Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale prokuratora Bożeny Grochowskiej-Małek

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2014 r.

sprawy M. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 158 §1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt VII K 684/13

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę M. K. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ka 21/14

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że w dniu 04 czerwca 2013r. w miejscowości Ł. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu oraz z inną osobą przytrzymywali, uderzali rękoma oraz kopali po całym ciele Z. B., czym spowodowali u niego obrażenia ciała w postaci przymóżdżkowego krwiaka nadtwardówkowego lewostronnego, krwiaka okularowego oczodołu lewego, rany tłuczonej powierzchni wyprostnej przedramienia prawego, powodujących naruszenie prawidłowych funkcji organizmu na czas przekraczający 7 dni a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczy 6 miesięcy a sposób działania naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk,

tj. o czyn z art. 158 § 1 kk.

Wyrokiem z dnia 11 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Siedlcach:

I.  oskarżonego M. K. uznał za winnego tego, że w dniu 4 czerwca 2013r. w Ł. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami przytrzymywał, uderzał rękoma oraz kopał po całym ciele Z. B., czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci przymóżdżkowego krwiaka nadtwardówkowego lewostronnego, krwiaka okularowego oczodołu lewego, rany tłuczonej powierzchni wyprostnej przedramienia prawego, powodujące naruszenie czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni a okres leczenia i rehabilitacji nie przekroczy 6 miesięcy, przy czym działaniem swoim naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub 157 § 1 kk, to jest dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 158 § 1 kk i za czyn ten na podstawie art. 158 § 1 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § l i 2 kk i art. 70 § l pkt l kk warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 3 lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 71 § l kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

IV.  na podstawie art. 63 § l kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 5 czerwca 2013r. do dnia 6 czerwca 2013r. to jest dwa dni przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 stawkom dziennym grzywny;

V.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 90 złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator, zaskarżając go na podstawie art. 425 § 1,2,3 kpk oraz 444 kpk w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Oskarżyciel publiczny zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 kpk zarzucił obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 343 § 1 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk poprzez wymierzenie oskarżonemu M. K. innej (łagodniejszej) kary od tej, która została uzgodniona z oskarżonym w protokole jego przesłuchania w dniu 18 lipca 2013r. w Komendzie Powiatowej Policji w Ł., co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia.

Podnosząc powyższy zarzut prokurator na podstawie art. 427 § l kpk i art. 437 § l kpk wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy M. K. do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora Rejonowego w Siedlcach jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Podstawową i mającą istotne znaczenie jest kwestia, iż wyrok w przedmiotowej sprawie zapadł w następstwie złożonego na podstawie art. 335 § 1 kpk wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie uzgodnionej z oskarżonym kary. Analiza akt sprawy wskazuje, że oskarżony M. K. w ramach zaproponowanego mu poddania się karze bez przeprowadzenia rozprawy wyraził zgodę na wymierzenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na okres 3 lat i grzywny w wymiarze 120 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych oraz zasądzenie od niego kosztów sądowych (k. 32). Treść powyższego uzgodnienia znalazła następnie odzwierciedlenie w złożonym przez prokuratora w trybie art. 335 § 1 kpk wniosku, niemniej jednak Sąd I instancji wydając wyrok w sprawie na podstawie art. 343 § 6 kpk dokonał w nim samodzielnej modyfikacji poprzez obniżenie uzgodnionej kary pozbawienia wolności do 4 miesięcy.

Zgodnie z utrwalonym już w tym zakresie orzecznictwem (m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 21 sierpnia 2008 r. wydany w sprawie III KK 210/08 LEX nr 448937, wyroki SN: z dnia 7 września 1999 r., WKN 32/99, OSNKW 1999, z. 11-12, poz. 77, z dnia 3 sierpnia 2000 r., WKN 16/00, OSNKW 2000, z. 11-12, poz. 101, z dnia 26 sierpnia 2004 r., WA 20/04, R-OSNKW 2004, poz. 125, z dnia 9 listopada 2005 r., V KK 296/05, Lex nr 164332) Sąd jest związany treścią uzgodnionego z oskarżonym wniosku prokuratora, w związku z czym istota wyrokowania w trybie art. 343 kpk w zw. z art. 335 kpk sprowadza się do wydania wyroku zgodnie z tym wnioskiem. Wprawdzie związanie treścią wniosku nie jest bezwzględne, niemniej jednak samodzielne postępowanie Sądu I instancji w takim przypadku jest już znacznie ograniczone. Należy bowiem zauważyć, iż w wyniku skierowania przez prezesa sądu sprawy na posiedzenie w trybie art. 343 kpk Sąd ma trzy możliwości: a) może uwzględnić wniosek w całości i wydać wyrok skazujący zgodny z żądaniem, b) może uznać, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku i rozpoznać sprawę na zasadach ogólnych, c) może również uznać, że wprawdzie zachodzą podstawy do wydania orzeczenia w tym trybie, ale pod warunkiem skorygowania treści wniosku przedstawionego przez prokuratora w akcie oskarżenia.

Jak wynika z kolei z analizy akt przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy wydając wyrok, samodzielnie, w oderwaniu od treści wniosku prokuratora, dokonał modyfikacji złożonego przez oskarżyciela publicznego wniosku i orzekł wobec oskarżonego M. K. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania tytułem próby na 3 lata, zamiast uzgodnionej kary roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata. W związku z powyższym takie postępowanie Sądu I instancji było ewidentnie wadliwe i pozbawione podstaw prawnych. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż Sąd Rejonowy winien był przeprowadzić dokładną kontrolę treści wniosku dołączonego do aktu oskarżenia. Niedopełnienie przez Sąd I instancji powyższego obowiązku stanowiło w efekcie rażącą obrazę prawa procesowego tj. art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk.

Powyższe uchybienie, również z uwagi na niemożność odebrania stanowiska od oskarżonego na rozprawie odwoławczej z powodu na jego niestawiennictwa, spowodowało konieczność uchylenia wyroku Sądu I instancji i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd, jeśli uzna, iż wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 kpk jest zasadny, to uwzględniając go w całości wyda wyrok skazujący zgodny z nim, a jeśli zaś dojdzie do przekonania, że nie zasługuje on na uwzględnienie, wówczas rozpozna sprawę na zasadach ogólnych, bądź też za zgodą stron dokona jego modyfikacji.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 kpk i 456 kpk orzekł, jak w wyroku.