Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Mariusz Wieczorek
Protokolant : Anita Cichosz

Przy udziale oskarżyciela publicznego : xxxx

Po rozpoznaniu w dniach 25 października 2017r. , 6 grudnia 2017r.

sprawy K. Z. , syna G. i K. z d. P., urodzonego (...) w G.

obwinionego o to, że:

w dniu 03 lutego 2017 roku o godz. 15:27, na drodze krajowej nr (...) w miejscowości J., gmina W., powiatu (...), woj. (...), kierując samochodem O. (...) o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość o 58 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

orzeka

1.  obwinionego K. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw wymierza obwinionemu karę grzywny
w kwocie 600,00 (sześćset) złotych;

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków oraz kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII W 328/17

UZASADNIENIE

W dniu 03 lutego 2017 roku funkcjonariusze policji z K. (...)w P. – sierż. Sztab. S. C. i sierż, sztab. M. R. na terenie gminy W., powiat (...), pełnili służbę drogową nieoznakowanym radiowozem m-ki O. (...) o nr rej. (...) z wykorzystaniem urządzenia pomiarowego Video Radarowego Miernika Prędkości z zamontowanym w nim V. (...) który posiadał ważne świadectwo legalizacji. na drodze (...). Służba polegała na kontroli video radarowej uczestników ruchu trasy ekspresowej dwujezdniowej -DK (...) w miejscu obowiązywania ograniczenia prędkości do 120 km/h. Około godz. 15:27 patrolując drogę w/w w kierunku G., W. poruszając się lewym pasem nieoznakowanym radiowozem m-ki O. (...) w/w, policjant S. C. dokonał pomiaru prędkości jadącego pojazdu m-ki O. (...) o nr rej. (...) kierowanego przez K. Z. na odcinku 100 metrów trasy DK (...) w miejscowości J. gm. W., powiat (...), v. (...)o godzinie 15:27 wskazał pomiar prędkości 178 km/h. Wówczas policjanci w/w nieoznakowanym radiowozem, włączyli sygnały dźwiękowe i błyskowe nakazując obwinionemu zatrzymanie pojazdu do kontroli drogowej. Po zatrzymaniu samochodu O. (...) w związku z przedmiotowym zdarzeniem funkcjonariusz policji S. C. poprosił obwinionego do radiowozu celem sporządzenia odpowiedniej dokumentacji, wtedy policjanci odtworzyli w radiowozie zapis z videorapida 2, pokazując obwinionemu zarejestrowane przekroczenie przez niego dozwolonej prędkości aż o 58 km/h. Obwiniony w trakcie kontroli zażądał podania mu danych viedoradaru i okazania mu świadectwa legalizacji radaru. Natomiast prosił policjantów o odstąpienie od karania go mandatem tłumacząc, iż zmierzona prędkość jego pojazdu była dokonana wadliwie i on się z tym nie zgadza. Jednakże S. C. zaproponował obwinionemu mandat karny w kwocie 400 zł. i 10 punktów karnych oraz pouczył obwinionego K. Z. o prawie odmowy przyjęcia mandatu, a obwiniony skorzystał z tego prawa.

W dniu 10.02.2015 r. sąd wydał wobec obwinionego K. Z. wydał wyrok nakazowy o wykroczenie z art. 92a kw.

Od tegoż wyroku sprzeciw złożył obwiniony K. Z. wnosząc o rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych i uniewinnienie go od popełnienia zarzucanego mu czynu. Nadto wnosił o umorzenie postępowania o wykroczenie na zasadzie art.5 kpow w zw. z art.1 kw, podnosząc dokonanie wadliwego pomiaru prędkości za pośrednictwem viedoradaru, gdyż według niego mógł być źle skalibrowany, źle użyty, z uwagi na użycie w aucie policyjnym opon zimowych,w których jest inne ciśnienie powietrza, a na które nie obejmowała homologacja urządzenia. Podnosił odmienne trajektorie pomiarów obu pojazdów wobec siebie (k.33-36).

/dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego K. Z. k. 37verte, zeznania świadków: S. C. k.37verte-38, M. R. k.38-38verte, notatka urzędowa k.1, płyta DVD zapis wykroczenia drogowego k.3, świadectwo legalizacji k.11, sprzeciw od wyroku nakazowego k.33-36/

Obwiniony K. Z. ma 51 lata. Ma wykształcenie wyższe, jest magistrem inżynierem z dziedziny marketingu i zarządzania. Prowadzi własną działalność gospodarczą firmę (...) z/s w G., która dostarcza maszyny do obróbki metalu. Osiąga dochód o nieustalonej wysokości. Jest żonaty, jego żona pracuje w firmie (...) w G.. Na utrzymaniu ma syna w wieku 17 lat. Jako majątek posiada mieszkanie z hipoteką w wysokości 600.000,00 zł.

Obwiniony nie był dotychczas karany, natomiast był karany w trybie mandatowym za wykroczenia drogowe i posiada aktywne punkty w bazie (...).

/dowód: dane osobo poznawcze obwinionego k.37, dane o karalności k.47, wydruk z bazy (...) k.43-44 /

Obwiniony K. Z. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Odmówił składania wyjaśnień i podał, iż wszelkie wyjaśnienia zawarł w treści sprzeciwu od wyroku nakazowego na k. 33-36.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 37verte)

Sąd zważył, co następuje :

Wyjaśnienia obwinionego Sąd uznał tylko częściowo za wiarygodne. Nadał walor wiarygodnych tym wyjaśnieniom, którymi obwiniony opisał, iż w dniu 03 lutego 2017 jechał samochodem osobowym m-ki O. (...) o nr rej. (...) drogą (...) w kierunku na G. /W./. W ocenie Sądu nie wiarygodne są wyjaśnienia obwinionego, które dotyczą okoliczności związanych z tym, iż pomiar prędkości został dokonany wadliwie, a sam obwiniony w chwili pomiaru, jechał z prędkością dozwoloną, gdyż były one niespójne, niejednolite i wzajemnie sobie zaprzeczały, nawet z treściami pism obwinionego na k. 6-10, 33-36.

Sąd ustalając stan faktyczny przedmiotowego zdarzenia oparł się w przeważającej mierze na zeznaniu świadków– funkcjonariuszy policji S. C. i M. R.. Zeznania tychże świadków są pełne, jasne i logiczne. Ponadto korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w przedmiotowej sprawie, a w szczególności z uznawanymi przez Sąd za wiarygodne: notatką urzędową, zapisem zarejestrowanym na płycie DVD oraz świadectwem legalizacji V.. Przedmiotowe dokumenty są pełne i jasne, nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Z zeznań w/w świadków wynika jednoznacznie, iż na odcinku drogi (...) metrów pomiar prędkości samochodu osobowego m-ki O. (...) wskazał 178 km/h. Dlatego w/w pojazd został zatrzymany do kontroli drogowej (k.37 verte). V. był sprawny i miał ważne świadectwo legalizacji. Pomiar prędkości pojazdu kierowanego przez obwinionego oraz jego godzina została skrupulatnie odnotowana przez videoradar i zapisana na nośniku DVD. Ponadto nie było żadnego innego pojazdu, przed pojazdem obwinionego, który by uniemożliwiał pomiar video radaru (k. 37verte-38verte). Dodatkowym dowodem potwierdzającym zeznania w/w świadka zapis z płyty CD z dnia 03.02.2017r. , gdzie jasno, precyzyjnie, klatka po klatce widać całe przekroczenie prędkości przez pojazd obwinionego. W świetle powyższego twierdzenia obwinionego o nieprawidłowym i wadliwym pomiarze, błędzie w nim oraz innych kwestiach wskazywanych przez obwinionego (np. złe trajektorie pomiaru obu pojazdów) nie zasługiwały na wiarę. Ta wersja została zbudowana jako linia obrony dla potrzeb postępowania mandatowego i postępowania sądowego mająca na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Tak samo nie zasługiwały na wiarę twierdzenia obwinionego o poruszaniu się z prędkością w graniach 120 km/h. Należy podnieść, iż z zeznań świadków policjantów jednoznacznie wynika, iż podczas oglądania zapisu z video rejestratora w radiowozie policyjnym, obwiniony nie negował swojego sprawstwa, ani wyniku prędkości, wskazując jedynie na okoliczności, iż jego znajomi nie przyjmują takich mandatów i wygrywają sprawy w sądzie.

Dlatego w świetle zebranego materiału dowodowego wina umyślna obwinionego K. Z. popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 92a kw opisanego szczegółowo we wniosku o ukaranie - nie budziła żadnych wątpliwości.

Rozważając kwestię rodzaju i wymiaru kary Sąd wziął pod uwagę następujące okoliczności:

Wymierzając obwinionemu K. Z. karę za wykroczenie Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości tego czynu. Zdaniem Sądu społeczna szkodliwość czynu jakiego dopuścił się obwiniony przekracza stopień znikomości. K. Z. dopuścił się wykroczenia działając umyślnie. Obwiniony swoim zachowaniem naruszył dobro ważne dla społeczeństwa – bezpieczeństwo w komunikacji i dlatego pozostające pod ochroną prawa. Istotne znaczenie ma także fakt, iż obwiniony działał świadomie. Do okoliczności obciążających należy fakt przekroczenia dozwolonej prędkości w miejscu zdarzenia aż o 58 km/h! Na korzyść obwinionego Sąd poczytał fakt, iż K. Z. nie był dotychczas karany, ale jako okoliczność obciążającą należało przyjąć karalność obwinionego w trybie mandatowym za wykroczenia drogowe i posiadanie aktywnych punktów karnych w bazie (...) (k.43-44).

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności Sąd na podstawie art. 92a kw wymierzył K. Z. karę grzywny w wysokości 400 złotych. Sąd jest przekonany, że kara ta spełni zadania w zakresie prewencji indywidualnej i będzie ostrzeżeniem także dla innych potencjalnych sprawców tego typu wykroczeń. Wymierzając karę za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji należy bowiem mieć na względzie, że ten porządek i bezpieczeństwo na drogach w poważnym stopniu zależą od stosowania właściwej represji, która - uwzględniając rodzaj i wagę naruszonych zasad bezpieczeństwa ruchu, postać i stopień winy a także nasilenie tej kategorii wykroczeń - powinna stanowić jeden z najistotniejszych elementów zwalczania oraz zapobiegania różnym zdarzeniom komunikacyjnym.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1, art.119 kpow, zaś o opłacie karnej na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt.1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. – o opłatach w sprawach karnych /tj. Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 z późn. Zm/.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji.