KIO 173/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Łukasz Listkiewicz
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO 173/15
WYROK
z dnia 9 lutego 2015 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Marek Koleśnikow
Protokolant: Łukasz Listkiewicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2015 r. w Warszawie odwołania z dnia 28
stycznia 2015 r. wniesionego przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza
Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa
Górnicza w postępowaniu prowadzonym przez Szpital Powiatowy w Chrzanowie, ul.
Topolowa 16, 32-500 Chrzanów
przy udziale wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie,
ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża odwołującego wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie
Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI
Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16,
42-523 Dąbrowa Górnicza
i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości 7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczone przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z
o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa
Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w
Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza, tytułem
kosztów postępowania odwoławczego;
2) dokonać wpłaty kwoty 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy) przez odwołującego wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie
Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2]
SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza na rzecz zamawiającego Szpital
Powiatowy w Chrzanowie, ul. Topolowa 16, 32-500 Chrzanów stanowiącej
uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu kosztów wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt: KIO 173/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Szpital Powiatowy w Chrzanowie, ul. Topolowa 16, 32-500 Chrzanów
wszczął postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego na »odbiór i utylizację odpadów
medycznych«.
Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w BZP 12.01.2015 r. poz. 3909.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907, 984, 1047 i 1473 oraz z 2014 r.
poz. 423, 768, 811, 915, 1146 i 1232) zwanej dalej w skrócie Pzp lub ustawą bez bliższego
określenia.
Zamawiający zawiadomił 23.01.2015 r. o:
1) wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z
o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków;
2) odrzuceniu oferty wykonawców [1] REMONDIS (pełnomocnik) i [2] SARPI, gdyż treść
oferty nie odpowiada treści specyfikacji (art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp) i oferta jest nieważna
na podstawie odrębnych przepisów – art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach (art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp).
Wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison
Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza
(pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza (zwani dalej odwołującym) wnosi odwołanie od
decyzji zamawiającego odrzucenia oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 Pzp i
dokonania wyboru oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w
Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków (dalej wykonawca Zakłady Sanitarne).
Zdaniem odwołującego zamawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1 pkt 8
Pzp przez przyjęcie przez zamawiającego, że złożona przez odwołującego oferta nie
odpowiada treści specyfikacji oraz że oferta podlega odrzuceniu jako nieważna na podstawie
odrębnych przepisów, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący wniósł o:
1) unieważnienie czynności zamawiającego o wyborze oferty wykonawcy Zakłady
Sanitarne;
2) unieważnienie czynności zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołującego;
3) dokonania powtórnej oceny ofert oraz podjęcie czynności odrzucenia oferty
wykonawcy Zakłady Sanitarne na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1
pkt 8 Pzp;
4) zasądzenie na rzecz odwołującego kosztów postępowania odwoławczego
poniesionych z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Argumentacja odwołującego
Zgodnie z informacją dotyczącą szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia, zawartą
w treści pkt III.7 SIWZ, zamawiający wymaga, aby przedmiot zamówienia był realizowany
zgodnie z zasadą bliskości, wyrażoną w treści art. 20 ust. 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2013 r. poz. 21).
Dodatkowo w treści pkt III.8 SIWZ zamawiający wskazał, że świadczenie usług objętych
zamówieniem odbywać się ma zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, zgodnie z którą odpady medyczne o właściwościach zakaźnych
powinny być spalane na obszarze województwa, na którym zostały wytworzone lub w
miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia.
W piśmie z 22.01.2015 r., które odwołujący otrzymał 23.01.2015 r. – zamawiający
poinformował odwołującego, że w wyniku przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę wykonawcy Zakłady Sanitarne;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 Pzp odrzucić ofertę odwołującego.
W treści uzasadnienia zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołującego
podlega odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp, ponieważ nie odpowiada treści
specyfikacji oraz na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp (zamawiający wydaje się omyłkowo
wskazał na treść art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp ze względu na naruszenie art. 20 ust. 3 ustawy z
dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Zamawiający uzasadnił, że w świetle art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach zakazane jest unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych poza obszarem
województwa, na którym zostały one wytworzone. Zamawiający wskazał, że w postępowaniu
ofertę złożył wykonawca, który posiada instalację na ternie województwa małopolskiego, w
związku z czym brak jest przesłanek przewidzianych w art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, dopuszczających unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
medycznych na obszarze innego województwa niż zostały wytworzone, w najbliżej położonej
instalacji. Zdaniem zamawiającego do unieszkodliwienia zakaźnych odpadów medycznych
poza obszarem, na którym zostały one wytworzone może dojść wyłącznie w sytuacji, gdy
brak jest instalacji na terenie danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają
wolnych mocy przerobowych.
Dowód: Pismo wykonawcy z 22.01.2015 r. w przedmiocie wyników przeprowadzonej
procedury przetargowej, na okoliczność uzasadnienia przyjętego przez zamawiającego dla
odrzucenia oferty odwołującego.
Zamawiający dokonał błędnej oceny stanu faktycznego oraz błędnej interpretacji
obowiązujących przepisów prawa, w zakresie zasady bliskości, wyrażonej w treści art. 20
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach – w konsekwencji w sposób nieuprawniony
zamawiający dokonał odrzucenia złożonej przez odwołującego oferty.
Odwołujący wskazuje, że wyrażona w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach „Zasada bliskości” stanowi jeden z podstawowych elementów koncepcji
zagospodarowania odpadami przyjętej przez państwa europejskie, której celem jest
zminimalizowanie ich potencjalnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Zgodnie
z poglądem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasada bliskości stanowi podstawę
wprowadzania ograniczeń w swobodnym przemieszczaniu odpadów.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach odpady,
które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się uwzględniając
hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną techniką lub
technologią, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
Odwołujący wskazuje, że co prawda ustawodawca w treści art. 20 ust. 3 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach zakazał unieszkodliwiania odpadów zakaźnych odpadów i
zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym zostały one
wytworzone, tym niemniej ustawodawca w treści art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach wskazał, że powyższa zasada nie ma charakteru
wyłącznego.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, zakaźne odpady medyczne oraz zakaźne odpady weterynaryjne mogą być
przetwarzane na obszarze innego województwa, niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli
odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze
innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na
obszarze tego samego województwa.
Dodatkowo, w treści art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
ustawodawca dopuścił możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych oraz
zakaźnych odpadów weterynaryjnych, poza obszarem województwa, na którym zostały one
wytworzone, w dwóch przypadkach:
1) jeżeli na terenie danego województwa nie ma instalacji do termicznego
przekształcania odpadów;
2) jeżeli istniejące na terenie danego województwa instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Zgodnie z obowiązującą ustawą o odpadach, zakaźne odpady medyczne i zakaźne
odpady weterynaryjne mogą zostać unieszkodliwione:
1) w instalacji położonej na terenie województwa, na którym zostały wytworzone
zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne;
2) w instalacji położonej na terenie innego województwa niż to, na którym zostały
wytworzone zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne, pod
warunkiem, że instalacja ta położna jest w mniejszej odległości od miejsca
wytworzenia, niż instalacja położona na terenie tego samego województwa;
3) w instalacji położonej na ternie innego województwa niż to, na którym zostały
wytworzone zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku, gdy na terenie województwa ich wytworzenia nie
ma instalacji do unieszkodliwiania odpadów lub gdy istniejące instalacje nie mają
wolnych mocy przerobowych.
W tym zakresie, celem potwierdzenia ww. stanowiska odwołujący wskazuje na treść
informacji Ministerstwa Środowiska z 23.12.2013 r., w której wskazano na sposób
interpretacji przepisów dot. zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach.
Dowód: Pismo Ministerstwa Środowiska z 23.12.2013 r. w przedmiocie stosowania
zasady bliskości, na okoliczność prawidłowego sposobu interpretacji obowiązujących
przepisów prawa.
Zamawiający wskazał, że w toku postępowania ofertę złożył wykonawca, który posiada
instalację na terenie województwa, na którym zostaną wytworzone odpady.
Zgodnie z informacjami zawartymi w treści złożonych ofert wykonawcą, który posiada
instalację do unieszkodliwiania odpadów położoną na terenie województwa małopolskiego
jest wykonawca Zakłady Sanitarne Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie.
Zgodnie ze złożoną ofertą przez wykonawcę Zakłady Sanitarne, unieszkodliwianie
odpadów odbywać się ma w spalarni odpadów niebezpiecznych zlokalizowanej w Krakowie,
ul. Dymarek 7, województwo małopolskie, w odległości 57 km od siedziby zamawiającego.
Odwołujący wskazuje, że złożył ofertę, zgodnie z którą odebrane odpady będą
unieszkodliwiane w spalarni odpadów niebezpiecznych zlokalizowanej w Dąbrowie
Górniczej, ul. Koksownicza 16, województwo śląskie, w odległości 37,8 km od siedziby
zamawiającego.
W związku z powyższym odwołujący wskazuje, że zgodnie ze złożoną ofertą,
wytworzone przez zamawiającego odpady o charakterze zakaźnym zostaną
unieszkodliwione w instalacji, która jest położna w mniejszej odległości od miejsca
wytworzenia, niż instalacja położona na terenie tego samego województwa, która została
wskazana przez wykonawcę Zakłady Sanitarne.
Odwołujący wskazuje, że celem dokonania prawidłowej interpretacji przepisów
dotyczących zasady bliskości, wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, należy mieć na względzie całokształt ustanowionych przepisów. W tym zakresie
za nieprawidłowe uznać należy takie postępowanie zamawiającego, zgodnie z którym
dokonując interpretacji ustawy uznał, że przepisy art. 20 ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach są zbędne i nie znajdują zastosowania.
Dokonanie interpretacji, zgodnie z którą unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym
zostały wytworzone, będzie możliwe wyłącznie w przypadku gdy na terenie województwa
brak jest instalacji lub istniejąca instalacja nie ma wystarczających mocy przerobowych jest
przykładem nieuprawnione interpretacji zawężającej.
Gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie możliwości unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, na terenie województwa
innego niż województwa ich wytworzenia, w treści art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach, ustawodawca zakazałby wprost tego rodzaju działalności.
W tym zakresie odpowiednie stosowanie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach polega bowiem nie na tym, że regulacji tej nie należy stosować w przypadku gdy
na terenie województwa istnieje inna instalacja do unieszkodliwiania odpadów, ale na tym,
że odpady pochodzące od wytwórców prowadzących działalność na terenie tego
województwa w sytuacji, w której brak jest instalacji lub gdy istniejące instalacje nie
posiadają wolnych mocy przerobowych należy przekazać do miejsca stosowania
(unieszkodliwiania) położonego w innym województwie, w najbliższej odległości od miejsca
ich wytworzenia.
Wyłącznie tego rodzaju interpretacja nie prowadzi do naruszenia dyrektywy odnoszącej
się racjonalności językowej prawodawcy. Celem wprowadzenia do porządku prawnego tzw.
„zasady bliskości” przez prawodawcę, jest dążenie do ograniczenia przemieszczania
odpadów, ze względu na ryzyko związane z ich transportem.
W tym zakresie, ustawodawca zarówno w treści art. 20 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach określił pożądany sposób realizacji ww. reguły, wskazując w
sposób literalny, że jego celem jest, aby jeżeli odpady nie mogą zostać przetworzone w
miejscu ich wytworzenia, należy je przekazać do najbliżej położonego miejsca, w którym
mogą zostać unieszkodliwione. W powyższym zakresie regulacje zawarte w treści art. 20
ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach stanowią dopełnienie celu regulacji.
Interes odwołującego polega na tym, że złożona przez niego oferta jest
najkorzystniejsza i gdyby zamawiający nie podjął decyzji o wykluczeniu oferty odwołującego
oraz podjął decyzję o odrzuceniu oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne – zamówienie
zostałoby udzielone odwołującemu.
W ocenie odwołującego zamawiający, dokonując powtórnej oceny ofert, powinien na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp odrzucić ofertę wykonawcy Zakłady Sanitarne, ponieważ
wykonawca ten nie zaoferował wykonania usługi w zgodzie z ustawą o odpadach, tzn.
zaoferowana instalacja położona jest w większej odległości od instalacji wskazanej przez
odwołującego, w której mogą zostać unieszkodliwione odpady, co stanowi naruszenie
zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący przesłał w terminie kopię odwołania zamawiającemu 28.01.2015 r. (art. 180
ust. 5 i art. 182 ust. 1-4 Pzp).
Zamawiający przesłał w terminie 2 dni kopię odwołania innym wykonawcom 28.01.2015
r. (art. 185 ust. 1 in initio Pzp).
29.01.2015 r. wykonawca Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w
Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków złożył (1) Prezesowi KIO, z kopiami dla (2)
zamawiającego i (3) odwołującego, pismo o zgłoszeniu przystąpienia po stronie
zamawiającego do postępowania toczącego się w wyniku wniesienia odwołania (art. 185 ust.
2 Pzp).
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie dokumentacji
postępowania, wyjaśnień oraz stanowisk stron zaprezentowanych podczas rozprawy
– Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Skład orzekający Izby stwierdził, że odwołanie nie jest zasadne.
W ocenie Izby zostały wypełnione łącznie przesłanki zawarte w art. 179 ust. 1 Pzp, to
jest posiadania interesu w uzyskaniu danego zamówienia oraz wystąpienia możliwości
poniesienia szkody przez odwołującego.
Izba postanowiła dopuścić, jako dowód, dokumentację postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego przekazaną przez zamawiającego, potwierdzoną za zgodność z
oryginałem.
Izba ustaliła, że stan faktyczny postępowania o udzielenie zamówienia publicznego
(postanowienia specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz informacje zawarte w
ogłoszeniu o zamówieniu) nie jest sporny.
W ocenie składu orzekającego Izby, zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89
ust. 1 pkt 8 Pzp przez przyjęcie przez zamawiającego, że złożona przez odwołującego oferta
nie odpowiada treści specyfikacji oraz że oferta podlega odrzuceniu jako nieważna na
podstawie odrębnych przepisów, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach – nie zasługuje na uwzględnienie.
Izba ustaliła, że zamawiający prowadził postępowanie w trybie przetargu
nieograniczonego na »odbiór i utylizację odpadów medycznych« zamieszczając w Biuletynie
Zamówień Publicznych ogłoszenie o zamówieniu 12.01.2015 r. poz. 3909.
Zamawiający zawiadomił 23.01.2015 r. o wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawcy
Zakłady Sanitarne oraz o odrzuceniu oferty odwołującego, gdyż treść oferty nie odpowiada
treści specyfikacji (art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp) i oferta jest nieważna na podstawie odrębnych
przepisów – art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp).
W ocenie Izby, zgodnie z regułą określoną w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach, odpady poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania. Art. 20 ust.
1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach brzmi »Odpady, z uwzględnieniem hierarchii
sposobów postępowania z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w
miejscu ich powstania«. Ponadto w art. 20 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012
r. o odpadach został ustanowiony zakaz przywozu odpadów na tereny innych województw.
Art. 20 ust. 3 pkt 2 brzmi »Zakazuje się [...] unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych [...] poza obszarem województwa, na
którym zostały wytworzone«, a art. 20 ust. 4 brzmi »Zakazuje się przywozu na obszar
województwa odpadów, o których mowa w ust. 3, wytworzonych poza obszarem tego
województwa, do celów, o których mowa w ust. 3«.
Jednak od tej reguły został ustanowiony wyjątek w art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach. Przepisy te brzmią (ust. 5) »Komunalne osady ściekowe mogą
być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania
położonego na obszarze tego samego województwa« i (ust. 6) »W przypadku
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku
braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych«.
Wyjątek określony w art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
dotyczy tylko przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze
danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Taki jednak przypadek nie miał miejsca w rozpoznawanym postępowaniu, gdyż na
terenie województwa małopolskiego znajduje się instalacja unieszkodliwiania odpadów oraz
ma wolne moce przerobowe (wybrany wykonawca zamierza tam dokonywać
unieszkodliwiania odpadów), a odwołujący nie wykazał, że instalacja ta nie ma wolnych
mocy przerobowych.
Analogiczna sytuacja była rozpoznawana w wyroku KIO z 19 grudnia 2014 r. (sygn. akt
2633/14) »w przedmiotowym postępowaniu zakaźne odpady medyczne zamawiającego –
szpitala, zlokalizowanego na terenie województwa małopolskiego, ze względu na fakt, że na
terenie tego województwa zlokalizowana jest posiadająca wolne moce przerobowe (nie było
to przedmiotem sporu) instalacja przystępującego, nie mogą zostać przewiezione (a w
dalszej kolejności unieszkodliwione) przez odwołującego na teren województwa
podkarpackiego [innego], na którym zlokalizowana jest instalacja odwołującego, pomimo że
– nie było to przedmiotem sporu – instalacja ta znajduje się bliżej miejsca wytworzenia
odpadów (szpitala) niż instalacja przystępującego«.
Wobec braku zaoferowania przez odwołującego unieszkodliwiania przedmiotowych
odpadów na terenie tego samego województwa (w sytuacji, gdy znajduje się tam instalacja
unieszkodliwiania odpadów posiadająca wolne moce przerobowe) zamawiający był
obowiązany odrzucić ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp, który to przepis brzmi
»Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli [...] jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów«,
gdyż oferta odwołującego jest nieważna na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach – przetwarzanie odpadów na terenie województwa, na którym
odpady zostały wytworzone, a nie można do tej oferty zastosować wyjątku określonego w
art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, bo na obszarze województwa,
na którym odpady zostały wytworzone znajduje się instalacja przetwarzania odpadów i
posiada ona wolne moce przerobowe.
W związku z tym, że zamawiający w cz. III ust. 7 lit. a specyfikacji zawarł postanowienia
o wymaganiach dotyczących realizacji przedmiotu zamówienia. W postanowieniu tym
zamawiający określił zasadę biskości odnosząc się do art. 20 ust. 3 i ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach i przytaczając główne zręby tych przepisów cyt. »ZASADA
BLISKOŚCI: zgodnie z art. 20 ust. 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych poza obszarem
województwa, na którym zostały wytworzone. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały
wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do
unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych«. Zamawiający podkreślił w tym, że w
postępowaniu będzie brał pod uwagę zakaz unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych poza obszarem województwa, z wyjątkiem sytuacji wystąpienia braku takiej
instalacji na terenie województwa lub braku wolnych mocy przerobowych w istniejących
instalacjach.
W związku z tym zaoferowanie miejsca unieszkodliwiania odpadów poza województwem
małopolskim, w sytuacji gdy w województwie tym znajduje się przynajmniej jedna
odpowiednia instalacja (wskazana przez przystępującego) i posiadająca odpowiednie moce
przerobowe, musi spotkać się z odrzuceniem oferty ze względu na to, że treść oferty nie
odpowiada treści specyfikacji, co jest określone w art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. Przepis art. 89 ust.
1 pkt 2 Pzp brzmi »Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli [...] jej treść nie odpowiada treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3«.
Samo nieprecyzyjne przytoczenie treści przepisów w cz. III ust. 8 „strzałka pierwsza”
specyfikacji nie może interpretować przepisów i odwołujący nie może na podstawie
postanowień specyfikacji wnioskować o braku obowiązywania przepisów bezwzględnie
obowiązujących, którymi są art. 20 ust. 3 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Wobec powyższego Izba jest obowiązana oddalić zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2
oraz pkt 8 Pzp.
Zamawiający – podczas prowadzenia postępowania – nie naruszył wskazanych przez
odwołującego przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych.
Z powyższych względów oddalono odwołanie, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania uznając za uzasadnione koszty
wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającego w kwocie 3 600,00 zł zgodnie z § 3 pkt 1 i pkt
2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r. Nr 41, poz. 238). Izba nie mogła
zaliczyć do kosztów postępowania kosztów związanych z dojazdem, gdyż ze złożonej faktury
nie wynika jakiej trasy dotyczy, a dołączony wydruk ze strony internetowej rezerwacji miejsc
kolejowych opiewa na całkiem inne kwoty.
Przewodniczący: ………………………………
WYROK
z dnia 9 lutego 2015 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Marek Koleśnikow
Protokolant: Łukasz Listkiewicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2015 r. w Warszawie odwołania z dnia 28
stycznia 2015 r. wniesionego przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza
Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa
Górnicza w postępowaniu prowadzonym przez Szpital Powiatowy w Chrzanowie, ul.
Topolowa 16, 32-500 Chrzanów
przy udziale wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie,
ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża odwołującego wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie
Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI
Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16,
42-523 Dąbrowa Górnicza
i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości 7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczone przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z
o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa
Górnicza (pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w
Dąbrowie Górniczej, ul. Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza, tytułem
kosztów postępowania odwoławczego;
2) dokonać wpłaty kwoty 3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy) przez odwołującego wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia [1] REMONDIS Medison Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie
Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza (pełnomocnik) i [2]
SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza na rzecz zamawiającego Szpital
Powiatowy w Chrzanowie, ul. Topolowa 16, 32-500 Chrzanów stanowiącej
uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu kosztów wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący: ………………………………
Sygn. akt: KIO 173/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Szpital Powiatowy w Chrzanowie, ul. Topolowa 16, 32-500 Chrzanów
wszczął postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego na »odbiór i utylizację odpadów
medycznych«.
Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w BZP 12.01.2015 r. poz. 3909.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907, 984, 1047 i 1473 oraz z 2014 r.
poz. 423, 768, 811, 915, 1146 i 1232) zwanej dalej w skrócie Pzp lub ustawą bez bliższego
określenia.
Zamawiający zawiadomił 23.01.2015 r. o:
1) wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z
o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków;
2) odrzuceniu oferty wykonawców [1] REMONDIS (pełnomocnik) i [2] SARPI, gdyż treść
oferty nie odpowiada treści specyfikacji (art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp) i oferta jest nieważna
na podstawie odrębnych przepisów – art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach (art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp).
Wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia [1] REMONDIS Medison
Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul. Puszkina 41, 42-530 Dąbrowa Górnicza
(pełnomocnik) i [2] SARPI Dąbrowa Górnicza Sp. z o.o. z siedzibą w Dąbrowie Górniczej, ul.
Koksownicza 16, 42-523 Dąbrowa Górnicza (zwani dalej odwołującym) wnosi odwołanie od
decyzji zamawiającego odrzucenia oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 Pzp i
dokonania wyboru oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w
Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków (dalej wykonawca Zakłady Sanitarne).
Zdaniem odwołującego zamawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1 pkt 8
Pzp przez przyjęcie przez zamawiającego, że złożona przez odwołującego oferta nie
odpowiada treści specyfikacji oraz że oferta podlega odrzuceniu jako nieważna na podstawie
odrębnych przepisów, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący wniósł o:
1) unieważnienie czynności zamawiającego o wyborze oferty wykonawcy Zakłady
Sanitarne;
2) unieważnienie czynności zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołującego;
3) dokonania powtórnej oceny ofert oraz podjęcie czynności odrzucenia oferty
wykonawcy Zakłady Sanitarne na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1
pkt 8 Pzp;
4) zasądzenie na rzecz odwołującego kosztów postępowania odwoławczego
poniesionych z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Argumentacja odwołującego
Zgodnie z informacją dotyczącą szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia, zawartą
w treści pkt III.7 SIWZ, zamawiający wymaga, aby przedmiot zamówienia był realizowany
zgodnie z zasadą bliskości, wyrażoną w treści art. 20 ust. 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. 2013 r. poz. 21).
Dodatkowo w treści pkt III.8 SIWZ zamawiający wskazał, że świadczenie usług objętych
zamówieniem odbywać się ma zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, zgodnie z którą odpady medyczne o właściwościach zakaźnych
powinny być spalane na obszarze województwa, na którym zostały wytworzone lub w
miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia.
W piśmie z 22.01.2015 r., które odwołujący otrzymał 23.01.2015 r. – zamawiający
poinformował odwołującego, że w wyniku przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę wykonawcy Zakłady Sanitarne;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 Pzp odrzucić ofertę odwołującego.
W treści uzasadnienia zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołującego
podlega odrzuceniu na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp, ponieważ nie odpowiada treści
specyfikacji oraz na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp (zamawiający wydaje się omyłkowo
wskazał na treść art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp ze względu na naruszenie art. 20 ust. 3 ustawy z
dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Zamawiający uzasadnił, że w świetle art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach zakazane jest unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych poza obszarem
województwa, na którym zostały one wytworzone. Zamawiający wskazał, że w postępowaniu
ofertę złożył wykonawca, który posiada instalację na ternie województwa małopolskiego, w
związku z czym brak jest przesłanek przewidzianych w art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach, dopuszczających unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
medycznych na obszarze innego województwa niż zostały wytworzone, w najbliżej położonej
instalacji. Zdaniem zamawiającego do unieszkodliwienia zakaźnych odpadów medycznych
poza obszarem, na którym zostały one wytworzone może dojść wyłącznie w sytuacji, gdy
brak jest instalacji na terenie danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają
wolnych mocy przerobowych.
Dowód: Pismo wykonawcy z 22.01.2015 r. w przedmiocie wyników przeprowadzonej
procedury przetargowej, na okoliczność uzasadnienia przyjętego przez zamawiającego dla
odrzucenia oferty odwołującego.
Zamawiający dokonał błędnej oceny stanu faktycznego oraz błędnej interpretacji
obowiązujących przepisów prawa, w zakresie zasady bliskości, wyrażonej w treści art. 20
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach – w konsekwencji w sposób nieuprawniony
zamawiający dokonał odrzucenia złożonej przez odwołującego oferty.
Odwołujący wskazuje, że wyrażona w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach „Zasada bliskości” stanowi jeden z podstawowych elementów koncepcji
zagospodarowania odpadami przyjętej przez państwa europejskie, której celem jest
zminimalizowanie ich potencjalnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Zgodnie
z poglądem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasada bliskości stanowi podstawę
wprowadzania ograniczeń w swobodnym przemieszczaniu odpadów.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach odpady,
które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się uwzględniając
hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną techniką lub
technologią, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
Odwołujący wskazuje, że co prawda ustawodawca w treści art. 20 ust. 3 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach zakazał unieszkodliwiania odpadów zakaźnych odpadów i
zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym zostały one
wytworzone, tym niemniej ustawodawca w treści art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach wskazał, że powyższa zasada nie ma charakteru
wyłącznego.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, zakaźne odpady medyczne oraz zakaźne odpady weterynaryjne mogą być
przetwarzane na obszarze innego województwa, niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli
odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze
innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na
obszarze tego samego województwa.
Dodatkowo, w treści art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
ustawodawca dopuścił możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych oraz
zakaźnych odpadów weterynaryjnych, poza obszarem województwa, na którym zostały one
wytworzone, w dwóch przypadkach:
1) jeżeli na terenie danego województwa nie ma instalacji do termicznego
przekształcania odpadów;
2) jeżeli istniejące na terenie danego województwa instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Zgodnie z obowiązującą ustawą o odpadach, zakaźne odpady medyczne i zakaźne
odpady weterynaryjne mogą zostać unieszkodliwione:
1) w instalacji położonej na terenie województwa, na którym zostały wytworzone
zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne;
2) w instalacji położonej na terenie innego województwa niż to, na którym zostały
wytworzone zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne, pod
warunkiem, że instalacja ta położna jest w mniejszej odległości od miejsca
wytworzenia, niż instalacja położona na terenie tego samego województwa;
3) w instalacji położonej na ternie innego województwa niż to, na którym zostały
wytworzone zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku, gdy na terenie województwa ich wytworzenia nie
ma instalacji do unieszkodliwiania odpadów lub gdy istniejące instalacje nie mają
wolnych mocy przerobowych.
W tym zakresie, celem potwierdzenia ww. stanowiska odwołujący wskazuje na treść
informacji Ministerstwa Środowiska z 23.12.2013 r., w której wskazano na sposób
interpretacji przepisów dot. zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach.
Dowód: Pismo Ministerstwa Środowiska z 23.12.2013 r. w przedmiocie stosowania
zasady bliskości, na okoliczność prawidłowego sposobu interpretacji obowiązujących
przepisów prawa.
Zamawiający wskazał, że w toku postępowania ofertę złożył wykonawca, który posiada
instalację na terenie województwa, na którym zostaną wytworzone odpady.
Zgodnie z informacjami zawartymi w treści złożonych ofert wykonawcą, który posiada
instalację do unieszkodliwiania odpadów położoną na terenie województwa małopolskiego
jest wykonawca Zakłady Sanitarne Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie.
Zgodnie ze złożoną ofertą przez wykonawcę Zakłady Sanitarne, unieszkodliwianie
odpadów odbywać się ma w spalarni odpadów niebezpiecznych zlokalizowanej w Krakowie,
ul. Dymarek 7, województwo małopolskie, w odległości 57 km od siedziby zamawiającego.
Odwołujący wskazuje, że złożył ofertę, zgodnie z którą odebrane odpady będą
unieszkodliwiane w spalarni odpadów niebezpiecznych zlokalizowanej w Dąbrowie
Górniczej, ul. Koksownicza 16, województwo śląskie, w odległości 37,8 km od siedziby
zamawiającego.
W związku z powyższym odwołujący wskazuje, że zgodnie ze złożoną ofertą,
wytworzone przez zamawiającego odpady o charakterze zakaźnym zostaną
unieszkodliwione w instalacji, która jest położna w mniejszej odległości od miejsca
wytworzenia, niż instalacja położona na terenie tego samego województwa, która została
wskazana przez wykonawcę Zakłady Sanitarne.
Odwołujący wskazuje, że celem dokonania prawidłowej interpretacji przepisów
dotyczących zasady bliskości, wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, należy mieć na względzie całokształt ustanowionych przepisów. W tym zakresie
za nieprawidłowe uznać należy takie postępowanie zamawiającego, zgodnie z którym
dokonując interpretacji ustawy uznał, że przepisy art. 20 ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach są zbędne i nie znajdują zastosowania.
Dokonanie interpretacji, zgodnie z którą unieszkodliwienie zakaźnych odpadów
medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych poza obszarem województwa, na którym
zostały wytworzone, będzie możliwe wyłącznie w przypadku gdy na terenie województwa
brak jest instalacji lub istniejąca instalacja nie ma wystarczających mocy przerobowych jest
przykładem nieuprawnione interpretacji zawężającej.
Gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie możliwości unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, na terenie województwa
innego niż województwa ich wytworzenia, w treści art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach, ustawodawca zakazałby wprost tego rodzaju działalności.
W tym zakresie odpowiednie stosowanie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach polega bowiem nie na tym, że regulacji tej nie należy stosować w przypadku gdy
na terenie województwa istnieje inna instalacja do unieszkodliwiania odpadów, ale na tym,
że odpady pochodzące od wytwórców prowadzących działalność na terenie tego
województwa w sytuacji, w której brak jest instalacji lub gdy istniejące instalacje nie
posiadają wolnych mocy przerobowych należy przekazać do miejsca stosowania
(unieszkodliwiania) położonego w innym województwie, w najbliższej odległości od miejsca
ich wytworzenia.
Wyłącznie tego rodzaju interpretacja nie prowadzi do naruszenia dyrektywy odnoszącej
się racjonalności językowej prawodawcy. Celem wprowadzenia do porządku prawnego tzw.
„zasady bliskości” przez prawodawcę, jest dążenie do ograniczenia przemieszczania
odpadów, ze względu na ryzyko związane z ich transportem.
W tym zakresie, ustawodawca zarówno w treści art. 20 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach określił pożądany sposób realizacji ww. reguły, wskazując w
sposób literalny, że jego celem jest, aby jeżeli odpady nie mogą zostać przetworzone w
miejscu ich wytworzenia, należy je przekazać do najbliżej położonego miejsca, w którym
mogą zostać unieszkodliwione. W powyższym zakresie regulacje zawarte w treści art. 20
ust. 3-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach stanowią dopełnienie celu regulacji.
Interes odwołującego polega na tym, że złożona przez niego oferta jest
najkorzystniejsza i gdyby zamawiający nie podjął decyzji o wykluczeniu oferty odwołującego
oraz podjął decyzję o odrzuceniu oferty wykonawcy Zakłady Sanitarne – zamówienie
zostałoby udzielone odwołującemu.
W ocenie odwołującego zamawiający, dokonując powtórnej oceny ofert, powinien na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp odrzucić ofertę wykonawcy Zakłady Sanitarne, ponieważ
wykonawca ten nie zaoferował wykonania usługi w zgodzie z ustawą o odpadach, tzn.
zaoferowana instalacja położona jest w większej odległości od instalacji wskazanej przez
odwołującego, w której mogą zostać unieszkodliwione odpady, co stanowi naruszenie
zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący przesłał w terminie kopię odwołania zamawiającemu 28.01.2015 r. (art. 180
ust. 5 i art. 182 ust. 1-4 Pzp).
Zamawiający przesłał w terminie 2 dni kopię odwołania innym wykonawcom 28.01.2015
r. (art. 185 ust. 1 in initio Pzp).
29.01.2015 r. wykonawca Zakłady Sanitarne w Krakowie Sp. z o.o. z siedzibą w
Krakowie, ul. Dymarek 7, 31-983 Kraków złożył (1) Prezesowi KIO, z kopiami dla (2)
zamawiającego i (3) odwołującego, pismo o zgłoszeniu przystąpienia po stronie
zamawiającego do postępowania toczącego się w wyniku wniesienia odwołania (art. 185 ust.
2 Pzp).
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie dokumentacji
postępowania, wyjaśnień oraz stanowisk stron zaprezentowanych podczas rozprawy
– Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Skład orzekający Izby stwierdził, że odwołanie nie jest zasadne.
W ocenie Izby zostały wypełnione łącznie przesłanki zawarte w art. 179 ust. 1 Pzp, to
jest posiadania interesu w uzyskaniu danego zamówienia oraz wystąpienia możliwości
poniesienia szkody przez odwołującego.
Izba postanowiła dopuścić, jako dowód, dokumentację postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego przekazaną przez zamawiającego, potwierdzoną za zgodność z
oryginałem.
Izba ustaliła, że stan faktyczny postępowania o udzielenie zamówienia publicznego
(postanowienia specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz informacje zawarte w
ogłoszeniu o zamówieniu) nie jest sporny.
W ocenie składu orzekającego Izby, zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89
ust. 1 pkt 8 Pzp przez przyjęcie przez zamawiającego, że złożona przez odwołującego oferta
nie odpowiada treści specyfikacji oraz że oferta podlega odrzuceniu jako nieważna na
podstawie odrębnych przepisów, tj. art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach – nie zasługuje na uwzględnienie.
Izba ustaliła, że zamawiający prowadził postępowanie w trybie przetargu
nieograniczonego na »odbiór i utylizację odpadów medycznych« zamieszczając w Biuletynie
Zamówień Publicznych ogłoszenie o zamówieniu 12.01.2015 r. poz. 3909.
Zamawiający zawiadomił 23.01.2015 r. o wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawcy
Zakłady Sanitarne oraz o odrzuceniu oferty odwołującego, gdyż treść oferty nie odpowiada
treści specyfikacji (art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp) i oferta jest nieważna na podstawie odrębnych
przepisów – art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp).
W ocenie Izby, zgodnie z regułą określoną w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach, odpady poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania. Art. 20 ust.
1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach brzmi »Odpady, z uwzględnieniem hierarchii
sposobów postępowania z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w
miejscu ich powstania«. Ponadto w art. 20 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012
r. o odpadach został ustanowiony zakaz przywozu odpadów na tereny innych województw.
Art. 20 ust. 3 pkt 2 brzmi »Zakazuje się [...] unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych [...] poza obszarem województwa, na
którym zostały wytworzone«, a art. 20 ust. 4 brzmi »Zakazuje się przywozu na obszar
województwa odpadów, o których mowa w ust. 3, wytworzonych poza obszarem tego
województwa, do celów, o których mowa w ust. 3«.
Jednak od tej reguły został ustanowiony wyjątek w art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach. Przepisy te brzmią (ust. 5) »Komunalne osady ściekowe mogą
być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania
położonego na obszarze tego samego województwa« i (ust. 6) »W przypadku
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku
braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych«.
Wyjątek określony w art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
dotyczy tylko przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze
danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Taki jednak przypadek nie miał miejsca w rozpoznawanym postępowaniu, gdyż na
terenie województwa małopolskiego znajduje się instalacja unieszkodliwiania odpadów oraz
ma wolne moce przerobowe (wybrany wykonawca zamierza tam dokonywać
unieszkodliwiania odpadów), a odwołujący nie wykazał, że instalacja ta nie ma wolnych
mocy przerobowych.
Analogiczna sytuacja była rozpoznawana w wyroku KIO z 19 grudnia 2014 r. (sygn. akt
2633/14) »w przedmiotowym postępowaniu zakaźne odpady medyczne zamawiającego –
szpitala, zlokalizowanego na terenie województwa małopolskiego, ze względu na fakt, że na
terenie tego województwa zlokalizowana jest posiadająca wolne moce przerobowe (nie było
to przedmiotem sporu) instalacja przystępującego, nie mogą zostać przewiezione (a w
dalszej kolejności unieszkodliwione) przez odwołującego na teren województwa
podkarpackiego [innego], na którym zlokalizowana jest instalacja odwołującego, pomimo że
– nie było to przedmiotem sporu – instalacja ta znajduje się bliżej miejsca wytworzenia
odpadów (szpitala) niż instalacja przystępującego«.
Wobec braku zaoferowania przez odwołującego unieszkodliwiania przedmiotowych
odpadów na terenie tego samego województwa (w sytuacji, gdy znajduje się tam instalacja
unieszkodliwiania odpadów posiadająca wolne moce przerobowe) zamawiający był
obowiązany odrzucić ofertę na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 8 Pzp, który to przepis brzmi
»Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli [...] jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów«,
gdyż oferta odwołującego jest nieważna na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach – przetwarzanie odpadów na terenie województwa, na którym
odpady zostały wytworzone, a nie można do tej oferty zastosować wyjątku określonego w
art. 20 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, bo na obszarze województwa,
na którym odpady zostały wytworzone znajduje się instalacja przetwarzania odpadów i
posiada ona wolne moce przerobowe.
W związku z tym, że zamawiający w cz. III ust. 7 lit. a specyfikacji zawarł postanowienia
o wymaganiach dotyczących realizacji przedmiotu zamówienia. W postanowieniu tym
zamawiający określił zasadę biskości odnosząc się do art. 20 ust. 3 i ust. 6 ustawy z dnia 14
grudnia 2012 r. o odpadach i przytaczając główne zręby tych przepisów cyt. »ZASADA
BLISKOŚCI: zgodnie z art. 20 ust. 3 i art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych poza obszarem
województwa, na którym zostały wytworzone. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały
wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do
unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych«. Zamawiający podkreślił w tym, że w
postępowaniu będzie brał pod uwagę zakaz unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych poza obszarem województwa, z wyjątkiem sytuacji wystąpienia braku takiej
instalacji na terenie województwa lub braku wolnych mocy przerobowych w istniejących
instalacjach.
W związku z tym zaoferowanie miejsca unieszkodliwiania odpadów poza województwem
małopolskim, w sytuacji gdy w województwie tym znajduje się przynajmniej jedna
odpowiednia instalacja (wskazana przez przystępującego) i posiadająca odpowiednie moce
przerobowe, musi spotkać się z odrzuceniem oferty ze względu na to, że treść oferty nie
odpowiada treści specyfikacji, co jest określone w art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. Przepis art. 89 ust.
1 pkt 2 Pzp brzmi »Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli [...] jej treść nie odpowiada treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2 pkt 3«.
Samo nieprecyzyjne przytoczenie treści przepisów w cz. III ust. 8 „strzałka pierwsza”
specyfikacji nie może interpretować przepisów i odwołujący nie może na podstawie
postanowień specyfikacji wnioskować o braku obowiązywania przepisów bezwzględnie
obowiązujących, którymi są art. 20 ust. 3 i 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Wobec powyższego Izba jest obowiązana oddalić zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2
oraz pkt 8 Pzp.
Zamawiający – podczas prowadzenia postępowania – nie naruszył wskazanych przez
odwołującego przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych.
Z powyższych względów oddalono odwołanie, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania uznając za uzasadnione koszty
wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającego w kwocie 3 600,00 zł zgodnie z § 3 pkt 1 i pkt
2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r. Nr 41, poz. 238). Izba nie mogła
zaliczyć do kosztów postępowania kosztów związanych z dojazdem, gdyż ze złożonej faktury
nie wynika jakiej trasy dotyczy, a dołączony wydruk ze strony internetowej rezerwacji miejsc
kolejowych opiewa na całkiem inne kwoty.
Przewodniczący: ………………………………