Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013 r. w Kaliszu

odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 30 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 30 kwietnia 2013 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. S. prawo do emerytury poczynając od dnia 05 marca 2013 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O., odmówił J. S. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Zakładach (...) w K. w latach 1977-91, albowiem w świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych pracodawca nie powołał przepisów resortowych, a ponadto w wystawionym świadectwie pracy pracodawca wskazał, iż wnioskodawca pracował jako pracownik produkcyjny.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył J. S. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy w latach 1977 – 91 jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący J. S., urodzony dnia (...), w okresie 01.09.1977 r. – 12.01.2004 r. był pracownikiem Zakładów (...) w K., do dnia 7 sierpnia 1994 r., a od dnia 8 sierpnia 1994 r. – pracownikiem firmy (...) w K., zatrudnionym najpierw na stanowisku kierowcy ciągnika. Kolejnym stanowiskami pracy odwołującego było stanowisko buchtowego w punkcie skupu, wartownika, ładowacza (dowód: umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych).

Pierwszym stanowiskiem zajmowanym przez odwołującego w Zakładach (...) było stanowisko kierowcy ciągnika. Odwołujący pracował na takim stanowisku od dnia nawiązania stosunku pracy tj. od dnia 1 września 1977 r. W ramach tak nawiązanego stosunku pracy, odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy ciągnika rolniczego przewożąc na polecenie przełożonych towary wyprodukowane przez zakłady bądź też towary używane w zakładzie do produkcji. Taki stan utrzymywał się do dnia 5 sierpnia 1991 r. Innych prac odwołujący w tym czasie nie wykonywał (dowód: zeznania świadków: H. T., W. K., zeznania odwołującego, umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych). Z dniem 6 sierpnia 1991 r. odwołujący został przeniesiony na stanowisko buchtowego w punkcie skupu (dowód: pismo zakładu z dnia 5.08.1991 r. w aktach osobowych).

Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym łącznie 26 lat 8 miesięcy i 12 dni. Uznany przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych na powyższy dzień wynosi 1 rok i 7 miesięcy. Przypada on poza badanym okresem.

(bezsporne)

Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (dowód: zeznania odwołującego).

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę dokumentom znajdującym się w aktach osobowych odwołującego w postaci umów o pracę oraz dekretów płacowych. W ocenie sądu nie zachodzi sprzeczność między treścią świadectwa pracy a wskazanymi wyżej dokumentami zważywszy, że świadectwo pracy wystawił pracodawca będący następcą prawnym Zakładów (...) w K. i obejmuje ono okres od sierpnia 1994 r. Sąd dał również wiarę zeznaniom wskazanych wyżej świadków oraz zeznaniom odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

-

okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

-

okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał od dnia 1 września 1977 r. do dnia 5 sierpnia 1991 r. pracę traktorzysty. Była to praca wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca ta spełniała warunki wymienione w wykazie A dział VIII punkt 3 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Zaliczenie tego okresu, wynoszącego ponad 13 lat 11 miesięcy i 5 dni po zsumowaniu z okresem pracy w warunkach szczególnych uznanym przez ZUS sprawi, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego kolejnego warunku koniecznego do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. 25-letnim okresem ubezpieczenia. W chwili wydawania orzeczenia miał ukończony 60-ty rok życia. Nie był członkiem otwartego fundusz emerytalnego.

Odwołanie zatem jako uzasadnione prowadziło do zmiany decyzji jak w sentencji wyroku.