Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. w Kaliszu

odwołania H. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 czerwca 2014 r. Nr (...)

w sprawie H. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 10 czerwca 2014 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu H. K.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 czerwca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił H. K.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w (...) w okresie 09.10.1978 r. – 14.03.1996 r., albowiem wnioskodawca za ten okres przedłożył świadectwo pracy w warunkach szczególnych nie zawierające powołania się na przepisy resortowe.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył H. K. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy wykonywanej w latach 1978 – 96 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący H. K. urodzony dnia (...), w okresie 09.10.1978 r. – 14.03.1996 r. był pracownikiem (...) w D.zatrudnionym na stanowisku kierowcy za wyjątkiem okresu 01.12.1978 r. – 31.01.1979 r., w którym odwołujący został skierowany do pracy w warsztacie samochodowym jako ślusarz. Od dnia 01.02.1979 r. pracodawca ponownie zatrudnił odwołującego na stanowisku kierowcy i do rozwiązania stosunku pracy nie zmieniał mu tego stanowiska.

(dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowa o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych)

Odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego co najmniej od dnia 29 grudnia 1979 r., gdyż z tą datą uzyskał prawo jazdy kategorii C, uprawniające do kierowania samochodami o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Takimi pojazdami odwołujący rozwoził buty produkowane w Zakładach do przedsiębiorstw zajmujących się ich sprzedażą detaliczną.

(dowód: zeznania świadków: W. K., Z. K., J. W., I. K.. zeznania odwołującego)

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 28 lat 1 miesiąc i 12 dni.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków ale za wyjątkiem tej części, w której świadkowie podawali dane o nieprzerwanej pracy odwołującego w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony od początku zatrudnienia aż do rozwiązania stosunku pracy. Takiemu obrazowi przeczą dane zawarte w aktach osobowych wskazujące na pracę odwołującego w warsztacie w okresie 01.12.1978 r. – 31.01.1979 r., oraz dane o uzyskaniu prawa jazdy kategorii C pozwalające na zatrudnienie odwołującego w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego od dnia 29 grudnia 1979 roku. Sąd dał również zeznaniom odwołującego oraz przedłożonemu w ZUS-ie świadectwu pracy oraz ujawnionym w postępowaniu przed ZUS umowie o pracę i dekretom płacowym.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

-

okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

oraz

-

okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci dokumentacji pracowniczej (dekrety płacowe, umowa o pracę, świadectwo pracy), wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał bowiem co najmniej od dnia 29 grudnia 1979 r. do dnia 14 marca 1996 r. prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt. 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi ponad 15 lat. Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 28-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili składania odwołania miał ukończony 60-ty rok życia.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.