Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 833/16

WYROK
z dnia 31 maja 2016 roku

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Beata Pakulska-Banach

Protokolant: Wojciech Świdwa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2016 roku w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 maja 2016 roku przez
wykonawcę: Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Budowlane „ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą
w Sosnowcu, ul. Gen. Stefana Grota-Roweckiego 187, 41-200 Sosnowiec,
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego: Gminę Skoczów, ul. Rynek 1, 43-
430 Skoczów,
orzeka:

1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje zamawiającemu – Gminie Skoczów -
unieważnienie czynności wyboru oferty wykonawcy: Mostmarpal Sp. z o.o. z siedzibą
w Zarzeczu jako oferty najkorzystniejszej oraz unieważnienie czynności odrzucenia
oferty wykonawcy: Przedsiębiorstwa Inżynieryjno-Budowlanego „ARMEX” Sp. z o.o.
z siedzibą w Sosnowcu i powtórzenie czynności badania i oceny ofert,
z uwzględnieniem oferty wykonawcy: Przedsiębiorstwa Inżynieryjno-Budowlanego
„ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą w Sosnowcu.
2. Kosztami postępowania obciąża zamawiającego Gminę Skoczów, i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł 00 gr
(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Budowlane „ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą
w Sosnowcu, tytułem wpisu od odwołania;
2.2 zasądza od zamawiającego: Gminy Skoczów na rzecz wykonawcy:
Przedsiębiorstwa Inżynieryjno-Budowlanego „ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą
w Sosnowcu kwotę 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięć tysięcy złotych zero
groszy), stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione tytułem
uiszczonego wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej.

Przewodniczący: …………………………….…...

Sygn. akt: KIO 833/16
UZASADNIENIE
Gmina Skoczów [zwana dalej: „zamawiającym”] prowadzi postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego – w trybie przetargu nieograniczonego - na realizację zadania
pn.: Odbudowa obiektu mostowego (kładka dla pieszych) nad rzeką Wisłą w ciągu drogi
gminnej w Ochabach uszkodzonego w wyniku intensywnych opadów deszczu w maju
2014r.
Postępowanie prowadzone jest na postawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych [j.t. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ], zwanej dalej:
„ustawą Pzp”. Wartość szacunkowa zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu
zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych w dniu 15 kwietnia 2016 roku
pod pozycją 93252.
W dniu 17 maja 2016 roku wykonawca - Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Budowlane
„ARMEX” Sp. z o.o. z siedzibą w Sosnowcu [zwany dalej: „odwołującym”] wniósł odwołanie
wobec czynności zamawiającego polegającej na odrzuceniu oferty odwołującego,
a w konsekwencji - dokonaniu wyboru jako najkorzystniejszej oferty Mostmarpal Sp. z o.o.
z siedzibą w Zarzeczu.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:
• art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp polegające na uznaniu, bez dostatecznego
i wyczerpującego uzasadnienia faktycznego i prawnego tej czynności, iż oferta
odwołującego nie odpowiada swą treścią treści specyfikacji istotnych warunków
zamówienia podczas, gdy oferta ta w pełni odpowiada treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia, a w konsekwencji czynności dokonania wyboru jako
najkorzystniejszej oferty Mostmarpal Sp. z o.o.;
• art. 91 ust. 1 ustawy Pzp polegające na wyborze oferty, która
nie jest najkorzystniejsza na podstawie kryteriów oceny ofert określonych
w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wnosił o:
1. unieważnienie czynności odrzucenia oferty odwołującego;
2. unieważnienie czynności wyboru jako najkorzystniejszej oferty Mostmarpal Sp. z
o.o. z siedzibą w Zarzeczu;
3. nakazanie zamawiającemu dokonania ponownej oceny ofert;

4. obciążenie kosztami postępowania zamawiającego na rzecz odwołującego
poprzez zasądzenie uzasadnionych kosztów odwołującego.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący podnosił, że posiada interes w złożeniu
odwołania, ponieważ w przypadku nie odrzucenia jego oferty zostałaby ona uznana
za najkorzystniejszą, z uwagi na kryteria oceny ofert określone w specyfikacji istotnych
warunków zamówienia, a odwołujący uzyskałby zamówienie i nie poniósłby szkody.
Odwołujący wskazał, że złożona przez niego oferta zawiera jedynie oświadczenie
o zapoznaniu się z warunkami zamówienia określonymi w SIWZ i zapoznaniu się
z dokumentacją opisującą przedmiot zamówienia. Jest ofertą opracowaną w trybie projektuj
i buduj, a na etapie przetargu zamawiający nie żądał koncepcji lub projektu wstępnego
przebudowy. Dalej stwierdził, że w dniu 6 maja 2016 r. zamawiający wezwał go
do przedłożenia wyjaśnień i dowodów na ich poparcie, celem wykazania, że cena oferty
odwołującego nie jest rażąco niska, przy czym zauważył, że zapytanie o rażąco niską cenę
dotyczyło jedynie dwóch podmiotów pomimo, że w stosunku do czterech podmiotów
zachodziły przesłanki określone w art. 90 ust. 1 ustawy Pzp. Wskazał również,
że w odpowiedzi na przedmiotowe wezwanie odwołujący, pismem z dnia 10 maja 2016 r.,
przedstawił przyjęte ceny jednostkowe w wycenie robót, ceny kluczowych materiałów
zastosowanych w ofercie, czynniki cenotwórcze służące do wartościowania robocizny,
pracy sprzętu i kosztów materiałowych, a w załączeniu także oferty materiałowo-sprzętowe.
Podkreślił, iż z przedłożonej przez niego (daleko wstępnej) koncepcji przebudowy kładki
zamawiający wywiódł niesłuszny wniosek o pozostawieniu dotychczasowej konstrukcji
nośnej. Odwołujący zauważył, że załączona przez niego pomocniczo kalkulacja robót ma
jedynie zobrazować przyjęte do oferty rynkowe ceny założonych czynności, zaś ostateczne
rozwiązanie projektowe zostanie przedstawione w projekcie budowlanym przedłożonym
do zatwierdzenia przez zamawiającego i zawierać będzie wszystkie wymogi wynikające
z SIWZ. Następnie podniósł, że konstrukcja ustroju nośnego może zawierać fragmenty
istniejących dźwigarów pod warunkiem, że szczegółowe badania wytrzymałościowe
pozwolą na ich zastosowanie. Jego zdaniem, decyzja co do przydatności istniejących
elementów należy do Projektanta, pod warunkiem zgodności z wyliczeniami
wytrzymałościowymi i normami budowlanymi. Odwołujący wywodził, że przewidziane przez
niego czynności, w dodatkowych dokumentach przedstawionych przy piśmie z dnia
10.05.2016 r., nie są elementami ostatecznego projektu i nie ma żadnych podstaw, aby
zamawiający doszukiwał się szczegółowych rozwiązań tam, gdzie ich nie ma. Ponadto,
wskazał, że powoływany przez zamawiającego punkt 2a) Programu Funkcjonalno-
Użytkowego nie jest równoznaczny ze stwierdzeniem, że rozebrana konstrukcja nośna jest
odpadem. W jego ocenie zamawiający w SIWZ nie narzucił sposobu odbudowy, jak i

zaprojektowania kładki, składającego się wyłącznie z nowych elementów. Zdaniem
odwołującego, przewidziana przez niego wartość odbudowanej kładki mieści się w
powszechnych rozwiązaniach dla tego typu konstrukcji. Zauważył też, iż odrzucenie jego
oferty z zarzutem niespełnienia wymagań Programu Funkcjonalno-Użytkowego oraz SIWZ
jest przedwczesne i nie może odnosić się do rozwiązań ostatecznego projektu, którego
odwołujący nie był zobowiązany dostarczyć na etapie przetargu. Zwrócił uwagę, że
powstaje pytanie jak zostały ocenione pozostałe oferty, w kontekście rozwiązań
konstrukcyjnych, których nie przedstawiono. Reasumując stwierdził, że zamawiający nie
miał podstaw do odrzucenia oferty odwołującego, bowiem oferta ta odpowiada treści SIWZ.
Wobec powyższego wnosił o uwzględnienie odwołania, unieważnienie czynności
zamawiającego oraz dokonanie przez zamawiającego czynności ponownej oceny ofert.
W dniu 30 maja 2016 roku w toku posiedzenia z udziałem stron zamawiający złożył
pisemną odpowiedź na odwołanie, w której wnosił o oddalenie odwołania.
Izba ustaliła, co następuje:
Izba ustaliła, że nie ma podstaw do odrzucenia odwołania w oparciu o przesłanki,
określone w art.189 ust. 2 ustawy Pzp.
Ponadto, Izba ustaliła, że odwołującemu, w świetle przepisu art. 179 ust. 1 ustawy
Pzp, stanowiącego, że: Środki ochrony prawnej określone w niniejszym dziale przysługują
wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi jeżeli ma lub miał interes
w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku
naruszenia przez zamawiającego przepisów niniejszej ustawy, przysługiwało prawo
do wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego
prowadzonym przez Zamawiającego, przysługiwało uprawnienie do wniesienia odwołania.
Izba dopuściła dowody z dokumentacji postępowania, przekazanej
przez zamawiającego i potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym z: ogłoszenia
o zamówieniu; specyfikacji istotnych warunków zamówienia wraz z załącznikami
(w tym Programu Funkcjonalno-Użytkowego i Raportu z przeglądu szczegółowego obiektu
mostowego); oferty odwołującego; wezwania do złożenia wyjaśnień dotyczących ceny oferty
z dnia 6 maja 2016 roku, skierowanego do odwołującego; wyjaśnień odwołującego z dnia
10 maja 2016 roku, dotyczących ceny oferty; informacji zamawiającego o odrzuceniu oferty
odwołującego z dnia 13 maja 2016 roku.
Ponadto, Izba uwzględniła oświadczenia i stanowiska stron wyrażone w odpowiedzi
na odwołanie (datowanej na dzień 27 maja 2016 roku) oraz wyrażone ustnie do protokołu
posiedzenia i rozprawy z dnia 30 maja 2016 roku.

Przedmiotem zamówienia jest: opracowanie dokumentacji projektowej i wykonanie
robót związanych z odbudową obiektu mostowego (kładka dla pieszych) nad rzeką
Wisłą w ciągu drogi gminnej w miejscowości Ochaby w gminie Skoczów, uszkodzonego
w wyniku intensywnych opadów deszczu w maju 2014 r.
Specyfikacja istotnych warunków zamówienia [zwana dalej: „SIWZ”] zawiera m. in.
następujące postanowienia:
Załącznik nr 8 do SIWZ – Program Funkcjonalno-Użytkowy – pkt 1.1.1.
Charakterystyczne parametry określające wielkość istniejącego obiektu i zakres robót
budowlanych w pkt 2 a) i b) stanowi, że: „Zakres wykonania przedmiotu zamówienia
obejmuje:
(…) 2. Realizację robót budowlanych polegających m.in. na:
a) rozbiórce elementów istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów,
b) wymianie elementów konstrukcji nośnej kładki o parametrach dostosowanych
do istniejących dojść do obiektu”.
Zamawiający pismem z dnia 13 maja 2016 roku poinformował o odrzuceniu oferty
odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, zgodnie z którym zamawiający
odrzuca ofertę wykonawcy, jeżeli jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych
warunków zamówienia. Następnie, zamawiający wskazał, że w wyniku wezwania do złożenia
wyjaśnień dotyczących ceny oferty odwołujący przedstawił pismo „stwierdzające,
że zaoferowana cena wynika z wielkości obmiarowych przedstawionej przez Projektanta
koncepcji” oraz „przedłożyli Państwo kalkulację uproszczoną, która zakłada wykonanie
nowego ustroju nośnego kładki z wykorzystaniem istniejących starych dźwigarów oraz
dołożenie dodatkowego dźwigara w postaci dwuteownika I300.”. Dalej, zamawiający
wskazał, że: „Tymczasem program funkcjonalno-użytkowy, opracowany na bazie raportu z
przeglądu szczegółowego stwierdzającego skorodowanie elementów stali oraz ugięcia
ustroju nośnego, obejmuje (pkt 2.a i 2.b):
a) rozbiórkę elementów istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów,
b) wymianę elementów konstrukcji nośnej kładki o parametrach dostosowanych
do istniejących dojść do obiektu.
Mając więc na uwadze powyższe oferta podlega odrzuceniu.”.
Rozpatrując odwołanie w granicach podnoszonych zarzutów – stosownie
do art. 192 ust. 7 ustawy Pzp - Izba zważyła, co następuje.
Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść
nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem
art. 87 ust. 2 pkt 3.

W ocenie składu orzekającego Izby w niniejszym stanie faktycznym niezasadne było
odrzucenie oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.
Odrzucenie oferty na wskazanej podstawie prawnej może mieć miejsce tylko
i wyłącznie w sytuacji, gdy zamawiający ma pewność, że oferta danego wykonawcy
jest niezgodna z SIWZ, przy czym, co wielokrotnie znalazło odzwierciedlenie w orzecznictwie
Krajowej Izby Odwoławczej, postanowienia SIWZ powinny być jasne i klarowne, w tym
co do sposobu realizacji zamówienia w przyszłości, a jakiekolwiek wątpliwości w interpretacji
postawień zawartych w SIWZ w tym zakresie nie mogą być odczytywane na niekorzyść
wykonawcy [por. wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 czerwca 2015 roku, wydany
w sprawie o sygn. akt: KIO 1148/15].
W istocie spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do kwestii interpretacji
postanowień SIWZ, w szczególności pkt 2a) i 2b) Programu Funkcjonalno-Użytkowego,
stanowiącego załącznik nr 8 do SIWZ, na które powołał się zamawiający w informacji o
odrzuceniu oferty odwołującego.
Zdaniem zamawiającego, postanowienia SIWZ, w szczególności postanowienia
Programu Funkcjonalno-Użytkowego, opracowanego na podstawie Raportu z przeglądu
szczegółowego obiektu mostowego (z 2012 roku) wskazywały na konieczność odbudowy
obiektu mostowego (kładki dla pieszych) w oparciu o całkowicie nowe elementy konstrukcji
nośnej, w tym nowe dźwigary.
W ocenie składu orzekającego Izby powołane przez zamawiającego postanowienia
pkt 2a) i 2b) Programu Funkcjonalno-Użytkowego nie wskazują w sposób jednoznaczny
i nie budzący wątpliwości, że wykonawca jest zobowiązany do wykonania nowej konstrukcji
nośnej kładki w oparciu o całkiem nowe elementy. Z przedmiotowych postanowień Programu
Funkcjonalno-Użytkowego wynika jedynie obowiązek wykonawcy do rozbiórki elementów
istniejącej konstrukcji nośnej wraz z utylizacją odpadów oraz wymiany elementów konstrukcji
nośnej kładki o parametrach dostosowanych do istniejących dojść do obiektu. Nie jest jednak
powiedziane, że wymiana elementów konstrukcji nośnej ma się dokonać wyłącznie o oparciu
o całkiem nowe elementy. Z treści SIWZ nie wynika wprost i bezpośrednio zakaz ponownego
użycia dźwigarów. Co więcej, sam zamawiający wskazał w Programie Funkcjonalno-
Użytkowym (pkt 1.3. Wymagania szczegółowe), iż: „Wszelkie odpady pochodzące z rozbiórki
kładki a nie nadające się do dalszego użycia Wykonawca zagospodaruje i zutylizuje
we własnym zakresie i na własny koszt. (….) Materiały pochodzące z rozbiórki, nadające się
do dalszego użycia a niewykorzystane do innych robót należą do Zamawiającego”.
Powyższe wskazuje na możliwość wykorzystania materiałów, pochodzących z rozbiórki

kładki i nadających się do dalszego użycia, przy wykonywaniu robót budowlanych, będących
przedmiotem zamówienia.
Zdaniem składu orzekającego Izby, słusznie odwołujący zauważył, że SIWZ
nie narzucił sposobu odbudowy, jak i zaprojektowania kładki składającego się wyłącznie
z nowych elementów. Być może takie było założenie zamawiającego, ale nie zostało
ono wprost i wyraźnie wyartykułowane w treści SIWZ, w tym w postanowieniach Programu
Funkcjonalno-Użytkowego, na które powołał się zamawiający, dokonując czynności
odrzucenia oferty odwołującego. To do zamawiającego należało określenie w sposób
jednoznaczny zakresu robót budowlanych objętych przedmiotem zamówienia. Zamawiający,
powoływał się w trakcie rozprawy na zły stan dźwigarów głównych, obecnie stanowiących
część konstrukcji nośnej kładki dla pieszych (co ma wynikać m.in. z Raportu z przeglądu
szczegółowego obiektu mostowego - dokumentacji fotograficznej (karta 3.7),
Arkusza spostrzeżeń (karta 4.2. - pkt 8.1.), Załącznika nr 2 – Dziennika niwelacji).
Ponadto, w Programie Funkcjonalno-Użytkowym w pkt 1.1.1. zamawiający zawarł Opisu
stanu technicznego kładki, w którym wskazał, że: Po wystąpieniu intensywnych opadów
deszczu w maju 2014 r. nastąpiło podmycie podpory nurtowej, wskutek czego doszło
do przemieszczenia w pionie oraz odkształcenia dźwigarów głównych, a w konsekwencji
do powstania dodatkowych naprężeń w konstrukcji nośnej. Wymyciu uległy zabezpieczenia
podpór z narzutu kamiennego (…)”.
Powyższe jednak nie przesądza o tym, że wykonawca został zobowiązany do
wymiany konstrukcji nośnej kładki w oparciu o całkowicie nowe elementy, w tym nowe
dźwigary. Zamawiający określając zakres robót nie wskazał, że nowa konstrukcja nośna
kładki ma obejmować wyłącznie nowe elementy. Tymczasem, to zamawiający powinien w
sposób wyraźny określić swoje wymagania w tym zakresie.
Kolejnym argumentem zamawiającego było to, iż w pkt 1.3. Programu Funkcjonalno-
Użytkowego w odniesieniu do konstrukcji zostało użyte określenie: „Nowy obiekt - kładkę
dla pieszych należy zaprojektować w konstrukcji stalowej bądź żelbetowej. Zamawiający nie
dopuszcza wykonania z drewna, bądź ażurowych elementów stalowych (…)”. Podnieść
należy, że użycie w tym kontekście sformułowania „nowy obiekt”, nie oznacza jeszcze,
że zamawiający przesądził, iż ma być on zrealizowany w całości z nowych elementów.
Słusznie wskazywał odwołujący, że w świetle postanowień SIWZ, w tym Programu
Funkcjonalno-Użytkowego, przedmiot zamówienia zakłada odbudową istniejącego obiektu
oraz konieczność rozbiórki i wymiany elementów konstrukcji nośnej, ale już nie wynika z tych
postanowień konieczność użycia całkowicie nowych elementów w stosunku do obiektu
(o czym świadczą choćby pkt 2 f) i 2 g) Programu Funkcjonalno-Użytkowego, zakładające
wzmocnienie podpór i posadowienia obiektu.

Odnosząc się do twierdzeń zamawiającego, iż rozwiązanie proponowane przez
odwołującego, polegające na wykorzystaniu istniejących elementów konstrukcji nośnej nie
jest w stanie zagwarantować wymaganego przez zamawiającego okresu eksploatacji
obiektu, tj. min. 50 lat (pkt 1.2.1. Programu Funkcjonalno-Użytkowego) stwierdzić należy, że
są to jedynie gołosłowne twierdzenia, nie poparte żadnymi dowodami.
Co do podnoszonej przez zamawiającego kwestii przedstawienia przez odwołującego
dwóch sposobów realizacji zamówienia wskazać należy, że nie była ona podstawą czynności
podjętej przez zamawiającego w stosunku do oferty odwołującego, a następnie zaskarżonej
przez odwołującego. Nawet jeśli uznać, że treść odwołania jest w pewnym zakresie
niespójna to nie przesądza to o prawidłowości czynności podjętej przez zamawiającego, a
polegającej na odrzuceniu oferty odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
w oparciu o wskazane przez zamawiającego okoliczności.
Mając powyższe na uwadze Izba orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp oraz § 1 ust. 2 pkt 1, § 3 pkt 1 oraz § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości wpisu od odwołania
oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Izba zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł
uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania oraz zasądziła
od zamawiającego na rzecz odwołującego kwotę 10 000 zł, stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu uiszczonego wpisu.
Izba nie uwzględniła wniosku odwołującego, złożonego ustnie do protokołu rozprawy,
o zasądzenie kosztów związanych z dojazdem na wyznaczoną rozprawę, ponieważ
odwołujący nie przedłożył jakichkolwiek rachunków w tym zakresie, czy choćby zestawienia
kosztów wraz ze szczegółowymi danymi dotyczącymi pojazdu, pojemności silnika,
odległości.
Zgodnie bowiem z § 3 pkt 2 lit. a) ww. Rozporządzenia: Do kosztów postępowania
odwoławczego, zwanych dalej "kosztami", zalicza się: uzasadnione koszty stron
postępowania odwoławczego, a w okolicznościach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b
lub § 5 ust. 3 pkt 2, koszty uczestnika postępowania odwoławczego, który przystąpił po
stronie zamawiającego oraz wniósł sprzeciw, w wysokości określonej na podstawie
rachunków przedłożonych do akt sprawy, obejmujące w szczególności: a) koszty związane
z dojazdem na wyznaczoną rozprawę lub rozprawy (posiedzenie lub posiedzenia) Izby.

Przewodniczący: …………………………….…...