Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 1293/11

WYROK
z dnia 27 czerwca 2011r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Izabela Kuciak

Protokolant: Łukasz Listkiewicz


po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2011r. odwołania wniesionego do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 czerwca 2011r. przez wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo –
Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 w
postępowaniu prowadzonym przez Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w
Łukowie, 21-400 Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3

przy udziale wykonawcy ECO – ABC Sp. z o.o., 97-400 Bełchatów, ul. Przemysłowa 7,
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego


orzeka:

1. Oddala odwołanie.

2. Kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP
Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: Krzysztofa Rdesta,
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Rdest EMKA

Handel – Usługi oraz Firmę Usługowo – Handlową EKO – TOP Sp. z o.o., 96-
300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6, tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Krzysztofa Rdesta, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
Krzysztof Rdest EMKA Handel – Usługi oraz Firmy Usługowo – Handlowej
EKO – TOP Sp. z o.o., 96-300 śyrardów, ul. Gen. Grota Roweckiego 6 na rzecz
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łukowie, 21-400
Łuków, ul. Dr Andrzeja Rogalińskiego 3 kwotę 34 zł 00 gr (słownie: trzydzieści
cztery złote zero gorszy), stanowiącą koszty postępowania odwoławczego,
poniesione z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictw.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.


Przewodniczący: ………………………

Sygn. akt: KIO 1293/11

U z a s a d n i e n i e

Zamawiający prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „odbiór i utylizacja odpadów
medycznych.” Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień
Publicznych w dniu 20 maja 2011 r., pod nr 123498-2011.
Odwołujący wniósł odwołanie wobec czynności wyboru oferty najkorzystniejszej i
odrzucenia oferty Odwołującego w niniejszym postępowaniu, zarzucając Zamawiającemu
naruszenie następujących przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej dalej „ustawą Pzp”:
1. art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 9 ust. 3-5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach
(t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 185, poz. 1243) poprzez odrzucenie oferty Odwołującego;
2. art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i art. 91 ust. 1 poprzez nieujawnione w SIWZ zmiany zasad
oceny ofert i brak równego traktowania wykonawców;
3. art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8 poprzez brak odrzucenia oferty ECO-ABC Sp. z o.o.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł o dokonanie ponownej oceny ofert i
odrzucenie oferty Przystępującego oraz dokonanie wyboru oferty Odwołującego jako
najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Odwołujący podaje, iż Zamawiający wskazał w
pkt 2 SIWZ, iż „przedmiotem zamówienia jest utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62 poz.628 ze zm.), w okresie
dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach, odpady powinny być unieszkodliwiane na obszarze tego samego
województwa, na którym odpady zostały wytworzone, względnie poza obszarem tego
województwa, ale najbliżej miejsca ich wytwarzania. ECO-ABC Sp. z o.o. unieszkodliwia
wszystkie odpady poza terenem województwa ich wytworzenia, tj. poza terenem
województwa mazowieckiego, podczas, gdy Odwołujący oferuje unieszkodliwianie 31 ton
odpadów (z 36 w ogóle) na terenie województwa mazowieckiego, a tylko 5 ton poza tym
województwem.
Odwołujący wskazuje, iż Zamawiający argumentuje, że instalacja ECO-ABC Sp. z o.o.
spełnia wymagania BAT i dlatego została odrzucona oferta Odwołującego. Powyższe jest
jednakże niezgodne z prawem, ponieważ Zamawiający nie wskazał nigdzie w SIWZ, iż będzie
preferował techniki BAT kosztem odległości.
Odwołujący zwraca uwagę, iż Zamawiający raz pisze, iż ECO-ABC Sp. z o.o. oferuje
najlepsze dostępne techniki i pozwolenie zintegrowane w instalacji w Bełchatowie a raz, że

będzie unieszkodliwiał odpady w Sandomierzu. Tymczasem instalacja w Sandomierzu nie ma
pozwolenia zintegrowanego. Zatem, ECO-ABC Sp. z o.o. będzie unieszkodliwiało odpady w
Bełchatowie, który ma pozwolenie zintegrowane, ale jest najdalej położoną instalacją, albo w
Sandomierzu, który tylko w 1/7 asortymentu odpadów jest bliżej niż oferta Odwołującego, ale
nie posiada pozwolenia zintegrowanego. Nadto, instalacja w Sandomierzu posiada ważną
decyzję tylko do 10 lipca 2011 r. - zatem argument bliskości tej instalacji jest również
bezzasadny.
Odwołujący podkreśla, iż Zamawiający w uzasadnieniu odrzucenia oferty
Odwołującego foruje pozwolenie zintegrowane z innego województwa, przed zasadą
bliskości, pomimo, iż nie wynika to z treści SIWZ i przepisów prawa. Powyższe stanowi ocenę
ofert na nieujawnionych uprzednio zasadach, nieznanych wykonawcom i stanowi złamanie
zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców.
Odwołujący podnosi, iż oferowana przez ECO-ABC Sp. z o.o. instalacja w
Sandomierzu posiada zezwolenie do unieszkodliwiania odpadów tylko do 10 lipca 2011 r., a
więc jest niezgodna z pkt 2 SIWZ, zgodnie z którym „przedmiotem zamówienia jest utylizacja
odpadów medycznych, zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62
poz.628 ze zm.), w okresie dwóch lat od dnia podpisania umowy". Zatem, instalacja ta nie
zapewnia unieszkodliwiania odpadów przez okres 2 lat, a tylko kilku tygodni od zawarcia
umowy. Po drugie, instalacja ta unieszkodliwia tylko około 14 % ilości odpadów, będących
przedmiotem zamówienia zgodnie z zasadami bliskości, podczas gdy Odwołujący aż 86%
tego asortymentu. Instalacja w Bełchatowie zaś znajduje się jeszcze dalej. Uwzględniając
powyższe, zdaniem Odwołującego, ECO-ABC Sp. z o.o. nie spełnia wymagań art. 9 ust. 3-5
ustawy o odpadach i tym samym powinna być odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 8
ustawy Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje:
Przedmiotem zamówienia jest odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z
ustawą o odpadach, w okresie od dwóch lat od dnia podpisania umowy (pkt 2 SIWZ).
Przewidywana ilość odpadów przeznaczonych do utylizacji wynosi 36.550 kg rocznie, w tym
odpady o kodach: 18 01 01 – 0,5 Mg/rok, 18 01 02 – 1,0 Mg/rok, 18 01 03 – 30 Mg/rok, 18 01
09 – 0,05 Mg/rok, 18 01 82 – 5 Mg/rok.
Zgodnie z pkt 5 SIWZ do udziału w postępowaniu zostaną dopuszczeni wykonawcy,
którzy spełniają warunki określone w art. 22 ustawy Pzp, m.in. w zakresie posiadania
uprawnienia do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli przepisy prawa
nakładają obowiązek ich posiadania, Zamawiający wymagał legitymowania się zezwoleniem
właściwego organu (aktualną decyzją administracyjną) na prowadzenie działalności w
zakresie gospodarki odpadami, tj. na ich zbieranie, odzysk, unieszkodliwianie, transport –
wydane na podstawie art. 26-32 ustawy o odpadach. Wykonawcy posiadający zezwolenie

wyłącznie na zbieranie i transport zobowiązani zostali do załączenia kserokopii umowy na
odbiór odpadów przez specjalistyczną firmę oraz kopii zezwolenia na unieszkodliwianie
odpadów wydaną dla firmy, z którą zawarli umowę. Zaś, w pkt 6 lit. A ppkt 3 SIWZ
Zamawiający wskazał, iż ww. dokumenty zależy złożyć w celu potwierdzenia spełniania
warunków udziału w postępowaniu.
W ofercie Odwołującego na stronie 7 Wykonawca złożył oświadczenie, iż „utylizacja
odpadów o kodach 18 01 02, 18 01 03, 18 01 09 odbywać się będzie na terenie województwa
mazowieckiego w instalacji do termicznej utylizacji odpadów medycznych i weterynaryjnych w
Ostrołęce SPZ ZOZ im. dr J. Psarskiego w Ostrołęce Al. Jana Pawła II 120 A. Odpady o
kodzie 18 01 01, 18 01 82 będą utylizowane w instalacji do termicznej utylizacji odpadów w
Rzeszowie ul. Hetmańska 120.”
W ofercie Odwołującego brak informacji, w jakiej instalacji będą utylizowane odpady.
Do oferty dołączono decyzję Wojewody Łódzkiego Nr PZ/60 z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie
udzielenia ECO-ABC Sp. z o.o. pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie instalacji do
unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych w Zakładzie Termicznej Utylizacji Odpadów
Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie. Decyzja obejmuje zezwolenie na prowadzenie
działalności w zakresie unieszkodliwiania oraz zbierania i transportu odpadów m.in. tych,
stanowiących przedmiot zamówienia (pkt II.3.4. oraz II.3.5). Nadto, Przystępujący przedstawił
decyzję Marszałka Województwa Świętokrzyskiego z dnia 31 grudnia 2008 r., mocą której
uzyskał zezwolenie na zbieranie, transport i unieszkodliwianie odpadów medycznych i
weterynaryjnych, w tym odpadów stanowiących przedmiot zamówienia.
W informacji o wyniku postępowania (pismo z dnia 10 czerwca 2011 r.) Zamawiający
poinformował, iż jako najkorzystniejszą ofertę wybrano ofertę złożoną przez Przystępującego.
Zaś, ofertę Odwołującego Zamawiający odrzucił wskazując, iż „Zamawiający określił w SIWZ,
iż do obowiązków Wykonawcy należy unieszkodliwianie odpadów zgodnie z ustawą o
odpadach z dnia 27 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 628 ze zm.). Uwzględniając
wymagania najlepszej dostępnej techniki oraz zasadę bliskości, o których mowa w art. 9 ust.
3-5 powyższej ustawy zamówienie może zostać udzielone wyłącznie Wykonawcy, który
zapewni jego wykonanie w instalacji, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej technologii
lub techniki, lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia. Firma ECO-ABC z
lokalizacją w Bełchatowie przy ul. Przemysłowej 7, jako jedyny Wykonawca – zapewnia
najwyższy poziom ochrony środowiska gdyż posiada instalację spełniającą wymagania
ochrony środowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki BAT (co potwierdza załączone
do oferty pozwolenie zintegrowane) oraz jest położona najbliżej miejsca wytwarzania
odpadów medycznych Zamawiającego (należy wziąć pod uwagę wszystkie rodzaje odpadów
niebezpiecznych w tym również odpady o kodzie 18 01 82). Konsorcjum firm: EMKA Handel-
Usługi Krzystof Rdest (…), oraz Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z o.o. (…) nie

posiada zintegrowanej decyzji o unieszkodliwianiu odpadów niebezpiecznych oraz oferuje
unieszkodliwianie odpadów o kodzie 18 01 82 w Rzeszowie tj. dalej miejsca wytwarzania niż
ECO-ABC i stąd jest niezgodna z ustawą o odpadach (…). Treść oferty nie odpowiada treści
specyfikacji istotnych warunków zamówienia – co zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy (…)
Prawo zamówień publicznych (…) stanowi podstawę do odrzucenia oferty.”
Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:

W SIWZ Zamawiający w sposób wyraźny wskazał, iż przedmiotem zamówienia jest
odbiór i utylizacja odpadów medycznych, zgodnie z ustawą o odpadach. Niezależnie od
powołania się przez Zamawiającego na powyższe regulacje, każdy z wykonawców, który
przecież prowadzi działalność gospodarczą w przedmiotowym zakresie, musi mieć
świadomość w oparciu o jakie przepisy prawa świadczy swoje usługi. Znajomość tych
przepisów mieści się bowiem w zakresie pojęcia „należytej staranności”, o której mowa w art.
355 § 2 k.c., w oparciu o którą to zasadę należy dokonywać oceny działań profesjonalnego
podmiotu. Na powyższe, zwrócił również uwagę w swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy, i
tak w wyroku z dnia 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt III CRN 77/93 wskazano, iż „należyta
staranność dłużnika, określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej
przez niego działalności gospodarczej (art. 355 § 2 KC), obejmuje także znajomość
obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej
działalności gospodarczej. Podjęcie i prowadzenie zawodowej działalności gospodarczej
uzasadnia przyjęcie, że podmiot prowadzący taką działalność obowiązany jest do spełnienia
wszystkich warunków przewidzianych w obowiązujących przepisach (art. 355 § 2 KC) do
wykonywania tej działalności.”
Uwzględniając powyższe, każdy z wykonawców, składający ofertę, zobowiązany był
wziąć pod uwagę przepis art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, zgodnie z którym odpady, które
nie mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwiane w miejscu ich powstawania, powinny
być, uwzględniając najlepszą dostępną technikę lub technologię, o której mowa w art. 143
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, przekazywane do najbliżej
położonych miejsc, w których mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione. Przepis
ten zawiera normę prawną, która formułuje dla podmiotu odpowiedzialnego za
unieszkodliwianie odpadów obowiązek, w przypadku braku możliwości unieszkodliwienia
odpadów w miejscu ich wytworzenia, poddania ich unieszkodliwieniu w miejscach najbliżej
położonych, które jednocześnie oferują najlepszą dostępną technikę lub technologię ich
unieszkodliwiania. Dla oceny spełnienia powyższego wymogu należy więc brać pod uwagę
dwie okoliczności, przy czym obie mają równorzędne znaczenie. Jednocześnie zwrócić
należy uwagę, iż nie polega na prawdzie twierdzenie Odwołującego, iż brak w przepisach
prawa definicji pojęcia „najlepsze dostępne techniki”, zgodnie bowiem z art. 3 pkt 10 ustawy

z dnia 27 kwietnia 2011 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze
zm.) przez najlepsze dostępne techniki rozumie się najbardziej efektywny oraz
zaawansowany poziom rozwoju technologii i metod prowadzenia danej działalności,
wykorzystywany jako podstawa ustalania granicznych wielkości emisyjnych, mających na
celu eliminowanie emisji lub, jeżeli nie jest to praktycznie możliwe, ograniczanie emisji i
wpływu na środowisko jako całość, z tym że pojęcie: a) "technika" oznacza zarówno
stosowaną technologię, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, wykonywana,
eksploatowana oraz likwidowana, b) "dostępne techniki" oznacza techniki o takim stopniu
rozwoju, który umożliwia ich praktyczne zastosowanie w danej dziedzinie przemysłu, z
uwzględnieniem warunków ekonomicznych i technicznych oraz rachunku kosztów
inwestycyjnych i korzyści dla środowiska, a które to techniki prowadzący daną działalność
może uzyskać, c) "najlepsza technika" oznacza najbardziej efektywną technikę w osiąganiu
wysokiego ogólnego poziomu ochrony środowiska jako całości.
Zatem, za nieuprawione należy uznać twierdzenie Odwołującego, iż Zamawiający nie
dał wyrazu w SIWZ, że będzie brał pod uwagę fakt posiadania pozwolenia zintegrowanego i
zastosowanie technologii BAT w instalacjach, w których będą unieszkodliwiane odpady.
Działania Zamawiającego znajdują bowiem oparcie w przepisach prawa, na których
nieznajomość, zważywszy na profesjonalny charakter prowadzonej przez Odwołującego
działalności gospodarczej, powoływać się nie może. Niemniej jednak kwestia ta nie ma
rozstrzygającego znaczenia w niniejszej sprawie, zważywszy na fakt, że Przystępujący
oświadczył na rozprawie, iż wszystkie odpady medyczne przekazane przez Zamawiającego
będą unieszkodliwiane w Sandomierzu. Powyższe oświadczenie Izba wzięła pod uwagę,
zważywszy na fakt, iż Zamawiający wymagał dołączenia do oferty odpowiednich zezwoleń
(decyzji) na prowadzenie określonej działalności jedynie w celu potwierdzenia warunków
udziału w postępowaniu. Skoro zaś do oferty Przystępującego zostały dołączone dwie
decyzje, jedna odnosząca się do instalacji w Bełchatowie a druga do instalacji w
Sandomierzu, przyjąć należało, zgodnie z oświadczeniem Przystępującego, iż dla oceny
spełnienia wymogu z art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach należy wziąć pod uwagę instalację
wskazaną przez Przystępującego. Jednocześnie Izba zwraca uwagę Zamawiającemu, iż
fakt, że o wskazanej okoliczności nie wiedział, nie zobowiązuje Izby do jej pominięcia, wręcz
przeciwnie, mocą przepisu art. 191 ust. 2 ustawy Pzp, wydając wyrok, Izba bierze za
podstawę stan rzeczy ustalony w toku postępowania.
Skoro więc w niniejszej sprawie odpadła ocena spełnienia przesłanki najlepszej
dostępnej techniki i technologii, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia tzw. zasady bliskości,
wyrażonej w powoływanym art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach. Odkodowania zatem wymaga
wyrażenie „odpady powinny być przekazywane do najbliżej położonych miejsc, w których
mogą być poddane odzyskowi lub unieszkodliwione”. W pierwszej kolejności zwrócić należy

uwagę, iż ustawodawca używa pojęcia odpady w odniesieniu do miejsca ich wytworzenia, co
oznacza, że określone postępowanie wyrażone w dalszej części analizowanego przepisu,
dotyczyć musi wszystkich odpadów. Ustawodawca nie posługuje się bowiem terminami
„większość odpadów”, „zasadnicza ich część”, co z kolei nie pozwala na przyjęcie, iż
obowiązki unieszkodliwiania odpadów w miejscu ich wytworzenia, a w przypadku braku takiej
możliwości, najbliżej miejsca ich wytworzenia, dotyczą jedynie jakiejś części odpadów.
Zatem, za nieuprawnione należy uznać twierdzenia Odwołującego, iż poddanie
unieszkodliwieniu 85% odpadów stanowiących przedmiot zamówienia, w miejscu najbliżej
położonym warunek bliskości spełnia. W świetle przytoczonego przepisu, nie zasługuje na
pominięcie w przedmiocie oceny spełnienia tegoż warunku pozostała część odpadów. Takie
uregulowanie znajduje zresztą swoje racjonalne uzasadnienie, po pierwsze bowiem, intencją
ustawodawcy jest ograniczenie transportowania i unieszkodliwiania odpadów poza miejsce
ich wytworzenia, z drugiej zaś strony nie sposób byłoby określić w jakich proporcjach można
byłoby rzeczone odpady transportować i unieszkodliwiać w miejscach odleglejszych i jakie
miałby być podstawy ustalenia tychże proporcji, np. ze względu na rodzaj odpadów lub inne.
Skoro więc zasadę bliskości należy odnieść do wszystkich odpadów, to należy się
zastanowić, co w istocie oznaczają najbliżej położne miejsca, w których możliwe jest
poddanie odpadów odzyskowi lub unieszkodliwianiu. W ocenie Izby, przesłankę należy
oceniać w sposób obiektywny, biorąc pod uwagę miejsca, w których możliwe jest
unieszkodliwianie odpadów, stanowiących przedmiot zamówienia. W niniejszej sprawie,
oznacza to, iż nieprawidłowa jest ocena dokonana przez Zamawiającego, który w istocie
ocenia odległości miejscowości zaproponowanych przez wykonawców instalacji. Nie jest
bowiem ważne, jakie są możliwości wykonawców, ale jakie istnieją obiektywnie możliwości.
Skoro Zamawiający, na postawie złożonych ofert powziął wiadomość, iż utylizacja
określonych odpadów jest możliwa w Ostrołęce to należy sprawdzić, czy jest to faktycznie
miejsce położnej najbliżej miejsca wytworzenia odpadów i ustalić, gdzie najbliżej można
unieszkodliwiać odpady, których unieszkodliwianie Odwołujący zaproponował w Rzeszowie.
W niniejszej sprawie wiadomym jest, że nie jest to Rzeszów, bo bliżej jest chociażby
Sandomierz. I powyższa okoliczność dyskwalifikuje Odwołującego, bowiem zaproponował
sposób realizacji zamówienia w sposób niezgodny z SIWZ, odwołującej się do ustawy o
odpadach. Jedynie ewentualne wykazanie przez wykonawcę, że unieszkodliwianie odpadów
w instalacji najbliżej położone nie jest możliwe, z przyczyn obiektywnych (np. brak
możliwości przerobowych), mogłoby być brane pod uwagę przez Zamawiającego.
Okoliczności takiej natomiast nie stanowi fakt, iż członek Konsorcjum, które reprezentuje
Odwołujący, posiada instalację w Rzeszowie i tam posiada możliwość unieszkodliwiania
odpadów.

Uszło uwadze Odwołującego również to, iż siedziba Zamawiającego mieści się na
terenie województwa lubelskiego, a nie jak podaje Odwołujący, na terenie województwa
mazowieckiego i stąd też Odwołujący dokonał błędnej oceny, iż spełnia warunek określony w
art. 9 ust. 3 ustawy o odpadach. Ponadto, Odwołujący pomija również fakt, iż zgodnie z art. 9
ust. 4 ustawy o odpadach medyczne odpady zakaźne mogą być poddane odzyskowi lub
unieszkodliwianiu na obszarze województwa innego niż te, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji lub miejsca przeznaczonego
do odzysku lub unieszkodliwiania jest mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca
położonego na obszarze tego samego województwa. Powyższego warunku Odwołujący
również nie spełnił, zresztą jak ustalono, na terenie województwa lubelskiego nie znajduje
się instalacja służąca do unieszkodliwiania tego rodzaju odpadów, stąd pozostaje odwołanie
się do zasady bliskości, wyrażonej w art. 9 ust. 2 ustawy o odpadach, również w odniesieniu
do medycznych odpadów zakaźnych.
Konkludując należy zauważyć, iż Zamawiający dokonał błędnej wykładni przepisów
prawa, pomijając, iż regulacja przepisów art. 9 ust. 3 – 5 ustawy o odpadach, która stanowi
podstawę odrzucenia oferty Odwołującego, odnosi się jedynie do zakaźnych odpadów
medycznych, zaś zasada bliskości i najlepszej dostępnej technologii, stanowią zasady
równorzędne i znajdują zastosowanie do pozostałych odpadów. Jednakże sama czynność
odrzucenia oferty Odwołującego jest uzasadniona z przyczyn, o których była mowa wyżej.
W tych okolicznościach, zarzuty naruszenia przepisów art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art.
9 ust. 3-5 ustawy o odpadach oraz art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 91 ust. 1 ustawy Pzp nie
znajdują uzasadnienia. Powoływana przez Odwołującego okoliczność wskazania we wzorze
umowy jako strony Przystępującego, w świetle wyjaśnień złożonych przez Zamawiającego
na rozprawie nie może być kwalifikowana jako złamanie zasady równego traktowania, ale
biorąc pod uwagę postanowienia SIWZ, z pewnością świadczy o niestaranności na etapie
przygotowania niniejszego postępowania.
Jednocześnie Izba uznając za niedopuszczalne, w świetle art. 180 ust. 2 ustawy Pzp,
podnoszenie zarzutów wobec oferty Przystępującego, pozostawiła je bez rozpoznania.
Jednakże w tym miejscu nie sposób zauważyć, na co zwrócił uwagę również sam
Odwołujący na rozprawie, fakt, iż rozpoznanie wskazanych zarzutów znajduje się poza
kognicją Izby nie oznacza, że ocena stanu faktycznego w niniejszym postępowaniu (ocena
ofert wykonawców) może być różna. Na marginesie wypada zauważyć, iż z mocy art. 7 ust.
1 ustawy Pzp ocena wszystkich ofert w niniejszym postępowaniu powinna być dokonywana
w oparciu o kryteria i okoliczności, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia w niniejszym
orzeczeniu.
Wobec powyższego orzeczono, jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art.
192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp w zw. z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41,
poz. 238), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania w
wysokości 7.500,00 zł oraz koszty poniesione przez Zamawiającego z tytułu uiszczenia
opłaty skarbowej od pełnomocnictw w wysokości 34,00 zł.



Przewodniczący: ………………….