SK 9/02
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
35
POSTANOWIENIE
z dnia 15 kwietnia 2003 r.
Sygn. akt SK 9/02
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann – przewodniczący
Marian Grzybowski – sprawozdawca
Janusz Niemcewicz
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Teresa Dębowska-Romanowska,
po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2003 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku pełnomocnika skarżącego – Spółki „Gemi” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Miastku, o wydanie orzeczenia w sprawie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE:
W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny, w dniu 25 lutego 2003 r. wydał wyrok, w którym nie uwzględnił skargi konstytucyjnej. Tym samym nie ma zastosowania przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zd. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną.
Obowiązek wykazania, iż pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi „uzasadniony przypadek” pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącym (pełnomocniku skarżącego).
Pełnomocnik skarżącego ograniczył swoje działanie jedynie do złożenia na rozprawie spisu kosztów, w którym zawarty został: wpis od skargi konstytucyjnej, opłata skarbowa od pełnomocnictwa, koszty związane ze sporządzeniem i wniesieniem skargi oraz stawiennictwem na rozprawie, jak i koszty przejazdów na rozprawę. Do spisu kosztów nie zostały dołączone żadne dowody wskazujące, iż koszty wymienione w spisie zostały poniesione i w jakiej wysokości.
Trybunał Konstytucyjny zauważa ponadto, iż skarga konstytucyjna wpłynęła do Trybunału Konstytucyjnego 13 sierpnia 2001 r. i w tym czasie wolna już była od wpisu. Obowiązek wnoszenia wpisu od skargi konstytucyjnej został bowiem uchylony z dniem 8 października 2000 r., na podstawie art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 53, poz. 638).
Reasumując, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, iż wobec nie uwzględnienia skargi konstytucyjnej, nie znajduje podstaw do uznania, iż w sprawie zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym mowa w art. 24 ust. 1 zd. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, uprawniający do orzeczenia zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.
2
POSTANOWIENIE
z dnia 15 kwietnia 2003 r.
Sygn. akt SK 9/02
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann – przewodniczący
Marian Grzybowski – sprawozdawca
Janusz Niemcewicz
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska
Teresa Dębowska-Romanowska,
po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2003 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku pełnomocnika skarżącego – Spółki „Gemi” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Miastku, o wydanie orzeczenia w sprawie zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE:
W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny, w dniu 25 lutego 2003 r. wydał wyrok, w którym nie uwzględnił skargi konstytucyjnej. Tym samym nie ma zastosowania przesłanka wynikająca z art. 24 ust. 2 zd. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, uprawniająca do orzeczenia o zwrocie kosztów na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną.
Obowiązek wykazania, iż pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej zachodzi „uzasadniony przypadek” pozwalający na orzeczenie zwrotu kosztów postępowania, ciąży na skarżącym (pełnomocniku skarżącego).
Pełnomocnik skarżącego ograniczył swoje działanie jedynie do złożenia na rozprawie spisu kosztów, w którym zawarty został: wpis od skargi konstytucyjnej, opłata skarbowa od pełnomocnictwa, koszty związane ze sporządzeniem i wniesieniem skargi oraz stawiennictwem na rozprawie, jak i koszty przejazdów na rozprawę. Do spisu kosztów nie zostały dołączone żadne dowody wskazujące, iż koszty wymienione w spisie zostały poniesione i w jakiej wysokości.
Trybunał Konstytucyjny zauważa ponadto, iż skarga konstytucyjna wpłynęła do Trybunału Konstytucyjnego 13 sierpnia 2001 r. i w tym czasie wolna już była od wpisu. Obowiązek wnoszenia wpisu od skargi konstytucyjnej został bowiem uchylony z dniem 8 października 2000 r., na podstawie art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 53, poz. 638).
Reasumując, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, iż wobec nie uwzględnienia skargi konstytucyjnej, nie znajduje podstaw do uznania, iż w sprawie zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym mowa w art. 24 ust. 1 zd. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, uprawniający do orzeczenia zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak na wstępie.
2