Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2015 r. w Kaliszu

odwołania H. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 kwietnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie H. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 24 kwietnia 2015 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu H. M. prawo do emerytury poczynając od dnia 01 marca 2015 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił H. M. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K.. w latach 1983 – 98.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył H. M. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w K. w latach 1983 – 98jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Odwołujący H. M. urodzony dnia (...) w okresie 17.10.1983 – 31.08.2000 był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) w K.. W umowie o pracę z dnia 17.10.1983 r. zostało wskazane stanowisko elektryk – konserwator. W piśmie z dnia 29.12.1983 r. pracodawca wskazał odwołującemu jako stanowisko robotnika pomocniczego przy remoncie młyna zmieniając jednocześnie stawkę wynagrodzenia z godzinowej na miesięczną. Wskazany został termin wprowadzenia tych zmian – 16.01.1984 r. Z dniem 1.05.1985 r. pracodawca ponownie wskazał odwołującemu pierwotne stanowisko i zasady wynagradzania. Aż do rozwiązania stosunku pracy pracodawca tych zasad już nie zmieniał. Jedynie w październiku 1998 r. pracodawca powierzył odwołującemu dodatkowe obowiązki palacza c.o. Obowiązki te odwołujący wykonywał poza normalnymi godzinami pracy.

dowód: świadectwa pracy, umowa o pracę, pisma wypowiadające warunki pracy i płacy w aktach osobowych.

Praca odwołującego polegała głównie na bieżącym serwisowaniu maszyn używanych w firmie do mielenia zboża. Z uwagi na umiejscowienie maszyn kontrola oraz bieżąca konserwacja a w przypadku awarii – naprawa uszkodzonego elementu maszyny odbywała się w miejscu prowadzonej produkcji mąki, kasz, otrębów. W przedsiębiorstwie były dwa piony produkcyjne: żytni i pszenny. Taki rodzaj prac odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. W latach 1983 – 85 w przedsiębiorstwie przeprowadzono wymianę parku maszynowego. Wymiana polegała na sukcesywnym zastępowaniu starych maszyn nowymi przy jednocześnie prowadzonej produkcji. Wyłączana była tylko ta maszyna, która podlegała wymianie. Główną część prac instalacyjnych wykonywała firma zewnętrzna. Wszystkie maszyny obydwu pionów zainstalowane były w jednej hali. Odległość między maszyną z pionu żytniego a maszyną z pionu pszennego wynosiła około 5 metrów. Odwołujący w okresie zatrudnienia w przedsiębiorstwie każdą dniówkę roboczą wykonywał w tej hali.

dowód: zeznania świadków: M. S., L. H., zeznania odwołującego, świadectwo pracy w warunkach szczególnych

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem ubezpieczenia wynoszącym 25 lat 4 miesiące i 26 dni. Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. z 2013 r.poz.1440 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1949 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący

co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7. 02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach … /Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm. / za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi / okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym /. W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

- ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Od dnia 17.10.1983 r. do dnia 31.12.1998 r. odwołujący wykonywał prace przy kontroli, konserwacji i naprawie urządzeń zainstalowanych we młynie służących do przerobu zboża w mąkę, kaszę, otręby w miejscu gdzie ten przerób się odbywał. Wykonywane jako podstawowe prace produkcyjne spełniały warunek wymieniony w wykazie A dział X pkt. 10 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Praca elektryka przy naprawie i serwisowaniu maszyn w miejscu pracy gdzie jako podstawowe wykonywane są pracy ujęte w wykazie A wymieniona jest w wykazie A dział XIV pkt 25.

Prace takie odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy do dnia 31.12.1998 r. Wykonywanie tych prac sprawiło o łącznym ponad 15-letnim okresie pracy w warunkach szczególnych..

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się ponad 25-letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia. Nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.