Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2019r

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant st. sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności oskarżyciela publicznego z K. K. mł. asp. M. T.

po rozpoznaniu dnia 26.11.2018r, 7.02.2019r, 25.04.2019r

sprawy A. O.

syna K. i B. zd. Dolata

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

I.  w dniu 02 czerwca 2018r. ok godz. 03:00, 05:00 oraz 07:00 w K. przy ul. (...) poprzez krzyki zakłócił spoczynek nocny K. P.

tj. o czyn z art. 51 kw

II.  w dniu 02 czerwca 2018r. ok godz. 07:15 w K. przy ul. (...) wyrzucając przez okno swojego mieszkania drobne przedmioty zaśmiecił chodnik. W tym samym miejscu i czasie przez otwarte okno wykrzykiwał słowa nieprzyzwoite

tj. o czyn z art. 141 kw oraz 145 kw

1.  obwinionego A. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I i II z tą zmianą iż przyjmuje, że czyn opisany w punkcie I wypełnia znamiona art. 51§1 kw, a czyn opisany w puncie II wypełnia znamiona art. 141 kw i art. 145 kw w zw. z art. 9§1 kw i za to na podstawie art. 51 § 1 kw w zw. z art. 9§2 kw wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin miesięcznie,

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata L. K. kwotę 252 (dwieście pięćdziesiąt dwa) złote podwyższoną o 23% podatku od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu,

3.  zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II W 838/18

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2018 r. około godz. 03:00, 05:00 oraz 07:00 w K. przy ul. (...) krzycząc pod oknami mieszkania wynajmowanego przez K. P. zakłócił jej spoczynek nocny. Pokrzywdzona zawiadomiła Komendę Miejską Policji w K. o zachowaniu obwinionego. Przybyły na miejsce patrol policji w osobach K. N. i L. B. próbował wylegitymować obwinionego, który uciekł przed funkcjonariuszami do swojego mieszkania i nie otwierał im drzwi. Kiedy funkcjonariusze policji wychodzili z bloku około godz. 07:15 A. O. wyrzucał przez okno swojego mieszkania drobne przedmioty i zaśmiecił nimi chodnik. Jednocześnie przez otwarte okno wykrzykiwał słowa nieprzyzwoite.

A. O. zaczepia K. P. i jej rodzinę z powodu tego, że zwróciła mu ona uwagę odnoście jego zachowania wobec napotkanej uprzednio kobiety. Z uwagi na zachowanie obwinionego wobec pokrzywdzonej odbyły się jeszcze inne interwencje policji. Za każdym razem obwiniony uciekał przez funkcjonariuszami do swojego mieszkania.

W mieszkaniu zajmowanym przez obwinionego mieszka tylko on i jego matka.

Dowód : częściowo wyjaśnienia obwinionego (k. 16, 56), zeznania świadków: K. P. (k.57 ), K. N. (k.12 – 13, 45v), L. B. (k.58), B. P. (k. 90 – 91), J. P. (k. 91 – 92), K. B. (k. 92 – 93), notatka urzędowa (k. 1), kserokopia notatników służbowych (k. 64 - 84)

Obwiniony A. O. ma 33 lata. Jest kawalerem i ma na utrzymaniu dziecko w wieku 6 miesięcy. Nie posiada majątku. Jest bezrobotny, bez prawa do zasiłku.

Dowód : wyjaśnienia obwinionego (k. 56)

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. W trakcie wyjaśnień złożonych w postępowaniu wyjaśniającym i na rozprawie podał, że w dniu 2 czerwca 2018 r. był w K.. Wskazał, iż jest w konflikcie z rodziną pokrzywdzonej. Nie podał jednak z jakiego powodu.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie przebiegu zdarzenia i faktu jego pobytu w dniu zdarzenia w K.. Zeznania naocznych świadków zdarzenia jednoznacznie wskazują, iż to obwiniony w dniu zdarzenia krzyczał pod oknami pokrzywdzonej, a następnie używał w otwartym oknie swojego mieszkania słów nieprzyzwoitych i wyrzucał przez okno drobne przedmioty. Również funkcjonariusz policji K. N. potwierdził jego tożsamość, wskazując, iż zna obwinionego z prac operacyjnych. Jak wynika z wyjaśnień samego obwinionego przedmiotowy lokal zajmuje jedynie on z matką. Nie ma zatem możliwości aby inny mężczyzna dopuścił się zarzucanych obwinionemu czynów. Zdaniem Sądu wyjaśnienia obwinionego złożone w postępowaniu wyjaśniającym i na rozprawie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i zdaniem Sądu stanowią linię obrony przyjętą przez A. O.. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia obrony obwinionego, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonej K. P.. W istotny sposób potwierdzają je bowiem zeznania świadków B. P., J. P., K. B.. Sąd uznał zeznania złożone przez pokrzywdzoną i świadków na rozprawie za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego wnioskiem o ukaranie. Świadkowie w swych zeznaniach opisali dokładny przebieg zdarzenia. Wskazali konkretne sformułowania używane przez A. O. oraz sposób jego zachowania. K. P., B. P. i K. B. dokładnie opisali poszczególne fazy zdarzenia. Z ostrożnością sąd podszedł do zeznań J. P. , która w swych zeznaniach opisywała zachowanie A. O. z innego dnia niż ten objęty wnioskiem o ukaranie. Opisywała bowiem inne okoliczności zdarzenia niż pozostali świadkowie. Wynika to zapewne z dynamiki zdarzenia i nerwowej atmosfery w jego trakcie i nie ma znaczenia dla ustalenia okoliczności stanowiących istotę zarzutu. Fakt, że świadkowie po niemal roku nie pamiętali kiedy po raz pierwszy usłyszeli głos obwinionego oraz w co obwiniony był tej nocy ubrany nie ma znaczenia dla wiarygodności ich zeznań. Na sposób odtwarzania w tym zakresie może wpływać fakt, iż nie była to jedyna interwencja tego rodzaju z udziałem stron, co potwierdzają załączone kserokopie notatników służbowych funkcjonariuszy policji. Opisany przez świadków przebieg zdarzenia pozwolił na ustalenie i odtworzenie zachowania A. O. w dniu 2 czerwca 2018 r. na ul. (...) w K..

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania funkcjonariuszy policji przeprowadzających interwencję wobec obwinionego. Świadkowie K. N. i L. B. potwierdzili, iż usiłowali zatrzymać obwinionego, jednak ten schował się przed nimi w swoim mieszkaniu. Opisali również zachowanie A. O. w trakcie przeprowadzanej interwencji. Fakt, iż funkcjonariusze nie byli sobie w stanie przypomnieć jakie przedmioty obwiniony wyrzucał przez okno i jakich dosłownie używał zwrotów wynika zapewne z licznie przeprowadzanych od tego zdarzenia interwencji. Dokładne określenie przedmiotu czy wypowiadanych słów nie ma przy tym znaczenia dla ustalenia sprawstwa A. O. w zakresie czynu z art. 141 kw i art. 145 kw.

Sąd uznał za wiarygodne dowody rzeczowe w postaci dokumentów albowiem zostały wykonane przez uprawnione organy w zakresie ich uprawnień, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył co następuje:

Obwiniony A. O. wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 51 § 1 k.w. albowiem w dniu 02 czerwca 2018r. ok godz. 03:00, 05:00 oraz 07:00 w K. przy ul. (...) poprzez krzyki zakłócił spoczynek nocny K. P.. Obwiniony wyczerpał również ustawowe dyspozycje art. 141 kw i 145 kw w zw. z art. 9 § 1 kw albowiem w dniu 02 czerwca 2018r. około godz. 07:15 w K. przy ul. (...) wyrzucając przez okno swojego mieszkania drobne przedmioty zaśmiecił chodnik oraz przez otwarte okno wykrzykiwał słowa nieprzyzwoite.

Zdaniem Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie i wyżej omówionego materiału dowodowego wina obwinionego nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z art. 51 § 1 kw karze podlega ten, kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym. A. O. wykrzykując pod oknami K. P. słowa obraźliwe około godziny 03:00, 05:00 oraz 07:00 niewątpliwie zakłócił jej spokój i spoczynek nocny.

Art. 141 kw stanowi, iż karze podlega ten, kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych. A. O. po przybyciu patrolu policji udał się do miejsca swojego zamieszania i przez otwarte okno wykrzykiwał w stronę funkcjonariuszy policji słowa nieprzyzwoite, które były słyszane przez funkcjonariuszy policji oraz inne osoby zamieszkujące na ul. (...) w K.. Jednocześnie obwiniony swym zachowaniem wyczerpał znamiona art. 145 kw zaśmiecając chodnik przed blokiem- miejsce dostępne dla publiczności poprzez wyrzucanie przez okno drobnych przedmiotów.

Zarzucane obwinionemu czyny były przez niego zawinione, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę obwinionego. Obwiniony w chwili dokonania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Obwiniony w chwili czynów miał pełną zdolność prawną i nie znajdował się w żadnej szczególnej sytuacji motywacyjnej.

Stronę podmiotową tych czynów stanowiła umyślność. Stopień społecznej szkodliwości czynów należało uznać za umiarkowany. Przy wymiarze kary kierowano się dyrektywami zawartymi w art. 33 k.w. uwzględniając stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu. Wymierzona na podstawie art. 9 § 2 kw kara spełni rolę zapobiegawczą i wychowawczą w stosunku do samego obwinionego, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu kara 1 miesiąca ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 godzin miesięcznie jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata L. K. kwotę 252 złote podwyższoną o 23% podatku od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu.

Uwzględniając sytuację majątkową obwinionego, Sąd uznał, że uiszczenie przez niego kosztów postępowania w całości będzie dla niego zbyt uciążliwe i dlatego zwolnił go od ich ponoszenia.

SSR Marta Przybylska