Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04.04.2013 r.

Sąd Okręgowy / Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia : SSO Iwona Iwanek

Protokolant :st. sekretarz sądowy Kamila Rakowska

przy udziale - - -

po rozpoznaniu w dniu 04.04.2013 r. w Świdnicy

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

na skutek skargi M. G. o wznowienie postępowania

w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 18 stycznia 2012 roku sygn. akt VIIU 1850/11

oddala skargę.

Sygn. akt VII U 1725/12

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. G. złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy z dnia 18 stycznia 2012r. - sygn. akt VII U 1850/11 wnosząc o zmianę powyższego wyroku poprzez przyznanie mu prawa do wypłaty emerytury i wyrównania świadczenia za cały okres zawieszenia jego wypłaty. Swoją skargę wnioskodawca oparł o przepis art. 401 ¹ k.p.c. w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r.

W odpowiedzi na złożoną skargę, strona pozwana Zakład Ubezpieczeń społecznych Oddział w W. wniósł o jej oddalenie podnosząc, że jest obowiązana do stosowania obowiązujących przypisów prawa, a przepis art. 103a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, będący podstawa zaskarżonej decyzji obowiązywał w dacie wydania decyzji i wyroku kończącego postępowanie, którego wznowienia żąda ubezpieczony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. G. ur. (...)począwszy od dnia 04.10.1995r. pozostaje w zatrudnieniu w Urzędzie (...) B.w pełnym wymiarze czasu pracy, ostatnio jako starszy komisarz skarbowy.

W dniu 11.08.2008r. wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 27.08.2008r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury począwszy od 01.08.2008r. i jednocześnie zawiesił wypłatę tego świadczenia z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. W decyzji wskazano, że w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w Oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

W dniu 6 maja 2009r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury i podjęcie wypłaty świadczenia w związku z uchyleniem począwszy od dnia 08.01.2009r. przepisu art. 103 ust. 2a, stanowiącego o konieczności rozwiązania stosunku pracy dla nabycia uprawnień do wypłaty emerytury.

Decyzją z dnia 14 maja 2009r. przeliczono wnioskodawcy emeryturę i podjęto wypłatę świadczenia od 1 maja 2009r.

Decyzją z dnia 4 października 2011r. strona pozwana wstrzymała wypłatę świadczenia wnioskodawcy począwszy od dnia 1 października 2011r., zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 257, poz. 1726), który to akt prawny wprowadzał do ustawy o emeryturach i rentach z FUS art. 103a. Zgodnie z tym przepisem prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się do Sądu Okręgowego w Świdnicy VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, który wyrokiem z dnia 18 stycznia 2012r. sygn. akt VIIU 1850/11, oddalił odwołanie.

dowód: akta ZUS,

akta tut. Sądu VII U 1850/11

Sąd zważył:

Skarga o wznowienie postępowania podlegała oddaleniu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 399 k.p.c. w wypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego, a to art. 401 k.p.c. i następnych można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem. Pierwsza grupa podstaw do wznowienia postępowania obejmuje przyczyny nieważności wskazane w art. 401 k.p.c. (bezwzględne przyczyny wznowienia), natomiast druga obejmuje właściwe przyczyny restytucyjne - art. 403 k.p.c.

Zgodnie natomiast z art. 401 ¹ k.p.c. można żądać wznowienia postępowania również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.

Zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego.

W sprawie niniejszej podstawę skargi stanowił wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt K 2/12 ( Dz.U.2012.1285). Zgodnie z tym orzeczeniem art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 251), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca powołując się na powyższe orzeczenie domagał się podjęcia wypłaty emerytury i wyrównania świadczenia za cały okres zawieszenia jego wypłaty.

Żądanie powyższe nie podlega uwzględnieniu, jeśli zważy się na uzasadnienie omawianego wyroku Trybunału Konstytucyjnego w zakresie, w jakim określa ono skutki orzeczenia o niekonstytucyjności omawianego przepisu art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W szczególności wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, że rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. spowodowało, że osoby, które już skutecznie nabyły i zrealizowały prawo do emerytury w okresie od 8 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2010r. musiały, na podstawie art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010r. w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, poddać się nowej, mniej korzystnej dla nich treści ryzyka emerytalnego. Innymi słowy, ubezpieczeni, którzy prawo do emerytury uzyskali po spełnieniu jedynie warunku osiągnięcia wieku (oraz odpowiedniego stażu ubezpieczeniowego), musieli ponownie zrealizować swoje prawo do emerytury według nowej treści ryzyka, czyli spełnić także warunek rozwiązania stosunku pracy, aby emeryturę nadal pobierać od 1 października 2011r. Orzekając o niekonstytucyjności przepisu wskazano, że z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego w Dzienniku Ustaw utraci moc art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Znaczy to, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą – jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury – nie będzie miał zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od 1 stycznia 2011r.

Odnosząc powyższe do sytuacji wnioskodawcy wskazać należy, że nabył on prawo do emerytury w roku 2008, czyli w chwili obowiązywania przepisu uzależniającego wypłatę świadczenia od rozwiązania stosunku pracy. Nie sposób zatem przyjąć, że w stosunku do wnioskodawcy ma zastosowanie zasada praw nabytych albowiem w dacie przejścia na emeryturę praw w zakresie jednoczesnego zatrudnienia i pobierania emerytury nie nabył.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 412 k.p.c. oddalił skargę o wznowienie postępowania.