia przedstawionych przez obu
wykonawców wyjaśnień i dokumentów wynika, że na korzyść Przystępującego przemawiają
fakt posiadania własnej wytwórni konstrukcji stalowych, kopalni kruszywa, czy skalkulowanie
zysku na niskim poziomie (3%). Odwołujący nie wykazał się posiadaniem takich zasobów
własnych, nie wskazał także jaką wysokość zysku przewidział w zaoferowanej
Zamawiającemu cenie. Okoliczności te zdają się w tym konkretnym postępowaniu pozwalać
na uznanie, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisów
ustawy Pzp poprzez przyjęcie jako wystarczających wyjaśnień złożonych
przez Przystępującego, a tym samym nieodrzucenie złożonej przez tego wykonawcę oferty
na podstawie art. 84 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp.
Podkreślenia wymaga fakt, iż Izba w postępowaniu odwoławczym ocenia działania powzięte
przez Zamawiającego oraz zaniechania przez niego działań, do podjęcia których był
zobowiązany, pod kątem ich zgodności z przepisami ustawy. Tym samym, przedmiotem
oceny jest prawidłowość (zgodność z ustawą Pzp) czynności podejmowanych
przez Zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia. W tym konkretnym
przypadku, Zamawiający, który otrzymał od Przystępującego wyjaśnienia mające stanowić
odpowiedź na wezwanie skierowane do tego wykonawcy w trybie art. 90 ustawy Pzp,
obowiązany był rzetelnie je ocenić, w szczególności pod kątem kryteriów opisanych
w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. Tym samym powinien on zweryfikować, czy Przystępujący
właściwie wypełnił swój obowiązek, tj. czy w wyznaczonym terminie złożył wyczerpujące
wyjaśnienia, które dokumentowałyby w sposób należyty, niepozostawiający żadnych
wątpliwości, iż złożona przez niego oferta nie zawiera ceny rażąco niskiej w stosunku
do przedmiotu zamówienia. Jak to już zostało wskazane, Odwołujący nie wykazał, aby
Zamawiający uchybił powołanym przepisom ustawy Pzp.
W odniesieniu do zarzutu zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty złożonej
przez Przystępującego z uwagi na fakt, iż jej treść nie odpowiada treści SIWZ, Izba uznała,
iż Odwołujący nie tylko nie wykazał naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, ale wręcz nie
sformułował w sposób prawidłowy tegoż zarzutu. Aby możliwym było stwierdzenie, że treść
oferty nie odpowiada treści SIWZ, koniecznym jest bowiem nie tylko przywołanie właściwych
postanowień SIWZ, niezbędnym jest również przywołanie konkretnych zapisów treści oferty,
tak aby pozwalało to stwierdzenie zaistnienia niedopuszczalnej w świetle przepisów ustawy
Pzp sprzeczności pomiędzy treścią oferty a treścią SIWZ. W rozpoznawanym odwołaniu
nie zostały wskazane postanowienia oferty, które należało zestawić z odpowiednimi zapisami
SIWZ, w celu wykazania, iż nie odpowiadają one sobie wzajemnie. Mając to na uwadze, Izba
uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający naruszył w toku postępowania
o udzielenie zamówienia przepis art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp.
Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcia, Izba uznała również, iż nie zostało wykazane,
aby Zamawiający w sposób dyskryminujący Odwołującego i naruszający przepisy ustawy
Pzp różnicował ocenę oferty złożonej przez tego wykonawcę i oferty złożonej
przez Przystępującego. Tym samym Izba uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający
dopuścił się naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba wzięła w szczególności
pod uwagę przepis § 3 pkt 2) powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym uzasadnione
koszty strony postępowania odwoławczego ustala się na podstawie rachunków
przedłożonych do akt sprawy. Mając na uwadze fakt, iż Zamawiający przedłożył odpowiednie
rachunki, Izba uwzględniła zgodnie z § 5 ust. 3 pkt 1) powołanego rozporządzenia jego
wniosek o obciążenie Odwołującego poniesionymi przez niego kosztami wynagrodzenia
pełnomocnika oraz kosztami związanymi z dojazdem na wyznaczone posiedzenie Izby.
Przewodniczący: ……………………………
WYROK
z dnia 15 lipca 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Marek Szafraniec
Protokolant: Cyprian Świś
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2013 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 czerwca 2013 r. przez wykonawcę:
Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40 w postępowaniu prowadzonym
przez zamawiającego: PKP Szybką Kolej Miejską w Trójmieście sp. z o.o.,
ul. Morska 350A, 81-002 Gdynia
przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie (83-251), ul. Gajowa 31 oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie (83-110), ul. 1 Maja 3 zgłaszających swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego
orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę: Budimex S.A. w Warszawie (01-040),
ul. Stawki 40 i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 20 000 zł 00 gr
(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40 tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawcy: Budimex S.A. w Warszawie (01-040), ul. Stawki 40
na rzecz zamawiającego: PKP Szybką Kolej Miejską w Trójmieście sp. z o.o.,
ul. Morska 350A, 81-002 Gdynia kwotę 4 301 zł 24 gr (słownie: cztery tysiące
trzysta jeden złotych dwadzieścia cztery grosze) obejmującą koszty wynagrodzenia
pełnomocnika oraz koszty związane z dojazdem na posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gdańsku.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt: KIO 1575/13
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „Przedłużenie linii nr 250 i budowa przystanku osobowego
SKM Gdańsk Śródmieście” zostało wszczęte przez PKP Szybką Kolej Miejską
w Trójmieście sp. z o.o., zwaną dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego
wartość zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie
art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu
zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2013/S 039-061739)
w dniu 23 lutego 2013 r.
W dniu 27 czerwca 2013 r. odwołanie wniósł wykonawca: Budimex S.A. w Warszawie,
zwany dalej Odwołującym.
Odwołanie zostało wniesione wobec czynności Zamawiającego polegającej na wyborze
jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia: Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie. W ocenie Odwołującego Zamawiający dokonał
niewłaściwej oceny złożonych mu przez powołanych wykonawców wyjaśnień dotyczących
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny, a co za tym idzie zaniechał odrzucenia
oferty przez nich złożonej mimo faktu, iż zawiera ona rażąco niską cenę w stosunku
do przedmiotu zamówienia. Niezależnie od powyższego Odwołujący zarzucał
Zamawiającemu zaniechanie odrzucenia powołanej oferty pomimo tego, że jest ona
niezgodna z zapisami SIWZ. Wszystko to stanowiło to w ocenie Odwołującego naruszenie
art. 89 ust. 1 pkt 2) i 4), art. 90 ust. 2 i 3 oraz art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, a następnie dokonanie
ponownego badania i oceny ofert oraz odrzucenia kwestionowanej przez niego oferty.
Pismem, doręczonym w dniu 1 lipca 2013 r., wykonawcy wspólnie ubiegający się
o udzielenie zamówienia: Dekpol sp. z o.o. w Pinczynie oraz Przedsiębiorstwo Usługowo
Handlowe RAJBUD sp. z o.o. w Tczewie, zwani dalej łącznie Przystępującym, doręczyli
Prezesowi Izby zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania, na podstawie
zebranego materiału dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk stron oraz
uczestnika postępowania odwoławczego, Izba ustaliła i zważyła, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby wykluczył, iż spełniona została którakolwiek
z przesłanek odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Przystępujący w toku posiedzenia wnioskował o odrzucenie ewentualnie o zwrot odwołania,
w którym jego zdaniem nie został w ogóle zawarty zarzut wobec czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej. Powinno to, w ocenie Przystępującego, przemawiać za uznaniem
odwołania za niezawierające wszystkich elementów wymaganych przepisem art. 180
ust. 3 ustawy Pzp. Skład orzekający Izby nie podzielił tego stanowiska, uznał bowiem,
iż odwołanie należy traktować jako całość, a z tak czytanego odwołania wynika w sposób
oczywisty, jakie czynności są kwestionowane przez Odwołującego (w tym wybór oferty
najkorzystniejszej). Wystarczającym dla rozpoznania podnoszonych w odwołaniu zarzutów
było również wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych uzasadniających wniesienie
odwołania (z wyłączeniem twierdzeń o naruszeniu przez Zamawiającego przepisu art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej
przez Przystępującego – ten jednak brak nie mógł przesądzić o odrzuceniu lub zwrocie
odwołania).
W dalszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumentację postępowania
o udzielenie zamówienia przekazaną przez Zamawiającego, a także pisma
złożone przez Strony w toku postępowania odwoławczego.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,
że zgodnie z pisemnym protokołem postępowania Zamawiający ustalił wartość szacunkową
zamówienia na kwotę 69 772 562,28 zł netto (tj. 85 820 251,60 zł brutto). Przedstawił on
jednocześnie Izbie tabelę zbiorczą stanowiącą wyciąg z kosztorysu inwestorskiego,
wyjaśniając, iż część prac ujętych i wycenionych w kosztorysie nie została objęta
przedmiotem zamówienia, dlatego też wartość zamówienia w tym postępowaniu
powiększona o podatek VAT odpowiadała de facto kwocie 77 851 869,72 zł brutto.
Zgodnie z pkt 18.3 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) cena oferty musiała
obejmować całkowity koszt wykonania przedmiotu zamówienia wraz wszelkimi kosztami
towarzyszącymi wykonaniu.
W odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu pięciu wykonawców złożyło Zamawiającemu
swoje oferty, oczekując za realizację przedmiotu zamówienia odpowiednio wynagrodzenia
w kwocie: 61 006 770 zł (oferta odrzucona), 66 704 797,89 zł (Przystępujący), 68 536 953 zł
(Odwołujący), 76 797 574 zł i 78 792 816 zł.
W toku postępowania Zamawiający skierował do trzech wykonawców, który zaoferowali mu
najniższe ceny, wezwanie w trybie art. 90 ustawy Pzp do złożenia wyjaśnień dotyczących
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny. Zgodnie z treścią wezwań
skierowanych do Przystępującego i do Odwołującego wątpliwości Zamawiającego
co do wysokości zaoferowanych przez tych Wykonawców cen wynikły z faktu, iż ceny te
odbiegały od wartości ustalonej w kosztorysie inwestorskim. śaden z wykonawców
nie kwestionował na tym etapie postępowania o udzielenie zamówienia zasadności
kierowanego do niego wezwania.
Przystępujący złożył Zamawiającemu wyjaśnienia zawarte łącznie w trzech pismach (dwa
opatrzone datą 1 czerwca 2013 i jedno datą 4 czerwca 2013 r.),w których wskazał
m.in. że posiada bogate zaplecze sprzętowe i szeroką flotę samochodów ciężarowych
(przedstawione zostało obszerne ich wyliczenie), własne bazy (wskazano na trzy)
zlokalizowane w pobliżu przyszłego placu budowy. Wyjaśnił też, że posiada własną
wytwórnię konstrukcji stalowych (wyposażoną w śrutownię i malarnię), własną kopalnię
kruszywa, a także dysponuje zgromadzonymi zapasami materiałów budowlanych.
Oświadczył, że jest producentem łyżek i osprzętu dla maszyn budowlanych i rolniczych,
zaś inne niezbędne materiały i urządzenia kupuje bezpośrednio u producentów, z którymi ma
podpisane stałe umowy o współpracy. Podkreślił, że założył osiągnięcie zysku na poziomie
3%. Przedstawił również sporządzoną przez podwykonawców wycenę realizacji elementów
robót składających się na przedmiot zamówienia.
Zamawiający ocenił przedstawione wyjaśnienia i uznał je za wystarczające w świetle
przepisów ustawy Pzp. Kierując się tym przekonaniem uznał ofertę złożoną
przez Przystępującego za najkorzystniejszą.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie, które Izba, kierując się przepisem
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych oraz
podtrzymanych w toku rozprawy przed Izbą.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu,
doszedł do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wywodził Odwołujący, sam fakt wezwania Przystępującego do złożenia wyjaśnień
w trybie art. 90 ustawy Pzp świadczy o tym, że Zamawiający dokonał całościowej analizy
oferty złożonej przez tego Wykonawcę i słusznie podjął wątpliwości co do jej charakteru i
wysokości. W ocenie Odwołującego wyjaśnień złożonych przez Przystępującego nie można
było uznać za przekonujące i rzeczowe, wskazujące na realny wpływ przywołanych w nich
okoliczności na cenę oferty. Twierdził on, iż wyjaśnienia te są na tyle ogólnikowe i
lakoniczne, że na nich podstawie Zamawiający nie był w stanie ocenić czy cena
zaoferowana mu przez Przystępującego nie jest ceną rażąco niską.
Dlatego też Zamawiający był zobowiązany uznać, że Wykonawca ten w ogóle nie złożył
wyjaśnień. Dokonując odmiennej oceny Zamawiający, zdaniem Odwołującego, dopuścił się
naruszenia przepisów art. 90 ust. 2 i 3 oraz art. 89 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp.
W ocenie Izby zarzuty stawiane przez Odwołującego w tym zakresie nie zasługiwały
na uwzględnienie.
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem niedopuszczalne jest automatyczne
uznawanie cen za rażąco niskie na podstawie wyłącznie kryterium arytmetycznego
(porównania tych cen z wartością szacunkową, czy też innymi cenami zaoferowanymi w tym
postępowaniu) i w efekcie odrzucenia ofert poniżej pewnego, założonego z góry, poziomu.
Przepis art. 90 ust. 1 ustawy Pzp upoważnia zamawiającego do wszczęcia procedury
wyjaśniającej, jeżeli poweźmie on uzasadnione wątpliwości dotyczące ceny oferty.
Nie określa on jednak szczegółowych warunków, po zaistnieniu których koniecznym
jest wszczęcie procedury w nim opisanej. Ustawodawca decyzję o wezwaniu wykonawcy
do złożenia wyjaśnień pozostawił Zamawiającemu, który przy jej podejmowaniu kierować się
powinien w szczególności zebraną w sprawie dokumentacją oraz znanym sobie poziomem
cen rynkowych. Dopiero powzięcie przez Zamawiającego wątpliwości co do realnego
poziomu zaoferowanej mu ceny, uzasadnia skorzystanie przez niego z procedury opisanej
w powołanym przepisie.
W tym konkretnym postępowaniu o udzielenie zamówienia Zamawiający skierował w trybie
art. 90 ustawy Pzp wezwanie do trzech wykonawców, który zaoferowali mu najniższe ceny.
Jako to już wskazano, zgodnie z treścią wezwań skierowanych do Przystępującego
i do Odwołującego wątpliwości Zamawiającego co do wysokości zaoferowanych przez tych
Wykonawców cen wynikły z faktu, iż ceny te odbiegały od wartości ustalonej w kosztorysie
inwestorskim. śaden z wykonawców nie kwestionował na tym etapie postępowania
o udzielenie zamówienia zasadności kierowanego do niego wezwania – nie zostało wobec
żadnego z tych wezwań złożone odwołanie do Prezesa Izby. Dlatego też, w tym konkretnym
przypadku zasadność wezwania skierowanego do Przystępującego nie została objęta
kognicją Izby.
Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy Pzp Zamawiający, oceniając wyjaśnienia, bierze pod uwagę
obiektywne czynniki, w szczególności oszczędność metody wykonania zamówienia, wybrane
rozwiązania techniczne, wyjątkowo sprzyjające warunki wykonywania zamówienia dostępne
dla wykonawcy, oryginalność projektu wykonawcy oraz wpływ pomocy publicznej udzielonej
na podstawie odrębnych przepisów. Przepis art. 90 ust. 3 stanowi zaś, że Zamawiający
odrzuca ofertę wykonawcy, który nie złożył wyjaśnień lub jeżeli dokonana ocena wyjaśnień
wraz z dostarczonymi dowodami potwierdza, że oferta zawiera rażąco niską cenę
w stosunku do przedmiotu zamówienia.
Mając na uwadze powołane przepisy ustawy Pzp, a także uwzględniając zebrany w sprawie
materiał dowodowy, Izba, po dokonaniu analizy poziomu zaoferowanych Zamawiającemu
cen, oraz zestawieniu tych cen z kwotą, na jaką ustalona została szacunkowa wartość
zamówienia, doszła do przekonania, że Odwołujący nie wykazał, jak zasadnie podnosił to
Przystępujący, iż cena przez niego zaoferowana nie mieści się w granicach naturalnej
konkurencji pomiędzy wykonawcami. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy, nie można
bowiem mówić o znaczących rozbieżnościach między wartością szacunkową przedmiotu
zamówienia powiększonej o kwotę podatku VAT, a cenami złożonych ofert,
czy też w szczególności pomiędzy cenami poszczególnych ofert. Zaznaczenia w tym miejscu
wymaga fakt, iż opinię o tej samej treści w toku postępowania o udzielenie zamówienia,
w własnych wyjaśnieniach składanych w trybie art. 90 ustawy Pzp, wyrażał sam Odwołujący.
Stwierdził on, iż „różnice w cenach wszystkich pięciu ofert złożonych w postępowaniu,
przy uwzględnieniu wielkości i charakteru zamówienia, nie są istotne i winny zostać uznane
za wyraz konkurencji pomiędzy wykonawcami biorącymi udział w niniejszym postępowaniu.
Podkreślamy także, że zaoferowana przez nas cena jest niewiele niższa, niż średnia cen
wszystkich ofert”. Podkreślenia w tym miejscu wymaga fakt, iż zaistniała pomiędzy cenami
zaoferowanymi przez Przystępującego i Odwołującego różnica (równa kwocie
1 832 155,11 zł stanowiącej niespełna 2,7% ceny oferty Odwołującego) nie mogła zostać
uznana za istotną dysproporcję, a tym samym nie sposób było przyjąć, iż Przystępujący
zaoferował cenę dużo niższą, jak twierdził to w toku rozprawy przed Izbą Odwołujący.
W ocenie Izby, w kontekście przywołanego powyżej braku istotnych różnic pomiędzy
zaoferowanymi Zamawiającemu cenami, uznać należało, że Odwołujący nie wykazał,
aby złożone przez Przystępującego w toku postępowania o udzielenie zamówienia
wyjaśnienia dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny nie mogły
w tym konkretnym postępowaniu zostać uznane za niewystarczające. W szczególności
nie wykazał, aby zaistniały okoliczności pozwalające przyjąć, iż cena niższa od ceny
przez niego zaoferowanej (nie uznanej przez Zamawiającego za cenę rażąco niską i tak też
oceniana przez samego Odwołującego) o niespełna 2,7% można było uznać za cenę
niegwarantującą należytego wykonania umowy, a tym samym niewłaściwie skalkulowaną,
podczas gdy jego cena rażąco niską w stosunku do przedmiotu zamówienia nie była.
Odwołujący nie udowodnił też, a nawet nie przedstawił w tym zakresie żadnych argumentów
w odwołaniu, jak i w toku rozprawy, że za cenę zaoferowaną przez Przystępującego
wykonanie zamówienia nie jest możliwe bez osiągnięcia strat. Zauważyć należy,
iż Przystępujący w złożonych przez siebie wyjaśnieniach wskazał na wiele istniejących
po jego stronie obiektywnych czynników, które czyniły prawdopodobnym możliwość
zaoferowania Zamawiającemu ceny na takim właśnie poziomie. Co istotne twierdzenia te
pośrednio uprawdopodobnił sam Odwołujący, składając w toku rozprawy dokumenty
odnoszące się do niego samego i wskazując jednocześnie, że znajduje się w sytuacji
podobnej, a nawet lepszej od Przystępującego. Jak twierdził, uzasadniało to przyjęcie tezy,
iż okoliczności, na które powoływał się Przystępujący nie są właściwe tylko jemu, a zatem
nie znajduje się on w szczególnej sytuacji umożliwiającej mu zaoferowanie ceny niższej
od Odwołującego. Zauważyć jednak należy, iż z zestawienia przedstawionych przez obu
wykonawców wyjaśnień i dokumentów wynika, że na korzyść Przystępującego przemawiają
fakt posiadania własnej wytwórni konstrukcji stalowych, kopalni kruszywa, czy skalkulowanie
zysku na niskim poziomie (3%). Odwołujący nie wykazał się posiadaniem takich zasobów
własnych, nie wskazał także jaką wysokość zysku przewidział w zaoferowanej
Zamawiającemu cenie. Okoliczności te zdają się w tym konkretnym postępowaniu pozwalać
na uznanie, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił się naruszenia przepisów
ustawy Pzp poprzez przyjęcie jako wystarczających wyjaśnień złożonych
przez Przystępującego, a tym samym nieodrzucenie złożonej przez tego wykonawcę oferty
na podstawie art. 84 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp.
Podkreślenia wymaga fakt, iż Izba w postępowaniu odwoławczym ocenia działania powzięte
przez Zamawiającego oraz zaniechania przez niego działań, do podjęcia których był
zobowiązany, pod kątem ich zgodności z przepisami ustawy. Tym samym, przedmiotem
oceny jest prawidłowość (zgodność z ustawą Pzp) czynności podejmowanych
przez Zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia. W tym konkretnym
przypadku, Zamawiający, który otrzymał od Przystępującego wyjaśnienia mające stanowić
odpowiedź na wezwanie skierowane do tego wykonawcy w trybie art. 90 ustawy Pzp,
obowiązany był rzetelnie je ocenić, w szczególności pod kątem kryteriów opisanych
w art. 90 ust. 2 ustawy Pzp. Tym samym powinien on zweryfikować, czy Przystępujący
właściwie wypełnił swój obowiązek, tj. czy w wyznaczonym terminie złożył wyczerpujące
wyjaśnienia, które dokumentowałyby w sposób należyty, niepozostawiający żadnych
wątpliwości, iż złożona przez niego oferta nie zawiera ceny rażąco niskiej w stosunku
do przedmiotu zamówienia. Jak to już zostało wskazane, Odwołujący nie wykazał, aby
Zamawiający uchybił powołanym przepisom ustawy Pzp.
W odniesieniu do zarzutu zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty złożonej
przez Przystępującego z uwagi na fakt, iż jej treść nie odpowiada treści SIWZ, Izba uznała,
iż Odwołujący nie tylko nie wykazał naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, ale wręcz nie
sformułował w sposób prawidłowy tegoż zarzutu. Aby możliwym było stwierdzenie, że treść
oferty nie odpowiada treści SIWZ, koniecznym jest bowiem nie tylko przywołanie właściwych
postanowień SIWZ, niezbędnym jest również przywołanie konkretnych zapisów treści oferty,
tak aby pozwalało to stwierdzenie zaistnienia niedopuszczalnej w świetle przepisów ustawy
Pzp sprzeczności pomiędzy treścią oferty a treścią SIWZ. W rozpoznawanym odwołaniu
nie zostały wskazane postanowienia oferty, które należało zestawić z odpowiednimi zapisami
SIWZ, w celu wykazania, iż nie odpowiadają one sobie wzajemnie. Mając to na uwadze, Izba
uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający naruszył w toku postępowania
o udzielenie zamówienia przepis art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp.
Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcia, Izba uznała również, iż nie zostało wykazane,
aby Zamawiający w sposób dyskryminujący Odwołującego i naruszający przepisy ustawy
Pzp różnicował ocenę oferty złożonej przez tego wykonawcę i oferty złożonej
przez Przystępującego. Tym samym Izba uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający
dopuścił się naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba wzięła w szczególności
pod uwagę przepis § 3 pkt 2) powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym uzasadnione
koszty strony postępowania odwoławczego ustala się na podstawie rachunków
przedłożonych do akt sprawy. Mając na uwadze fakt, iż Zamawiający przedłożył odpowiednie
rachunki, Izba uwzględniła zgodnie z § 5 ust. 3 pkt 1) powołanego rozporządzenia jego
wniosek o obciążenie Odwołującego poniesionymi przez niego kosztami wynagrodzenia
pełnomocnika oraz kosztami związanymi z dojazdem na wyznaczone posiedzenie Izby.
Przewodniczący: ……………………………