Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Sylwia Dymańska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 czerwca 2013 roku nr (...)

w sprawie W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się W. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2013 roku na okres jednego roku.

Sygn. akt IV U 1367/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 5 lutego 2013 r.

Decyzją z dnia 10 czerwca 2013 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił W. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu
z dnia 29 maja 2013 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł W. B., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ od 13 lat pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, a stan jego zdrowia nie uległ poprawie. Jak wskazał, występujące u niego schorzenia kardiologiczne uniemożliwiają mu wykonywanie pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący W. B., urodzony
(...)ma wykształcenie podstawowe. Pracował jako piekarz oraz pomocnik
i pracownik fizyczny w firmie samochodowej.

Od 29 sierpnia 2000 r. do 31 marca 2013 r. odwołujący pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 4 marca 2013 r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie mu prawa do tego świadczenia.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 17 kwietnia 2013 r. stwierdził u wnioskodawcy:

-

nadciśnienie tętnicze samoistne z zajęciem serca,

-

cukrzycę typu II leczoną lekami doustnymi,

-

otyłość,

-

zespół metaboliczny.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący jest osobą zdolną do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 29 maja 2013 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, rozpoznając u badanego:

-

chorobę niedokrwienną serca, dusznicę bolesną stabilną CCSI/II, stan po przebytym przed laty zawale mięśnia serca,

-

nadciśnienie tętnicze WHO III,

-

niedomykalność zastawki mitralnej łagodną,

-

cukrzycę typu 2 w trakcie farmakoterapii doustnej, dobrze kontrolowaną,

-

otyłość, zaburzenia gospodarki lipidowej,

-

zaburzenia adaptacyjne depresyjno- lękowe łagodne,

-

stan po urazie uda lewego.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 17.04.2013 r.- k. 397 cz. I akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 29.05.2013 r.- k. 393-394 cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy,
czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa, lek. med. J. S.- specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. J. S. specjalisty neurologa i lek. med. E. Z. specjalisty chorób wewnętrznych.

W pisemnej opinii z dnia 17 grudnia 2013 r. biegli kardiolog, chirurg ortopeda- traumatolog, neurolog i specjalista chorób wewnętrznych zdiagnozowali u odwołującego:

-

pierwotne nadciśnienie tętnicze ciężkie nieustabilizowane,

-

chorobę niedokrwienną serca CCS II,

-

umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej,

-

cukrzycę typu 2,

-

zaburzenia gospodarki lipidowej,

-

otyłość pokarmową,

-

stan po złamaniu uda lewego ze skróceniem kończyny dolnej lewej,

-

przewlekły zespół bólowy lewego stawu biodrowego i kolanowego z upośledzeniem funkcji lewej kończyny dolnej,

-

podejrzenie uszkodzenia nerwu łokciowego lewej kończyny górnej.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że ubezpieczony jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy na okres jednego roku.
W znacznym stopniu utracił bowiem zdolność do pracy dotychczas wykonywanej i nie rokuje odzyskania zdolności nawet po przekwalifikowaniu.

W uzasadnieniu opinii biegli podali, że wnioskodawca od wielu lat leczony jest
z powodu wysokich wartości ciśnienia tętniczego. Pomimo zastosowania politerapii, nadciśnienie jest nadal nieustabilizowane. Częstym skokom ciśnienia towarzyszą bóle stenokardialne. Nadciśnienie tętnicze jest ponadto powikłane znacznego stopnia koncentrycznym przerostem ścian lewej komory serca (badanie ECHO serca z dnia 24 lutego 2012 r.). Wykonana w dniu 28 maja 2013 r. próba wysiłkowa świadczy o małej tolerancji wysiłku. Biegły ortopeda stwierdził u badanego skrócenie lewej kończyny dolnej
o 2 centymetry, ograniczenie w stawie biodrowym lewym- rotacji zewnętrznej i odwodzenia oraz bolesne ograniczenie ruchomości lewego stawu kolanowego. Opiniowany skarży się na drętwienie i osłabienie siły lewej kończyny górnej. Rozpoznano u niego również zanik mięśni glistowatych IV przestrzeni międzykostnej, zanik mięśni kłębika oraz nieznaczne osłabienie siły lewej kończyny górnej. Wnioskodawca znajduje się w trakcie diagnostyki w związku
z podejrzeniem uszkodzenia nerwu łokciowego lewej kończyny górnej.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 17.12.2013 r.- k. 7-9,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych, uznając, że zawiera ona kompleksową
i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy zarobkowej. Nadto podkreślić należy, że opiniujący
w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującego.

Żadna ze stron opinii tej nie kwestionowała.

Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący W. B. jest niezdolny do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych kardiologa, chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa i specjalisty chorób wewnętrznych, odwołujący z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia w postaci: pierwotnego nadciśnienia tętniczego ciężkiego nieustabilizowanego; choroby niedokrwiennej serca CCS II; umiarkowanej niedomykalności zastawki mitralnej; cukrzycy typu 2; zaburzeń gospodarki lipidowej; otyłości pokarmowej; stanu po złamaniu uda lewego ze skróceniem kończyny dolnej lewej; przewlekłego zespołu bólowego lewego stawu biodrowego i kolanowego z upośledzeniem funkcji lewej kończyny dolnej oraz podejrzenia uszkodzenia nerwu łokciowego lewej kończyny górnej, jest osobą częściowo niezdolną do pracy od daty wstrzymania prawa do renty na okres jednego roku.

Skoro więc zaskarżona przez W. B. decyzja (...) Oddział w T.
z dnia 10 czerwca 2013 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 107, art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2013 r. na okres jednego roku.