Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

przy udziale oskarżyciela publicznego: nie stawił się

po rozpoznaniu w dniu 29/05/2017 r. sprawy

J. S. syna P. i M. z domu K.,

ur. (...) w M.,

obwinionego o to, że:

W okresie czasu od października 2016 roku do 27 lutego 2017 roku w miejscowości M. na ul. (...) złośliwie niepokoił sąsiada A. J. poprzez rąbanie drzewa w pomieszczeniach piwnicznych,

tj. o wykroczenie z art. 107 KW.

ORZEKA:

I.  Obwinionego J. S. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

II.  Koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Obwiniony J. S. stanął pod zarzutem tego, że w okresie czasu od października 2016 roku do 27 lutego 2017 roku w miejscowości M. na ul. (...) złośliwie niepokoił sąsiada A. J. poprzez rąbanie drzewa w pomieszczeniach piwnicznych tj. o popełnienie wykroczenia z art. 107 KW.

Sąd ustalił, co następuje:

Obwiniony J. S. zamieszkuje na piętrze budynku położonego w M. na ulicy (...). Jego sąsiadem z parteru budynku jest A. J.. Mieszkanie J. S. posiada centralne ogrzewanie, kotłownia i miejsce gdzie przechowuje on drewno znajduje się w piwnicy budynku. Obwiniony w sezonie grzewczym rąbie drewno w piwnicy (d. wyjaśnienia obwinionego J. S. k. 35-36; zeznania świadka A. J. k. 36-37).

Obwiniony J. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie kwestionuje tego, że rąbie drzewo w piwnicy. Mieszka wraz z A. J. w jednym budynku. On mieszka na piętrze, a A. J. na parterze budynku. Każdy z nich ma swoją piwnicę, on w piwnicy ma również kotłownię, gdyż ma centralne ogrzewanie. Stwierdził, że drzewo rąbie 15-20 minut, co drugi dzień. W zasadzie ro nie jest rąbanie tylko rozdrabnianie desek. W piwnicy ma betonową posadzkę, drzewo rąbie na klocku. W domu tym mieszka od urodzenia. Pali węglem, drewno ma tylko do rozpalenia. Drewno ma z tartaku, są to dość grube klocki. Węgiel przechowuje w piwnicy. Latem również zdarza mu się przepalać w piecu. Drewna ma około 4-5 metrów. Co miesiąc przywożą mu drewno do palenia, bo nie ma miejsca do jego przechowywania. Drewno rąbie po 8:00 i po 18:00, do godziny 20:00 najpóźniej. Wyjaśnił, że nigdy nie rąbał drewna w nocy. Pan J. jest z nim w konflikcie, stara się mu w drogę nie wchodzić. Stwierdził nadto, że pan J. nigdy nie sygnalizował mu tego, że przeszkadza mu hałas rąbania drewna (d. wyjaśnienia obwinionego k.12-13).

Sąd zważył, co następuje:

Niewątpliwie wniosek o ukaranie jako skarga stanowiąca podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie o wykroczenie winien zakreślić granice podmiotowe i przedmiotowe tego postępowania. Wniosek o ukaranie zakreśla między innymi określenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu sposobu i okoliczności jego popełnienia.

Zgodnie z art. 107 KW odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi. W artykule tym, poprzez użycie słów "w celu dokuczenia innej osobie" i "złośliwie", wyraźnie wyeksponowano dwa znamiona strony podmiotowej. Nie pozostawiają one wątpliwości, że stypizowane w tym przepisie wykroczenie można popełnić tylko umyślnie, i to w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu. Sformułowanie "w celu dokuczenia innej osobie" wyraźnie wskazuje na kierunkowość zachowania się sprawcy i w szczególny sposób zabarwia stronę podmiotową wykroczenia z art. 107 KW oraz przesądza, że jest to wykroczenie kierunkowe. Z kolei znamię w postaci złośliwości wskazuje na zamiar o szczególnym zabarwieniu chęcią sprawienia przykrości czy też zrobienia na złość innej osobie (zob. Legalis Komentarz do art. 107 KW red. Daniluk 2016, wyd. 1).

Niezależnie od tego należy wskazać, że wykroczenie z art. 107 KW można popełnić tylko umyślnie w zamiarze bezpośrednim (kierunkowym) i nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie uzasadnia przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenie penalizowane tym przepisem. Działanie sprawcy musi być ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i przez to charakteryzuje się „złośliwością”.

Reasumując w ocenie Sądu nie jest możliwe przypisanie obwinionemu zarzucanego mu wykroczenia. Rąbanie drewna, jako czynność wykonywana w życiu codziennym i w celu ogrzania mieszkania, nie wyczerpuje ustawowych znamion wykroczenia i wydaje się, że niezakłócona możliwość korzystania ze wspólnej nieruchomości przez współwłaściciela daje prawo do korzystania ze wspólnej nieruchomości, w sposób w jaki to realizował obwiniony. Tego rodzaju problemy wspólnego bytowania mogą być rozstrzygane na drodze postępowania cywilnego, podczas którego strony ewentualnie winny rozstrzygnąć właściwy sposób korzystania z nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł po myśli art. 118 § 2 kpow.