Pełny tekst orzeczenia

107/3B/2005

POSTANOWIENIE
z dnia 9 maja 2005 r.
Sygn. akt Tw 4/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Stępień,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Miejskiej w Łodzi o zbadanie zgodności:
§ 1 ust. 2 pkt 5, § 2 ust. 2, § 3, § 8 i § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym (Dz. U. Nr 207, poz. 1759) z art. 22 ust. 3 pkt 2 i ust. 7, art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.) oraz z art. 41 ust. 3a, ust. 4, ust. 5 pkt 3 i ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.),

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.


UZASADNIENIE:

Rada Miejska w Łodzi wnioskiem z dnia 14 stycznia 2005 r. zwróciła się do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności § 1 ust. 2 pkt 5, § 2 ust. 2, § 3, § 8 i § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym (Dz. U. Nr 207, poz. 1759) z art. 22 ust. 3 pkt 2 i ust. 7, art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.) oraz z art. 41 ust. 3a, ust. 4, ust. 5 pkt 3 i ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.).
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 lutego 2005 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia, braków formalnych wniosku, poprzez: doręczenie oryginału uchwały z dnia 15 grudnia 2004 r. Rady Miejskiej w Łodzi (nr XLI/730/04) w sprawie wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego; wskazanie, w jakim zakresie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym (Dz. U. Nr 207, poz. 1759) jest niezgodny z art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 15, poz. 148 ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych); wskazanie, w jakim zakresie § 1 ust. 2 pkt 5 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawą o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 1 ust. 2 pkt 5 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 100, poz. 1086 ze zm.; dalej: Prawo geodezyjne i kartograficzne); wskazanie, w jakim zakresie § 1 ust. 2 pkt 5 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 7 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 7 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 5 pkt 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 2 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 7 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 3 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 3 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 7 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 3 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 3 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 8 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 8 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 7 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 8 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b ustaw o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 8 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 8 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 5 pkt 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 7 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 22 ust. 7 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy o finansach publicznych; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 5 pkt 3 prawa geodezyjnego i kartograficznego; wskazanie, w jakim zakresie § 9 wyżej powołanego rozporządzenia jest niezgodny z art. 41 ust. 7 prawa geodezyjnego i kartograficznego.
W piśmie z 3 marca 2005 r. Rada Miejska w Łodzi zwróciła się do Trybunału Konstytucyjnego o wydanie postanowienia o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu w trybie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.; dalej: ustawa o TK).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 36 ust. 3 ustawy o TK, gdy wniosek jest oczywiście bezzasadny lub braki nie zostały usunięte w określonym terminie, sędzia Trybunału wydaje postanowienie o odmowie nadania wnioskowi dalszego biegu.
Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie Rada Miejska w Łodzi nie uzupełniła w ustawowym terminie braków formalnych wniosku, wskazanych w zarządzeniu sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 lutego 2005 r. W piśmie z 3 marca 2005 r. Rada Miejska w Łodzi wyjaśniła bowiem, że „uzupełnienie braków formalnych wniosku nie byłoby racjonalne z uwagi na rozpoznanie przez Wysoki Trybunał w dniu 21 lutego 2004 r. sprawy o sygn. U 3/04 z wniosku Rady Miejskiej w Gliwicach, który zakresem przedmiotowym był tożsamy z wnioskiem Rady Miejskiej w Łodzi".
Trybunał Konstytucyjny po zbadaniu zakresu przedmiotowego i wzorców kontroli, objętych wnioskiem Rady Miejskiej w Gliwicach (wyrok TK z 21 lutego 2005 r., sygn. U 3/04, OTK ZU nr 2/B/2005, poz. 16), ustalił, że rozpatrywany wniosek Rady Miejskiej w Łodzi cechuje zarówno tożsamość przedmiotu kontroli, tzn. § 1 ust. 2 pkt 5, § 2 ust. 2, § 3, § 8 i § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym (Dz. U. Nr 207, poz. 1759), jak i wzorców kontroli, tzn. art. 22 ust. 3 pkt 2 i ust. 7, art. 109 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 124 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.) oraz z art. 41 ust. 3a, ust. 4, ust. 5 pkt 3 i ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 186 ze zm.). Oznacza to, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 21 lutego 2005 r. (U 3/04) dokonał oceny konstytucyjności zaskarżonych przepisów, co w świetle art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK czyni zbędnym wydanie orzeczenia w sprawie z wniosku Rady Miejskiej w Łodzi.

Mając powyższe na względzie, Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.