Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WSP 8/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Edward Matwijów
SSN Marek Pietruszyński
Protokolant : Agnieszka Kmieciak- Goławska
po rozpoznaniu na posiedzeniu, w Izbie Wojskowej w dniu 23 lipca 2014 r. skargi J.
J. na przewlekłość postępowania kasacyjnego w Sądzie Najwyższym Izbie Karnej
w sprawie o sygn. SDI 21/14,
p o s t a n o w i ł:
- skargę oddalić;
- zasądzić na rzecz adw. A. L., pełnomocnika z urzędu J. J.
kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt
groszy), w tym 23% podatku VAT, za reprezentowanie J. J. w
postępowaniu ze skargi wniesionej na podstawie ustawy z dnia
17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym
prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i
postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr
179, poz. 1843 ze zm.).
UZASADNIENIE
W dniu 2 czerwca 2014 r. do Sądu Najwyższego wpłynęła skarga J. J. na
przewlekłość postępowania sądowego toczącego się przed Sądem Najwyższym –
Izbą Karną w związku z wniesioną przez jego pełnomocnika kasacją od orzeczenia
2
Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury z dnia 21 września 2013 r.,
zmieniającego orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w […] z dnia 5
września 2012 r. Zdaniem autora skargi do nieuzasadnionej zwłoki doszło
w okresie od dnia 15 grudnia 2013 r. do dnia 16 maja 2014 r.
W konkluzji skargi skarżący wniósł m.in. o:
„1. stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie SDI 21/14,
2. zasądzenie od Skarbu Państwa kwoty 20.000 zł (…)”.
Skarga na podstawie stosownych przepisów regulaminowych została
przekazana do rozpoznania Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Artykuł 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie
prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym
prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez
nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) reguluje zasady i tryb
wnoszenia oraz rozpoznawania skargi strony, której prawo do rozpoznania sprawy
bez nieuzasadnionej zwłoki zostało naruszone na skutek działania lub
bezczynności sądu. Stosownie do art. 2 tej ustawy, strona może wnieść skargę o
stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej
prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie
trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i
prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy (ust. 1), przy czym dla
ustalenia, czy w sprawie nastąpiła przewlekłość postępowania, należy w
szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w
celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty sprawy (ust. 2).
W przedmiotowej sprawie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w dniu 21
listopada 2013 r. wpłynęło pismo J. J. zatytułowane „Kasacja” wraz z wnioskiem o
ustanowienie pełnomocnika z urzędu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zarządzeniem Wiceprezesa Sądu Dyscyplinarnego z dnia 30 stycznia 2014 r.
pełnomocnikiem J. J. ustanowiono adw. M. W.
3
Kasacja pełnomocnika J. J. wpłynęła w dniu 10 marca 2014 r. W dniu 30
kwietnia 2014 r. zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Izby Karnej Sądu
Najwyższego wyznaczony został na dzień 17 czerwca 2014 r. termin rozprawy
Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpoznania kasacji. Po rozpoznaniu kasacji na
tej rozprawie w dniu 17 czerwca 2014r. Sąd Najwyższy postanowił oddalić ją jako
oczywiście bezzasadną.
Powyższe oznacza, że rozpoznawana skarga na przewlekłość została
wniesiona już po wyznaczeniu terminu rozpoznania kasacji. Natomiast
rozpoznawanie przedmiotowej skargi nastąpiło już po zakończeniu postępowania
kasacyjnego przed Sądem Najwyższym. Okoliczność ta nie stanowi jednak
przeszkody do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia z powodu niezachowania
właściwego terminu jej wniesienia (art. 5 ust. 1 ustawy o skardze). Skarga na
opieszałość postępowania podlega bowiem rozpoznaniu również wtedy, gdy
sprawa została prawomocnie zakończona dopiero po jej wniesieniu (zob.
postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 maja 2005 r., II S 6/05,
KZS 2005, z. 5, poz. 47).
Analizując tok postępowania sądowego w sprawie kasacji wniesionej przez
pełnomocnika J. J. trudno, zdaniem Sądu Najwyższego, uznać aby w postępowaniu
przez Sądem Najwyższym w rozpoznaniu tej sprawy doszło do przewlekłości
postępowania. Upływ czasu od wniesienia kasacji do jej rozpoznania, nie może być
oceniony jako nieuzasadniona zwłoka Sądu Najwyższego w rozpoznaniu sprawy.
Taki okres wyczekiwania na rozpoznanie sprawy kasacyjnej bezsprzecznie mieści
się bowiem w pojęciu rozsądnego terminu, w którym sprawa może oczekiwać na jej
rozpoznanie pośród innych spraw wniesionych do sądu, zwłaszcza gdy Sąd
Najwyższy w toku całego okresu od wpłynięcia kasacji podjął działania procesowe,
zmierzające do właściwego, opartego na kompleksowym rozpoznaniu sprawy,
rozstrzygnięcia.
Z kolei, w drugiej części orzeczenia Sąd Najwyższy oparł się na
przedstawionych poniżej unormowaniach. Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy
z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2014 r., poz. 635), koszty
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ponosi Skarb Państwa.
Stosownie do unormowania zawartego w treści § 18 ust. 3 rozporządzenia Ministra
4
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461), stawka minimalna za
prowadzenie sprawy w postępowaniu ze skargi na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i
postępowaniu sądowym wynosi 120 zł. Ponadto, stosownie do treści § 2 ust. 3 cyt.
rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej
udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, sąd podwyższa opłaty o
stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą w przepisach o podatku od
towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. W myśl art. 146a
pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r.,
Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stawka podatku wynosi 23%.
Z tych względów postanowiono jak na wstępie.
Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.