Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda (spr.)

Sędziowie: SO Marek Wojnar

SO Anna Zawadka

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Suwalska

przy udziale prokuratora Artura Oniszczuka

po rozpoznaniu dnia 19 marca 2018 r.

sprawy Ł. W. syna A. i G., ur. (...) w W.

skazanego wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 21 lipca 2017 r. sygn. akt VIII K 914/16

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. J. kwotę 147,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; zwalnia skazanego od uiszczenia kosztów sądowych
w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Marek Wojnar SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Anna Zawadka

VI Ka 1439/17

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował zasady łączenia kar jednostkowych, a skarżący tego nie kwestionuje.

Przechodząc do meritum apelacji w żadnym razie nie można zaakceptować zawartego w niej wniosku o wymierzenie kary łącznej na zasadzie absorpcji. Zasadnicze znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary. Dlatego też przy wydawaniu wyroku łącznego istotne jest rozważenie, czy rzeczywiście zastosowanie zasady absorpcji przy orzekaniu kary łącznej spełni pożądane cele, zwłaszcza w zakresie prewencji indywidualnej skazanego. Nie sposób przecież nie zauważyć, że popełnienie nie jednego przestępstwa jest istotną negatywną przesłanką prognostyczną wobec sprawcy. Jest to okoliczność obciążająca, przy której zastosowanie zasady absorpcji kłóciłoby się z wymogami prewencji, gdyż prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno przestępstwo i praktycznie bezkarności innych działań. Dlatego też w takich przypadkach należy orzekać karę surowszą od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Zdaniem sądu okręgowego zastosowanie tej dyrektywy może mieć miejsce wyjątkowo w tych sytuacjach, w których granica między realnym a pomijalnym zbiegiem przestępstw nie jest zarysowana zbyt wyraźnie, gdy z pozostających w zbiegu przestępstwach jedno dominuje w ocenie całości zdarzenia.

W realiach sprawy niniejszej taka sytuacja nie zachodzi. Czyny, za które Ł. W. został skazany wyrokami objętymi zaskarżonym wyrokiem łącznym zostały popełnione w niedużych odstępach czasowych i każdy z tych czynów jest wyraźnie zindywidualizowany. Już chociażby ich konfiguracja, liczba i zbieżność rodzajowa nie pozwala na zastosowanie zasady absorpcji przy orzekaniu kary łącznej wobec skazanego, bowiem kłóciłoby się to z wymogami prewencji i byłoby bezzasadnym premiowaniem przestępczych zachowań. Ten aspekt został w ogóle pominięty przez obrońcę, który skupił się li tylko na okolicznościach związanych z zachowaniem skazanego w trakcie odbywania kar pozbawienia wolności. Przy czym skupiając się na tych korzystnych dla skazanego pomija te, które wskazują że proces jego resocjalizacji nie jest tak dalece posunięty, aby mógł być przekonującą podstawą do ukształtowania kary łącznej na zasadzie absorpcji. Podkreślić trzeba, że we wszystkich opiniach z jednostek penitencjarnych, zarówno tych z postępowania przed Sądem I instancji, jak i tej sporządzonej w postępowaniu odwoławczym wskazano, że zachowanie i postawę osadzonego w trakcie pobytu w izolacji penitencjarnej należy określić jako poprawne, przeciętne. Co prawda skazany był nagradzany, uczestniczył w programach terapeutycznych, ale był też dwukrotnie karany dyscyplinarnie karą nagany. Zdanie Sądu Odwoławczego w świetle sporządzonych opinii zachowanie skazanego w jednostkach penitencjarnych należy określić jako dobre, co nie może jednak stanowić wyłącznej podstawy do tak daleko posuniętego premiowania skazanego, jakim byłoby zastosowanie przy łączeniu kar pozbawienia wolności zasady absorpcji.

Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia dokładnie i wszechstronnie przeanalizował wszystkie te okoliczności i przekonująco wskazał, że nie tyle chodzi o poprawne zachowanie w warunkach izolacji, ale o tak daleko posunięty proces resocjalizacji, który w warunkach wolnościowych uzasadniałby przekonanie, że skazany będzie przestrzegał prawa i nie powróci do popełniania przestępstw. Jednocześnie Sąd Rejonowy przejrzyście uzasadnił swoje stanowisko co do wysokości orzeczonej kary łącznej, a przedstawione w tym zakresie argumenty Sąd Okręgowy w pełni podziela.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd Odwoławczy nie znalazł żadnych podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku przez złagodzenie orzeczonej kary łącznej i ukształtowanie jej na zasadzie absorpcji. Zdaniem Sądu Okręgowego orzeczona kara łączna pozbawienia wolności w żadnym razie nie jest karą rażąco surową, a ponadto tak ukształtowana będzie odebrana w odczuciu społecznym jako kara sprawiedliwa.

Z tych wszystkich względów sąd okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Agnieszka Wojciechowska – Langda SSO Marek Wojnar SSO Anna Zawadka