Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – p.o.sekr. Sylwia Laskowska

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. -----------

po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2017 roku sprawy

D. J. (1)

syna M. i I. z d. S.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

I. W dniu 24 września 2017 r. około godz. 00.10 w G. ul. (...) prowadząc samochód osobowy marki B. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku drogowego „ B-2” „zakazu wjazdu”

tj. o czyn z art. 92§1 kw

II. W dniu 24 września 2017 r. około godz. 00.16 w G. ul. (...), prowadził po drodze publicznej samochód marki B. o nr rej. (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu

tj. o czyn z art. 87 §1 kw

1.  Obwinionego D. J. (1) uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 96§3 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 400 (czterysta) złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w wysokości 50,00 (pięćdziesiąt) złotych.

II W 383/17

UZASADNIENIE

D. J. (1) (l. 19) jest mieszkańcem G.. W dniu 24.09.2017r. spędzał czas w towarzystwie swojej dziewczyny, spożywali alkohol w postaci wina. Po północy na prośbę swojej dziewczyny postanowił odwieść ją do domu samochodem marki B. o nr rej. (...).

Po drodze zajechali do sklepu po wodę mineralną i wjechał w ulicę (...) mimo istniejącego tam znaku drogowego ,,B- 2” tj. zakaz wjazdu. Chwilę później obwiniony został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol funkcjonariuszy Policji. W trakcie kontroli okazało się, że obwiniony D. J. (1) znajduje się w stanie po użyciu alkoholu. (0,23 mg/l, 0,26 mg/l w wydychanym powietrzu).

Powyższe ustalono w oparciu o wyjaśnienia D. J. k. 9, protokół z przebiegu badań stanu trzeźwości k. 2,3, oraz notatki urzędowej k. 1.

Okoliczności popełnienia przez obwinionego D. J. (1) obu zarzucanych mu wykroczeń z art. 92§1 kw i art. 87§1 kw w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów nie budzą żadnych wątpliwości.

Obwiniony, bowiem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów a jego wyjaśnienia znalazły potwierdzenie w pozostałych dowodach, w szczególności w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości, którego obwiniony nie kwestionował i które to dowody Sąd podzielił w całości, jako wiarygodne.

Sąd ponadto zaakceptował wniosek obwinionego i oskarżyciela publicznego o ukaranie bez przeprowadzania rozprawy poprzez wymierzenie mu w oparciu o art. 87§1 kw w zw. z art. 9§2 kw i art. 24§1 i 3 kw jednej kary grzywny w wysokości 400 złotych oraz zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.

Wymierzając obwinionemu karę w wymiarze 400 złotych Sąd uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości obu zarzucanych mu czynów a więc motywy i pobudki działania obwinionego, czas i miejsce ich popełnienia, w szczególności znaczny stopień stanu po użyciu alkoholu ( maksymalne granice), oraz znaczne zagrożenie w ruchu drogowym, jakie stworzył on konkretnie w dacie czynów. Jak podano wcześniej jechał samochodem nieprawidłowo, pominął znak drogowy ,,zakaz wjazdu” co niewątpliwie stanowiło okoliczność obciążającą. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił jego dotychczasową niekaralność (k. 14) a także pozytywną opinię z (...) (...)dla Dorosłych (k. 10). Sąd miał na uwadze również sytuację osobistą i majątkową obwinionego udokumentowaną jego oświadczeniem że jest zatrudniony w E. i pobiera wynagrodzenie w kwocie 1608 zł netto.

Orzeczona została grzywna wobec obwinionego w granicach minimalnych, nieprzekraczających jego możliwości majątkowych i zarobkowych, adekwatna do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości czynów.

W skutek oczywistej omyłki nie zawarto w orzeczeniu – uzgodnionego przez obwinionego z oskarżycielem publicznym – zapisu o wymierzeniu wobec obwinionego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy a także omyłkowo wskazano podstawę skazania art. 96§3 kw zamiast art. 92§1 kw, art. 87§1 kw a w konsekwencji nie wskazano podstawy wymiaru kary tj. art. 87 §1 kw w zw. z art. 9§2 kw.