Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2018 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa W. K.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

I.  uznaje za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości likwidacyjnej M. P. (1), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. P. (1) w upadłości likwidacyjnej w J., umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie, zawartą w dniu 4 marca 2014 r. pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawartą przed notariuszem K. P., asesorem notarialny, Zastępcą Notariusza M. L., prowadzącym Kancelarię Notarialną w W., przy ul. (...) lok. (...), Rep. (...);

II.  ustala, że pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. ponosi w całości koszty postępowania, z tym, że ich szczegółowe rozliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu

Sygn. akt: IC 1466/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 sierpnia 2013 roku powód W. K. działający jako Syndyk Masy Upadłości Likwidacyjnej M. P. (1) skierowanym przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (poprzednio (...) Sp. z o.o.) wniósł o uznanie za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości likwidacyjnej upadłego M. P. (1), prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą M. P. (1) w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w J., umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, zawartej w dniu 4 marca 2013 roku przed notariuszem K. P., asesorem notarialnym, Zastępcą Notariusza w W. M. L., prowadzącym Kancelarię Notarialną w W. przy ul. (...) lok. (...), Rep. (...), pomiędzy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z pozwaną - (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie art. 531 § 2 k.c.. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że M. P. (1) i jego żona Z. P. we współpracy ze spółką (...), w przewidywaniu rychłej upadłości M. P. (1) jako przedsiębiorcy, zawali szereg umów (o podział majątku wspólnego, doradztwa i restrukturyzacji, przewłaszczenia na zabezpieczenie), mających na celu uniemożliwienie wierzycielom M. P. (1) zaspokojenie z majątku dłużnika i jego żony, w sposób formalny doprowadzając do przeniesienia własności tego majątku na inne podmioty w tym na rzecz pozwanej (...) Sp. z o.o., bez odpowiedniego ekwiwalentu /pozew k. 2-23/.

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lutego 2014 roku pozwana (...) Sp. z o.o. w W. (poprzednio (...) Sp. z o.o.) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów sądowych według norm przepisanych. W pierwszej kolejności pozwana podniosła zarzut braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda i biernej po stronie pozwanej. Pozwana dodała, iż stan faktyczny niniejszej sprawy wchodzi w zakres rozpatrywania na gruncie prawa upadłościowego i naprawczego, co zgodnie z zasadą substydiarności wyłącza w przedmiotowej sprawie możliwość stosowania przepisów art. 527-534 k.c. Ponadto pozwana twierdziła, że działania powoda zmierzają nie w kierunku zaspokojenia interesów wierzycieli, a wręcz przeciwnie działają na ich niekorzyść i mają na celu przerwanie procesu restrukturyzacji, na którego ukończeniu jest pozwana. Pozwana wskazała również, że w wyniku podziału majątku Z. P. przejęła przedsiębiorstwo i ok. 90 % długów, a spółka (...), wykonując umowę doradztwa, podjęła kosztowne działania w zakresie pozyskania finansowania, utrzymania zakładów mięsnych w należytym stanie, negocjacji z zagranicznymi inwestorami, napotykając przeszkody ze strony niektórych współpracowników i syndyka /odpowiedź na pozew k. 424-452/.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska w sprawie, z tym, że na rozprawie w dniu 20 marca 2018 roku, pełnomocnik powoda poinformował, iż pozwana spółka zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. /protokół rozprawy k. 1145-1145v., KRS k. 1146/.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu Rejonowego w R. z 27 kwietnia 2011 r. w sprawie V Gzd 4/11 M. P. (1) pozbawiono prawa prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w podmiotach gospodarczych na okres 5 lat. Orzeczenie to uprawomocniło się w dniu 15 września 2011 roku / dowód: postanowienie k. 67/.

Na mocy wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 maja 2011 r. w sprawie III RC 230/10 ustanowiono rozdzielność majątkową małżeńską pomiędzy M. P. (1) i Z. P. / dowód: wyrok k. 66/.

W dniu 5 września 2011 r. w sprawie V GU 9/11 Sąd Rejonowy w R. ogłosił upadłość M. P. (1), następnie w dniu 30 listopada 2011 r., wskutek cofnięcia przez wierzycieli wniosku upadłościowego, orzeczenie to zostało uchylone, a sprawa umorzona / dowód: postanowienie w sprawie V GU 8/12 k. 48-50/.

W dniu 13 grudnia 2011 r. przed notariuszem A. K. pomiędzy M. i Z. małżonkami P. została zwarta umowa o podział majątku wspólnego, w ten sposób, że nieruchomości:

- we wsi D., pow. 28 985 m ², KW nr (...),

- we wsi J., pow. 33 822 m ², KW nr (...),

- we wsi J., pow. 11 808 m ², KW nr (...),

- we wsi J., pow. 11 400 m ², KW nr (...),

- we wsi R., pow. 490 018 m ², KW nr (...), w udziale ½,

- lokal nr (...) przy Al. (...) w W., pow. 138,4 m2, KW nr (...),

przypadły Z. P., zaś nieruchomości:

- we wsi J., pow. 11 300 m ², KW nr (...),

- w P., pow. 335 m ², KW nr (...),

przypadły M. P. (1), a ponadto M. P. (1) zobowiązał się do spłaty na rzecz żony kwoty 300 000 zł, przy czym celem zwolnienia się z tego zobowiązania M. P. (1) przeniósł na żonę własność nieruchomości we wsi J., pow. 62 908 m ², KW nr (...).

W tym samym akcie notarialnym Z. P. i przedstawiciel spółki M. – J. S. – oświadczyli, że tego dnia zawarli umowę doradztwa i realizacji restrukturyzacji i pozyskania finansowania, z której wynika zobowiązanie Z. P. do zapłaty spółce wynagrodzenia w kwocie 3 mln zł netto, płatne do 12 grudnia 2014 r. Na zabezpieczenie wierzytelności spółki strony ustaliły przewłaszczenie nieruchomości i udziału przypadających Z. P. po podziale majątku wspólnego / dowód: akt notarialny k. 51-65/.

W styczniu 2012 r. M. P. (1) jako Dyrektor Generalny spółki (...) został upoważniony do zarządzania Zakładem (...) w K., (...). Siedziba spółki została przeniesiona na ul. (...) lok. (...) w W. / dowód: upoważnienie k. 66/.

Postanowieniem z 19 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy w R. w sprawie V GU 8/12 ogłosił upadłość M. P. (1) obejmującą likwidację majątku dłużnika, wyznaczając powoda W. K. jako syndyka / dowód: postanowienie k. 48-50/.

W postępowaniu V GUp 9/12 zostały zgłoszone wierzytelności przeciwko M. P. (1) (Przetwórstwo (...) M. P. (1), (...)) na kwotę 88 400 662,13 zł, z czego uznane wnosiły 87 812 204,81 zł / dowód: lista wierzytelności k. 236i k. 237-247).

Nieruchomość stanowiąca własność M. P. (1), uregulowana w KW nr (...), została wyceniona na kwotę 18 704 zł / dowód: wyciąg z operatu szacunkowego k. 248/. Nieruchomość dłużnika położona w P., KW nr (...), została wyceniona na kwotę 746 000 zł, a udziały w nieruchomościach przynależnych – drogach – na kwotę 32 000 zł / dowód: wyciąg z operatu szacunkowego k. 249/.

Nieruchomości przyznane Z. P. w umowie o podział majątku wspólnego pomiędzy małżonkami zostały zbyte na rzecz kolejnego podmiotu na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 4 marca 2013 roku / dowody: wydruki z treści ksiąg wieczystych k. 77-215).

Przedsiębiorstwo przetwórstwa mięsnego działające pod firmą (...) przeżywało istotne i zauważalne problemy finansowe od roku 2009. Rosły obciążenia kredytowe. Regulowanie wynagrodzeń pracowników oraz należności wobec dostawców mediów i żywca następowało z opóźnieniem, aż przerwano ich spłatę. W listopadzie 2011 r. zwolniono niemal całą obsadę zakładu. W tym samym czasie M. P. (1) zgłosił się do spółki (...), dowiedziawszy się, że udziela ona pomocy podmiotom w podobnych sytuacjach. Celem małżonków P. było zablokowanie objęcia władztwa nad ich majątkiem przez syndyka masy upadłości i uszczuplenia tego majątku, następnie poprawienie stanu przedsiębiorstwa i jego sprzedaż za korzystną cenę, przy czym korzyści miały powrócić do dawnych właścicieli, a spółka otrzymać wynagrodzenie za pośrednictwo i zwrot kosztów. Spółka (...) została dokładnie zapoznana ze stanem zadłużenia M. P. (1), a jej zadaniem było m.in. doprowadzenie do uniknięcia ich częściowej spłaty. Prawnik spółki i jej stały partner w interesach opracował plan podziału majątku wspólnego pomiędzy M. P. (1) i Z. P., zakładający przejęcie większej części majątku przez Z. P.. Wartość całego majątku małżonków szacowano na ponad 100 mln zł. Przewłaszczenie nieruchomości na rzecz spółki (...), a potem na rzecz P. system sp. z.o. było wybiegiem formalnym, dzięki któremu syndyk nie mógł podejmować żadnych czynności w stosunku do nieruchomości przewłaszczonych. Podjęto jedną zauważalną próbę wznowienia produkcji, poza tym M. uzyskała na swoją rzecz pozytywne decyzje organów sanitarnych i weterynaryjnych. Spłaciła zadłużenie o wysokości 100-150 tysięcy złotych. Jeszcze przez pewien czas po zawarciu umowy przez Z. P. i (...) M. P. (1) faktycznie działał jako kierownik zakładu, przyjmując na jego terenie usługodawców i podejmując decyzje w zakresie procesu produkcji. Przedstawiciele spółki (...) pojawiali się w zakładzie, jednak pracownicy i wierzyciele miewali z nimi utrudniony kontakt. Byli pracownicy nie byli świadkami żadnych wizytacji inwestorów od czasu objęcia przedsiębiorstwa przez (...). Nie był przeprowadzany audyt przedsiębiorstwa /dowody: zeznania świadków: J. S. k. 1044v-1047v, M. S. (1) k. 1012v.-1013v, Z. B. k. 1013 v-1014v., zeznania powoda W. K. k. 681 oraz k. 1121v.-1123, zeznania w charakterze pozwanej prezesa zarządu pozwanej V. G. k. 1123-1125/.

Wspólnikami w spółce (...) Sp. z o.o. do dnia 31 stycznia 2013 roku byli M. S. (2) i J. S.. W dniu 31 stycznia 2013 roku Zgromadzenie Wspólników spółki (...) Sp. z o.o. podjęło uchwałę o wyrażeniu zgody na zbycie udziałów na rzecz V. G. i L. P. oraz odwołało z funkcji Prezesa Zarządu J. S.. W okresie od dnia 31 stycznia 2013 roku od godz. 10:00 do dnia 15 marca 2013 roku funkcję Prezesa Zarządu spółki (...) sp. z o.o. pełnił L. P.. W dniu 15 marca 2013 roku 2013 roku funkcję Prezesa Zarządu objęła V. G.. V. G. była również (...) Sp. z o.o. na którą to spółkę w dalszej kolejności przeniesiono własność nieruchomości, będących pierwotnie własnością upadłego / dowody: protokół uchwały k. 69-70, protokół uchwały k. 71, umowa sprzedaży udziałów k. 72, oświadczenie k. 73-76, KRS Spółki (...) k. 216, KRS Spółki (...) k. 223/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów z dokumentów oraz zeznań świadków, a także przesłuchanych w charakterze stron W. K. oraz V. G.. W odniesieniu do znajdujących się w aktach sprawy dokumentów należy wskazać, iż żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności i autentyczności, a Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu.

Zeznania świadków Sąd ocenił jako wiarygodne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające, rzetelnie opisujące sytuację majątkową dłużnika (były pracownik – M. S. (1)) oraz intencje stron umowy (Z. B., J. S.).

W toku postępowania wyszło na jaw, iż przeprowadzenie dowodu z zeznań pozostałych zgłoszonych świadków jest znacząco utrudnione, a właściwie niemożliwe z nieprzemijających przyczyn. Jednocześnie pozyskany już materiał dowodowy umożliwił wydanie końcowego rozstrzygnięcia i przedłużanie postepowania Sąd uznał za niecelowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Jako podstawę prawną roszczenia powód W. K. wskazał przepisy art. 527-534 k.c.

Stosownie do treści art. 527 § 1 k.c., gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. § 2 powołanego przepisu zawiera definicję legalną czynności dokonywanej z pokrzywdzeniem wierzycieli stanowiąc, że czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. W myśl § 4 tego przepisu jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Na podstawie przytoczonego przepisu można wyróżnić następujące przesłanki warunkujące możliwość skorzystania przez uprawnionego z ochrony pauliańskiej: 1) istnienie godnego ochrony interesu wierzyciela w postaci wierzytelności; 2) dokonanie przez dłużnika czynności prawnej z osobą trzecią; 3) pokrzywdzenie wierzyciela wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika; 4) dokonanie przez dłużnika czynności ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela; 5) uzyskanie wskutek tej czynności korzyści majątkowej przez osobę trzecią; 6) działanie osoby trzeciej w złej wierze.

Dla zastosowania skargi pauliańskiej wszystkie wymienione przesłanki muszą wystąpić kumulatywnie, a ciężar ich udowodnienia co do zasady - zgodnie z regułą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. - obciąża powoda (wierzyciela), który jest uprawniony do zaskarżenia czynności prawnej dłużnika.

Stosownie do treści art. 531 § 1-2 k.c. uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli następuje w drodze powództwa lub zarzutu przeciwko osobie trzeciej, która wskutek tej czynności uzyskała korzyść majątkową. W wypadku gdy osoba trzecia rozporządziła uzyskaną korzyścią, wierzyciel może wystąpić bezpośrednio przeciwko osobie, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło, jeżeli osoba ta wiedziała o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną albo jeżeli rozporządzenie było nieodpłatne.

Skorzystanie ze skargi pauliańskiej wymaga istnienia wierzytelności podlegającej ochronie. Wierzytelność ta musi być zaskarżalna. W wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku ( II CSK 452/06, OSNC-ZD 2008, nr 1, poz. 20) Sąd Najwyższy wskazał, że jedną z koniecznych przesłanek skargi pauliańskiej jest przysługiwanie wnoszącemu ją zaskarżalnej wierzytelności pieniężnej przeciwko osobie, która dokonała czynności prawnej objętej żądaniem ubezskutecznienia (art. 527 k.c.). Actio pauliana uzasadnia każde powiększenie niewypłacalności, bez względu na jego rozmiar.

Po ogłoszeniu upadłości wierzyciel nie może wytoczyć powództwa, chyba że chodzi o majątek nienależący do masy upadłości. Uprawnienie to przysługuje syndykowi. Przepis art. 132 ust. 1 Prawa Upadłościowego i Naprawczego (ustawa z 28 lutego 2003 r.). dotyczy zarówno powództwa o ustalenie (art. 189 k.p.c.), że dokonana przez upadłego dłużnika czynność prawna jest z mocy samego prawa bezskuteczna w stosunku do masy upadłości (art. 127 i art. 128 Prawa up. i n.), jak i uznania czynności prawnej za bezskuteczną na podstawie art. 527 k.c., z powodu dokonania jej z pokrzywdzeniem wierzycieli (art. 131 Prawa up. i n.). Chodzi tu tylko o powództwa, których przedmiotem jest mienie należące do masy upadłości. Sporna czynność prawna została dokonana nie przez późniejszego upadłego osobiście, a przez jego żonę, przypadek nie podpada więc pod regulację z art. 127-130 Prawa up. i n. Należy zauważyć, iż majątek będący przedmiotem umów doradztwa i przewłaszczenia należał w tej dacie do masy upadłości z uwagi na treść art. 124, 125 i 128 Prawa up. i n. Ustanowienie rozdzielności majątkowej w postępowaniu sądowym i umowa zawarta przez małżonków o podział majątku wspólnego nie wywołały skutku w postaci wyprowadzenia majątku M. P. (1) poza zakres masy upadłości, a wynika to z samej ustawy. Istnienie lub brak orzeczenia stwierdzającego tę okoliczność nie ma wpływu na niniejszy proces.

Reasumując powyższe, legitymacja czynna powoda była niewątpliwa. Dlatego też zarzut braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda, zgłoszony przez pozwaną nie zasługiwał na uwzględnienie.

Należy również wskazać, iż okoliczności powołane przez stronę pozwaną na uzasadnienie braku jej legitymacji biernej w istocie odnosiły się do merytorycznej zasadności powództwa. Stwierdziwszy brak przesłanek zawartych w art. 531 § 2 k.c. (wiedza o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną albo nieodpłatność rozporządzenia) Sąd oddali powództwo, lecz nie ze względu na brak legitymacji biernej podmiotu, na rzecz którego osoba trzecia np. zbyła nieruchomość należącą pierwotnie do dłużnika. Zarzut braku interesu prawnego pozwanej jest pozbawiony głębszej argumentacji, nieudowodniony i oczywiście bezzasadny.

Zawierając umowę doradztwa oraz umowę przewłaszczenia nieruchomości na zabezpieczenie Z. P. i spółka (...), a potem Spółka (...) i Spółka (...) Sp. z o.o. za pełną wiedzą i przy współpracy M. P. (1), dokonali uszczuplenia przyszłej masy upadłości, w taki sposób, że wyegzekwowanie kwot należnych licznym wierzycielom napotkało na trudności.

Świadomość działania z pokrzywdzeniem wierzycieli istnieje, gdy dłużnik wie, że na skutek czynności prawnej określone aktywa wyjdą z jego majątku i że z tego powodu wierzyciele będą mieli trudności z zaspokojeniem swoich roszczeń z jego majątku dłużnika, a w konsekwencji nastąpi ich pokrzywdzenie (A. Ohanowicz (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 1, s. 948; M. Pyziak - Szafnicka (w:) System prawa prywatnego, t. 6, s. 1259). Do przyjęcia, że dłużnik dokonywał czynności ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, wystarczy by dłużnik takie pokrzywdzenie przewidywał w granicach ewentualności (wyrok SA w Poznaniu z 12 maja 2005 r., I ACa 1764/04, OSA 2006, z. 3, poz. 8).

Kolejną przesłanką ochrony pauliańskiej jest to, by osoba trzecia, która odniosła korzyść majątkową z dokonania zaskarżonej czynności prawnej, miała wiedzę, że dłużnik dokonał tej czynności ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli lub aby przy zachowaniu należytej staranności mogła się o tym dowiedzieć. Aby możliwe było uzyskanie przez wierzycieli ochrony pauliańskiej, każda kolejna czynność dotycząca majątku dłużnika winna być nieodpłatna lub następować za wiedzą drugiej strony czynności o powyższych okolicznościach.

Z materiału zgromadzonego w sprawie wynika, że małżonkowie P. ściśle współpracowali ze spółką (...) i spółką (...) w sprawie uchronienia majątku dłużnika przed jego rychłą upadłością. Współpraca ta została podjęta właśnie z uwagi na rosnącą niewypłacalność M. P. (1) i miała na celu uniemożliwienie syndykowi poszukiwania zaspokojenia wierzycieli z majątku małżonków. Jak podkreślił świadek Z. B., zamiar towarzyszący zawarciu umowy doradztwa i umowy przewłaszczenia polegał na korzystnej sprzedaży majątku. Podobnie wypowiadał się świadek J. S., wielokrotnie podkreślając, że celem współpracy było uniknięcie licytacji i sprzedaży majątku dłużnika, a spółka działała w interesie małżonków P. i to im miały przypaść korzyści osiągnięte dzięki tej inicjatywie. Zabezpieczenie zapłaty hipotetycznego wynagrodzenia za doradztwo i restrukturyzację przez przewłaszczenie majątku o wartości kilkadziesiąt razy przekraczającej wartość wynagrodzenia było oczywiście nieusprawiedliwione. Pozwana nie zaoferowała żadnego znaczącego ekwiwalentu za otrzymane przysporzenie, stanowiła jedynie bufor między małżonkami P., a ich wierzycielami. Wierzyciele z tej transakcji nie osiągnęli korzyści.

Po zawarciu ww. umów i wykonaniu umowy przewłaszczenia w majątku mogącym posłużyć zaspokojeniu wierzycieli (majątku M. P. (1) i jego żony) pozostały składniki w żaden sposób niewspółmierne do poziomu zadłużenia i dodatkowo stanowiące znikomy ułamek stanu majątkowego dłużnika sprzed dokonania tej czynności. Powyższe uprawnia do stwierdzenia, że przedmiotowe czynności prawne były czynnościami dokonanymi z pokrzywdzeniem wierzycieli w rozumieniu art. 527-534 k.c.

Stosowanie domniemań o stanie wiedzy pozwanej z uwagi na pozostawanie w bliskich stosunkach z dłużnikiem nie było nawet konieczne w świetle okoliczności, że strona pozwana potwierdziła w odpowiedzi na pozew zawarcie skarżonych umów z pełną świadomością co do kondycji finansowej M. i Z. P.. Ponadto potwierdziły to zeznania samej V. G., która oświadczyła, że przed podjęciem współpracy z M. P. (1) został zrobiony audyt i znana jej była sytuacja finansowa M. P. (1). Należy przy tym wskazać, iż sprawująca funkcję Prezesa Zarządu Pozwanej spółki (...) była jednocześnie radcą prawnym, dlatego też jako profesjonalista mogła bez wątpienia ustalić, czy zachodzą podstawy do złożenia wniosku o upadłość.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w I pkt wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. ustalając, że pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. jako przegrywająca proces, w całości ponosi koszty procesu i na podstawie art. 108 § 1 zdanie drugie k.p.c. pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu (pkt II wyroku).

W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.