Ts 264/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CSK 25/08
Pełny tekst orzeczenia
212/3/B/2009
POSTANOWIENIE
z dnia 2 czerwca 2009 r.
Sygn. akt Ts 264/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski – przewodniczący
Wojciech Hermeliński – sprawozdawca
Adam Jamróz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 listopada 2008 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Małgorzaty Sieniawskiej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 26 sierpnia 2008 r. zakwestionowana została zgodność z Konstytucją art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592). Skarżąca zarzuca zaskarżonym przepisom dyskryminowanie podmiotów prawa ze względu na miejsce zamieszkania oraz sytuację majątkową, a ponadto ograniczanie praw jednostki do wyboru miejsca zamieszkania, co w konsekwencji ma prowadzić do erozji więzi rodzinnych.
Postanowieniem z 6 listopada 2008 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Zasadniczym powodem takiego rozstrzygnięcia było przekroczenie terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej. Skarżąca bowiem za bieg początkowy tego terminu uznała dzień doręczenia jej postanowienia Sądu Najwyższego z 26 marca 2008 r. (sygn. akt III CSK 25/08), w którym Sąd odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu zostało doręczone skarżącej 12 listopada 2008 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik skarżącej, wywodząc, że występujący w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot „wyczerpania drogi prawnej” (mylnie nazwanej przez skarżącą „wyczerpaniem toku instancyjnego”) – na gruncie procedury cywilnej – obejmuje także postępowanie kasacyjne przed Sądem Najwyższym.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu musi – podobnie do skargi konstytucyjnej – spełniać określone w ustawie o TK warunki formalne. Jedną z przesłanek warunkujących dopuszczalność zażalenia jest wniesienie tego środka odwoławczego w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia pierwszoinstancyjnego (art. 36 ust. 4 w związku z art. 49 ustawy o TK). Niespełnienie tego warunku skutkuje – zgodnie z dyspozycją art. 36 ust. 5 w związku z art. 49 ustawy o TK – pozostawieniem zażalenia bez rozpoznania.
Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że zaskarżone postanowienie z 6 listopada 2008 roku zostało doręczone skarżącej w dniu 12 listopada 2008 r. Zażalenie nadano w placówce pocztowej 20 listopada 2008 r., a więc z jednodniowym przekroczeniem ustawowego terminu. Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 36 ust. 5 w związku z art. 49 ustawy o TK, Trybunał Konstytucyjny pozostawia zażalenie bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
z dnia 2 czerwca 2009 r.
Sygn. akt Ts 264/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski – przewodniczący
Wojciech Hermeliński – sprawozdawca
Adam Jamróz,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 listopada 2008 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Małgorzaty Sieniawskiej,
p o s t a n a w i a:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 26 sierpnia 2008 r. zakwestionowana została zgodność z Konstytucją art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592). Skarżąca zarzuca zaskarżonym przepisom dyskryminowanie podmiotów prawa ze względu na miejsce zamieszkania oraz sytuację majątkową, a ponadto ograniczanie praw jednostki do wyboru miejsca zamieszkania, co w konsekwencji ma prowadzić do erozji więzi rodzinnych.
Postanowieniem z 6 listopada 2008 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Zasadniczym powodem takiego rozstrzygnięcia było przekroczenie terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej. Skarżąca bowiem za bieg początkowy tego terminu uznała dzień doręczenia jej postanowienia Sądu Najwyższego z 26 marca 2008 r. (sygn. akt III CSK 25/08), w którym Sąd odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu zostało doręczone skarżącej 12 listopada 2008 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik skarżącej, wywodząc, że występujący w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zwrot „wyczerpania drogi prawnej” (mylnie nazwanej przez skarżącą „wyczerpaniem toku instancyjnego”) – na gruncie procedury cywilnej – obejmuje także postępowanie kasacyjne przed Sądem Najwyższym.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu musi – podobnie do skargi konstytucyjnej – spełniać określone w ustawie o TK warunki formalne. Jedną z przesłanek warunkujących dopuszczalność zażalenia jest wniesienie tego środka odwoławczego w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia pierwszoinstancyjnego (art. 36 ust. 4 w związku z art. 49 ustawy o TK). Niespełnienie tego warunku skutkuje – zgodnie z dyspozycją art. 36 ust. 5 w związku z art. 49 ustawy o TK – pozostawieniem zażalenia bez rozpoznania.
Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że zaskarżone postanowienie z 6 listopada 2008 roku zostało doręczone skarżącej w dniu 12 listopada 2008 r. Zażalenie nadano w placówce pocztowej 20 listopada 2008 r., a więc z jednodniowym przekroczeniem ustawowego terminu. Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 36 ust. 5 w związku z art. 49 ustawy o TK, Trybunał Konstytucyjny pozostawia zażalenie bez rozpoznania.