T 33/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE
z dnia 9 grudnia 1997 r.
Sygn. T. 33/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki – przewodniczący
Teresa Dębowska-Romanowska
Ferdynand Rymarz – sprawozdawca
po rozpoznaniu 9 grudnia 1997 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Krajowej Rady Spółdzielczej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. w sprawie nie nadania biegu wnioskowi z 13 października 1997 r. o stwierdzenie niezgodności:
art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. l, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.) – na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a :
zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Uzasadnienie:
Wnioskiem z 13 października 1997 r. Krajowa Rada Spółdzielcza wystąpiła do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. art. 1, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.). Ponieważ wniosek ten wpłynął do siedziby Trybunału Konstytucyjnego 17 października br., a więc w dniu wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483), będącym także terminem początkowym obowiązywania ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), przeto oceny legitymacji czynnej wnioskodawcy należało dokonać już pod rządami nowych przepisów.
Z uwagi na art. 191 ust. 1 obowiązującej Konstytucji Rzeczypospolitej ustalający zamknięty katalog wnioskodawców uprawnionych do inicjowania postępowania, wśród których nie ma Krajowej Rady Spółdzielczej Trybunał Konstytucyjny postanowił 12 listopada 1997 r. nie nadawać wnioskowi dalszego biegu i zawarł pouczenie o przysługującym wnioskodawcy uprawnieniu do wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Krajowa Rada Spółdzielcza 17 listopada 1997 r. potwierdziła odbiór przedmiotowego postanowienia TK, sygn. T. 33/97 (nr nadawczy 25018), zatem dniem początkowym, od którego należało liczyć ustawowy 7-dniowy termin, był 18 listopada br. natomiast dniem ostatnim – 24 listopada 1997 r.
Data stempla pocztowego na kopercie nadawczej wskazuje na 25 listopada, co dokumentuje bezspornie, że zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. (sygn. T. 33/97) o nie nadaniu biegu wnioskowi z 12 października 1997 r. w sprawie niezgodności art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. 1, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z 17 października 1992 r. zostało wniesione po terminie.
Zgodnie z dyspozycją art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) na postanowienie w sprawie nie nadania wnioskowi dalszego biegu przysługuje zażalenie do Trybunału Konstytucyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia, dniem tym był w badanej sytuacji 24 listopada br.
Ponieważ ustawowy termin do wniesienia zażalenia na postanowienie o nie nadaniu biegu wnioskowi zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wynosi 7 dni od dnia doręczenia postanowienia i ma charakter zawity, wniesienie zażalenia po upływie tego terminu powoduje jego bezskuteczność, natomiast dyspozycja art. 36 ust. 5 tej ustawy obliguje Trybunał Konstytucyjny do pozostawienia zażalenie bez rozpoznania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.
z dnia 9 grudnia 1997 r.
Sygn. T. 33/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki – przewodniczący
Teresa Dębowska-Romanowska
Ferdynand Rymarz – sprawozdawca
po rozpoznaniu 9 grudnia 1997 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Krajowej Rady Spółdzielczej na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. w sprawie nie nadania biegu wnioskowi z 13 października 1997 r. o stwierdzenie niezgodności:
art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. l, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.) – na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a :
zażalenie pozostawić bez rozpoznania.
Uzasadnienie:
Wnioskiem z 13 października 1997 r. Krajowa Rada Spółdzielcza wystąpiła do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. art. 1, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.). Ponieważ wniosek ten wpłynął do siedziby Trybunału Konstytucyjnego 17 października br., a więc w dniu wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483), będącym także terminem początkowym obowiązywania ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), przeto oceny legitymacji czynnej wnioskodawcy należało dokonać już pod rządami nowych przepisów.
Z uwagi na art. 191 ust. 1 obowiązującej Konstytucji Rzeczypospolitej ustalający zamknięty katalog wnioskodawców uprawnionych do inicjowania postępowania, wśród których nie ma Krajowej Rady Spółdzielczej Trybunał Konstytucyjny postanowił 12 listopada 1997 r. nie nadawać wnioskowi dalszego biegu i zawarł pouczenie o przysługującym wnioskodawcy uprawnieniu do wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Krajowa Rada Spółdzielcza 17 listopada 1997 r. potwierdziła odbiór przedmiotowego postanowienia TK, sygn. T. 33/97 (nr nadawczy 25018), zatem dniem początkowym, od którego należało liczyć ustawowy 7-dniowy termin, był 18 listopada br. natomiast dniem ostatnim – 24 listopada 1997 r.
Data stempla pocztowego na kopercie nadawczej wskazuje na 25 listopada, co dokumentuje bezspornie, że zażalenie wnioskodawcy na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. (sygn. T. 33/97) o nie nadaniu biegu wnioskowi z 12 października 1997 r. w sprawie niezgodności art. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 113, poz. 732) z art. 1, 3 i 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z 17 października 1992 r. zostało wniesione po terminie.
Zgodnie z dyspozycją art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) na postanowienie w sprawie nie nadania wnioskowi dalszego biegu przysługuje zażalenie do Trybunału Konstytucyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia, dniem tym był w badanej sytuacji 24 listopada br.
Ponieważ ustawowy termin do wniesienia zażalenia na postanowienie o nie nadaniu biegu wnioskowi zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wynosi 7 dni od dnia doręczenia postanowienia i ma charakter zawity, wniesienie zażalenia po upływie tego terminu powoduje jego bezskuteczność, natomiast dyspozycja art. 36 ust. 5 tej ustawy obliguje Trybunał Konstytucyjny do pozostawienia zażalenie bez rozpoznania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.