Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Menzel

Protokolant Jowita Sierańska

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013r.

sprawy M. K.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego T. S.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków

z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt V W 1806/11

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia oskarżyciela posiłkowego T. S. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

IV Ka 748/13

(...)

Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków uniewinnił M. K. od zarzuconego mu wykroczenia z art. 86 § 1 kw polegającego na tym, że w dniu 26 maja 2011 roku około godz. 9.15 we W. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki B. o nr rej (...) jechał prawym pasem ruchu na ulicy (...) w kierunku ulicy (...) i na skrzyżowaniu z placem (...) wykonując manewr skrętu w prawo zmienił zajmowany pas ruchu na środkowy bez zachowania szczególnej ostrożności, w wyniku czego nie udzielił pierwszeństwa i doprowadził do zderzenia z samochodem K. o nr rej. (...), którego kierujący jechał z tego samego kierunku i zajął środkowy pas ruchu, a kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

Od wyroku apelację złożył oskarżyciel posiłkowy T. S., który zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie jest wystarczający do uznania winy M. K. w zakresie zarzuconego mu czynu, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinia biegłego prowadzi do wniosku przeciwnego, co skutkować powinno uznaniem winy obwinionego w zakresie zarzuconego mu czynu i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania.

W czasie rozprawy odwoławczej pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zmodyfikował apelację wnosząc o umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności wykroczenia.

Sąd zważył:

Niezależnie od podniesionego zarzutu apelacja oskarżyciela posiłkowego nie może zostać uwzględniona. Czyn, którego dopuścił się obwiniony został popełniony w dniu 26.05. 2011 roku. A zatem na dzień rozstrzygania sprawy przed Sądem Okręgowym upłynął okres 2 lat, o jakim mowa w art. 45 § 1 kw. Wskazany przepis stanowi, że jeżeli od chwili popełnienia wykroczenia upłynął jeden rok lub jeśli w tym okresie wszczęto postępowanie upłynęły dwa lata, karalność wykroczenia ustaje. Konsekwencja przedawnienia ma ten sam skutek niezależnie od tego, na jakim etapie postępowania jurysdykcyjnego upłynie termin karalności wykroczenia. Jeśli okoliczność taka wystąpi na etapie postępowania odwoławczego, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, Sąd z urzędu na podstawie art. 104 § 1 pkt. 7 kpsow jest obowiązany zaskarżony wyrok uchylić, a na podstawie art. 5 § 1 pkt. 4 kpsow postępowanie w sprawie umorzyć. Jednak uchylenie wyroku z podanej wyżej przyczyny może nastąpić tylko na korzyść obwinionego ( art. 104 § 1 a kpsow). W ocenianej sprawie apelacja została złożona wprawdzie na niekorzyść obwinionego, jednak skierowana ona jest przeciwko wyrokowi najkorzystniejszemu dla obwinionego tj. przeciwko uniewinnieniu. Nie budzi żadnych zastrzeżeń, że uchylenie zaskarżonego wyroku uniewinniającego, które zmierzać może wyłącznie do umorzenia postępowania wywoła skutek mniej korzystny, niż wyrok uniewinniający. Z tych przyczyn Sąd Okręgowy mógł jedynie utrzymać w mocy zaskarżony wyrok.

Sąd zwolnił oskarżyciela posiłkowego od obowiązku poniesienia kosztów za postępowanie odwoławcze uznając, że nie mógł on przewidzieć wystąpienia takiego następstwa okoliczności, które uniemożliwiły ocenę zasadności złożonego środka zaskarżenia.