Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku – IV Wydział Sąd Pracy

w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Sokalska

Protokolant Paulina Szkutnik

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko (...) w K.

o dodatek motywacyjny, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy

I.  umarza postępowanie w części dotyczącej roszczenia o dodatek motywacyjny;

II.  oddala powództwo o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy;

III.  zasądza od powódki E. K. na rzecz strony pozwanej (...) w K. kwotę 450,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IVP 196/13

UZASADNIENIE

Powódka E. K. domagała się w pozwie kwoty 1.896,59 złotych, na którą składało się 393,58 zł tytułem dodatku motywacyjnego oraz 1.503,01 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy za 2008r.

W uzasadnieniu podała, że pracodawca zobowiązany jest do przestrzegania praw pracowniczych również w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Sprawiedliwości.

Strona pozwana (...) w K. wniósł o oddalenie powództwa w części dotyczącej powództwa o ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w kwocie 1.503,01 zł oraz umorzenie postępowania w części dotyczącej dodatku motywacyjnego w kwocie 393,58 zł.

W uzasadnieniu podali, że roszczenie powódki o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy uległo przedawnieniu, bowiem żądanie dotyczy urlopu za 2008r., a pozew powódka złożyła w 2013r., nadto zdaniem pozwanego powódka urlop wykorzystała. Wnioskiem z dnia 13.01.2009r. powódka zażądała udzielenia jej urlopu wypoczynkowego za 2008r., na co pracodawca wyraził zgodę. Powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym od 29.01.2009r. do 12.02.2009r., co znajduje potwierdzenie na listach obecności.

W zakresie dodatku motywacyjnego pozwany wskazał, że dodatek ten wraz z odsetkami został powódce wypłacony.

Na rozprawie w dniu 19.02.2014r. powódka cofnęła pozew w części dotyczącej roszczenia o zapłatę dodatku motywacyjnego, na co pozwana wyraziła zgodę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka E. K. zatrudniona jest u strony pozwanej w (...) w K. od 2008r. jako pedagog.

( dowód: zeznania stron k. 46v-47);

W dniu 13.01.2009r. powódka złożyła wniosek o udzielenie jej urlopu za 2008r. od 29.01.2009r. do 12.02.2009r. Urlop w tym wymiarze zgodnie z wnioskiem powódka wykorzystała w dniach 29.01.2009-12.02.2009r.

( dowód: pismo i lista obecności, karta pracy k. 22-25, zeznania powódki k. 46v);

W dniu 21.10.2013r. wypłacono powódce dodatek motywacyjny wraz z odsetkami

( bezsporne);

Sąd zważył:

Powódka dnia 07.08.2013r. złożyła pozew o zapłatę kwoty 1.896,59 złotych, na którą składało się 393,58 złotych tytułem dodatku motywacyjnego oraz 1.503,01 zł tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

W dniu 21.10.2013r. pozwana wypłaciła powódce kwoty 393,58 zł wraz z odsetkami.

Na rozprawie w dniu 19.02.2014r. powódka cofnęła pozew w części dotyczącej kwoty 393,58 zł, na co pozwana wyraziła zgodę.

Cofnięcie pozwu jest dopuszczalne, bowiem nie jest sprzeczne z prawem i zasadami współżycia społecznego, nie zmierza też do obejścia prawa i nie narusza słusznego interesu pracownika.

Wobec tego na podstawie art. 203 § 1 i 4 k.p.c. w zw. z art. 469 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie w części dotyczącej roszczenia o dodatek motywacyjny.

W zakresie roszczenia powódki o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy za 2008r. Sąd zważył: roszczenie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 291 § 1 k.p. roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Według uchwały siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10.02.1980r. VPZP6/79 OSNCP 1980 nr 7-8 poz. 131, mającej moc prawną bieg przedawnienia roszczenia pracownika o urlop wypoczynkowy rozpoczyna się ostatniego dnia kalendarzowego, w którym pracownik nabył prawo do urlopu
( art. 291 § 1 w zw. z art. 161 k.p.), chyba, że szczególne przepisy kodeksu pracy lub innych aktów normatywnych przewidują obowiązek udzielenia przez pracodawcę urlopu w innych terminach.

W uzasadnieniu tej uchwały stwierdzono, że przedawnienie roszczenia o urlop niewykorzystany zgodnie z planem urlopów rozpoczyna bieg z ostatnim dniem pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. Trzeba jednak mieć na uwadze, że kodeks pracy zakreślił w przedmiocie przesunięcia pracownikowi urlopu pewne granice czasowe. Stosownie bowiem do art. 168 k.p. udzielenie urlopu nie wykorzystanego zgodnie z planem urlopów musi nastąpić najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. Z ostatnim przeto dniem pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego rozpoczyna biec termin przedawnienia o urlop, z tym bowiem dniem pracownik może dochodzić swego roszczenia jako już wymagalnego. Nadto podkreślić należy, że poczynając od wejścia w życie kodeksu pracy, roszczenie majątkowe, jak i niemajątkowe ze stosunku pracy, a więc także roszczenie pracowników o urlopy wypoczynkowe, ulegają z mocy art. 291 § 1 k.p. przedawnieniu z upływem lat trzech, od dnia w którym stały się wymagalne.

Przemawia za tym przede wszystkim wykładania gramatyczna art. 291 § 1 k.p. nie dopuszczająca żadnego wyjątku, w przeciwieństwie do art. 174 § 1 k.c, który wyraźnie stanowi, że przedawnieniu ulegają tylko roszczenia majątkowe i to przy zastrzeżeniu pewnych wyjątków. Kompleksowość unormowania roszczeń pracowniczych w Kodeksie Pracy i wyraźnie odmienne w tymże kodeksie unormowania przedawnienia roszczeń od unormowania tego przedmiotu w Kodeksie Cywilnym nie pozwala poprzez art. 300 k.p. posiłkowo stosować odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego (vide uzasadnienie wyżej cytowanej uchwały SN V PZP 6/79).

Wobec tego w przedmiotowym sporze uznać należy, iż roszczenie powódki uległo przedawnieniu, bowiem najpóźniej wymagalne stało się 31 marca 2009r., a pozew powódka złożyła w dniu 07.08.2013r. ( pozwany zgłosił zarzut przedawnienia), zatem roszczenie powódki jako przedawnione podlegało oddaleniu.

Na marginesie zważyć należy, iż powódka urlop za 2008r. zgodnie z jej wnioskiem wykorzystała w dniach 29.01-12.02.2009r.

Wobec powyższego Sąd oddalił powództwo w części dotyczącej ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy i orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i zasądzono od powódki na rzecz pozwanej kwotę 450,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa zgodnie z przepisem § 6 pkt. 3 w zw. z § 11 ust. 1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. 3.10. 2002r. nr 163 poz. 1349).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.