Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 1724/16
WYROK
z dnia 27 września 2016 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Przemysław Dzierzędzki

Protokolant: Łukasz Listkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2016 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 14 września 2016 r. przez
wykonawcę LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy

w postępowaniu prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Siedlcach

przy udziale wykonawcy A.K., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą A.K.,
Starpol Meble w Puławach, zgłaszającej przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego

orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od LBM sp. z o.o. w Bydgoszczy na rzecz Sądu Okręgowego w
Siedlcach kwotę 3.600 zł 00 gr (słownie: trzech tysięcy sześciuset złotych zero
groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu
wynagrodzenia pełnomocnika.


Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Siedlcach.

Przewodniczący: ………………….…

Sygn. akt: KIO 1724/16

U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Sąd Okręgowy w Siedlcach – prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z
dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164),
zwanej dalej „ustawą Pzp”, którego przedmiotem jest „dostawa i montaż mebli w obiekcie
Sądu Rejonowego w Siedlcach”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 3 czerwca 2016 r., nr 2016/S 106-189113.
7 września 2016 r. zamawiający zawiadomił wykonawcę LBM sp. z o.o. w
Bydgoszczy, zwanego dalej „odwołującym”, o odrzuceniu oferty odwołującego oraz o
wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcę A.K., prowadzącą
działalność gospodarczą pod nazwą A.K., Starpol Meble w Puławach, zwaną dalej
„przystępującym”.
Wobec czynności odrzucenia złożonej przez siebie oferty odwołujący wniósł 14
września 2016 r. odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 25 ust 1 pkt
2, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 7 ustawy Pzp przez odrzucenie oferty odwołującego wskutek
stwierdzenia, iż treść oferty nie odpowiada treści SIWZ poprzez uznanie złożonych kart
katalogowych w formie opisów i rysunków w postępowaniu za treść oferty podczas gdy
dokument ten został przez zamawiającego w SIWZ wyraźnie i wyłącznie przewidziany jako
jedynie dokument na potwierdzenie, iż oferowany przedmiot umowy spełnia warunki
przedmiotowe.

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1) unieważnienie czynności wyboru najkorzystniejszej oferty oraz unieważnienie
odrzucenia oferty odwołującego,
2) powtórzenia czynności oceny ofert, przy jednoczesnym nakazaniu zamawiającemu,
uprzedniego wezwania odwołującego do wyjaśnienia i/lub uzupełnienia dokumentów
w trybie art. 26 ust. 3 i 4 ustawy Pzp, przy uwzględnieniu oferty odwołującego za
niepodlegającą odrzuceniu,
3) powtórzenia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący podniósł, że zgodnie z treścią SIWZ
przygotowaną przez zamawiającego, w punkcie VIII SIWZ zatytułowanym „wykaz
oświadczeń i dokumentów, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia
spełnienia warunków udziału w postępowaniu”, w jego podpunkcie 10 przedmiotowe karty

katalogowe wymienione są jako dokumenty na potwierdzenie spełnienia przez oferowane
meble wymagań określonych przez zamawiającego. Sam więc zamawiający wyraźnie
zaznaczył, iż są to dokumenty, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp a te winne
podlegać procedurze uzupełniania, o której mowa w art. 26 tej ustawy. Rozporządzenie, o
którym mowa w art. 25 ust. 2 ustawy Pzp, w jego § 6 pomimo iż wyliczenie w nim zawarte
jest tylko przykładowe, wymienia opis i rysunki w kategorii dokumentów przedmiotowych.
Przedmiotowa omyłka wbrew twierdzeniom zamawiającego nie znalazła się w treści oferty a
jedynie w jednym z dokumentów przedmiotowych podlegających uzupełnieniu co
implikowało konieczność uprzedniego wezwania do złożenia wyjaśnień i do przedstawienia
skorygowanego dokumentu. Dopiero w przypadku braku odpowiedniej reakcji na wezwanie
i/lub niewłaściwe uzupełnienie dokumentów zamawiający byłby uprawniony do odrzucenia
oferty.
Odwołujący wywodził, że karty katalogowe zawierają błędy, gdyż zawarte w nich
informacje w sposób omyłkowo przedstawiają poprzedni w zestawieniu mebel, jednym
słowem omyłkowo dublują one opis mebla zawarty w karcie katalogowej (w przypadku stołu
SB2A jest to stół z karty SB1A a szafa SZ2 szafę SZ1D) tak naprawdę dwa razy kartę
katalogową podciągając pod ten sam element zamówienia. Omyłka ta jest dość oczywista
jeżeli kolejno porównać przedmiotowe karty. Zamawiający przy tym nie może z góry
zakładać, iż wyłącznie taki był zaoferowany przez wykonawcę mebel. Biorąc pod uwagę
specyfikę produkcji mebli należy przy tym podkreślić możliwość w ramach danego systemu
meblowego tego samego producenta szerokich możliwości przy zachowaniu tożsamości
stylu i ogólnego wrażenia dopasowania niektórych elementów zgodnie z zamówieniem i ich
przedstawienia w formie kart katalogowych czy projektów/rysunków. Odwołujący
argumentował także, że odmawiając wezwania do uzupełnienia zamawiający postawił go w
gorszej sytuacji niż podmiot, który nie złożył karty katalogowej a który musiałby zostać
bezwzględnie w takiej sytuacji wezwany do uzupełnienia bez ryzyka a priori zarzutu
niezgodności treści jego oferty z SIWZ, czym naruszono art. 7 ustawy Pzp.

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania.
W odpowiedzi, jak również w trakcie rozprawy, przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne
swego stanowiska.

Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zachowując termin
ustawowy oraz wskazując interes w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego
zgłosił przystąpienie wykonawca A.K., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą
A.K., Starpol Meble w Puławach. Wniosła o oddalenie odwołania. Złożyła pismo procesowe,
w którym przedstawiła uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.

Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szczególności: protokół postępowania, ogłoszenie o zamówieniu, postanowienia
specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ), ofertę złożoną przez
odwołującego, zawiadomienie zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołującego i
wyborze oferty najkorzystniejszej, odwołanie, zgłoszenie przystąpienie, odpowiedź na
odwołanie, pismo procesowe przystępującego jak również biorąc pod uwagę
oświadczenia i stanowiska stron złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa
Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:

W pierwszej kolejności ustalono, że odwołanie nie zawiera braków formalnych oraz
został uiszczony od niego wpis. Nie została wypełniona żadna z przesłanek skutkujących
odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia w trybie przetargu
nieograniczonego z zastosowaniem przepisów ustawy Pzp wymaganych przy procedurze,
której wartość szacunkowa zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.

W dalszej kolejności Izba stwierdziła, że wypełnione zostały przesłanki dla wniesienia
odwołania określone w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie przez odwołującego
interesu w uzyskaniu danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku
naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. Oferta odwołującego została
odrzucona, zaś w świetle kryteriów oceny ofert była korzystniejszą od oferty wybranej.
Odwołujący domagał się nakazania zamawiającemu unieważnienia czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej i unieważnienia czynności odrzucenia własnej oferty. Ustalenie, że
zamawiający z naruszeniem przepisów ustawy Pzp odrzucił ofertę odwołującego
skutkowałoby koniecznością nakazania zamawiającemu unieważnienia takiej czynności,
czego efektem może być wybór oferty odwołującego, jako najkorzystniejszej. Powyższe
wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Ustalono, że przedmiotem zamówienia jest „dostawa i montaż mebli w obiekcie Sądu
Rejonowego w Siedlcach”.
W pkt II 2 SIWZ zamawiający wskazał, że szczegółowy opis przedmiotu zamówienia
został określony w załączniku nr 1 do SIWZ. W załączniku nr 1 do SIWZ zamawiający
wymagał dostarczenia m.in. stołu gabinetowego oznaczonego symbolem SB2A oraz szafy
aktowej oznaczonej symbolem SZ2. Jak wynikało z załącznika nr 1 do SIWZ stół gabinetowy
SB2A miał być posadowiony na 6 nogach. Cztery nogi rozmieszczone standardowo/skrajnie.

Dwie nogi środkowe, odsunięte od dłuższej krawędzi blatu na odległość około 250 mm (…).
Z kolei szafa aktowa SZ2 musiała zawierać m.in. 5 półek, dzielących przestrzeń na 6 części,
mieszczących 6 rzędów stojących segregatorów.

Ustalono także, że do upływu terminu składania ofert ofertę złożył m.in. odwołujący.
Odwołujący w formularzu ofertowym w pkt 1 oświadczył, że oferowane meble są zgodne z
wymaganiami zamawiającego określonymi w SIWZ. W pkt 9 ppkt 12 formularza ofertowego
odwołujący oświadczył, że integralną część oferty stanowią m.in. karty katalogowe.
Do oferty odwołujący karty katalogowe. Na s. 42 znajdowała się karta katalogowa stołu
SB2A, producenta ZPH Lumar, modelu systemu mebli biurowych Leszek, o wymiarach 2400
x 800 x 375 mm. W opisie stołu wskazano m.in., że stół zawiera stelaż stalowy, złożony z
dwóch par nóg, połączonych pod blatem dwiema podłużnicami. Z kolei na s. 63 oferty
znajdowała się karta katalogowa Szady aktowej SZ2, producenta ZPH Lumar, modelu
system mebli biurowych Leszek. W opisie szafy wskazano m.in. iż jest to szafa z 2 półkami,
dzielącymi przestrzeń na 3 części, mieszczącymi 3 rzędy stojących segregatorów.

Ustalono także, że zamawiający pismem z dnia 7 września 2016 r. zawiadomił
odwołującego o odrzuceniu złożonej przez odwołującego oferty na podstawie art. 89 ust. 1
pkt 2 ustawy Pzp. W uzasadnieniu faktycznym zamawiający wskazał, że treść oferty nie
odpowiada treści SIWZ. W opisie przedmiotu zamówienia zamawiający wymagał, aby:
1) stół SB2A był posadowiony na sześciu nogach (cztery nogi rozmieszczone standardowo
skrajnie oraz dwie nogi środkowe). Wykonawca zaoferował stół posadowiony na czterech
nogach skrajnych,
2) szafa SZ2 była wyposażona w pięć półek. Wykonawca zaoferował szafę SZ2
wyposażoną tylko w dwie półki.

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny wynikający z treści SIWZ nie był sporny pomiędzy stronami. W
załączniku nr 1 do SIWZ zamawiający jednoznacznie wymagał dostarczenia m.in. stołu
SB2A, posadowionego na sześciu nogach, a także szafy aktowej SZ2 wyposażonej w pięć
półek. Jeżeli zaś chodzi o ofertę odwołującego to wprawdzie złożył on w formularzu
ofertowym oświadczenie, ze oferuje meble zgodne z SIWZ. Jednocześnie jednak wskazał,
że integralną częścią oferty są karty katalogowe. Natomiast z kart katalogowych wynikało, że
w przypadku stołu SB2A ma być on posadowiony na 4 nogach, zaś szafa aktowa Z2 ma

posiadać jedynie 2 półki. Nie ulegało również wątpliwości, że zamawiający w SIWZ określił,
że żąda kart katalogowych mebli w celu potwierdzenia, że spełniają one wymagania
określone w SIWZ. Powyższe stwierdzenia pozwalały na przyjęcie, iż zamawiający
kwalifikował ww. karty jako tzw. dokumenty przedmiotowe w rozumieniu art. 25 ust. 1 pkt 2
ustawy Pzp. Taka kwalifikacja tych dokumentów pozwala zaś, aby w razie ich niezłożenia lub
złożenia dokumentów obarczonych błędami, zamawiający wezwał do ich uzupełnienia w
trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp.
Uszło jednak uwadze odwołującego, że w świetle art. 87 ust. 1 zd. 2 ustawy Pzp,
niedopuszczalne jest prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji
dotyczących złożonej oferty oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek
zmiany w jej treści. Przywołany przepis statuuje generalną zasadę niezmienialności treści
oferty po upływie terminu składania ofert. Zakaz ten jest również gwarancją przestrzegania w
postępowaniu zasady równego traktowania wykonawców, którzy mają prawo oczekiwać, że
zamawiający będzie oceniał dokumenty składane przez nich w tym samym czasie.
Jak wskazuje się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
zasada równego traktowania i obowiązek przejrzystości stoją na przeszkodzie negocjacjom
między instytucją zamawiającą a oferentem w ramach postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, w związku z czym co do zasady oferta nie może być
modyfikowana po jej złożeniu, ani z inicjatywy instytucji zamawiającej, ani oferenta. Z tego
względu instytucja zamawiająca nie może żądać wyjaśnień od oferenta, którego ofertę
uważa za niejasną lub niezgodną ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia. Trybunał
zaznaczył jednak, że art. 2 dyrektywy 2004/18 nie stoi na przeszkodzie poprawieniu lub
uzupełnieniu szczegółów oferty, zwłaszcza jeżeli w sposób oczywisty wymaga ona
niewielkiego wyjaśnienia lub poprawienia oczywistych błędów materialnych. Trybunał określił
szereg wymagań, jakie towarzyszą możliwości zwrócenia się do oferenta na piśmie o
wyjaśnienie oferty. Po pierwsze, żądanie wyjaśnienia oferty, które może mieć miejsce
dopiero po zapoznaniu się przez instytucję zamawiającą ze wszystkimi ofertami, należy
skierować bez różnicy do wszystkich oferentów znajdujących się w podobnej sytuacji.
Następnie, żądanie musi dotyczyć wszystkich elementów oferty wymagających wyjaśnienia.
Ponadto żądanie to nie może prowadzić do rezultatu porównywalnego w istocie do
przedstawienia przez oferenta nowej oferty. Wreszcie generalnie rzecz biorąc, korzystając z
możliwości zwrócenia się do oferentów o wyjaśnienie ofert, instytucja zamawiająca ma
obowiązek traktować oferentów w sposób równy i lojalny, tak by żądania wyjaśnień nie
można było uznać po zakończeniu procedury wyboru ofert i w świetle jego wyniku za
nieuzasadnione bardziej lub mniej korzystne traktowanie oferenta lub oferentów, do których
zażądanie takie skierowano. W orzecznictwie wskazano także, że wskazany artykuł nie
sprzeciwia się również temu, by w ustawodawstwie krajowym istniał taki przepis (…), wedle

którego zasadniczo instytucja zamawiająca może na piśmie zażądać od kandydatów
udzielenia wyjaśnień w przedmiocie oferty, nie żądając jednak i nie przyjmując jakiejkolwiek
zmiany oferty (por. wyrok TS UE z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie C 599/10 oraz wyrok TS
UE z dnia 10 października 2013 r. w sprawie C-336/12).
Z przytoczonych fragmentów orzeczeń TS UE wynikało w sposób jednoznaczny, że
jedynie na zasadzie wyjątku, w szczególnych sytuacjach i pod znacznymi rygorami, możliwe
jest dokonywanie wyjaśnień niejasnych elementów oferty czy prostowanie drobnych błędów,
ale pod warunkiem, że nie prowadzi to do wytworzenia nowej treści oferty po terminie
składania ofert jednakowym dla wszystkich wykonawców. Zdaniem Izby uwzględnienie
stanowiska odwołującego prowadziłoby do konieczności przyjęcia przez zamawiającego
nowej oferty. W ofercie tej odwołujący musiałby zaoferować zamawiającemu inny stół SB2A
posadowiony na 6 nogach (w miejsce stołu wyposażonego w 4 nogi) i nową szafę SZ2
wyposażoną w 5 półek (zamiast szafy z 2 półkami). Powyższe zaś nastąpiłoby po upływie
terminu składania ofert i w sytuacji gdy odwołującemu znana jest już treść ofert złożonych
przez konkurentów. Dopuszczenie takiej możliwości z pewnością zatem naruszyłoby zakaz
zmiany treści oferty wynikający z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp i godziłoby w zasadę równego
traktowania wykonawców (art. 7 ust. 1 ustawy Pzp).
Nie można zgodzić się ze stanowiskiem odwołującego, jakoby karty katalogowe nie
identyfikowały treści złożonej przez niego oferty. Uszło uwadze odwołującego, że w rozdziale
VIII pkt 10 SIWZ zamawiający wyraźnie wskazał, że należy złożyć nie jakiekolwiek karty
katalogowe ale karty katalogowe dla „oferowanych mebli” . W dalszej części postanowienia
zamawiający wyraźnie informował, że karta ma zawierać rysunek lub zdjęcie
„proponowanego” mebla. Zamawiający zastrzegał także, że karta ma zawierać szczegóły
pozwalające zweryfikować, czy „proponowany” mebel odpowiada wymaganiom SIWZ. Zatem
zamawiający trzykrotnie zwracał uwagę na konieczność przedstawienia kart katalogowych
dla asortymentu oferowanego przez wykonawcę. Nie może zatem obecnie odwołujący
wywodzić, że karty katalogowe nie identyfikują także przedmiotu jego oferty.
Jednocześnie odwołujący nie może się powoływać na ogólne oświadczenie z pkt 1
formularza oferty o zgodności oferowanego asortymentu z SIWZ, w sytuacji, gdy karty
katalogowe uszczegóławiające przedmiot tej oferty temu przeczyły. Dostrzeżenia wymagało
przy tym, że na s. 42 i 63 oferty odwołujący przedstawił karty katalogowe dla stołu i szafy
istniejących i produkowanych na rynku, jednakże nie spełniających wymagań SIWZ.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę stwierdzono, że zamawiający zasadnie
doszedł do przekonania, iż oferta odwołującego podlegała odrzuceniu na podstawie art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Jak wynika z orzecznictwa TS UE zamawiający nie może żądać
wyjaśnień lub uzupełnień oferty, które prowadziłyby do wytworzenia nowej oferty ani które
naruszałyby zasadę równego traktowania wykonawców. Przy przyjęciu przeciwnego

stanowiska odwołujący mógłby złożyć nową ofertę po upływie terminu składania ofert.
Wskutek tego z nieuzasadnionych powodów znalazłby się w sytuacji znacznie
korzystniejszej od innych wykonawców, gdyż mógłby po zapoznaniu się z ofertami
konkurentów zmieniać przedmiot oferowanego przez siebie asortymentu, co naruszałoby
zasadę wynikającą z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę uznano, że zaskarżona czynność zmawiającego
odpowiada prawu.


Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia, co ze
wskazanych wyżej względów nie miało miejsca w analizowanej sprawie.

Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie. Orzeczenie Izby, o którym mowa w pkt 1 sentencji, miało charakter
merytoryczny, gdyż odnosiło się do oddalenia odwołania. Z kolei orzeczenie Izby zawarte w
pkt 2 sentencji miało charakter formalny, gdyż dotyczyło kosztów postępowania, a zatem
było postanowieniem. O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w wyroku Izby jest
postanowieniem przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III CZP 109/05
(OSN 2006/11/182). Z powołanego przepisu art. 192 ust. 1 ustawy Pzp wynika zakaz
wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli wyrok.
Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze merytorycznym i
formalnym, całe orzeczenie musiało przybrać postać wyroku.

W konsekwencji, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 1
sentencji.

Zgodnie z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp, w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6. Jak wskazuje się w
piśmiennictwie, reguła ponoszenia przez strony kosztów postępowania odwoławczego
stosownie do wyników postępowania odwoławczego oznacza, że „obowiązuje w nim,
analogicznie do procesu cywilnego, zasada odpowiedzialności za wynik procesu, według
której koszty postępowania obciążają ostatecznie stronę „przegrywającą” sprawę (por. art.

98 § 1 k.p.c.)” Jarosław Jerzykowski, Komentarz do art.192 ustawy - Prawo zamówień
publicznych, w: Dzierżanowski W., Jerzykowski J., Stachowiak M. Prawo zamówień
publicznych. Komentarz, LEX, 2014, wydanie VI. Ponieważ odpowiedzialność za wynik
postępowania odwoławczego ponosił w całości odwołujący, to tę stronę postępowania Izba
obciążyła w całości kosztami tego postępowania.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowania orzeczono stosownie do
wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w oparciu o przepis
§ 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238).
Izba uwzględniła koszty wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającego w wysokości
3.600 zł, na podstawie rachunku złożonego do akt sprawy, stosownie do brzmienia § 5 ust. 3
pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 lit. b przywoływanego rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
15 marca 2010 r.


Przewodniczący: ………………….…