SK 57/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
32/3/A/2010
POSTANOWIENIE
z dnia 16 marca 2010 r.
Sygn. akt SK 57/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Rzepliński – przewodniczący
Maria Gintowt-Jankowicz
Mirosław Granat
Marek Kotlinowski – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 marca 2010 r., wniosku pełnomocnika skarżących Marii i Romana Majchrzaków, adwokata Wojciecha Tomczyka, o zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik skarżących wraz ze złożeniem skarg konstytucyjnych z 2 stycznia 2008 r. i 9 stycznia 2008 r. wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zasądzenie od Sejmu RP oraz Ministra Finansów na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem także w przypadku nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej.
Postanowieniem z 16 marca 2010 r. Trybunał umorzył postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku. To znaczy, że skargi konstytucyjne Marii i Romana Majchrzaków nie zostały uwzględnione.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o TK „Wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną, Trybunał orzeka w drodze postanowienia na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej”. Orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania przed Trybunałem mimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej ma charakter wyjątkowy jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, zaś przesłanką jego wydania jest zaistnienie „uzasadnionego przypadku”.
Trybunał, rozpoznając wniosek w niniejszej sprawie, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 16 marca 2010 r.
Sygn. akt SK 57/08
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Rzepliński – przewodniczący
Maria Gintowt-Jankowicz
Mirosław Granat
Marek Kotlinowski – sprawozdawca
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 marca 2010 r., wniosku pełnomocnika skarżących Marii i Romana Majchrzaków, adwokata Wojciecha Tomczyka, o zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik skarżących wraz ze złożeniem skarg konstytucyjnych z 2 stycznia 2008 r. i 9 stycznia 2008 r. wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zasądzenie od Sejmu RP oraz Ministra Finansów na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem także w przypadku nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej.
Postanowieniem z 16 marca 2010 r. Trybunał umorzył postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku. To znaczy, że skargi konstytucyjne Marii i Romana Majchrzaków nie zostały uwzględnione.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o TK „Wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną, Trybunał orzeka w drodze postanowienia na rzecz wnoszącego skargę konstytucyjną zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem od organu, który wydał akt normatywny będący przedmiotem skargi konstytucyjnej. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej”. Orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania przed Trybunałem mimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej ma charakter wyjątkowy jako odstępstwo od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK, zaś przesłanką jego wydania jest zaistnienie „uzasadnionego przypadku”.
Trybunał, rozpoznając wniosek w niniejszej sprawie, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.