Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 14 listopada 2012 roku nr (...)

w sprawie M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1385/12

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 5 czerwca 2013 r.

Decyzją z dnia 14 listopada 2012 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił M. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 7 listopada 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła M. S., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca, ponieważ stan jej zdrowia ciągle się pogarsza. Ma wysokie ciśnienie tętnicze, problemy żołądkowe, a zaawansowanie schorzenie prawego biodra uniemożliwia jej długotrwałe stanie i podnoszenie

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołująca M. S., urodzona
(...)., ma wykształcenie zawodowe o specjalności malarz budowlany, ostatnio zaś pracowała jako sortownik odzieży.

W dniu 12 września 2012 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 14 listopada 2012 r. ZUS Oddział w T. odmówił M. S. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 7 listopada 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 1 października 2012 r. stwierdził u wnioskodawczyni:

-

nadciśnienie tętnicze II stopnia (WHO) w okresie wydolności układu krążenia,

-

EF 64%,

-

refluks żółciowy do żołądka,

-

początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych bez dysfunkcji chodu,

-

hipercholesterolemię,

-

zaburzenia adaptacyjne lękowo- depresyjne.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 7 listopada 2012 r. stwierdziła u wnioskodawczyni:

-

nadciśnienie tętnicze III stopnia (ESC/ESH) w okresie wydolności układu krążenia,

-

zaburzenia rytmu serca pod postacią pobudzeń przedwczesnych pochodzenia komorowego,

-

nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka,

-

początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych bez ograniczenia ruchomości w stawach, bez dysfunkcji chodu.

W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, uznając, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 01.10.2012 r.- k. 82 cz. I akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 07.11.2012 r.- k. 85-86 cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołująca jest niezdolna do pracy oraz kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa, lek. med. J. S. specjalisty neurologa i lek. med. M. K. specjalisty gastroenterologii i chorób wewnętrznych.

W pisemnej opinii z dnia 13 marca 2013 r. biegli sądowi kardiolog i neurolog zdiagnozowali u odwołującej:

-

nadciśnienie tętnicze umiarkowane,

-

zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych,

-

dyskopatię szyjną,

-

zapalenie błony śluzowej żołądka,

-

przepuklinę rozworu przełykowego.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołująca jest zdolna do pracy za wyjątkiem ciężkiej pracy fizycznej i w długotrwałej pozycji wymuszonej.

W uzasadnieniu opinii podali, że brak jest u badanej udokumentowanych powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Krążenie jest wydolne, a wartości ciśnień tętniczych zredukowane. Opiniowana ma sprawny układ ruchu. Porusza się prawidłowo. Nie stwierdzono u niej zaburzeń neurologicznych w zakresie kończyn, zaników mięśniowych czy objawów rozciągowych. Ruchomość kręgosłupa jest nieznacznie ograniczona. Zmiany zwyrodnieniowe w stawach biodrowych są nieznacznie nasilone i powodują niewielkie ograniczenie rotacji zewnętrznej i wewnętrznej. Nie stanowią jednak o dysfunkcji chodu. Badana nie wymaga radykalnego leczenia ortopedycznego.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 13.03.2013 r.- k. 7-10,

W pisemnej opinii z dnia 24 kwietnia 2013 r. biegły sądowy specjalista z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych zdiagnozował u odwołującej:

-

chorobę refleksową przełyku I stopnia,

-

przepuklinę wślizgową rozworu przełykowego,

-

przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka,

-

nadciśnienie tętnicze II stopnia,

-

zaburzenia rytmu serca,

-

zmiany zwyrodnieniowe w zakresie układu ruchu z przewlekłym zespołem bólowym,

-

zaburzenia adaptacyjne lękowo- depresyjne.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał, że odwołująca jest zdolna do pracy, za wyjątkiem ciężkiej pracy fizycznej i pracy na wysokości.

W uzasadnieniu opinii podał, że brak jest u badanej istotnych następstw klinicznych choroby refleksowej przełyku. Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka przebiega bez progresji prowadzącej do choroby wrzodowej. Nie stwierdza się tez zaburzeń trawienia, wchłaniania, zaburzeń metabolicznych czy niedoborów kalorycznych. Nie rozpoznano powikłań narządowych w przebiegu nadciśnienia tętniczego, które leczone jest farmakologicznie, podobnie jak zaburzenia rytmu serca. Zmiany zwyrodnieniowe w zakresie układu ruchu nie powodują zaburzeń funkcji ruchu i postawy oraz istotnych ograniczeń ruchomości. Nie stwierdza się ponadto zaburzeń korzeniowych i naczyniowych. Zaburzenia lękowo- depresyjne wymagają określonego wsparcia psychologicznego oraz ewentualnie postępowania farmakologicznego.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 24.04.2013 r.- k. 14-16,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych sądowych kardiologa i neurologa z dnia
13 marca 203 r. oraz opinię specjalisty z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych
z dnia 24 kwietnia 2013 r., uznając, że zawierają one kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a nadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie zdolności badanej do pracy zarobkowej. Zauważyć przy tym trzeba, że opinie wydane zostały przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawczyni. Nadto podkreślić należy, iż opiniujący
w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Na rozprawie w dniu 5 czerwca 2013 r. odwołująca oświadczyła co prawda, że nie zgadza się z wnioskami obu opinii, ponieważ ciężko pracowała przez ponad 30 lat i nie ma środków do życia, jednak argument ten nie zasługiwał na uwzględnienie.

W szczególności podkreślić należy, że nie nasuwały wątpliwości zarówno fachowość biegłych sądowych sporządzających przedmiotowe opinie, jak i rzetelność przeprowadzonych przez nich badań. Opinie w sposób przejrzysty obrazują stan zdrowia ubezpieczonej. Odpowiadają też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie osobistego badania odwołującej, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi
w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W niniejszej sprawie biegli sądowi dokonali oceny stanu zdrowia badanej z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Wyraźnie wskazali, że obecny stan zdrowia wnioskodawczyni nie uzasadnia niezdolności do pracy zarobkowej. Wniosku tego nie może podważyć twierdzenie odwołującej o tym, że ciężko pracowała przez ponad 30 lat
i nie ma środków do życia, które nie stanowi nawet zarzutu, a jedynie stwierdzenie faktu, który biegli sądowi brali pod uwagę wydając przedmiotowe opinie (tj. wieloletniej pracy zarobkowej badanej).

Uwzględniając powyższe, na podstawie tych właśnie opinii, ocenionych pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołująca M. S. jest niezdolna do pracy oraz kiedy powstała niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych kardiologa
i neurologa z dnia 13 marca 203 r. oraz specjalisty z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych z dnia 24 kwietnia 2013 r., odwołująca, pomimo szeregu stwierdzonych u niej schorzeń w postaci: nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, choroby refleksowej przełyku I stopnia, przepukliny wślizgowej rozworu przełykowego, przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka, zmian zwyrodnieniowych w zakresie układu ruchu z przewlekłym zespołem bólowym, dyskopatii szyjnej oraz zaburzeń adaptacyjnych lękowo- depresyjnych, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja ZUS Oddział w T. z dnia
14 listopada 2012 r. była zasadna, jej odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1-2 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Procesową przesłankę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.