Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. w Kaliszu

odwołania H. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie H. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 10 lipca 2014 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu H. P. prawo do emerytury poczynając od dnia 01 marca 2014 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.odmówił H. P.prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Spółdzielni (...) w O. (1)w latach 1979-86 i zatrudnienia w (...) S.A.w O. (1)w latach 1986-91 albowiem wnioskodawca nie przedłożył odpowiedniego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył H. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy w latach 1979 – 91 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący H. P. urodzony dnia (...), w okresie 16.08.1979 r. – 30.04.1986 r. był pracownikiem Spółdzielni (...) w O. (1)zatrudnionym na stanowisku traktorzysty.

(dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, akta osobowe odwołującego: umowy o pracę, dekrety płacowe)

Z dniem 1 grudnia 1985 r. odwołujący został przeniesiony ze stanowiska traktorzysty na stanowisko kierowcy samochodu dostawczego marki T.. Pracę na tym stanowisku odwołujący wykonywał aż do ustania zatrudnienia w Spółdzielni.

(dowód: zeznania odwołującego, pismo o powierzeniu pojazdu w aktach osobowych, świadectwo pracy)

W ramach stosunku pracy na stanowisku traktorzysty, odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy ciągnika rolniczego. W okresie pracy na tym stanowisku odwołujący codziennie wykonywał prace transportowe kierując ciągnikiem. Innych prac odwołujący w tym czasie nie wykonywał.

(dowód: zeznania świadków: M. H., J. S., zeznania odwołującego)

W okresie 05.05.1986 r. – 31.12.1991 r. odwołujący był pracownikiem firmy (...) S.A.w O. (1) zatrudnionym na stanowisku kierowcy w pełnym wymiarze czasu pracy. Aż do rozwiązania stosunku pracy, pracodawca nie zmieniał odwołującemu stanowiska. W okresie 28.05-31.12.1991 r. odwołujący korzystał z urlopu bezpłatnego udzielonego na wniosek odwołującego

(dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowa o pracę, dekrety płacowe, karta urlopowa w aktach osobowych)

Odwołujący w okresie od nawiązania stosunku pracy aż do uzyskania wymienionego wyżej urlopu bezpłatnego, wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego. Były to pojazdy ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przystosowane do przewozu towarów masowych.

(dowód: zeznania świadków: A. M., J. N., zeznania odwołującego)

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym łącznie 26 lat 1 miesiąc i 11 dni. ZUS zaliczył odwołującemu okres pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze 5 lat 1 miesiąc i 1 dzień przypadający w całości poza badanym okresem.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę dokumentom: świadectwu pracy aktom osobowym odwołującego. Sąd dał również wiarę zeznaniom wskazanych wyżej świadków oraz zeznaniom odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2013 r. poz.1440 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art. 32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący

co najmniej 15 lat;

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał od dnia 16 sierpnia 1979 r. do 30 listopada 1985 r. pracę traktorzysty. Była to praca wykonywana codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca ta spełniała warunki wymienione w wykazie A dział VIII punkt 3 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia.

Następnie odwołujący wykonywał w okresie 05.05.1986 r. – 27.05.1991 r. prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt. 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Doliczenie obydwu okresów, wynoszących w sumie 11 lat 4 miesiące i 7 dni do okresu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez ZUS sprawi, iż odwołujący legitymuje się wymaganym co najmniej 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego kolejnego warunku koniecznego do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 25 - letnim okresem ubezpieczenia. W chwili wydawania orzeczenia miał ukończony 60-ty rok życia. Nie był członkiem otwartego fundusz emerytalnego.

Odwołanie zatem jako uzasadnione prowadziło do zmiany zaskarżonej decyzji jak w sentencji wyroku.