Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2013 r. w Kaliszu

odwołań Z. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 31 października 2012 r. i z dnia 31 stycznia 2013 r.

Znak Nr (...)

w sprawie Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 31 października 2012 r. i z dnia 31 stycznia 2013 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Z. M.prawo do emerytury poczynając od dnia 1 grudnia 2012 r.

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 31 października 2012 r. i z dnia 31 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił Z. M. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych, albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. w latach 1975-83.

Odwołania od powyższych decyzji złożył Z. M. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu spornego okresu jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący Z. M., urodzony dnia (...), w okresie 3.03.1975r.-31.12.1983 r. był pracownikiem (...) Przedsiębiorstwa (...) w P.. Od początku zatrudnienia odwołujący zajmował stanowisko maszynisty żurawia wieżowego (dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS). Odwołujący pracę maszynisty żurawia wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy ( dowód: zeznania świadków: A. W., W. K., J. H., zeznania odwołującego). Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 27 lat, 6 miesięcy i 9 dni. Zaliczony przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych wynosi 11 lat 4 miesiące i 19 dni. Przypada on poza latami 1975 – 83.

(bezsporne)

Odwołujący pozostawał w stosunku pracy do dnia 30.11. 2011 r. (dowód: świadectwo pracy w aktach sprawy). Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków: A. W., W. K., J. H.. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego oraz przedłożonemu w ZUS-ie świadectwu pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz. zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy, mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat

oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi) okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym. W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci dokumentacji pracowniczej, wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się ponad 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał od marca 1975 r. do grudnia 1983 r. prace maszynisty żurawia wieżowego. Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział V pkt. 3 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi ponad 8 lat. Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15-letniej pracy w warunkach szczególnych albowiem okres ten po doliczeniu okresu uznanego przez ZUS da w sumie ponad 18 lat pracy w warunkach szczególnych Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 30 letnim okresem ubezpieczenia i w chwili wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia oraz rozwiązany od dnia 1 grudnia 2012 r. stosunek pracy

Zaskarżone decyzje podlegały więc zmianie jak w sentencji.