SDI 47/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SDI 47/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Kazimierz Klugiewicz
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Zastępcy Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej
Teresy Korty,
w sprawie lekarza I. B.,
obwinionego o naruszenie art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 17 grudnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej, na niekorzyść,
od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego z dnia 19 lutego 2013 r.,
zmieniającego orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w […] z dnia 27
czerwca 2012 r.,
uchyla zaskarżone orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia
o karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Naczelnemu Sądowi Lekarskiemu.
UZASADNIENIE
Orzeczeniem z dnia 27 czerwca 2012 r. Okręgowy Sąd Lekarski uznał dr n.
med. I. B. za winnego tego, że jako lekarz kierujący zespołem karetki Pogotowia
2
Ratunkowego, udzielając pomocy A. H. w dniu 19 maja 2010 r. popełnił błąd w
sztuce lekarskiej w ten sposób, że w chwili występowania u wyżej wymienionego
pacjenta nagłego zatrzymania krążenia i zatrzymania oddychania nie wykonał
intubacji i nie zastosował wsparcia oddechowego, a następnie nie zastosował
farmakoterapii, co mogło przyczynić się do przeniesienia chorego w stan
bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia, to jest naruszenia art. 8 Kodeksu Etyki
Lekarskiej i za to wymierzył mu karę zawieszenia prawa wykonywania zawodu na
okres roku oraz obciążył kosztami postępowania.
Od powyższego orzeczenia obwiniony złożył odwołanie, zarzucając
sprzeczność ustaleń stanu faktycznego z zebranym materiałem dowodowym oraz
wnosząc o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania lub orzeczenie innej łagodniejszej kary niż kara
zawieszenia prawa wykonywania zawodu.
Orzeczeniem z dnia 19 lutego 2013 r., Naczelny Sąd Lekarski zmienił
zaskarżone orzeczenie i wymierzył obwinionemu karę zawieszenia prawa
wykonywania zawodu lekarza na okres sześciu miesięcy.
Od prawomocnego orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego kasację
wywiódł Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej, który zarzucił rażące naruszenie art. 83
ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz.
1708 z późn. zm. – dalej ustawa o izbach lekarskich) w zw. z art. 439 § 1 pkt 5
k.p.k. w zw. z art. 112 pkt 1 ustawy o izbach lekarskich, polegające na wymierzeniu
kary nieznanej ustawie.
Kasacja nie zawiera wniosku dotyczącego rozstrzygnięcia Sądu
Najwyższego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja w zakresie dotyczącym zarzutu rażącej obrazy art. 83 ust. 1 pkt 6
ustawy o izbach lekarskich zasługuje na uwzględnienie. Natomiast nie jest trafny
zarzut zaistnienia uchybienia przewidzianego w art. 439 § 1`pkt 5 k.p.k., gdyż kara
zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza jest znana ustawie. W
orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że karą nieznaną ustawie jest kara
nieprzewidziana w obowiązującej ustawie (por. uchwała 7 sędziów Sądu
Najwyższego z 26 listopada 1970 r., OSNKW 1971, nr 2, poz. 17), czy dalej idąc,
3
nieznaną polskiemu systemowi prawnemu, a więc rodzajowo niefunkcjonującą w
polskim pawie karnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 listopada 1989 r.,
OSNKW 1990, nr 7 – 12, poz. 32). Będą nimi np. kara chłosty, kara śmierci itp.
Zaskarżone orzeczenie zapadło z rażącą obrazą art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o
izbach lekarskich, który stanowi, iż kara zawieszenia prawa wykonywania zawodu
wymierzana jest w granicach od roku do lat 5. Tym samym Naczelny Sąd Lekarski
wymierzając obwinionemu karę 6 miesięcy zawieszenia prawa wykonywania
zawodu, rażąco naruszył art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o izbach lekarskich, co miało
wpływ na treść orzeczenia.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o karze i sprawę w tym zakresie
przekazał Naczelnemu Sądowi Lekarskiemu do ponownego rozpoznania, w toku
którego Sąd ten wyda orzeczenie respektujące treść art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o
izbach lekarskich.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Kazimierz Klugiewicz
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Zastępcy Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej
Teresy Korty,
w sprawie lekarza I. B.,
obwinionego o naruszenie art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 17 grudnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej, na niekorzyść,
od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego z dnia 19 lutego 2013 r.,
zmieniającego orzeczenie Okręgowego Sądu Lekarskiego w […] z dnia 27
czerwca 2012 r.,
uchyla zaskarżone orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia
o karze i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Naczelnemu Sądowi Lekarskiemu.
UZASADNIENIE
Orzeczeniem z dnia 27 czerwca 2012 r. Okręgowy Sąd Lekarski uznał dr n.
med. I. B. za winnego tego, że jako lekarz kierujący zespołem karetki Pogotowia
2
Ratunkowego, udzielając pomocy A. H. w dniu 19 maja 2010 r. popełnił błąd w
sztuce lekarskiej w ten sposób, że w chwili występowania u wyżej wymienionego
pacjenta nagłego zatrzymania krążenia i zatrzymania oddychania nie wykonał
intubacji i nie zastosował wsparcia oddechowego, a następnie nie zastosował
farmakoterapii, co mogło przyczynić się do przeniesienia chorego w stan
bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia, to jest naruszenia art. 8 Kodeksu Etyki
Lekarskiej i za to wymierzył mu karę zawieszenia prawa wykonywania zawodu na
okres roku oraz obciążył kosztami postępowania.
Od powyższego orzeczenia obwiniony złożył odwołanie, zarzucając
sprzeczność ustaleń stanu faktycznego z zebranym materiałem dowodowym oraz
wnosząc o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania lub orzeczenie innej łagodniejszej kary niż kara
zawieszenia prawa wykonywania zawodu.
Orzeczeniem z dnia 19 lutego 2013 r., Naczelny Sąd Lekarski zmienił
zaskarżone orzeczenie i wymierzył obwinionemu karę zawieszenia prawa
wykonywania zawodu lekarza na okres sześciu miesięcy.
Od prawomocnego orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego kasację
wywiódł Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej, który zarzucił rażące naruszenie art. 83
ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz.
1708 z późn. zm. – dalej ustawa o izbach lekarskich) w zw. z art. 439 § 1 pkt 5
k.p.k. w zw. z art. 112 pkt 1 ustawy o izbach lekarskich, polegające na wymierzeniu
kary nieznanej ustawie.
Kasacja nie zawiera wniosku dotyczącego rozstrzygnięcia Sądu
Najwyższego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja w zakresie dotyczącym zarzutu rażącej obrazy art. 83 ust. 1 pkt 6
ustawy o izbach lekarskich zasługuje na uwzględnienie. Natomiast nie jest trafny
zarzut zaistnienia uchybienia przewidzianego w art. 439 § 1`pkt 5 k.p.k., gdyż kara
zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza jest znana ustawie. W
orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że karą nieznaną ustawie jest kara
nieprzewidziana w obowiązującej ustawie (por. uchwała 7 sędziów Sądu
Najwyższego z 26 listopada 1970 r., OSNKW 1971, nr 2, poz. 17), czy dalej idąc,
3
nieznaną polskiemu systemowi prawnemu, a więc rodzajowo niefunkcjonującą w
polskim pawie karnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 listopada 1989 r.,
OSNKW 1990, nr 7 – 12, poz. 32). Będą nimi np. kara chłosty, kara śmierci itp.
Zaskarżone orzeczenie zapadło z rażącą obrazą art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o
izbach lekarskich, który stanowi, iż kara zawieszenia prawa wykonywania zawodu
wymierzana jest w granicach od roku do lat 5. Tym samym Naczelny Sąd Lekarski
wymierzając obwinionemu karę 6 miesięcy zawieszenia prawa wykonywania
zawodu, rażąco naruszył art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o izbach lekarskich, co miało
wpływ na treść orzeczenia.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone
orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o karze i sprawę w tym zakresie
przekazał Naczelnemu Sądowi Lekarskiemu do ponownego rozpoznania, w toku
którego Sąd ten wyda orzeczenie respektujące treść art. 83 ust. 1 pkt 6 ustawy o
izbach lekarskich.