Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maciej Jabłoński

Protokolant Lena Szulińska

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa M. A.

przeciwko C. A.

o alimenty

orzeka:

1.  zobowiązuje C. A. do uiszczania tytułem świadczenia alimentacyjnego na rzecz syna M. A. ur. (...) w W. kwoty 1200 (jednego tysiąca dwustu) zł miesięcznie do dnia 10 każdego miesiąca do rąk matki małoletniego A. H. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia płatności którejkolwiek z rat;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.  znosi koszty pomiędzy stronami.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Strony postępowania posiadają wspólne dziecko M. A. urodzonego (...) w W.. Obecnie nie mieszkają razem i nie tworzą związku żadnego rodzaju. Małoletni przebywa z matką i uczęszcza do żłobka a pozwany raz lub dwa razy w tygodniu odbiera go i zapewnia mu kilkugodzinną opiekę w tym wyżywienie, niezbędne środki czystości, ubrania na zmianę i zabawki.

Dochody matki dziecka kształtują się na poziomie 7000zł brutto z tytułu pracy zarobkowej, 1700zł z tytułu wynajmowania mieszkania stanowiącego jej własność, 800 zł dobrowolnych alimentów od ojca starszego syna.

Pozwany utrzymuje się z prowadzenia działalności gospodarczej w postaci kawiarni która za 2016 rok przyniosła dochód w wysokości 61 590zł.

Matka dziecka utrzymuje je oraz siebie i starszego syna zapewniając im opiekę, wyżywienie i niezbędne zaopatrzenie.

Sąd ustaleń powyższych dokonał w oparciu o dokumenty złożone przez strony oraz na podstawie depozycji procesowych złożonych przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie pozwu jest słuszne co do zasady. Oczywistym jest fakt ( nie negowany przez pozwanego) ojcostwa. Jasnym jest ( także dla pozwanego), że z tego tytułu wynika dlań zobowiązanie do współudziału w kosztach utrzymania dziecka i zapewnienie mu odpowiedniego poziomu utrzymania.

Sąd dokonał weryfikacji wyliczeń wskazanych przez matkę dziecka i zauważył, że koszty wyżywienia zostały przez nią obliczone przez mechaniczne podzielenie kosztów przypadających na wszystkie osoby w rodzinie, co nie odpowiada wysokości kwot wyżywienia dziecka, które ma w żłobku zapewnione pełne wyżywienie. Także miesięczny koszt ubrań i pieluch nie powinien sięgać 400 zł zwłaszcza, że dziecko jak wskazał pozwany nosi rzeczy po starszym dziecku. Matka dziecka nie zapewnia mu osobnego pokoju a zatem trudno uznać, że z tytułu jego posiadania musi wynajmować większe mieszkanie czyli samo posiadanie tego dziecka nie generuje kosztów wyższych niż gdyby go nie było w zakresie wynajmu mieszkania i mediów. Te zatem pozycje Sąd zakwestionował, podobnie jak miesięczny koszt organizacji urodzin i imienin dziecka – 70 zł. Także zawyżone są miesięcznie wskazywane środki na wypoczynek i rozrywkę dziecka, które co do zasady przebywa w żłobku, a przez pewien czas także pod opieka ojca.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że rzeczywiste koszty utrzymania dziecka są niższe niż wskazała autorka pozwu i wynoszą w przybliżonym z konieczności szacunku kwotę około 2400 zł.

Występując w imieniu powoda matka nie wykazała aby pozwany posiadał inne niż deklarowane przez siebie i udokumentowane źródła dochodu, stąd Sąd uznał, że kwota 1200zł miesięcznie jako jego wkład w utrzymanie dziecka przy założeniu, że przynajmniej w pewnym ( niewielkim ale jednak stałym ) zakresie pozwany zapewnia dziecku czasową opiekę jest adekwatna zarówno do poziomu jego dochodów jak i usprawiedliwionych potrzeb życiowych nieletniego. Taki wymiar wkładu w utrzymanie dziecka jest obecnie wystarczający i adekwatny do sytuacji obojga rodziców i dlatego do tej wysokości Sad uwzględnił powództwo uznając, w pozostałej części żądanie pozwu za niezasadne.