Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 753/13

WYROK
z dnia 17 kwietnia 2013 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Małgorzata Stręciwilk

Protokolant: Rafał Komoń

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2013 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 2 kwietnia 2013 r. przez
wykonawcę S……….. M…………. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą:
Centrum Podróży AIR CLUB S………… M……………, ul. Senatorska 28,
00-095 Warszawa w postępowaniu prowadzonym przez Instytut Badań Edukacyjnych,
ul. Górczewska 8, 01-180 Warszawa

przy udziale wykonawcy Nobell Congressing Sp. z o.o., ul. Konotopska 4,
05-850 Ożarów Mazowiecki, zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie Zamawiającego

orzeka:

1. oddala odwołanie;
2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę S…………. M……………
prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: Centrum Podróży AIR
CLUB S………… M……………, ul. Senatorska 28, 00-095 Warszawa i zalicza
w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę S…………
M………….. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą: Centrum
Podróży AIR CLUB S………….. M…………….., ul. Senatorska 28, 00-095
Warszawa tytułem wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przewodniczący: …………………………

Sygn. akt: KIO 753/13

U z a s a d n i e n i e

Instytut Badań Edukacyjnych w Warszawie (dalej: „Zamawiający”) prowadzi, w trybie
przetargu nieograniczonego, postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na:
„Organizację w Warszawie dwudniowego II Kongresu Polskiej Edukacji”. Postępowanie to
prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. t.j. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), zwanej dalej: „ustawa Pzp”.
Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym
UE z dnia 16 lutego 2013 r. pod nr 2013/S 034-054187.

W postępowaniu tym wykonawca S…………. M.………. prowadzący działalność
gospodarczą pod nazwą: Centrum Podróży AIR CLUB S………… M…………….. z siedzibą
w Warszawie (dalej: „Odwołujący”) w dniu 2 kwietnia 2013 r. złożył odwołanie do Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej. Złożone odwołanie dotyczy czynności Zamawiającego
polegającej na wyborze oferty najkorzystniejszej. Informacja o tej czynności została
przekazana Odwołującemu faksem w dniu 22 marca 2013 r. Kopia odwołania została
przekazana Zamawiającemu w dniu 2 kwietnia 2013 r.

Zamawiający o złożonym odwołaniu poinformował wykonawców pismem z dnia
2 kwietnia 2013 r., przekazując im jego kopię. Wykonawca Nobell Congressing Sp. z o.o.
z siedzibą w Ożarowie Mazowieckim (dalej: „Przystępujący”) w dniu 5 kwietnia 2013 r. złożył
zgłoszenie przystąpienia do przedmiotowego postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego. Kopie przystąpienia zostały przekazane stronom postępowania
odwoławczego.

Izba po przeprowadzeniu czynności formalno prawnych związanych z wniesionym
odwołaniem skierowała odwołanie do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym z udziałem
stron, a następnie na rozprawie. Posiedzenie oraz rozprawa w przedmiotowej sprawie odbyły
się w dniu 15 kwietnia 2013 r.

Uwzględniając pisma złożone w sprawie odwołania oraz oświadczenia złożone
w trakcie rozprawy Izba ustaliła następujące stanowiska stron i uczestnika postępowania
odwoławczego:

I. Stanowisko Odwołującego

Odwołujący w swoim odwołaniu zarzucił Zamawiającemu, że dokonał określonych
czynności niezgodnie z ustawą Pzp oraz zaniechał czynności, do których był zobowiązany
na podstawie przepisów ustawy Pzp, tj.:
1) poprawę omyłki w ofercie Przystępującego, czym naruszył w szczególności art.
87 ust. 2 ustawy Pzp w związku z art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy
Pzp;
2) zaniechanie wykluczenia Przystępującego oraz wykonawcy Mazurkas Travel
Biuro Podróży Sp. z o.o. (dalej: „Mazurkas”) i Symposium Cracowiense Sp. z o.o.
(dalej: „Symposium”), czym naruszył w szczególności art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy
Pzp;
3) odrzucenie oferty Odwołującego, czym naruszył w szczególności art. 89 ust. 1
ustawy Pzp w związku z art. 7 ust. 1, art. 38 ust. 2 i art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy
Pzp;
4) wykluczenie Odwołującego z postępowania, czym naruszył w szczególności art.
24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp w związku z art. 26 ust. 3, art. 25 ust. 1 art. 89 ust. 1
pkt 2 i art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp;
5) zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Przystępującego, czym naruszył w
szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp;
6) zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Mazurkas, czym naruszył w
szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp;
7) zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Symposium, czym naruszył w
szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp;
8) niezgodną z SIWZ ocenę ofert Przystępującego, Mazurkas i Symposium, czym
naruszył w szczególności art. 91 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp;
9) wybór jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez Przystępującego, czym
naruszył w szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 1 i ust. 3
ustawy Pzp.

W związku z powyższym Odwołujący wniósł o:
1) przeprowadzenie dowodu z protokołu postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego wraz z załącznikami oraz
2) uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu,
− unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej,
− unieważnienie czynności wykluczenia Odwołującego z udziału w postępowaniu,

− unieważnienie czynności odrzucenia oferty Odwołującego,
− przeprowadzenie ponownego badania i oceny ofert z uwzględnieniem oferty
Odwołującego,
− ponownego wyboru oferty najkorzystniejszej.

Odwołujący, odnosząc się do czynności odrzucenia jego oferty ,wskazał, że:
1) Zamawiający nie uwzględnił treści wyjaśnień udzielonych w trakcie postępowania,
gdzie Zamawiający w odpowiedzi na zapytanie, czy Zamawiający określa minimalną
powierzchnię na stoiska informacyjne w odpowiedzi nr 10 wskazał, że: „Zamawiający
nie określa minimalnej w powyższych zakresach, jednakże, wykonawca tak ma
zaprojektować powierzchnię, aby zmieścić na niej wszystkie opisane w SIWZ, w tym
w OPZ działania dotyczące każdej powierzchni (czyli m.in. stoisk informacyjnych
(…))”
2) Nie można zgodzić się z twierdzeniem Zamawiającego: „że OPZ zobowiązywał do
zapewnienia maksymalnie 29 stoisk o wymiarach około 4mX5m oraz jednego stoiska
o wymiarach około 20mX20 m czyli łącznej powierzchni stoisk informacyjnych około
980 m2."
Według Odwołującego Zamawiający w żadnym miejscu SIWZ, ani tym bardziej w
udzielonych wyjaśnieniach nie określił minimalnej powierzchni stoiska. Nie określił również
„łącznej powierzchni stoisk informacyjnych”. Wręcz odwrotnie na pytanie wykonawcy określił,
że powierzchnia ta określana jest przez wykonawcę i uzależniona jest od spełnienia
funkcjonalnych wymagań określonych w SIWZ. Przywołał pkt 9.5 SIWZ, gdzie według niego
Zamawiający dokładnie sprecyzował swoje wymagania co do oczekiwanej powierzchni i swój
cel:
- konstrukcje ścian bocznych
- ladę z półkami
- przestrzeń na magazynek zamykany
- przy stoisku ok. 4x5 m2 (co najmniej trzy krzesła, po 1 hakerze, 2 stoliki)
/stoisko ok. 20X20 m2/ - 4 stoliki i 8 krzeseł łącznie.
Tym samym powierzchnia przeznaczona na organizację stoisk informacyjnych, w tym
powierzchnia stoisk informacyjnych zaproponowana w wizualizacji Odwołującego – według
niego - spełnia cele z SIWZ sprecyzowane w OPZ. Wskazał, że literalna wykładnia OPZ w
pkt 9.5 wskazuje, że stoiska mają powierzchnię zamkniętą (a nie otwartą) - konstrukcja ścian
bocznych i lada, zatem zarówno powierzchnia stoisk informacyjnych (w metrach
kwadratowych) 3x3, jak i 4x5 spełnia ten równie użyteczne. Tak samo stoisko o powierzchni:
20x20 m2, jak i 10x10 m2. Zamawiający nie podał innych celów, jak te z pkt. 9.5.

Zamawiający nie wymagał zabezpieczenia powierzchni stoisk, a jedynie powierzchnię
na organizację stoisk, zatem – według Odwołującego - niezasadne jest stwierdzenie
Zamawiającego w zawiadomieniu o wyborze oferty najkorzystniejszej z dnia 22 marca 2013
r., że powierzchnia stoisk winna być zbliżona do 980 m2, a Odwołujący zaoferował
powierzchnię o 75% mniejszą, w sytuacji, w której Odwołujący zapewnił ponad 900 m2
(dokładnie 933 m2).
3) Odwołujący na poparcie swojego stanowiska przywołał orzecznictwo KIO o tym, że
ewentualne niejasności treści SIWZ nie mogą być interpretowane na niekorzyść
wykonawcy (wyrok KIO z dnia 25.10.2011 r. sygn. akt KIO 2207/11 oraz wyrok KIO z
dnia 17 stycznia 2012 r. sygn. akt: KIO 13/12, oraz wyrok KIO 2434/12, wyrok KIO z
dnia 21 stycznia 2011 r. sygn. akt: KIO 26/11, wyrok KIO z dnia 25 października 2011
r. sygn. akt KIO 2207/11).
4) Odwołujący podniósł, że treść złożonej oferty nie pozostaje w sprzeczności z treścią
SIWZ, gdyż wykonawca w ofercie zaoferował wykonanie 29 stanowisk o wymiarach
około 4x5 m oraz 1 stanowisko o wymiarach około 20x20m. Wskazał na treść swojej
oferty – str. 112, gdzie oświadczył: „W obiekcie, który AIR CLUB proponuje na
organizację kongresu na wizualizacji przewidziano powierzchnię dla 30 stoisk
informacyjnych w sąsiedztwie sali plenarnej na parterze na tym samym poziomie co
sala plenarna i ustawienie maksymalnie 30 stanowisk informacyjnych, w tym
maksymalnie 29 o wymiarach około 4m x 5m i jedna 20m x 20m dla Zamawiającego.
Na wizualizacji w związku, iż Zamawiający nie precyzuje dokładnych wymiarów stoisk
(określenie „około") Wykonawca dokonał rozmieszczenia poszczególnych 30 stoisk
(o wymiarach 10mx10m, 5mx4m, 3mx4m, 3mx3m). Powierzchnia, którą AIR CLUB
proponuje na stoiska informacyjne spełnia wymagania SIWZ-u”. Podniósł, że
Zamawiający zaniechał wezwania Odwołującego do uzupełnienia dokumentów na
potwierdzenie spełniania warunków, o których mowa § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 SIWZ, tj.:
wykazu wykonanych usług, oraz wykazu osób. Zamawiający zaniechał powyższego
wezwania w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, uznając, iż oferta Odwołującego podlega
odrzuceniu. Jako podstawę uznania, iż oferta podlega odrzuceniu Zamawiający
wskazał, iż treść oferty nie odpowiada treści SIWZ. Jako uzasadnienie faktyczne
podał, iż przestawione we wstępnej koncepcji wielkości stoisk informacyjnych
odbiegają od zakładanych wielkości wskazanych w SIWZ, a w konsekwencji treść
oferty nie spełnia jej wymagań. W uzasadnieniu odrzucenia oferty de facto po raz
pierwszy zdefiniował powierzchnię przewidzianą na stoiska wskazał, iż ta
powierzchnia powinna wynosić co najmniej 980 m kw, podczas gdy odpowiedzi na
pytania do SIWZ nie wskazywały na tę minimalną powierzchnię.

Odwołujący podkreślił, że Zamawiający w SIWZ wymagał zapewnienia przez
wykonawców powierzchni na organizację stoisk informacyjnych:
− § 10 ust. 9 pkt d lit. a) pkt 1 - „powierzchnia na organizację stoisk informacyjnych"
− § 10 ust. 9 pkt d lit. a) pkt 2 - „powierzchnia na organizację stoisk informacyjnych"
− § 10 ust. 9 pkt d lit. a) pkt 4 lit. a - „na powierzchni do organizacji stoisk
informacyjnych rozmieszczenie poszczególnych 30 stoisk względem siebie"
− § 12 ust. 2 poz. 1.9 „powierzchnia na organizację stoisk informacyjnych wraz z
pełnym wyposażeniem i scenografią "
− pkt 9.5 załącznika nr 7 do SIWZ - „wykonawca jest zobowiązany do zapewnienia
powierzchni [...] i zorganizowania maks. 30 stoisk informacyjnych w tym maks. 29 o
wymiarach k.. 4x5 m i jedno ok. 20mx20m".
Podkreślił, że w żadnym z elementów SIWZ Zamawiający nie sprecyzował, jakiej
minimalnej powierzchni do zapewnienia oczekuje od wykonawców. Za każdym razem
posługuje się dla określenia parametrów wielkości stoisk słowem „około" (ewentualnie
zamiennie skrótem „ok."). Zwrócił uwagę, że określenie „około" zgodnie z definicją
zamieszczoną w Słowniku Języka Polskiego, wyd. PWN, Warszawa 1995, t. 2 - w
przypadku miary - nadaje przybliżony charakter. Na tym tle rysuje się – podkreślił -
podstawowa nieprecyzyjność SIWZ - pomimo próby uzyskania przez wykonawców
parametru minimalnej wielkości przewidzianej na stoiska informacyjne. Zwrócił
uwagę, że w przypadku parametru długości określonej na ok. 4 m spełniającym
wymagania długości będzie zarówno długość 2 m, 3 m, jak i 5 m. Każda z tych
wartości będzie około 4 m, gdyż nie został sprecyzowany punkt odniesienia. Tak
samo jest w przypadku parametru ok. 5 m – może to być 3 m, 4 m, jak i 6 m.
Podobnie jak w przypadku długości ok. 20 m – według Odwołującego - spełniającym
będzie 15 m, 10 m i 25 m. Rozwarstwienie wyniku tak określonych wartości około
będzie spotęgowane w sytuacji przemnożenia tak określonego współczynnika przez
kolejny parametr określony „około”. Zamawiający zgodnie z treścią SIWZ nie wskazał,
iż oczekuje od wykonawcy zapewnienia stoisk informacyjnych o powierzchni co
najmniej 20 m kw, czy też 400 m kw. Zgodnie z treścią oferty Odwołującego –
wizualizacja - powierzchnia na zapewnienie stoisk informacyjnych wynosi 933 m kw.,
co daje – według Odwołującego – rozbieżność pomiędzy oczekiwaniem
Zamawiającego a wstępną koncepcją Odwołującego na poziomie 4,8%. Nawet przy
restrykcyjnym podejściu w interpretowaniu tego wymogu SIWZ, odchylenie 4,8%
mieści się w sformułowaniu „około".
Odwołujący podkreślił, że zapewnił odpowiednią powierzchnię, czego wyrazem jest
treść oferty. Wskazał, że w poz. 1.9 formularza ofertowego wyceniono organizację

stoisk informacyjnych wraz z pełnym wyposażeniem i dalej w poz. 2 wyceniono
powierzchnię na organizację stoisk informacyjnych wraz z pełnym wyposażeniem i
scenografią w poz. 2 wyceniono stoiska informacyjne w wymiarach ok. 4 m x 5 m, a w
poz. 3 stoisko informacyjne o wymiarach ok. 20 m x 20 m. Ponadto w treści
formularza ofertowego załączone zostało oświadczenie o treści: „Zawarty w
specyfikacji istotnych warunków zamówienia projekt umowy został przez nas
zaakceptowany i zobowiązujemy się – w przypadku wybrania naszej oferty - do
zawarcia umowy według wzoru określonego w Załączniku 6 do specyfikacji istotnych
warunków zamówienia, w miejscu i terminie przez Zamawiającego." Załącznikiem do
umowy jest opis przedmiotu zamówienia, wobec czego Odwołujący potwierdził, iż
wykona zamówienie zgodnie z tym, co zostało wskazane w umowie oraz OPZ. W
przypadku gdyby te oświadczenia jeszcze budziły wątpliwości w treści oferty
Odwołującego - Wstępna koncepcja w rozdziale Stoiska informacyjne - x30, (parter)
Odwołujący oświadczył, iż w obiekcie, który Odwołujący zaproponował na organizację
Kongresu na wizualizacji przewidziano powierzchnię dla 30 stoisk informacyjnych w
sąsiedztwie sali plenarnej na parterze, na tym samym poziomie co sala plenarna i
ustawienie maks. 30 stoisk informacyjnych, w tym maksymalnie 29 o wymiarach
około 4 m x 5 m i jedno około 20 m x 20 m dla Zamawiającego. Na wizualizacji w
związku z tym, iż Zamawiający nie precyzował dokładnych wymiarów stoisk
(określenie „około") wykonawca dokonał rozmieszczenia poszczególnych 30 stoisk (o
wymiarach 10m x 10m, 5m x 4m, 3m x 4m, 3m x 3m). Według niego żadne z
oświadczeń woli złożonych w ofercie nie przesądza o niezgodności treści oferty
Odwołującego z treścią SIWZ.
Podkreślił, że wymagania określone w SIWZ na terenie Miasta Stołecznego
Warszawy spełniały trzy ośrodki, wobec czego skoro Zamawiający posiadał lub też
mógł też posiąść wiedzę na temat miejsc, gdzie taki kongres może zostać
zorganizowany powinien precyzyjnie określić swoje wymagania i oczekiwania.
Pozostawienie tej materii uznaniowości wykonawcy nie może powodować
negatywnych konsekwencji w stosunku do wykonawców, który nie odczytali intencji
Zamawiającego. Odwołujący wskazał, że przedmiotem oceny Zamawiającego jest
wstępna koncepcja, a więc element oferty, który zgodnie ze wskazaniami w
Załączniku nr 7 do SIWZ będzie podlegał z uzgodnieniu z Zamawiającym. Po
wyborze oferty najkorzystniejszej może zatem okazać się, że zakładana liczba lub też
wielkość stoisk informacyjnych jest zbyt duża, wobec czego Zamawiający w pkt 10
ww. załącznika, zastrzegł sobie prawo do zmniejszenia maksymalnie 50% liczby
stoisk informacyjnych (wliczając w to stanowisko o pow. ok. 20m x 20m). Zgodnie z

SIWZ wymogiem stawianym przed wykonawcami było przedstawienie projektu
graficznego, a nie wskazanie powierzchni wszystkich stoisk informacyjnych.
5) Odwołujący podkreślił, że wstępna koncepcja nie jest wiążąca. Wskazał, że zgodnie z
art. 2 pkt 2.3 wykonawca ma przedstawić Zamawiającemu w ciągu 15 dni od
zawarcia umowy ostateczną koncepcję organizacji wydarzenia zawierającą zadania
wykonawcy.
W związku z powyższym stwierdził, że Zamawiający nie był uprawniony do
wykluczenia wykonawcy z postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp oraz
do odrzucenia jego oferty.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów podniesionych w odwołaniu Odwołujący
wskazał następujące okoliczności:
1) Przystępujący zmienił wartość kwotową, wskazaną przez Zamawiającego w poz. 17
formularza oferty w zakresie pozycji: „wynagrodzenia i koszty podróży prelegentów i
moderatorów i innych gości” z kwoty: 195 500 zł na kwotę: 130 000 zł. Przywołał w
tym względzie zapisy pkt 9.20.4 SIWZ. W związku z powyższym według niego
modyfikacja formularza oferty nie jest żadną z omyłek, o których mowa w art. 87 ust.
2 ustawy Pzp, lecz celowym działaniem Przystępującego, który w ten sposób chciał
obniżyć koszty swojej oferty, aby zmieścić się w przewidzianym budżecie, co
wskazuje na konieczność odrzucenia jego oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 w
związku z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
2) Podkreślił, że oferta Przystępującego powinna zostać odrzucona również na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, gdyż jej treść nie odpowiada treści SIWZ.
Wskazał, że Zamawiający wymagał, aby wykonawcy zapewnili uczestnikom
wyżywienie zgodnie z wymaganiami określonymi w pkt 9.11 załącznika nr 7 do SIWZ.
Zgodnie z treścią pkt 9.13 ww. załącznika powierzchnia, na której będą podawane
posiłki powinna zapewniać swobodne przemieszczanie się osób w trakcie
poczęstunków. Powierzchnia ta w czasie dwóch dni kongresu nie będzie
wykorzystywana na żadne inne działania niż catering. W tym zakresie wskazał na
odpowiedź na pytanie 13 do SIWZ z dnia 26 lutego br. - czy korytarz Zamawiający
uzna za osobną powierzchnię, na której może być zorganizowany catering (oddzielna
sala)?, gdzie Zamawiający wskazał na konieczność zapewnienia osobnej
powierzchni na catering, a wszystkie posiłki miały być zorganizowane w oddzielnej
sali. Zamawiający podkreślił również, że powierzchnia na catering nie będzie
wykorzystywana na żadne inne działania i nie może to być korytarz. Tym samym –
według niego - nie jest możliwe wykorzystanie tej powierzchni w innym celu, w tym
również na cele komunikacyjne. Tymczasem w rzucie Hali 2 - parter przedstawiono

salę plenarną, do której przechodzi się przez salę przeznaczoną na catering, co
wskazuje, że Przystępujący sporządził swoją ofertę, w sposób sprzeczny z treścią
SIWZ oraz z wyjaśnieniami udzielonymi przez Zamawiającego, co oznacza, że jego
oferta powinna zostać odrzucona za podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.
Ponadto podstawę odrzucenia oferty Przystępującego - według Odwołującego -
stanowi zaproponowanie sali panelowej nr 6, w której nie ma możliwości
pomieszczenia minimum 250 osób. Dla porównania wskazał, że wykonawca
Mazurkas umieścił w Sali nr 6 tylko 241 osób, naniósł na plan filary, które
podtrzymują strop. W ofercie Przystępującego natomiast takich elementów aranżacji
przestrzeni brakuje, a one w istotny sposób wpływają na możliwość rozmieszczenia
250 osób. Jednocześnie wskazał, iż przedstawiona wizualizacja obejmuje również
krzesła ścięte, tak jakby część uczestników musiała siedzieć na połowie krzesła. Brak
jest też na wizualizacji pięciu kolumn, które znajdują się na przedmiotowej
powierzchni. O przyznaniu temu wykonawcy zbyt dużej liczby punktów, niezgodnie z
kryteriami oceny ofert na wskazanej powyżej podstawie, według Odwołującego,
stanowi również sposób przedstawienia stanowiska informacyjnego 4m x 5 m.
Zgodnie z wymaganiem pkt 9.5 załącznika nr 7 do SIWZ, stanowisko informacyjne
składało się z: konstrukcji ścian bocznych, lady z półkami, przestrzeni na magazynek
zamykany, a dodatkowo przy stoisku mają się znajdować co najmniej trzy krzesła, po
1 hokerze, 2 stoliki. Takie postanowienie OPZ nie dopuszcza sytuacji, aby w
wizualizacji przedstawić aranżację uwzględniającą stoliki oraz krzesła we wnętrzu
stoiska informacyjnego, chyba że ten wykonawca posiadał większą wiedzę od
pozostałych wykonawców uczestniczących w niniejszym postępowaniu. Na
marginesie zauważył, że podobna, analogiczna sytuacja spowodowała odrzucenie
oferty Odwołującego. Jeżeli wewnętrzna sprzeczność projektu tego stanowiska z
opisem, w ocenie Zamawiającego, nie stanowi przesłanki do odrzucenia oferty, której
treść nie odpowiada treści SIWZ, to tej ofercie – zdaniem Odwołującego - należy
obniżyć punktację z 2 pkt do 0 pkt. Za takim podejściem – w jego ocenie - przesądza
postanowienie § 12 ust. 1 SIWZ.
Odwołujący wskazał również na zaniechanie wykluczenia Przystępującego z powodu
niewykazania przez tego wykonawcę spełniania warunku doświadczenia.
Zamawiający przyjął – jego zdaniem - bezkrytycznie odpowiedź Przystępującego na
wezwanie Zamawiającego z dnia 18 marca br., co do usług wykonanych na rzecz
Wydziału Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej i zaniechał czynności
wyjaśniających w trybie art. 26 ust. 4 ustawy Pzp. Największą wątpliwość

Odwołującego budzi w tym zakresie wielkość wynagrodzenia za zakres prac
wykonanych przez Przystępującego.
W przypadku usługi nr 2 w wykazie, Odwołujący wskazał, że zgodnie z deklaracją
Przystępującego koszt materiałów konferencyjnych wyniósł ponad 50 zł, co oznacza,
iż pozostałe usługi kosztowały ok. 9 630 złotych w tym szereg innych usług.
3) Podkreślił, że przy deklarowanej liczbie uczestników 712 osób - zakładając, że cała
pozostała kwota została przeznaczona na catering to stawka na uczestnika na dzień
wyniosła 2 złote i siedemdziesiąt groszy. Wskazuje to wprost, iż Zamawiający jako
profesjonalista, organizujący tego typu usługi, mający rozeznanie w cenach
bezkrytycznie przyjął dokument złożony przez Przystępującego. Równie duże
wątpliwości Odwołującego budziła usługa wykonana w kolejnym roku na rzecz tego
samego odbiorcy, gdzie uczestniczyło w pięciodniowej konferencji 812 osób, a jej
koszt wyniósł 29 200 złotych. Tym samym, w ocenie Odwołującego, Przystępujący
nie wykazał spełnienia warunków udziału w postępowaniu, a tym samym podlega
wykluczeniu z niniejszego postępowania.
4) Ponadto w odniesieniu do ofert złożonych przez: Przystępującego oraz Mazurkas i
Symposium.
a) Odwołujący podniósł, że: Zamawiający w odpowiedziach na pytania do SIWZ
wskazał, z powierzchnia na catering nie może być wykorzystywana do żadnych
innych celów niż catering. Tymczasem w ofertach wskazanych wykonawców, aby
dostać się z sali plenarnej trzeba przejść przez powierzchnię cateringową, gdyż
nie został przewidziany żaden inny korytarz. Według niego sformułowanie osobna
powierzchnia na catering oznacza powierzchnie wydzieloną wyłącznie na
potrzeby zorganizowania cateringu. Powyższe wskazuje, według Odwołującego,
że Zamawiający zaniechał odrzucenia wskazanych ofert;
b) Odwołujący podkreślił, że sala panelowa nr 6 nie może pomieścić oferowanej
ilości osób, gdyż w sali znajdują się kolumny oraz skosy, które nie pozwalają na
rozstawienie minimum 250 krzeseł. W związku z powyższym stwierdził, że
Zamawiający zaniechał wykluczenia i odrzucenia ofert wykonawców Mazurkas
(wykonawca jest w stanie zapewnić ustawienie dla 241 osób) i Symposium
(wykonawca jest w stanie zapewnić ustawienie dla 237 osób). Wskazał także na
konieczność wykluczenia Przystępującego z postępowania.
Odwołujący wskazał też na zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. W tym
względzie podkreślił, że Zamawiający w odniesieniu do podobnych błędów czy uchybień
wykonawców przyjął całkowicie odmienny sposób postępowania z wykonawcami, który może
zostać zinterpretowały jako preferowanie konkretnych wykonawców, albo też wykonawców,

którzy zaoferowali oczekiwane przez Zamawiającego miejsce organizacji kongresu. Za taki
przykład może według niego posłużyć zaniechanie wezwania do uzupełnienia dokumentów
na spełniania warunków, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 SIWZ, w stosunku do
Odwołującego - z powodu przedstawienia koncepcji wielkości poszczególnych stoisk
informacyjnych przy zapewnieniu dotrzymania standardów wymaganych w SIWZ, oraz
całkowicie odmiennego podejścia do Przystępującego, który pomimo rozbieżności w opisie
stanowiska informacyjnego 4m x 5m jego projektu, mimo wszystko został wezwany do
uzupełnienia dokumentu na potwierdzenie spełniania warunku, o którym mowa w § 6 ust. 1
pkt 2 SIWZ.
W toku rozprawy Odwołujący podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł
o uwzględnienie odwołania oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym
kosztów wynagrodzenia pełnomocnika. Dodatkowo jako dowody w sprawie przedłożył do akt
sprawy sporządzony przez siebie materiał przedstawiający rozmieszczenie 29 stoisk 4 x 5 m
oraz 20 x 20 m, wskazując, że w oparciu o jego ofertę jest możliwe ustawienie stoisk w tych
konkretnie wymiarach. Wyjaśnił również dodatkowo, że powyższe jest możliwe do
zastosowania przy zastosowaniu stoisk piętrowych, co nie było zakazane w SIWZ.
Podkreśla, że powyższe nie było przyjęte przez niego w zaproponowanej w koncepcji
wizualizacji. W wizualizacji załączonej do oferty Odwołujący przyjął najbardziej optymalne dla
Zamawiającego rozwiązanie uznając w tym zakresie, że:
- wymiary stoisk 3 x 3 m i 3 x 4 m w zakresie wymogu: stoiska o wymiarach około 4 x 5 oraz
- wymiary stoiska 10 x 10 m w zakresie wymogu: stoisko o wymiarach około 20 x 20 m,
przyjętych przez Zamawiającego wypełniają wymogi SIWZ w zakresie użyteczności i
funkcjonalności.
Co do zarzutu niespełnienie przez Przystępującego warunku wiedzy i doświadczenia
przedłożył jako dowody w sprawie:
- umowę nr 1090/043/2011 z 8 września 2011 r. zawartą pomiędzy Politechniką
Warszawską a Przystępującym na usługi wykazane przez Przystępującego w uzupełnionym
przez niego wykazie usług, wskazując, że zakres przedmiotowej usługi wykazanej na
potwierdzenie spełniania warunku doświadczenia przez Przystępującego, tj. przede
wszystkim w zakresie wykonania materiałów konferencyjnych na kwotę 50 000 zł nie jest
tożsamy z zakresem usługi wynikającej z treści umowy i załącznika nr 1 do tej umowy
wskazującym na wykonanie usługi, która nie obejmuje przygotowania materiałów na kwotę
50 000 zł. Podkreślił tutaj także, że stojaki na postery wskazane w zał. nr 1 nie stanowią
materiału konferencyjnego udostępnianego uczestnikom konferencji.
- umowę nr 1090/76/2012 z 14 września 2012 r. zawartą pomiędzy Politechniką
Warszawską a Przystępującym, na okoliczność wykazania, że Przystępujący nie wykazał

spełniania warunku w zakresie zapewnienia usług cateringowych w realizowanej imprezie
dla minimum 700 uczestników. Przedstawiony zał. nr 1 do umowy wskazuje bowiem na ilość
uczestników, dla których świadczona była usługa cateringowa w ilości 70 osób.
Przedłożył też do akt sprawy wizualizację ustawienia poszczególnych stoisk, także
przy ustawieniu krzesełek dla stoisk o wymiarach 3 x 3, 3 x 4, 5 x 4, 10 x 10 i 20 x 20,
wykazując, że w każdym z tych wariantów wypełnione jest oczekiwanie Zamawiającego
wyrażone w SIWZ co do użyteczności funkcjonalności tych stanowisk.

II. Stanowisko Zamawiającego

Zamawiający w piśmie z dnia 11 kwietnia 2013 r. złożył do akt sprawy pisemną
odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o jego oddalenie.
Wskazał w niej, powołując się na orzecznictwo KIO, że Odwołujący formułuje
wszystkie zarzuty odwołania w sposób nieprecyzyjny, posługując się figurą retoryczną
sugerującą, iż wskazane przez niego rzekomo naruszone przepisy ustawy Pzp są jedynie
jednymi z wielu naruszonych, o czym świadczy każdorazowe użycie sformułowania „w
szczególności". Dodatkowo w zakresie zarzutów nr 3 oraz 8 podkreślił, że Odwołujący w
ogóle nie wskazuje, który konkretnie przepis jego zdaniem został naruszony, ograniczając
się do ogólnego odwołania do odpowiednio - art. 89 ust. 1 oraz art. 91 ustawy Pzp podczas,
gdy każdy z tych artykułów składa się z wielu jednostek redakcyjnych. Nie sposób zatem – w
jego ocenie - stwierdzić, który z ośmiu przepisów art. 89 ust. 1 oraz art. 91 ustawy Pzp
Odwołujący miał na myśli oraz w konsekwencji jak faktycznie brzmi zarzut przez niego
postawiony. Takie sformułowanie zarzutów – jego zdaniem - nie pozwala tak naprawdę na
pewne oznaczenie zakresu orzekania KIO. Podkreślił, że Odwołujący nie może po upływie
terminu na wniesienie odwołania formułować zarzutów poprzez ich zawężanie lub
rozszerzanie, co stanowiłoby de facto formułowanie nowych zarzutów w miejsce wadliwie
postawionych.
Zamawiający zwrócił też uwagę na art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Powołując się na
orzecznictwo KIO oraz sądów okręgowych wskazał, że nie ma interesu do wniesienia
odwołania wykonawca wykluczony z postępowania, jeżeli w odwołaniu nie kwestionuje
zasadności wykluczenia. W myśl tej zasady nie będzie miał interesu do żądania wykluczenia
z postępowania innego wykonawcy odwołujący, który nie zdoła skutecznie zakwestionować
zasadności własnego wykluczenie/odrzucenia. Z taką sytuacją – według niego - mamy do
czynienia w przedmiotowym odwołaniu. Warunkiem koniecznym dla realizacji interesu
Odwołującego w żądaniu wykluczenia bądź odrzucenia ofert innych wykonawców jest
wpierw skuteczne zakwestionowanie czynności wykluczenia/odrzucenia oferty własnej. W

sytuacji bowiem, gdy Izba uzna, iż Zamawiający postąpił właściwie wykluczając
Odwołującego z postępowania i uznając jego ofertę za sprzeczną z SIWZ dalsze orzekanie o
pozostałych zarzutach staje się bezprzedmiotowe, gdyż ich uwzględnienie czy oddalenie nie
ma żadnego wpływu na sytuację Odwołującego.
Podkreślił, że na strona 16-17 odwołania znajduje się uzasadnienie mające
prowadzić do wykazania konieczności wykluczenia z postępowania Przystępującego, jednak
w treści odwołania nie został postawiony zarzut dotyczący zaniechania wykluczenia
Przystępującego z uwagi na niespełnienie przez niego warunków udziału w postępowaniu.
śaden bowiem z postawionych zarzutów nie odnosi się do naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4
ustawy Pzp. Tym samym poddanie pod orzekanie KIO tej kwestii byłoby rażącym
naruszeniem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, gdyż zarzut dotyczący niespełniania przez
Przystępującego warunków udziału w postępowaniu nie został w ogóle postawiony.
Podkreślił, że zarzut nr 2 nie posiada w ogóle sformułowanego uzasadnienia
faktycznego i prawnego, do czego obliguje Odwołującego art. 180 ust. 3 ustawy Pzp. W całej
treści odwołania brak jest choćby zdania na uzasadnienie naruszenia przez Zamawiającego
art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, a więc zaniechania wykluczenia wykonawców z uwagi na
złożenie przez nich nieprawdziwych informacji, które mają lub mogą mieć wpływ na wynik
prowadzonego postępowania. Dla zastosowania tego przepisu, zgodnie z najnowszym
orzecznictwem, koniecznej jest wystąpienie winy umyślnej, a więc kwalifikowanej jej postaci,
po stronie wykluczanego wykonawcy. Tym samym - w jego ocenie - należy uznać, iż nie
został on w ogóle postawiony a poddanie go pod orzekanie KIO byłoby rażącym
naruszeniem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, gdyż zarzut dotyczący zaniechania wykluczenia
wykonawców z uwagi na złożenie przez nich nieprawdziwych informacji ni został określony.
Odnosząc się do zarzutów nr 3 i 4 dotyczących wykluczenie Odwołującego z
postępowania wskazał, że:
Nie jest zgodna z prawdą teza formułowana w odwołaniu, na której oparte zostały
zarzuty nr 3 i 4, iż podstawą faktyczną uznania oferty Odwołującego za sprzeczną z SIWZ
była kwestia związana z wymiarami łącznymi stoisk informacyjnych (powierzchnia stoisk).
Zamawiający podkreślił, że w żadnym miejscu pisma nie wskazał innej podstawy niż
zaproponowanie przez wykonawcę stoisk o wymiarach rażąco odbiegających od wymiarów
wskazanych w pkt 9.5 opz. Jedynie w jednym zdaniu informacji o wynikach postępowania
znajduje się odwołanie do sumarycznej powierzchni stoisk wystawienniczych i ma ono
jedynie walor informacyjny, obrazujący skalę całej powierzchni.
Kolejną wymagającą wyjaśnienia sprawą jest celowe, zdaniem Zamawiającego,
sformułowanie uzasadnienia zarzutów nr 3 i 4 w sposób wprowadzający w błąd, co do
faktycznej treści SIWZ i wyjaśnień Zamawiającego w toku postępowania. Odwołujący w

treści odwołania zamiennie posługuje się dwoma terminami „powierzchnia stoisk
informacyjnych" oraz „powierzchnia na organizację stoisk informacyjnych". Na str. 7
odwołania znajduje się m.in. stwierdzenie, iż w informacji o wyniku postępowania
„zamawiający de facto po raz pierwszy zdefiniował powierzchnię na stoiska informacyjne i
wskazał, iż ta powierzchnia winna wynosić co najmniej 980 m kw." Aby wzmocnić wrażenie
Odwołujący powołuje się tutaj na odpowiedź z dnia 26 lutego 2013 r., w której na pytanie czy
Zamawiający określa minimalną powierzchnię na stoiska informacyjne Zamawiający
odpowiedział przecząco, określając jedynie funkcjonalnie, iż musi to być taka powierzchnia
po której po ustawieniu sprzętów, stoisk itp. „ma się swobodnie (w sposób nieskrępowany, a
w szczególności nie wymagający przepychania) poruszać 1500 uczestników, w tym osoby
niepełnosprawne" (odpowiedź na pytanie nr 10 w piśmie z dnia 26 lutego 2013 r.). Z lektury
samego odwołania, bez sięgania do treści pytań i odpowiedzi - zdaniem Zamawiającego -
widać, iż zarówno pytanie, jak i odpowiedź, dotyczą czego innego niż powierzchnia stoiska.
Jest to pytanie o przestrzeń, na której będą ustawione stoiska a nie o sumaryczną
powierzchnię stoisk. Podkreślił, że podmiot zawodowo trudniący się organizacją imprez jest
mniej zainteresowany rozmiarem stoiska wystawienniczego, a bardziej pochodną jego
rozmiarów i ustawienia w postaci powierzchni przeznaczonej na ustawienie stoisk. Jego
zdaniem Odwołujący doskonale rozróżnia te dwa pojęcia o czym świadczy: 1) treść
zadanego przez niego pytania w dniu 20 lutego 2013 r. 2) akapit ze str. 3 odwołania, w
którym pisze, iż „Zamawiający nie wymagał zabezpieczenia powierzchni stoisk, a jedynie
powierzchnię na organizację stoisk". Nie jest zatem zgodne z prawdą, iż Zamawiający
zdefiniował powierzchnię przeznaczoną na stoiska informacyjne w informacji o wyniku
postępowania.
Zamawiający nie zgodził się z zawartym w uzasadnieniu odwołanie stwierdzeniem
(str. 8), iż użycie przez Zamawiającego w opz przyimka „około" prowadzi do pełnej
dowolności w konstruowaniu oferty przez wykonawców, czego wyrazem ma być teza, iż „w
przypadku parametru długości określonej na ok. 4 m spełniającym wymagania długości
będzie zarówno długość 2m, 3m, jak i 5 m. Każda z tych wartości będzie około 4 m, gdyż nie
został sprecyzowany punkt odniesienia.[...] Podobnie jak w przypadku długości około 20 m
spełniającym będzie 15 m, 10 m i 25 m". Wyraz „około" - jak podkreślił Zamawiający - istotnie
nie jest pojęciem ostrym. Nie oznacza to jednak, w jego ocenie, iż jego użycie zakłada
całkowitą dowolność po stronie wykonawcy.
Wskazał na rozumienie tego pojęcia według M. Zieliński w „Wykładnia prawa.
Zasady, reguły wskazówki” (LexisNexis 2010), gdzie stwierdza się, iż nazwy szacunkowe
„przez to, że odnoszą się do pewnych przedmiotów, określając je, kwalifikują je jako
należące do zakresu tych nazw[...]" (s. 181). Odnosi się to także do tzw. nazw szacunkowych

jak wysoko, nisko, czy rzeczone „około". Odwołał się do definicji słownikowej tego określenia
- według Słownika Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego (PAN Warszawa 1963) - w
znaczeniu pierwszym słowo to oznacza: „wchodzi w skład wyrażających przedmiot, w
którego bliskości, ze wszystkich (różnych) stron coś się dzieje". W znaczeniu drugim podano:
„wchodzi w skład przybliżonych określeń czasu, miary itp". Według Słownika Języka
Polskiego pod red. M. Bańko (PWN Warszawa 2000) w znaczeniu pierwszym podano:
„słowem około poprzedzamy określenie liczby, ilości lub czasu, aby zaznaczyć, że jest ono
przybliżone”, w Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „około” oznacza zaś
„bliskie położenie czegoś". Zamawiający podkreślił, że przyimek „około" jest przydawką o
charakterze szacunkowym jednak wskazującym na bezpośrednią bliskość (styczność)
wyrażenia, do którego została dodana. Odniósł to do sformułowań użytych w SIWZ: „około
4x5m" i „około 20x20 m", przy czym według niego nie jest tu w tym momencie istotne
ustalanie zakresu tych nazw w odniesieniu do abstrakcyjnych wartości, ale w odniesieniu do
konkretnych rozmiarów stoisk podanych przez Odwołującego w ofercie. Zamawiający zawarł
w tym zakresie w odpowiedzi na odwołanie pytania: Czy wymiar 10x10 m jest wymiarem
zbliżonym do zawartego w SIWZ wymogu wymiaru około 20x20 m? Czy wymiary 3mx4m,
3mx3m są zbliżone do wymiaru około 4x5m? Zdaniem Zamawiającego zdecydowanie nie i to
zarówno, jeżeli spojrzymy na to w sposób najprostszy z możliwych, a więc przez porównanie
wymiarów boków prostokątów tworzących obrys stoiska, jak również jeżeli spojrzymy na to
przez analizę oferowanej powierzchni każdego ze stoisk. Analizując stoisko 10x10 m
stwierdził, że każdy jego bok jest o 50% krótszy od postulowanego przez Zamawiającego
wymiaru około 20x20 m i nie jest to jego zdaniem wartość bliska (D……………), przybliżona
(M.B…………….) do wskazanej wartości. Jeszcze wyraźniej widać tę rażącą odmienność
oferty od wymagań przy spojrzeniu na powierzchnię stoiska: 20x20m = 400 m2, podczas gdy
10x10m=100m2. Przeprowadzając identyczną analizę wymiarów stoisk 3x4m oraz 3x3m
również Zamawiający doszedł do wniosku, iż żaden z parametrów - ani bok prostokąta ani
jego powierzchnia - nie jest zbliżony do wymiaru 4x5m.
Podkreślił również, iż wykazywanie rzekomej zgodności treści oferty Odwołującego w
oparciu o treść formularza oferty nie może być akceptowane, gdyż formularz oferty jest
wzorem sporządzonym przez Zamawiającego. Wskazywana w odwołaniu wycena stoisk jest
dokonana w polach, których nazwy zostały nadane przez Zamawiającego. Także
oświadczenie w treści formularza oferty, iż Odwołujący zobowiązuje się do realizacji
zamówienia zgodnie z umową i opz – jego zdaniem - nie zmienia stanu rzeczy - po pierwsze
na str. 112 swojej oferty Odwołujący dał jasny wyraz swojego rozumienia opz, po drugie zaś
oba oświadczenia nie mogą być ze sobą sprzeczne. Powołał się w tym zakresie na
orzecznictwo KIO.

Wskazał też, że użycie dla określenia wymiarów stoisk przyimka „około" podyktowane
było chęcią pozostawienia wykonawcom pewnego luzu decyzyjnego przy aranżowaniu
przestrzeni wystawienniczej. Zamawiający chciał uniknąć sytuacji, w której dana lokalizacja
miałaby być wykluczona jako miejsce organizacji Kongresu tylko z tego powodu, że nie było
w niej na tyle dużej przestrzeni na ustawienie stoisk o ściśle określonych wymiarach. Można
bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której obiekt spełniałby warunki realizacji, ale nie może
pomieścić bardzo dużego stoiska o wymiarach 20x20m jednak można w nim ustawić stoisko
o wymiarach 19x19m czy 19x20 albo 18,5 x 21m, gdyż takie są uwarunkowania
architektoniczne budynku.
d) Wbrew temu co twierdzi Odwołujący na str. 10 odwołania nie ma znaczenia dla oceny
zgodności jego oferty z SIWZ fakt, iż zgodnie z § 10 ust. 9 lit. d. SIWZ w ofercie zawarta
została „wstępna koncepcja organizacji kongresu". Wskazał na zapisy SIWZ. Po pierwsze w
§ 10 ust. 9 lit d SIWZ, gdzie Zamawiający określił, jaka jest wymagana zawartość wstępnej
koncepcji. Składają się na nią rysunki oraz ich opisy - czyli plan powierzchni konferencyjnej,
planowana scenografia pomieszczeń oraz opisy. Zgodnie z opisem kryteriów oceny ofert (§
13 SIWZ) ocenie podlega dokładność i precyzyjność ich sporządzenia, np. czy na
powierzchni do organizacji stoisk informacyjnych rozmieszczono poszczególne stoiska
względem siebie. Z kolei zgodnie z pkt 9.3.5.1 opz wykonawca przedstawi ostateczny projekt
scenografii nie później niż 30 dni przed kongresem. Porównując brzmienie § 10 ust. 9 lit d
SIWZ oraz pkt 9.3.5.1 – zdaniem Zamawiającego - widać, iż późniejsze korekty mogą
dotyczyć jedynie scenografii pomieszczeń - ustawienie, rozmieszczenia elementów,
jednakże elementów zgodnych z wymaganiami SIWZ. Zatem to, czy dany element o nazwie
„wstępny" może być traktowany jako niewchodzący w treść oferty i przez to niemogący
stanowić podstawy do jej odrzucenia jako sprzecznej z SIWZ należy analizować nie przez
pryzmat jego nazwy, ale roli jaką pełni w świetle wszystkich postanowień SIWZ. Wskazał, że
wstępna koncepcja to wiążąca treść oferty. Koncepcja ostateczna to koncepcja
uszczegółowiona oraz uzupełniona o elementy, które nie były w ofercie wymagane.
Jednocześnie koncepcja ostateczna nie ma prawa być sprzeczna z koncepcją wstępną
podlegającą ocenie. Gdyby przyjąć inne podejście ocena ofert byłaby fikcją. Po drugie
wskazał, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem, iż wstępny charakter jakiegokolwiek
dokumentu upoważnia wykonawcę do formułowania jego treści w sposób oczywiście
sprzeczny z SIWZ.
Co do uprawnień Zamawiającego do zmniejszenia ilości (a nie wymiarów jak pisze
Odwołujący) poszczególnych elementów, jak np. liczby stoisk, rezygnacji z przestrzeni na
organizację prezentacji plakatów, liczby sal panelowych itd., jako uzasadnienie, iż
zaproponowana przez niego stoiska spełnią cel w postaci organizacji ekspozycji

Zamawiający wskazał, że pkt 10 opz formułuje uprawnienia Zamawiającego co do
modyfikacji pewnych elementów zamówienia i wykonawca nie ma żadnego prawa
egzekwowania tych modyfikacji. Jest to tylko zastrzeżenie prawa do zmian, a nie obietnica
zmiany i nie można w ten sposób uzasadniać przyzwolenia na złożenie oferty niezgodnej z
SIWZ.
Podkreślił, że z oświadczenia ze strony 112 oferty Odwołującego jednoznacznie
wynika, iż jego zamiarem i intencją było złożenie oferty obejmującej stoiska informacyjne o
wymiarach znacznie odbiegających od wskazywanych przez Zamawiającego w opz. Wobec
tego Zamawiający nie mógł nawet zwracać się do wykonawcy o wyjaśnienia treści oferty,
bowiem oświadczenie zawarte na stronie 112 jest jednoznaczne i niepozostawiające
wątpliwości co do sposobu rozumowania wykonawcy i jego intencji złożenia oferty o
określonej treści. Dlatego też wyczerpana została hipoteza art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
formułującego obowiązek odrzucenia oferty jako sprzecznej z SIWZ. Wskazał, że
poprawienie w tym oferty Odwołującego wymagałoby de facto napisania części oferty
dotyczącej powierzchni na stoiska informacyjne przez Zamawiającego: wykonania
wszystkich rysunków, oznaczenia wymaganych elementów scenografii a nawet
sporządzenia opisu, co następnie podlegałoby ocenie, zgodnie z kryteriami oceny ofert.
Zdaniem Zamawiającego wobec oczywistej bezzasadności zarzutów nr 3 i 4
odwołania bezprzedmiotowe jest orzekanie o pozostałych zarzutach, gdyż w wyniku
oddalenia odwołania już w zakresie zarzutów nr 3 i 4 Odwołujący traci interes w zakresie
pozostałych zarzutów. Niemniej jednak z ostrożności procesowej Zamawiający odniósł się
również do pozostałych zarzutów odwołania.
Co do zarzutu nr 1 - naruszenia w szczególności art. 87 ust. 2 ustawy Pzp w zw. z
art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz 7 ust. 1 ustawy Pzp, poprzez poprawę omyłki w ofercie złożonej
przez Przystępującego Zamawiający powołał się na orzecznictwo KIO dotyczące
poprawiania ofert w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Wskazał też, że zapisy SIWZ i
podkreślił, że te nawet bezwzględnie zakazujące określonych zmian w ofercie w stosunku do
dokumentacji opracowanej przez Zamawiającego, muszą być stosowane z uwzględnieniem
obowiązków Zamawiającego nałożonych ustawą w zakresie obowiązku zastosowania
procedury z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp. Co do oferty Przystępującego, zdaniem
Zamawiającego, nie ma żadnego znaczenia, dlaczego w pozycji 17 kosztorysu wykonawca
ten wpisał 130 000 zł zamiast wpisanej przez Zamawiającego stałej 195 500 zł, bowiem
przyczyna zaistnienia omyłki jest bez znaczenia dla istnienia obowiązku jej poprawienia.
Podkreślił też, że jednocześnie dokonanie poprawy nie miało istotnego wpływu na treść
oferty - zmianie uległa jedynie jej cena, która wzrosła o 65 000 zł (przy cenie oferty 2 257
121,17 zł).

Co do zarzut nr 5 - naruszenia w szczególności art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust.
1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Przystępującego
podkreślił, że w odpowiedzi na pytanie nr 13 nie ma sugerowanego w treści odwołania (str.
13) stwierdzenia, iż nie jest możliwe wykorzystanie powierzchni cateringowej na cele
komunikacyjne. Podkreślił, że czymś zupełnie innym jest „korytarz" a czym innym „ciąg
komunikacyjny". Pytanie dotyczyło korytarza, a nie możliwości wykorzystania powierzchni
cateringowej dla komunikacji, np. czyniąc z hali przeznaczonej na catering halę przejściową
pomiędzy salą plenarną a hallem. Zwrócił uwagę na odmienne znaczenie słowa „korytarz" i
zwrotu „ciąg komunikacyjny" - korytarz może być ciągiem komunikacyjnym, ale ciąg
komunikacyjny nie musi być korytarzem. Wskazał, że rozróżnienie tych dwóch pojęć jest
oczywiste choćby na gruncie przepisów budowlano-architektonicznych. Przywołał
rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690),
które rozróżnia te dwa pojęcia, nie definiując ich. I tak np § 95 ust. 2 mówi o korytarzach
stanowiących komunikację wewnętrzną w mieszkaniu (czyli możliwe są takie, które nie są
ciągami komunikacyjnymi), w § 99 mowa jest o korytarzach, które mogą być przejściami do
urządzeń technicznych; § 243 mówi o korytarzach będących drogami ewakuacyjnymi, § 262
z kolei formułuje wymaganie co do budowy korytarza i jego sufitu. Jednocześnie w § 261
sformułowano w pkt 4 wymogi, co do „szerokości przejść komunikacyjnych" w
pomieszczeniach przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 200 osób
dorosłych. Dla przykładu odwołał się też do wyraźnego rozróżnienia tych pojęć na
przykładzie innego aktu prawnego - rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia
10 marca 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków utrzymywania zwierząt
laboratoryjnych w jednostkach doświadczalnych, jednostkach hodowlanych i u dostawców
(Dz. U. Nr 50, poz. 368), gdzie w § 7 postanowiono, iż „Korytarze i ciągi komunikacyjne
pomiędzy pomieszczeniami [...] powinny spełniać wymagania [...]". W ofercie
Przystępującego – w ocenie Zamawiającego - powierzchnia cateringowa nie została
zaplanowana na korytarzu (a więc „wąskim, długim pomieszczenie, z którego prowadzą
drzwi do innych pomieszczeń" www.sjp.pwn.pl), ale w obszernej hali, przez którą wytyczono
dwa przejścia komunikacyjne, na których nie są rozstawione żadne stoliki.
Jeśli chodzi o inne oferty wskazał, że w ofercie Mazurkas wykonawca zaproponował
podobne rozwiązanie, co u Przystępującego – wykonawca ten umieścił powierzchnię
cateringową w ten sposób, że wytyczył przez nią ciąg komunikacyjny pomiędzy hallem, a
powierzchnią na organizację stoisk (str. 59-61 oferty), a więc nie w korytarzu, ale z
pozostawieniem możliwości przejścia do innej części budynku. Podobne rozwiązanie
zastosował wykonawca Międzynarodowe Targi Poznańskie (s. 39 oferty), który umożliwił

także przejście pomiędzy częściami imprezy przez strefę cateringową. Również wykonawca
Symposium wybrał wariant, w którym przestrzeń cateringową jest dostępna dla osób
przechodzących do innej części budynku (s. 30 oraz 38 oferty). Powyższe, jego zdaniem,
wskazuje, iż wszyscy wykonawcy doskonale zrozumieli czym różni się „korytarz" od „ciągu
komunikacyjnego" i tylko Odwołujący nie rozumie tej różnicy. Dodatkowo zauważył, że
umożliwienie przejścia przez powierzchnię cateringową jest przeznaczeniem tej powierzchni
na inne „działania" niż catering. Zamawiający nie zdefiniował bowiem pojęcia „działanie",
jednak już z samego sensu tego słowa i treści opz można wnioskować, iż chodzi o działania
wykonawcy związane z organizacją kongresu opisane w opisie przedmiotu zamówienia jak
np. organizacja wystawy plakatów, rejestracji gości itd. W jego cenie w pojęciu „działanie" nie
może mieścić się umożliwienie przejścia uczestnikom kongresu.
Co do zarzutu zaoferowania przez Przystępującego niezgodnej z wymaganiami SIWZ
sali panelowej nr 6 (s. 13 odwołania) stwierdził, iż jest on niezgodny ze stanem faktycznym.
Rzekoma niezgodność sali z SIWZ nie została jego zdaniem poparta żadnym dowodem i
stanowi jedynie opinię Odwołującego w tym zakresie. Rzut sali został zamieszczony w
ofercie Przystępującego na str. 28. Sala ta ma wymiar 1900 cm x 1700 cm co daje
powierzchnię 3 230,00c m2. Dodatkowo wskazał, iż na str. 62 oferty Mazurkas znajduje się
rysunek poglądowy, na którym zaznaczono, iż w sali tej odbędzie się sesja panelowa dla 250
osób. Już z samej powierzchni Sali, według niego, wynika, iż jest to w pełni możliwe i nie
zmienia tego rzekoma obecność filarów, które nie zostały na rysunku oznaczone. Po
wpłynięciu odwołania, pomimo iż - zdaniem Zamawiającego - sala ta spełniała wymagania,
Zamawiający w celu wyjaśnienia tej okoliczności zwrócił się także do administratora
proponowanych przez Mazurkas oraz Przystępującego hal wystawienniczych o udzielenie
informacji czy w omawianej sali jest możliwość umieszczenia aranżacji dla 250 osób. Z
udzielonej przez Pana D………….. M……………., Członka zarządu Warszawskiego Centrum
Expo XXI wynika, iż jest to możliwe, (w załączeniu przedstawił treść informacji otrzymanej od
Warszawskiego Centrum Expo XXI).
Co do zarzutu o rzekomej niezgodności oferty Przystępującego z SIWZ w zakresie
projektu stoiska informacyjnego o wymiarach ok. 4x5 m Zamawiający podkreślił, że
Przystępujący na str. 32 oferty przedstawił projekt stoiska, który jest zgodny z SIWZ -
zarówno w zakresie założenia architektonicznego, jak i sprzętów stanowiących jego
wyposażenie. Podniósł, że ustawienie mebli - krzesła i stoły to meble - stanowi element
scenografii stoiska i może podlegać uzgodnieniom zgodnie z brzmieniem pkt 9.3.5.1 opz.
Co do zarzutu o niespełnieniu warunków udziału w postępowaniu przez
Przystępującego podkreślił, że na str. 14 odwołania znajdują się niepoparte żadnymi
zarzutami uwagi dotyczące rzekomego niespełniania warunków przez Przystępującego.

Odwołujący nie wskazał, o jaki warunek chodzi, nie przedstawił też żadnego dowodu na
poparcie swoich tez. Odnosząc się jednak do argumentów odwołania wskazał, że
Przystępujący przedstawił potwierdzenie prawidłowości wykonania usług wykazanych w
przez Przystępującego na rzecz Politechniki Warszawskiej. Z treści referencji wynikało, że w
organizowanych imprezach brało udział 712 oraz 812 uczestników. Wbrew twierdzeniem
Odwołującego zatem informacja o liczbie uczestników pochodzi z dwóch niezależnych
źródeł: oświadczenia wykonawcy (wykaz usług) oraz oświadczenia Zamawiającego.
Przyznał, że wynagrodzenie wskazane w tym zakresie przez Przystępującego jest istotnie
niskie, jednak ten fakt w kontekście oświadczenia Politechniki Warszawskiej nie może budzi
zastrzeżeń. Warunek w niniejszym postępowaniu odnosił się do oznaczonych rodzajowo
usług, a nie do ich określonej wartości.
Niemniej podkreślił, że nawet gdyby przyznać w tym miejscu rację Odwołującego to
zmiana punktacji mogłaby mieć miejsce o 1 a nie 2 punkty, gdyż, zgodnie z treścią kryterium,
wykonawca otrzymywał 1 pkt za przedstawienie opisu stoiska oraz 1 za przedstawienie jego
projektu i taka zmiana nie miałaby żadnego wpływu na wynik postępowania.
W toku rozprawy Zamawiający podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie
odwołania.

III. Stanowisko Przystępującego

Przystępujący złożył przystąpienie po stronie Zamawiającego, wnosząc o oddalenie
odwołania.
W toku rozprawy poparł w całości stanowisko Zamawiającego, wskazując dodatkowo,
że istnieje także możliwość dostania się do powierzchni sali plenarnej bez przejścia przez
powierzchnię cateringową, tj. odrębnym wejściem. Na tę okoliczność przedłożył pismo
administratora powierzchni z dnia 11 kwietnia 2013 r. wraz z odpisem KRS potwierdzającym
umocowanie osób składających w tym zakresie oświadczenie. Podkreślił też, że w rzucie
dotyczącym hali nr 3 wskazuje się na odrębne wejścia do powierzchni cateringowej i
jednocześnie do sali plenarnej. Wskazał jednocześnie, że przy przyjętym przez
Zamawiającego harmonogramie dnia nie będzie problemu z przejściem osób do sali
plenarnej przez salę cateringową, bowiem uczestnicy Kongresu przejdą najpierw z hali nr 1
do sali cateringowej i następnie, po poczęstunku, będą odbywać się obrady w sali plenarnej.
W żadnym przypadku powierzchnia cateringowa nie będzie wykorzystywana jako korytarz.
Wskazał też, że przedłożone przez niego dowody stanowią także potwierdzenie
możliwości ustawienia w sali C2 krzesełek dla 250 osób. Wskazał na załączony rzut tej sali,
gdzie po pierwsze, umiejscowiono dźwiękoszczelną ścianę przesuwną, po drugie zaś

zaznaczone tam filary nie uniemożliwiają usytuowania 250 miejsc siedzących. Podkreślił też,
że umieszczenie na wizualizacji Przystępującego krzeseł i stołów w ramach stoiska nie
wskazuje na niezgodność z wymogami SIWZ, jest to element scenariusza. Sam Odwołujący
w prezentowanej na rozprawie swojej wizualizacji wskazał na stoliki i krzesełka wewnątrz
stoiska.
Co do zarzutu braku doświadczenia Przystępujący przedłożył oświadczenie złożone
przez dziekana wydziału inżynierii materiałowej Politechniki Warszawskiej z 11 kwietnia 2013
r., tj. oświadczenie wystawcy referencji, które potwierdza dodatkowo wartość materiałów
referencyjnych przygotowanych przez Przystępującego na kwotę ponad 50 000 zł.
Oświadczenie to potwierdza również, że w zakresie pozostałych czynności związanych z
realizacją tego przedsięwzięcia leżących w zakresie działań Przystępującego przyjęty został
określony model organizacyjno-finansowy, iż powyższe było finansowane przez inne
podmioty na podstawie odrębnych umów, a także przez samych uczestników konferencji.
Podkreślił, że Politechnika Warszawska była jednak odbiorcą tych usług i miała prawo w tym
zakresie wystawić referencje. Przystępujący wskazuje, że obsługa cateringowa tego
przedsięwzięcia dla Politechniki Warszawskiej była droższa, ale przyjęte zasady rozliczania
umożliwiły nieponoszenie tych kosztów w ramach umowy z Politechniką. Na potwierdzenie
powyższego przedłożył kopię umów z 12 sierpnia 2011 r. i 27 lipca 2012 r., zawartych w
związku z realizacją przedsięwzięcia na rzecz Politechniki Warszawskiej z E-MRS. Wskazał,
że w zakres tych umów wchodziły usługi cateringowe. Według Przystępującego, Odwołujący
w ramach postawionych w odwołaniu zarzutów nie kwestionował niespełnienia warunku co
do przygotowania materiałów konferencyjnych przez Przystępującego w ramach usługi
realizowanej na rzecz Politechniki Warszawskiej na poziomie minimum 50 000 zł. Podkreślił,
że przedmiotem zarzutu odwołania był wyłącznie brak możliwości sfinansowania usług
cateringowych na poziomie 9 630 zł.



Krajowa Izba Odwoławcza, rozpoznając złożone odwołanie na rozprawie
i uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, w tym w szczególności
dokumentację z niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jak również
stanowiska stron i uczestnika postępowania, zaprezentowane na piśmie i ustnie do protokołu
posiedzenia i rozprawy, ustaliła i zważyła co następuje.

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że nie została wypełniona żadna
z przesłanek ustawowych, wynikających z art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, a skutkujących
odrzuceniem odwołania w całości.

W drugiej kolejności Izba stwierdziła skuteczność zgłoszenia przystąpienia po stronie
Zamawiającego dokonanego przez wykonawcę Nobell Congressing Sp. z o.o. z siedzibą
w Ożarowie Mazowieckim. Izba zweryfikowała wypełnienie w tym względzie wymogów
formalnych skutecznego zgłoszenia przystąpienia, określonych w art. 185 ust. 2 i 3 ustawy
Pzp i stwierdziła ich wypełnienie przez wskazanego wykonawcę.

Izba ustaliła również, że Odwołujący ma interes w złożeniu odwołania. W tym przypadku
Odwołujący, podnosząc zarzuty wobec czynności Zamawiającego polegającej na odrzuceniu
swojej oferty oraz na wyborze oferty najkorzystniejszej, jak też zarzuty wobec zaniechania
wykluczenia z postępowania wykonawcy, którego ofertę Zamawiający uznał za
najkorzystniejszą oraz odrzucenia oferty tego wykonawcy, w dostateczny sposób wykazał
swój uszczerbek w uzyskaniu zamówienia, stosownie do regulacji art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Zaskarżone czynności Zamawiającego bowiem w sposób bezpośredni pozbawiały
Odwołującego możliwości uzyskania przedmiotowego zamówienia publicznego. Za
niezasadny Izba uznała w tym zakresie wniosek Zamawiającego o oddalenie odwołania z
powodu braku interesu po stronie Odwołującego do wniesienia odwołania. Zamawiający,
składając ten wniosek podniósł, że potwierdzenie niezasadności zarzutów Odwołującego co
do czynności odrzucenia jego oferty, wskazuje o bezprzedmiotowości pozostałych zarzutów
odwołana i brak możliwości orzekania w tym względzie przez Izbę. Podkreślić należy, że
kwestia interesu w uzyskaniu zamówienia – jako przesłanka materialno prawna, określona w
art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, rozpoznawana przez Izbę na rozprawie - weryfikowana jest na
moment wniesienia przez wykonawcę odwołania w odniesieniu do całości zarzutów
odwołania, na moment ich podniesienia w odwołania. Ocena pod kątem wskazanej
przesłanki dokonywana przez Izbę zasadniczo przed rozpoznaniem zasadności zarzutów
prowadzić ma co oceny, czy samo zaskarżenie określonych czynności, czy zaniechań w
postępowaniu przez zamawiającego, przy założeniu zasadności tych zarzutów, potencjalnie
pozwalałoby odwołującemu się wykonawcy uzyskać dane zamówienie. Niedopuszczalne
jest w tym zakresie dokonywania przez Izbę oceny zasadności jednego zarzutu i pod tym
kątem stwierdzenie, że wykonawca nie ma interesu w podnoszeniu innych zarzutów (skoro
potwierdziła się okoliczność, że oferta odwołującego się wykonawcy zasadnie została
odrzucona, odwołujący nie miał prawa do podnoszenia zrzutów wobec innych ofert). Ocena
przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp powinna odnosić się zasadniczo do oceny całego

odwołania – wszystkich zgłoszonych tam zarzutów o ile dotyczą tożsamych czynności
zamawiającego dokonywanych na tym samym etapie postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego.
Ocena niezasadności jednego zarzutu w zakresie oceny pozostałych zarzutów odwołania
może co najwyżej mieć znaczenie dla oceny odrębnej przesłanki oceny merytorycznej
odwołania, opisanej w art. 192 ust. 2 ustawy Pzp. Przesłanka opisana w tym przepisie
nakazuje Izbie badanie – ale po merytorycznej ocenie zasadności zarzutów odwołania na
moment wydania orzeczenia w sprawie odwołania, czy stwierdzone naruszenie przepisów
ustawy Pzp ma istotny wpływ na wynik postępowania, tj. wybór oferty najkorzystniejszej, czy
unieważnienie postępowania. W tym zakresie faktycznie istnieje obowiązek weryfikacji przez
Izbę, czy stwierdzone naruszenie przepisów ustawy Pzp, przy jednoczesnym
niepotwierdzeniu się innych zarzutów odwołania (np. zasadności przywrócenia do
postępowania określonej oferty) będzie miało wpływ na zmianę wcześniejszej decyzji
zamawiającego o wyborze oferty najkorzystniejszej. Powyższe zatem ma znaczenie tylko dla
tego czy odwołanie można uwzględnić, ale po ocenie zasadności zarzutów odwołania. W
przypadku oceny przesłanki interesu w uzyskaniu zamówienia ocenie nie podlegają zarzuty
odwołania co do ich zasadności czy niezasadności lecz jedynie weryfikacja potencjalnej
możliwości uzyskania danego zamówienia publicznego przez odwołującego się wykonawcę
w związku z podnoszonym zakresem zaskarżenia określonych czynności czy zaniechań
Zamawiającego.

Izba, rozpoznając odwołanie w granicach zarzutów podniesionych w odwołaniu, uznała je
za niezasadne.

W tym zakresie Izba ustaliła, co następuje:

Zamawiający wszczął postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego
dotyczy złożone odwołanie w drodze publicznego ogłoszenia o zamówieniu, które zostało
opublikowane w dniu 16 lutego 2013 r.
W przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w terminie na
składanie ofert wpłynęło sześć ofert: w tym oferta Odwołującego i skarżone przez niego
oferta Przystępującego oraz wykonawców Sympozium i Mazurkas.
Zamawiający wyboru oferty najkorzystniejszej w przedmiotowym postępowaniu dokonał
w dniu 22 marca 2012 r. i był to wybór oferty Przystępującego. Jednocześnie też
Zamawiający poinformował wykonawców o odrzuceniu oferty Odwołującego na podstawie
art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Zamawiając, uznał, że Odwołujący, oferując 12 stoisk o

wymiarach 3m x 4m, 8 stoisk o wymiarach 3m x 3m jedno stoisko o wymiarach 4m x 5m oraz
jedno stoisko o wymiarach 10m x 10m nie spełnił wymogu opisanego w pkt 9.5 załącznika nr
7 do SIWZ – OPZ, tj. zapewniania powierzchni w sąsiedztwie sali plenarnej na tym samym
poziomie co sala plenarna i zorganizowanie maksymalnie 30 stoisk informacyjnych w tym
maksymalnie 29 o wymiarach około 4m x 5m i jedno około 20m x 20m. Zamawiający również
poinformował, że Odwołujący podlega wykluczeniu z udziału w postępowaniu na podstawie
art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy Pzp z powodu niespełnienia warunku wiedzy i doświadczenia oraz
dysponowania osobami zdolnymi do wykonania zamówienia. W tym zakresie Zamawiający
zaniechał wezwania Odwołującego do uzupełnienia dokumentów w trybie art. 26 ust. 3
ustawy Pzp z racji tego, że oferta Odwołującego podlega odrzuceniu.
Czynność odrzucenia oferty Odwołującego oraz zaniechania wykluczenia z
postępowania i odrzucenia oferty Przystępującego i zaniechania odrzucenia ofert
wykonawców Mazurkas i Symposium zostały zaskarżone w trybie odwołania aktualnie
rozpoznawanego przez Izbę.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia faktyczne Izba stwierdziła, że odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów odwołania, odnoszącego się do uznania za
niegodne z SIWZ wymiarów stoisk informacyjnych zaoferowanych przez Odwołującego, Izba
stwierdziła jego niezasadność.
Odnosząc się do argumentacji prezentowanej przez Odwołującego Izba uznała, że
nieostre określenia, których Zamawiający użył przy opisie wymaganych stoisk
informacyjnych, tj. „około” należy odnosić do okoliczności niniejszego postępowania o
udzielenie zamówienia publicznego i opisu przedmiotu zamówienia. Zamawiający w ramach
niniejszego postępowania oczekiwał zapewniania przez wykonawców określonej
powierzchni, na której miały zostać zorganizowane konkretne ilości stoisk informacyjnych, co
do których Zamawiający określił wymiary o przybliżonej powierzchni. Zamawiający określił, iż
wymaga zorganizowania na określonej powierzchni 29 stoisk o wymiarach około 4m x 5m i
jednego stoiska o wymiarach około 20m x 20m. Jednocześnie też Zamawiający w tym
samym punkcie SIWZ (pkt 9.5 załącznika nr 7 do SIWZ) wskazał, że ustawienie stoisk
powinno umożliwiać swobodny dostęp i przemieszczanie się uczestników kongresu
(podobne postanowienia w pkt 9.1 załącznika nr 7 do SIWZ). Wskazał też, że na powierzchni
wokół stoisk ma być zabezpieczona powierzchnia, na której będą rozmieszczone tablice
rozkładane (roll-up-y), cztery telewizory LCD wielkości 42`. Przy każdym stoisku miało być
także umiejscowione co najmniej po trzy krzesełka, po 1 hokerze oraz po 2 stoliki. Powyższe

wymagania wskazują na dodatkowe okoliczności, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie,
co Zamawiający miał na myśli wskazując na wymóg „około” przy określonych wymiarach
stoisk informacyjnych. Z całą pewnością przy wskazanych zapisach SIWZ nie można było
oczekiwać od wykonawców, aby ci zaproponowali wyłącznie stoiska o wymiarach 4m x 5m w
liczbie 29 i 20m x 20m w liczbie 1 stoiska. Skoro Zamawiający, określając pożądane wymiary
stoisk, użył określenia „około” wykonawcy mogli zaoferować także przybliżone wymiary
stoisk do oczekiwanych przez Zamawiającego.
Biorąc pod uwagę charakter przedmiotu zamówienia oraz wymiary stoisk informacyjnych
oczekiwanych przez Zamawiającego, a także dodatkowe wskazane powyżej wymagania
odnośnie tych stoisk, Izba uznała, że wymogu o przybliżonych wymiarach wskazanych w
SIWZ Odwołujący nie wypełnił. Z całą pewnością za przybliżoną wielkość stoiska
informacyjnego oczekiwanego w SIWZ o wymiarach 20m x 20m nie można uznać stoiska o
wymiarach 10m x 10m. Jednocześnie też zaproponowane przez Odwołującego stoiska o
wymiarach: 3m x 3m i 3m x 4m - w ocenie Izby - nie wypełniają wymogu około 4m x 5m.
Przy tego rodzaju wartościach, jak wymiary stoiska dające w efekcie określoną powierzchnię,
wykorzystywaną do określonych celów w takcie organizowanej imprezy, określenie „około”
należy interpretować mając na uwadze przybliżone wartości tych wymiarów. Za takie
należałoby uznać przykładowo wymiary: 19m x 19m, czy 20,9m x 20,9m dla wymiarów około
20m x 20m oraz 3m x 4m, 3,90m x 4,90m dla wymiarów około 4m x 5m. Zaoferowanie
wymiarów stoisk na poziomie 10m x 10m z całą pewnością nie odpowiada stoiskom o
wymiarach 20m x 20m, jak też stoisk o wymiarach 3m x 3m nie odpowiada stoiskom o
wymiarach 4m x 5m, także w kontekście funkcjonalności i celów, jakie miały być osiągnięte
przy realizacji przedmiotu zamówienia.
Odwołujący podniósł argument o tym, iż Zamawiający udzielił odpowiedzi na zapytanie
do SIWZ, w której wskazał, że nie określa minimalnej powierzchni także, co do stoisk
informacyjnych, a oczekuje od wykonawców jedynie tego, aby zmieściły się na niej wszystkie
wymagane w SIWZ działania dotyczące każdej powierzchni, w tym dotyczącej stoisk
informacyjnych (odpowiedź nr 10 na pytanie do SIWZ z pisma Zamawiającego z dnia 26
lutego 2013 r.). W ocenie Izby przywołana odpowiedź na zadane przez wykonawcę pytanie
wskazuje jedynie, że Zamawiający nie określił nigdzie minimalnej powierzchni na stoiska
informacyjne. Powyższe nie wskazuje jednak, że Zamawiający nie określił przybliżonych
wymiarów stoisk informacyjnych. Czym innym są w efekcie wymiary stoisk informacyjnych, a
czym innym łączna minimalna powierzchnia przeznaczona na te stoiska, choć oczywiście
przyjęte wymiary stoisk mają de facto znaczenie dla globalnej powierzchni tych stoisk.
Zamawiający, udzielając odpowiedzi na pytanie odnoszące się do powierzchni stoisk
informacyjnych, nie zmienił jednocześnie wymogów określonych w pkt 9.5 załącznika nr 7 do

SIWZ, gdzie wskazał wymagane wymiary stoisk informacyjnych. Tym samym Zamawiający
nie określił łącznej powierzchni minimalnej oczekiwanej dla zorganizowania stoisk
informacyjnych, pozostawiając w tym względzie pewną dowolność wykonawcom. Określił
jednak przybliżone wymiary oczekiwanych stoisk informacyjnych w łącznej liczbie 30 sztuk i
ten wymóg nie został wypełniony przez Odwołującego. Łączna powierzchnia obliczona przez
Zamawiającego i podana w informacji o wynikach postępowania miała jedynie walor
informacyjny. Zamawiający poprzez wykazaną, łączna powierzchnię wynikającą z podanych
minimalnych wymiarów stoisk i powierzchnię, która poprzez zaoferowane wymiary stoisk
wskazał de facto Odwołujący, chciał niejako przybliżyć i ukazać wykonawcy zasadniczą
różnicę pomiędzy oczekiwanymi wymiarami stoisk, a oferowanymi przez Odwołującego.
Co do kwestii określenia jako wstępnego dokumentu koncepcji realizacji przedmiotu
zamówienia - wizualizacji, którą wykonawcy mieli przygotować w postępowaniu, który to
dokument na etapie realizacji zamówienia będzie podlegał zmianom, Izba uznała, że dla
czynności badania i oceny ofert wskazany dokument miał istotne znaczenie nadane mu
przez postanowienia SIWZ. Zamawiający w niniejszym postępowaniu przyjął bowiem, że
wskazany dokument – pomimo nazwy wskazującej na jego wstępny charakter– będzie miał
znaczenie dla merytorycznej oceny ofert, tak pod kątem spełniania minimalnych wymogów,
jak i w kontekście oceny w ramach kryteriów oceny ofert (§ 10 ust. 9 lit. d, czy § 13 SIWZ).
Dokument ten miał zatem istotne znaczenie w toku postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego dla wyboru oferty najkorzystniejszej. Z pewnością nie był to dokument wyłącznie
informacyjny, składany dodatkowo w ofercie, w przeciwnym razie Zamawiający nie
wprowadziłby w tym zakresie szeregu wymogów odnoszących się do opisu przedmiotu
zamówienia, które powinny znaleźć się w wizualizacji przedkładanej przez wykonawców
wraz z ofertą. Postanowienia SIWZ, a przede wszystkim projektu umowy (załącznik nr 5 do
SIWZ), przywoływane przez Odwołującego, faktycznie wskazywały na przedłożenie
ostatecznej wersji koncepcji przez wybranego w postępowaniu wykonawcę na etapie
realizacji zamówienia. Wskazywały one też na możliwość wprowadzenia uwag
Zamawiającego. Powyższe postanowienia w żaden sposób nie negują ustalenia, że
informacje zawarte we wstępnej koncepcji prezentowanej przez wykonawców w ofertach
mają znaczenie dla czynności badania i oceny ofert oraz wyboru oferty najkorzystniejszej.
Odnosząc się do kwestii przyznawania punktów w ramach kryterium oceny ofert, co do
wskazanej kwestii, stwierdzić należało, że niespełnienie minimalnych wymogów w tym
zakresie nie mogło być uznane przez Zamawiającego jako jedynie podstawa do obniżenia
punktacji dla Odwołującego. Takich warunków przyznawania punktów w ramach kryteriów
oceny ofert postanowienia SIWZ nie przewidywały. Ponadto niespełnienie wskazanego
wymogu oznaczałoby wybór do realizacji przedmiotu umowy rozwiązania, które nie spełnia

podstawowych wymogów odnoszących się do opisu przedmiotu zamówienia opisanych
odrębnie w załączniku nr 7 do SIWZ (OPZ).
Co do argumentacji Odwołującego prezentowanej w toku rozprawy i przedłożonych przez
niego wizualizacji wskazujących na możliwość ustawienia stoisk informacyjnych na wybranej
do zorganizowania kongresu powierzchni ściśle wedle wymiarów określonych w pkt 9.5
załącznik nr 7 do SIWZ, Izba uznała, że powyższe nie mają żadnego znaczenia. Ocena ofert
w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego odbywała się w
oparciu o wizualizacje przygotowane i przedstawione przez wykonawców do upływu terminu
składania ofert na równych zasadach. Przyjecie w toku postępowania odwoławczego nowej
koncepcji ustawienia stoisk informacyjnych przez Odwołującego byłoby zatem
niedopuszczalne i prowadziłoby w efekcie do naruszenia zasady równego traktowania
wykonawców i uczciwej konkurencji w postępowaniu.
Odnoszą się do stanowiska Odwołującego o niewykorzystaniu przez Zamawiającego
procedury poprawienia oferty Odwołującego we wskazanym zakresie w trybie art. 87 ust. 2
pkt 3 ustawy Pzp Izba stwierdziła, że brak było podstaw do poprawienia oferty
Odwołującego. Skorzystanie z trybu wskazanego w art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp
wymagałoby od Zamawiającego stworzenia za Odwołującego treści wstępnej koncepcji, a
więc fragmentu istotnej treści oferty wykonawcy, podlegającej merytorycznej ocenie ofert, co
przeczyłoby istocie i prawnej możliwości stosowania wskazanego przepisu ustawy Pzp.

Odnosząc się do drugiego z zarzutów odwołania co do nieuprawnionej – zdaniem
Odwołującego - czynności poprawienia oferty Przystępującego, Izba stwierdziła jego
niezasadność.
Zamawiający poprawił ofertę Przystępującego w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp w
zakresie wyceny pozycji 17 formularza ofertowego (załącznik nr 5 do SIWZ) „Wynagrodzenie
i koszty podróży prelegentów i moderatorów i innych gości wskazanych przez
Zamawiającego”. W pozycji tej Zamawiający zastrzegł konkretną kwotę konieczną do
wpisania przez wszystkich wykonawców w wysokości: 195 500,00 zł. Wymogi w tym
zakresie Zamawiający dookreślił w pkt 9.20.4 załącznika nr 7 do SIWZ. Przystępujący we
wskazanej pozycji wpisał inną kwotę niż oczekiwał tego Zamawiający (kwotę: 130 000 zł).
Powyższe – zdaniem Izby – uprawniało Zamawiającego do poprawienia wskazanej
niezgodności treści oferty Przystępującego z treścią SIWZ w oparciu o przywołany przepis.
Niewątpliwie wskazana nieprawidłowość w ofercie Przystępującego stanowi wprost
niegodność treści oferty z treścią SIWZ. Tego typu niegodności podlegają poprawieniu we
wskazanym trybie, o ile mają znamiona omyłkowego działania ze strony wykonawcy i
poprawienie tej niegodności jest możliwe bez istotnej zmiany treści oferty. Wskazane

przesłanki do poprawienia oferty Przystępującego – zdaniem Izby – znalazły wypełnienie w
przedmiotowej sprawie. Przystępujący, mając do wypełnienia szczegółowy formularz
kosztowy zawierający wiele pozycji cenowych, mógł dopuścić się omyłki poprzez wypełnienie
także pozycji, która w efekcie została zastrzeżona przez Zamawiającego. Ponadto
poprawienie oferty Przystępującego w tym zakresie nie wymagało żadnej interwencji ze
strony wykonawcy – jakichkolwiek wyjaśnień, doprecyzowania, czy wręcz złożenia nowego
oświadczenia woli w tym zakresie. Zamawiający samodzielnie mógł wpisać wymaganą kwotę
w formularzu ofertowym Przystępującego i nie spowodowało to istotnej, znaczącej zmiany w
treści oferty. Zmiana będąca wynikiem poprawienia omyłki w ofercie Przystępującego
prowadzi do nieznaczącego podwyższenia wysokości oferty Przystępującego o koszty i tak
przewidziane w tym zakresie przez Zamawiającego w SIWZ. Tym samym zatem
nieuprawione jest stanowisko Odwołującego o nieuprawionym działaniu Zamawiającego co
do oferty Przystępującego. Nie można mówić w tym zakresie o nierównym traktowaniu
wykonawców. Jak wskazano wyżej ewentualne poprawienie oferty Odwołującego co do
wymiarów stoisk informacyjnych prowadziłoby do konieczności sformułowania oferty za
Odwołującego, bądź przyjęcie uzupełnienia oferty o nową treść oświadczenia woli
Odwołującego. Jest to zgoła odmienna sytuacja od poprawienia oferty Przystępującego,
która to czynność mogła odbyć się bez jakiegokolwiek kontaktu z wykonawcą, poza
oczywiście wymaganą przepisami ustawy Pzp formalną zgodą na dokonanie tego rodzaju
poprawki w jego ofercie.

Odnosząc się do trzeciego z zarzutów odwołania, iż oferta Przystępującego powinna
zostać odrzucona z powodu jej sprzeczności z treścią SIWZ z uwagi na niezapewnienie
odrębnej powierzchni na catering, Izba stwierdziła jego niezasadność.
Odwołujący argumentując ten zarzut odwołania powołuje się na postanowienia pkt 9.11
załącznika nr 7 do SIWZ, w którym wskazuje się m.in., że powierzchnia, na której będą
podawane posiłki ma zapewniać swobodne przemieszczanie się osób w trakcie
poczęstunków oraz nie będzie wykorzystywana na żadne inne działania niż catering.
Odwołujący powoływał się również na odpowiedź na zapytanie do SIWZ zawartą w piśmie z
dnia 26 lutego 2013 r. (odpowiedź nr 13), w której Zamawiający wskazał, że osobna
powierzchnia na catering nie może być zorganizowana na korytarzu. Według Odwołującego
zorganizowanie w Hali nr 2 w ofercie Przystępującego cateringu obok sali plenarnej, do
której wchodzi się przez salę przeznaczoną na catering nie spełnia wskazanych wymogów
SIWZ. W jego ocenie przeznaczenie sali cateringowej na cele komunikacyjne nie jest
możliwe i wskazuje na sprzeczność z SIWZ. W ocenie Izby argumentacja Odwołującego nie
zasługuje na uwzględnienie. Według wizualizacji przedstawionej w ofercie Przystępującego

wyodrębniona została samodzielna powierzchnia na salę cateringową w bezpośrednim
sąsiedztwie sali plenarnej. Powierzchnia ta tworzy wyodrębnioną całość, która w żaden
sposób nie jest przeznaczona na jakiekolwiek inne działanie w toku organizacji kongresu.
Faktycznie z tej powierzchni można w sposób bezpośredni przedostać się na salę plenarną,
co jednak nie oznacza, że catering zorganizowany jest w korytarzu. Zgodzić należy się z
argumentacją prezentowaną przez Zamawiającego, iż należy odróżnić pojęcie korytarza od
ciągu komunikacyjnego. Nie można przyjąć, że możliwość przemieszczania się na
powierzchnię cateringową i z niej na salę plenarną, wskazuje na jakąkolwiek inną
działalność, która miałaby być prowadzona na sali cateringowej. Przewidzenie w sali
cateringowej standardowych ciągów komunikacyjnych umożliwiających wejście na nią i
wyjście z niej nie może być utożsamiane z innym rodzajem działalności, np. umiejscowienia
stoisk informacyjnych, czy powierzchni wystawienniczej. Z całą pewnością sala cateringowa
nie została umiejscowiona w korytarzu, co było zakazane przez Zamawiającego. Jak
wskazano wyżej Przystępujący zorganizował salę cateringową w wyodrębnionej swobodnej
powierzchni, a nie w wydzielonym korytarzu – wąskiej powierzchni służącej wyłącznie
przemieszczaniu się. Tym samym zatem brak było podstaw do uznania, że oferta
Przystępującego nie spełnia wymogów SIWZ we wskazanym zakresie. Podobnie należy
odnieść się do analogicznych zarzutów podniesionych przez Odwołującego wobec innych
wykonawców – Mazurkas i Symposium. Wykonawcy ci zaoferowali tą samą powierzchnię, co
Przystępujący z tych też względów argumentacja dotycząca powierzchni oferowanej przez
Przystępującego ma również odniesienie do wskazanych wykonawców.

Odnosząc się do czwartego z zarzutów dotyczącego braku możliwości pomieszczenia
minimum 250 osób w sali panelowej nr 6, odwołania Izba stwierdziła jego niezasadność.
Odwołujący jako podstawę swojego zarzut wskazuje, że Przystępujący w swojej
wizualizacji, przedstawiając aranżację wskazanej sali panelowej, nie uwzględnił filarów
podtrzymujących strop we wskazanej sali i nie naniósł ich na plan. Jako potwierdzenie
swojego zarzutu Odwołujący podniósł również, że we wskazanej sali funkcjonują skosy,
które również uniemożliwiają ustawienie krzesełek w ilości 250. Odnosząc się do tej
argumentacji Izba stwierdziła, że nie zasługuje ona na uwzględnienie. Odwołujący nie
przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów, które wskazywałyby na obiektywną,
techniczną niemożliwość umiejscowienia we wskazanej sali 250 osób. Na brak takiej
możliwości nie może w żaden sposób wskazywać brak umiejscowienia (wyrysowania) na
planie kilku kolumn, które faktycznie w tej sali są usytuowane. Według postanowień SIWZ
wykonawcy mieli zapewnić 6 sal z określoną ilością osób – każda minimum 250 osób, co w
ofercie Przystępującego zostało potwierdzone (pkt 9.4.2 SIWZ). Przystępujący, a także

Zamawiający dodatkowo, jako potwierdzenie obiektywnej możliwości takiego ustawienia we
wskazanej sali 250 krzesełek, uzyskał stanowisko od właściciela centrum, którego
powierzchnia jest wykorzystywana przez Przystępującego w jego ofercie. Dodatkowe
wyjaśnienia właściciela obiektu potwierdzają zatem w sposób obiektywny to co oświadczył w
swojej ofercie Przystępujący. Tym samym brak było podstaw do uznania, że oferta
Przystępującego jest sprzeczna we wskazanym zakresie z treścią SIWZ. Podobnie należy
odnieść się do analogicznych zarzutów podniesionych przez Odwołującego wobec innych
wykonawców – Mazurkas i Symposium. Wykonawcy ci zaoferowali taka samą powierzchnię
co Przystępujący, z tych też względów argumentacja dotycząca powierzchni oferowanej
przez Przystępującego ma również odniesienie do wskazanych wykonawców.

Co do zarzutu nieuprawionego przyznania Przystępującemu 2 punktów niezgodnie z
kryteriami oceny ofert w zakresie przedstawienia stanowiska informacyjnego 4m x 5m.
Podstawą zarzutu jest usytuowanie w projekcie tego stanowiska w ofercie Przystępującego
stolików oraz krzesełek we wnętrzu stoiska informacyjnego, podczas gdy Zamawiający nie
dopuszczał takiej możliwości. Odnosząc się do powyższego Izba uznała, opis kryterium
oceny ofert (wstępna koncepcja organizacji kongresu), w tym wyszczególnionego elementu
oceny ofert w ramach tego kryterium, tj. ustawienia podstawowego wyposażenia i sprzętu, w
tym dotyczącego projektu stoiska, nie był na tyle dokładny, aby można było w tym zakresie
uznać, za jakie konkretnie wymogi odnośnie stoiska o wymiarach 4m x 5m Zamawiający
przyzna maksymalną ilość punktów, bądź za niespełnienie jakich wymogów Zamawiający nie
przyzna w ogóle punktów wykonawcom. W tym zatem zakresie nie można wywodzić, że
wskazanie dodatkowo we wnętrzu stoiska krzesełek stolików i hokera może być uznane za
okoliczność uzasadniającą brak przyznania w ogóle punktów za ten element podlegający w
pewnym zakresie subiektywnej ocenie przez Zamawiającego. Tym samym Izba stwierdziła,
że zarzut jest niezasadny.

Co do kwestii dotyczącej niespełniania warunku wiedzy i doświadczenia przez
Przystępującego, Izba uznała, że zarzut przez Odwołującego nie został de facto postawiony
w treści odwołania, a tym samym nie powinien podlegać rozpoznaniu. Odwołujący jedynie w
postaci domniemania wskazuje na swoje wątpliwości co do usług wykazanych przez
Przystępującego na potwierdzenie spełniania warunku wiedzy i doświadczenia. Wątpliwości,
które w pewnym minimalnym zakresie precyzuje odnoszą się do wielkości wynagrodzenia za
zakres prac wykonanych przez Przystępującego dla Politechniki Warszawskiej co do kosztu
materiałów konferencyjnych oraz w drugim przypadku co do kosztów usługi cateringowej w
kontekście ilości osób uczestniczących z wykazywanej imprezie. Odwołujący wskazuje

jedynie, że powyższe powinno podlegać wyjaśnieniu przez Zamawiającego w trybie art. 26
ust. 4 ustawy Pzp, jednocześnie w komparycji odwołania wskazując, że Przystępujący nie
wykazał spełniania warunków udziału w postępowaniu. Równocześnie też w komparycji
odwołania wskazuje on na zaniechanie wykluczenia Przystępującego z postępowania z
powodu podania nieprawdziwych informacji, bez wskazania żadnych dodatkowych
okoliczności w tym zakresie. Treść odwołania nie pozwala zatem na ustalenie, jakie
okoliczności faktyczne legły u podstaw zaskarżenia odwołania. Nie wiadomo, czy była to
kwestia niespełniania warunku wiedzy i doświadczenia, co wymagałoby wskazania jakiego
zakresu tego warunku zgłaszane są uwagi (Zamawiający w sposób szczegółowy określił w
SIWZ warunek wiedzy i doświadczenia, określając konkretne wymogi do wykazania przez
wykonawców), czy też brak wyjaśnienia określonych uzasadnionych wątpliwości,
sprzeczności dokumentów przedłożonych na potwierdzenie spełniania tego warunku,
podania jakiś nieprawdziwych informacji przez wykonawcę, czy też innych bliżej
niezidentyfikowanych okoliczności. Rolą Odwołującego jest właściwe określenie zarzutu
odwołania, na który powinno się składać wskazanie konkretnych okoliczności związanych z
określonym działaniem czy też zaniechaniem po stronie zamawiającego, które prowadzi do
naruszenia odnośnych przepisów ustawy Pzp. Powyższe w tym zakresie nie zostało
wypełnione. Izba mając na względzie dyspozycję art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, orzekając w
sprawie odwołania, może opierać się na granicach zaskarżenia określonych właśnie w treści
odwołania.
Odnosząc się jednak do wątpliwości zgłaszanych przez Odwołującego Izba stwierdziła,
że Przystępujący wykazał się realizacją określonych usług, wymieniając je w wykazie usług,
co zostało także potwierdzone przez podmiot, na rzecz którego określone usługi były
świadczone. Podważanie wykonania określonych usług na zaniżonym wartościowo poziomie
jako podstawa do twierdzenia, że usługi takie nie zostały w ogóle zrealizowane stanowi zbyt
daleko idące uproszczenie. Odwołujący jako dowody na potwierdzenie wywodzonych
okoliczności przedstawił treść umów zawartych z Politechniką Warszawską, powołując się w
tym zakresie na zestawienie kosztów i wykazując ich nierealność. Odwołujący zatem
kwestionuje, że za określone kwoty nie było możliwie wykonanie określonych usług z drugiej
zaś strony podmiot, na rzecz którego określone usługi były świadczone potwierdza ich
wartość i zakres oraz prawidłowość wykonania. Dodatkowo w toku rozprawy Przystępujący
wskazał na dodatkowe finansowanie wykazywanych w ramach warunku wiedzy i
doświadczenia usług w zakresie usług cateringowych, co w sposób wiarygodny uzasadnia
niski koszt wskazanych usług. Powyższe jednak stanowi jedynie dodatkową argumentację
Przystępującego wynikającą z zarzutów formułowanych przez Odwołującego w toku
rozprawy, które – jako spóźnione - nie podlegają rozpoznaniu przez Izbę. Zdaniem Izby na

etapie czynności badania i oceny ofert, co do dokumentów przedstawionych w tym zakresie
przez Przystępującego (wykaz usług i dokumenty potwierdzające ich należyte wykonanie)
nie budziły one żadnych wątpliwości i jako takie nie powinny być przez Odwołującego
kwestionowane.

Mając powyższe na uwadze i działając na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie pierwsze
ustawy Pzp orzeczono jak w sentencji.

Orzekając o kosztach postępowania Izba oparła się na art. 192 ust. 9 oraz 10 ustawy
Pzp. W oparciu o wskazane przepisy obciążyła nimi Odwołującego stosownie do wyniku
postępowania. Wśród kosztów postępowania odwoławczego Izba uwzględniła - stosownie do
regulacji zawartej w § 3 pkt 1) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym w sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) –
koszty wpisu uiszczonego przez Odwołującego w kwocie 15 000 zł.


Przewodniczący: ………………………